εχω δυο θηλυκες,, η μια ηταν 12 μηνων οταν βρηκα την αλλη περιπου 3 μηνων,,, εγινε χαμος !! η μεγαλη ορμαγε στη μικρη η οποια εκανε μια εβδομαδα για να ακουσω οτι γαυγιζει και δεν ειναι μουγκη,,,!! η μεγαλη πολυ ζηλιαρα,, ετρεχε τη δαγκωνε οταν ερχοταν σε εμενα ακομα και οταν την ειχα αγκαλια τη μικρη πηδαγε και τη δαγκωνε,, ετσι και πηγαινε η μικρη να παρει καποιο παιχνιδι της μεγαλης γινοταν πολεμος,,, δαγκωνιες και ουρλιαχτα,,, μετα η μικρη πηρε τα πανωτης και αρχισε τις επιθεσεις,,, εκανε καταληψη σε μια πολυθρονα οπου την θεωρει δικια της και δεν τολμα η μεγαλη να ξαπλωσει εκει γιατι της ορμαει με δαγκωνιες,,, επισης την ωρα του φαγητου η μικρη γρυλλιζει μολις παει να πλησιασει η μεγαλη και της χυμαει δαγκωνοντας τη,,, αναγκαζομαι να παρω τη μικρη για να φαει η μεγαλη,,, γενικα ολη μερα σκοτωνονται δαγκωνονται τρεχουν πανω κατω μεσα εξω και τα κανουν ολα ανω κατω,,, μολις ερχομαι η μια ορμαει στην αλλη με δαγκωνιες ποια θα μπει μπροστα να την χαιδεψω μιλαμε για πολυ ζηλια,, ειδικα η μεγαλη,,,,,, πολλες φορες ειναι τοσο πτωμα απο τα κυνηγητα που δεν εχουν κουραγιο για βολτα,, ειδικα η μικρη πεφτει σε κωμα ==)) το βραδυ συνηθως κοιμουνται αγκαλιασμενες,,, στην κυριολεξια ομως !!
Με τα αγίου βερνάρδου από ότι έχω μάθει και δει με τον δικό μου ( από 3 διαφορετικούς εκτροφείς) δεν είναι σκυλιά που τσακώνονται.
Ο δικός μου είναι 10 μηνών τώρα και με τα περισσότερα σκυλιά είναι παιχνιδιάρης. Θέλει να παίξει και τίποτα άλλο, με μικρά και μεγάλα (είτε σε ηλικία είτε σε μέγεθος).
Με 2 μόνο στην γειτονιά (γιατί καλώς ή κακώς είναι γεμάτη, κακώς μάλλον όλα εκτός από ένα ζουν δεμένα έξω σε ένα πάσσαλο) δεν τα πάει καθόλου καλά.
Ένα κόκερ ίσως 4-5 χρονών που από κουτάβι, θέλοντας ο Δούκας να παίξει...αυτό πλησίαζε ήρεμο (ύπουλα βασικά) και με το που έφτανε δίπλα του έβγαζε δόντια και τον δάγκωνε...
Αυτό συνέβαινε όσο είχαν ακόμα το ίδιο περίπου μέγεθος...τώρα ο Δούκας θα ήθελε πάρα πολύ να ανταποδώσει...
Το συγκεκριμένο σκυλί όμως (που δεν φταίει όμως στην τελική) είναι μονίμως δεμένο στο πίσω μέρος της αυλής, ζει μες τις ακαθαρσίες του, νερό φαγητό όποτε το θυμηθούν και ορισμένες φορές για άγνωστους λόγους το λύνουν και περιφέρεται στη γειτονιά. Σε περίοδο αναπαραγωγής ο ιδιοκτήτης του το έδενε στον ήλιο και το κλωτσούσε γιατί ήθελε να βρει θηλυκιά...Σαφώς σκύλος στρεσαρισμένος χωρίς βόλτες και γενικά έχει περάσει και περνά άσχημα.
Το δεύτερο είναι ένα Γ.Π. που ξεφεύγει κατα πολύ του προτύπου, είναι τεράστιο! Να φανταστείς ο δικός μου που τώρα είναι 50τόσα κιλά (και έχει χάσει κάτι ψιλά λόγω καλοκαιριού), φαίνεται μικρός μπροστά του.
Έχει δυσπλασία και δεν βγαίνει ποτέ σχεδόν βόλτα. Έχω δει τον ιδιοκτήτη του 2 φορές σε 2 χρόνια να τον βγάζει έξω. Όλη μέρα γαυγίζει σε ότι περνά μπροστά από το σπίτι...
Βράδυ, ορισμένες φορές όταν ο Δούκας τον ακούει να γαυγίζει, ρίχνει και αυτός κάτι μπάσα, σαν να του λέει να σκάσει!
Όταν τον βγάλω βόλτα, ο δικός μου θα λυσάξει όταν τον δει πίσω από τη μάντρα του σπιτιού που μένει. Του το απαγορεύω όμως...ακούει και συνεχίζουμε τη βόλτα μας.
Μια φορά όμως ο γιος του ιδιοκτήτη τον έλυσε και τον άφησε ελεύθερο, γιατί είδε την γυναίκα μου να βγάζει βόλτα τον Δούκα. "Για να παίξουν" όπως είπε...
Έτρεξε και βούτηξε τον δικό μου από το σβέρκο. Δεν ήμουν εκεί γιατί θα έτρωγε κλωτσίδι και αυτός και ο σκύλος!!
Ο δικός μου δεν έβγαλε επιθετικότητα όμως. Απλά προσπάθησε να τον αποφύγει.
Απεναντίας, ο καλύτερός του φίλος στην γειτονιά, είναι ένα άλλο Γ.Π., εργασιακό, το οποίο είναι 2-3 μήνες μεγαλύτερο.
Κάθε φορά που θα παίξουν, το γερμανικό αρχίζει και δαγκώνει...για παιχνίδι αλλά ορισμένες φορές το παρακάνει. Ο Δούκας όταν αρχίζει και πονάει, τρέχει σαν μπούλης που είναι, μαμάκιας καλομαθημένος, να ξεφύγει...
Μια φορά όμως τον διόρθωσε, ρίχνοντάς του μια δαγκωνιά και πόνεσε ο αλλος απλά για να του πει σταμάτα...και τέλος!
Γενικά είναι πολύ καλός με τα άλλα σκυλιά.
Με γάτες και γριες μαυροφορεμένες δεν τα πάει καλά!