Φόρος τιμής στους αδέσποτους ήρωες


dimitris-skg

Well-Known Member
3 Σεπτεμβρίου 2012
844
2.851
Kι ας την ήξερα μόνο από απόσταση, βλέποντάς την τα πρωινά πηγαίνοντας στην δουλειά, να λιάζεται εκεί στο παρκάκι απέναντι από τον Λευκό Πύργο και να χαζεύει τον κόσμο.
Καλό της ταξίδι ...
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Κανέλα,
Δεν σε είχαμε δει, αλλά ήταν σαν να σε ξέραμε...υπήρξες ένα σκυλάκι "δικό μας"...:)

Εύχομαι να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει... εύχομαι, εκεί που πας, να τρέξεις και να παίξεις σαν κουταβάκι μαζί με τους υπόλοιπους αγαπημένους μας!

Καλό ταξίδι... και, επειδή το έχω αποζητήσει από χρόνια, πιστεύω ότι μπορώ να ευχηθώ: "Καλή αντάμωση", στον δικό σας Παράδεισο!

Υ.Γ. Και, που είσαι Κανέλα... εκεί θα συναντήσεις και την αγαπημένη Νίνα μου... που ήταν η αρχή, το έναυσμα για "όλο αυτό"... για να προσπαθήσω να μπω στο μαγικό κόσμο του σκύλου...
Σου βάζω μία φωτογραφία της, για να την αναγνωρίσεις...:)

Nina.jpg
 






johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
ΑΛΕΞ... Φόρος Τιμής!

Άφησα να περάσουν πάνω από 24 ώρες, γιατί δεν ήμουν σε θέση να γράψω κάτι γι' αυτό...

Πιστεύω, όμως, ότι το χρωστάω στην ψυχή μου (και στις ψυχές όλων μας "εδώ μέσα"!)... όπως το χρωστάω και στον αρχικό θεματοθέτη του thread, μιάς και υποψιάζομαι ότι τα μάτια του, πλημμυρισμένα από τα δάκρυα και η ψυχή του, πλημμυρισμένη από τον πόνο, δεν του επιτρέπουν να γράψει ακόμα... γιατί ο Άλεξ ήταν μέλος της ευρύτερης αδέσποτης αγέλης του...

Σ' αυτή τη ζεστή μας γωνιά είναι που αφηγούμαστε τους ανομολόγητους "έρωτές μας", που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ...

Σ' αυτή τη ζεστή γωνιά είναι που αποκαλύπτουμε, αν θέλετε, τις βαριές τύψεις μας, στους φίλους που "ξέρουν"... που θα "καταλάβουν"...

Σε αυτή τη ζεστή γωνιά, τέλος, είναι που αποθέτουμε (κατά βάθος - και το ξέρουμε όλοι "εδώ μέσα") τη συγγνώμη μας... που δεν μπορούσαμε... που δεν προλάβαμε... που περάσαμε βιαστικά, γιατί είχαμε "δουλειά"... που δεν είδαμε... που δεν ήμασταν εκεί... που κοιμόμασταν στο ζεστό κρεβάτι μας και δεν ακούσαμε τίποτα...

Και, έτσι, μέσα στα σκοτάδια, έφτασαν οι φονιάδες... δεν ξέρω αν θα μάθουμε ποτέ, υπό ποιές συνθήκες τον προσέγγισαν...
Από ότι μου είπαν οι "δικοί του" άνθρωποι, ο Άλεξ ήταν πάντα ένα φοβισμένο σκυλάκι, που δεν πλησίαζε τους αγνώστους...
Άρα, μήπως ήταν "γνώριμοι"? ή, μήπως, πολύ απλά, τον έπιασαν να κοιμάται? ή, μήπως (ακόμα πιο απλά) ξεπέρασε τους φόβους του και σηκώθηκε για να τους εμποδίσει να κάνουν κάτι?

Ότι και να έγινε, οι φονιάδες έπιασαν τον Άλεξ και τον έσφαξαν... και του έκοψαν το λαιμό... και τον άφησαν ακριβώς στην πόρτα των ανθρώπων που τον φρόντιζαν περισσότερο...

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, που δεν θα μάθουμε ποτέ... το βασανισμένο κορμάκι του Άλεξ ξεκουράστηκε και η ψυχούλα του (ναι, ΚΑΙ τα σκυλιά έχουν ψυχή!) ταξιδεύει ελεύθερη, εκεί που δεν θα κινδυνεύει πιά... δε θα κρυώνει και δεν θα μάχεται για μιά μπουκιά τροφής... δεν θα παλέψει ποτέ ξανά για τη ζωή του...

Να θυμάστε, όμως: Οι φονιάδες αυτοί... οι "άνθρωποι" αυτοί συναντούν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τα παιδιά σας... τη γυναίκα σας... τη μάνα σας... το γέρο πατέρα σας... ΜΙΛΗΣΤΕ !!!
Ακόμα κι αν ο φονιάς είναι το παιδί σας!

Δεν ξέρω να πω τίποτα άλλο για τον Άλεξ... ίσως ο φίλος μας που τον ήξερε να μας πει δυό λόγια, κάποια στιγμή...

Το μόνο που έχω να πω, βγαίνει από την ψυχή μου:

Καλό ταξίδι, Άλεξ... και καλή αντάμωση, αγοράκι μου... εκεί, στον δικό σας Παράδεισο...
Ένα μεγάλο συγγνώμη... συγχώρεσέ μας, Άλεξ!!!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!

Υ.Γ. Οι άνθρωποί του έγραψαν:
Τον Άλεξ, σας παρακαλούμε, να τον θυμάστε όπως εμείς. Ελεύθερο και χαρούμενο. Όπως έζησε τη σύντομη ζωή του. Και ελπίζουμε να μας συγχωρήσει γιατί φανήκαμε ανίκανοι να τον προστατεύσουμε από την κακία του κόσμου.

Alex.jpg

Alex 02.jpg

Υ.Γ.2. Για όσους φίλου "ξέρουν": Σήμερα το πρωί, με αυτές τις οδυνηρές σκέψεις, πετάχτηκα από το κρεβάτι, ήπια ένα γρήγορο καφέ... και καβάλησα το αυτοκίνητο, για να επιστρέψω στην παλιά μου γειτονά, να δω αν οι γριούλες μου είναι εκεί... Ναι... ΑΚΟΜΑ ήταν εκεί...
 
Last edited:


Estranged

Well-Known Member
10 Ιουλίου 2012
5.529
6.957
Και ελπίζουμε να μας συγχωρήσει γιατί φανήκαμε ανίκανοι να τον προστατεύσουμε από την κακία του κόσμου.
Λυπαμαι πολυ, αγαπημενοι ανθρωποι του Αλεξ εδω μεσα και εκει εξω που βιωνετε αυτο το συναισθημα. Το ξερω, το χω ζησει (και μαλλον δε θα μου φυγει), το συμμεριζομαι και ειναι απαισιο, ο χαμος ειναι ηδη πολυ δυσκολος για να υπαρχει και αυτο.

Λογικα αν το παρετε ομως ξερετε οτι συγνωμη στον Αλεξ πρεπει να ζητησουμε για την απανθρωπια και αναλγησια μεριδας του κοσμου που ζουμε και την ανυπαρξια μετρων να μπορεσουμε να την αντιμετωπισουμε. Μιλωντας απο τη στιγμη που βρεθηκε στο δρομο μεχρι τη στιγμη της δολοφονιας του (γιατι περι αυτου προκειται, θανατωση απο δολο).

Καλο ταξιδι αγορι μου και συγνωμη.
 


l.Kyveli

Well-Known Member
12 Φεβρουαρίου 2011
15.635
7.745
Είναι σημαντικό να θυμάστε πάντα:
Η σιωπή είναι συνενοχή στο έγκλημα!!!
Αυτός που σκότωσε τον Άλεξ είναι φονιάς . Φονιάς γενικά..ψυχών. Σκύλων και ανθρώπων.
Αντίο Άλεξ. Ελπίζω να πέθανες αμέσως. Και αυτός που στο έκανε αυτό ελπίζω και εύχομαι να πεθάνει βασανιστικά .
 


myEnzo

Well-Known Member
26 Αυγούστου 2015
1.444
4.640
Άρτα
Πριν λίγες μέρες η Κορινάρα έφαγε την πρώτη φόλα του 2016, την πέμπτη νομίζω μεσα σε ένα χρόνο... Τελικά είμαστε πολύ λίγοι ως είδος γ@μώ το στανιό μου... :(:cry:
 


Μάρθα & Σίλβα

Well-Known Member
28 Μαϊου 2014
1.705
3.933
39
Ποτέ δεν καταφέρνω να ολοκληρώσω ποστ σε αυτό το θέμα....ούτε σήμερα μπορώ...

Άλλο ένα σκυλάκι που θα είναι στις σκέψεις μας...και ας μην το γνωρίσαμε ποτέ,θα ζει στη συνείδηση μας...και θα διαμορφώνει τη συμπεριφορά μας...

Ελπίζω να στοιχειώνει τους δολοφόνους του...
 
  • Like
Reactions: takisft




myEnzo

Well-Known Member
26 Αυγούστου 2015
1.444
4.640
Άρτα
Μακάρι να τους βρουν αν και αμφιβάλλω, τέτοια θρασύδειλα υποκείμενα πάνε ώρες που δεν θα υπάρχει κόσμος έξω...
 




PXM-DANBULL

Well-Known Member
23 Ιανουαρίου 2014
692
2.264
Ένας ζωντανός θρύλος στα μέρη μας. Οι αναφορές των παλιών τον υπολογίζουν πάνω από 12 χρονών. Δάσκαλος της δικιάς μου στα πρώτα της βήματα στον έξω κόσμο. Ακόμα και σήμερα, φόβος και τρόμος για ιδιοκτήτες με θηλυκά σε οίστρο. Στον πρώτο οίστρο της Bianca η σέλα της μηχανής κομμάτια για πάρτη του. Να 'ναι όρθιος πολλά χρόνια ακόμα μαζί μας.

Κυρίες και κύριοι ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ.

IMAG2177.jpg

IMAG2178.jpg
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Τεράστιος φόρτος δουλειάς, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα... ακόμα και τα βράδια...

Όμως, δεν μπορώ να μη γράψω εδώ... γιατί άλλο? Για να αποτίσω φόρο τιμής...
Για να πω (ψιθυριστά - και, ομολογώ ότι ήδη δεν μπορώ να δω το πληκτρολόγιο) ΜΟΝΟ σε σας, ότι, εδώ και μιά βδομάδα...
Εχουμε στο σπίτι και φροντίζουμε (αλήθεια, δεν ξέρω πραγματικά πόσο μεγαλειώδης είναι ο θρίαμβος της απελπίσμένης αγάπης, απέναντι στον ρεαλισμό και στη Μητέρα Φύση) το ανάπηρο παιδί ΜΑΣ... την κατάκοιτη μητέρα ΜΑΣ!!!

Οπότε, αγαπημένοι μου φίλοι,
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη...
Δώστης κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει...

Η Φλόξυ και η Τατού...

Δημήτρη,

Σ’ ευχαριστώ ειλικρινά, που άνοιξες αυτό το θέμα!

...αποφάσισα να γράψω για ένα λόγο, Δημήτρη και φίλοι μου:
Για να προλάβω!!!
Έστω και μια φορά, να προλάβω να αποτίσω φόρο τιμής σε σκυλιά εν ζωή!!!

Στις μεγάλες αγάπες που τις γνωρίζουν αρκετοί, αλλά προσπερνούν σαν να μην τις βλέπουν… Τις μεγάλες αγάπες, που τις ξέρουν πραγματικά, μόνο 3 οικογένειες… και ένας κτηνίατρος… άντε και μία πανσιόν… άντε και όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας μου, που τους έχω ”πειθαναγκάσει” να τις αγνοούν, εφόσον δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτές…

Ας μείνει, λοιπόν, αυτό το ”κάτι” εδώ, σ’ αυτή τη ζεστή γωνιά που άνοιξες…

Μετακόμισα στη γειτονιά μου πριν 7 χρόνια… Το καλοκαίρι του 2004…

Και, την ίδια μέρα της μετακόμισης, γνώρισα την αγέλη αδέσποτων της γειτονιάς μου, που είχε “έδρα” ακριβώς στη γωνία της πολυκατοικίας μας… Και που δεν έβλεπε με πολύ καλό μάτι την νέα άφιξη κάποιων ανθρώπων, ακριβώς στην καρδιά της περιοχής της! Τέσσερα σκυλάκια…

...Η Φλόξυ, μια ξανθιά - καφέ σκυλίτσα (red, με τις σημερινές μου γνώσεις κυνοφιλικής ορολογίας), που (σήμερα) θα μπορούσε να θυμίζει κάτι σαν ένα μεγάλο Κοκόνι, ή/και σαν Κόκερ κλπ… Περίπου 7 ετών, εκείνη την εποχή… Αυτή ήταν, σίγουρα, η πρώτη σκύλα της μικρής αγέλης και δεν μπορούσε κανείς να νομίσει κάτι διαφορετικό… και το ”νούμερο 3” της αγέλης…
Μαζί με τον Ασπρούλη, ήταν οι πρώτοι που έβγαζαν τη φύλαξη της αγέλης τους και της περιοχής τους… Νευρική σκύλα…
Και νομίζω ήταν ο “φρουρός - συναγερμός” της ομάδας… αυτή γαύγιζε πρώτη στον κίνδυνο…


- Η Τατού, μια καφέ - γκρι και άσπρη σκυλίτσα που (ακόμα κι εγώ, εκείνη την εποχή) καταλάβαινες αμέσως πως έχει πολύ Αμερικανικό Akita… Περίπου 6-7 ετών κι εκείνη, στα ντουζένια της, τότε…
...Και έτσι, το επόμενο βράδυ, ξαναείδα στη γωνία ”τους”, τις δυό σκυλίτσες, τη Φλόξυ και την Τατού…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γλώσσα σώματος: Η μία κολλημένη επάνω στην άλλη… Ετσι κάνουν, από τότε, στα δύσκολα… Διόσκουροι!!!

...Και αυτές μας το ανταπόδωσαν… Μέχρι σήμερα τα στέκι τους είναι ο κήπος μας και η πιλοτή της πολυκατοικίας, που τις προστατεύει από τον άνεμο και τη βροχή και το χιόνι… Κάθε βράδυ, η Φλόξυ περιμένει ξαπλωμένη στο χαλάκι της εισόδου και η Τατού λίγο πιο πέρα…

Και φτάσαμε αισίως στο 2011… Και η Φλόξυ και η Τατού είναι πλέον 14 χρονών…

Οι γριούλες μου!!!

..Εχουν φτάσει στο σημείο να ανέχονται την παρουσία της Μόκας, δίπλα τους… ακόμα και στο σημείο να ανέχονται τον Casper!!!

Τα σύνορα της (μικρής) περιοχής τους έμειναν ίδια, οι σκύλοι της άλλης αγέλης περνάνε ακόμα προκλητικά μπροστά τους… αλλά κανείς δεν τολμάει να μαρκάρει στη γωνία μας ή να μπει στον κήπο μας… δυστυχώς, όμως, μπαίνουν καμιά φορά στον απέναντι, πλέον…
Δυσκόλεψαν τα πράγματα πια, τόσο που, πριν μερικούς μήνες, βρήκαμε την Τατού βαθιά τραυματισμένη, στο επάνω μέρος του κεφαλιού… Μπορεί να ήταν μεγάλος κυνόδοντας… Μπορεί να ήταν (πονάω που το σκέφτομαι) κάποιο κατσαβίδι…


Αν σας περιέγραφα τα χρώματά τους φέτος, δεν θα ήταν ίδια πια… Η κοκκινωπή Φλόξυ είναι πιο ξανθιά… και η καφέ-γκρίζα-άσπρη Τατού είναι πιο σταχτιά… Και οι μουρίτσες τους άσπρισαν… και είναι πιο κουρασμένες, ξαπλώνουν πολύ…

Ακόμα στέκονται η μία κολλημένη στην άλλη, για να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα… Αλλά, τώρα, έχουν και την ”on-line” υποστήριξη της Μόκας και του Casper… Όταν αυτές δώσουν το σύνθημα, αρχίζουν να ηχούν τα ”κανόνια του Ναβαρόνε” από το μπαλκόνι μας… Και εκείνες παίρνουν περισσότερο θάρρος… όσο μπορούν…

Μια σκέψη με βασανίζει πολύ: Τι θα κάνω, αν η μία φύγει… Δεν ξέρω αν θα υπήρχε θεραπεία στην άλλη, ακόμα και αν την έπαιρνα σπίτι, για το ηλιοβασίλεμά της μαζί μας…
Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους, αλλά κυρίως στον φίλο takisft, που έχει αδυναμία στο θέμα...

Είχα καιρό να γράψω σ' αυτό το "ζεστό" thread... είχα ξεχαστεί...
Αλλά το ξαναθυμήθηκα, defacto!

Οπως έχω πει, οι "γριούλες" μου (η Φλόξυ και η Τατού), για ένα καλοκαίρι ακόμα, πήγαν στις διακοπές τους (πανσιόν), από τα τέλη Ιουλίου, μέχρι προχτές...

...Προχτές, λοιπόν, μόλις είδα φως στο σπίτι της απέναντι γειτόνισας, λέω στους δικούς μου "αύριο έρχονται η Φλόξυ και η Τατού"... Και, όντως, πρωί - πρωί, τις έφερε ο ιδιοκτήτης της πανσιόν...

Για να παλέψουν ακόμα μιά σεζόν... για να φυλάξουν το "φρούριο", για ένα ακόμα χειμώνα...

Μόλις πήδηξαν έξω από το αυτοκίνητο, το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν να έρθουν τρέχοντας επάνω μας, με "κραυγούλες" και "κλάμματα"... να χαϊδεύονται πάνω μας, λες και ήμασταν οι παλιοί φίλοι που είχαν χαθεί για 20 χρόνια!!!

Και, αμέσως μετά, μας παράτησαν σύξυλους και άρχισαν να περπατάνε και να τρέχουν, για να προλάβουν να μαρκάρουν όσο περισσότερο μπορούσαν γύρω από τη γωνία τους... συνοδευόμενες από τις ενθουσιώδεις ζητωκραυγές του Casper και της Μόκας...

Και, μετά, ξεκίνησαν για την καθιερωμένη πρωινή βόλτα τους στη γύρω γειτονιά...

Το δρόμο ξαναπήρα, χωρίς φράγκο στη τσέπη...
Παλιό είναι το παιχνίδι, το έμαθα καλά...
Στην πόλη αυτή που όλοι να γονατίζουν πρέπει...
Εγώ είμ' ένα ρεμάλι, με ελεύθερη καρδιά...

Καλό χειμώνα, γριούλες μου!
Θα κάνουμε ότι μπορούμε παρέα!!!:)
Και τώρα, μόνη σου, ρε Τατού... στα 18 σου? Στα 19 σου?
Και δεν ήσουν κάν ο αρχηγός...

Η Φλόξυ και η Τατού...

Σκέψεις...
Ετσι, λοιπόν, εγώ εδώ, στο ροζ συννεφάκι μου...

Καταρχήν, μου φαίνεται ότι μάλλον θα τον βγάλουν ΚΑΙ το φετεινό χειμώνα... λίγο ακόμα, αν αντέξουν σε αυτά τα κρύα, με τη βοήθεια των λίγων που ενδιαφερόμαστε...

Λοιπόν, ποια είναι τα "σημάδια" που "διαβάζω"?

Η Τατού, ο φύλακας - άγγελος της παρέας (και γι' αυτό είχε φάει τις πιο πολλές κλωτσιές), πιο συνεσταλμένη τον τελευταίο χρόνο, πιο "μαζεμένη"... όταν πηγαίνουμε τη βραδυνή μας βόλτα, μας ακολουθεί πλέον μόνο σε ορισμένες διαδρομές, πιο ήσυχες, πιο γνωστές της, πιο σύντομες και, σαφώς, πιο σκοτεινές... όταν βλέπει ότι θα ακολουθήσουμε διαφορετική διαδρομή, μένει στη γωνία μας και περιμένει να επιστρέψουμε... και μας υποδέχεται πάντα, σαν να έχει να μας δει 20 χρόνια και ειδικά τη φιλενάδα της... σαν τη μάνα που βλέπει, επιτέλους, να επιστρέφει το παιδί της...

Η Φλόξυ, ο αρχηγός της παρέας, πιο διπλωμάτισα αλλά πιο θαρραλέα, μας ακολουθεί παντού!
Μόνο που (από φέτος) δεν απομακρύνεται από κοντά μας, δεν κάνει τις τσαχπινιές της στους αγνώστους, δεν κυνηγάει καμιά γάτα για να σπάσει πλάκα, όπως παλιά... και αν απομακρυνθεί λιγάκι, γυρνάει και μας περιμένει... και στην επιστροφή, τον τελευταίο καιρό, ξαπλώνει για να ξαποστάσει από την κούραση... ποιά, η Φλόξυ που μέχρι πρόσφατα δεν έβαζε κώλο κάτω... και έχει ασπρίσει πιά... το κεφάλι και η μουσούδα της είναι σχεδόν κάτασπρα...

Εχει τεθεί κάποιες φορές το θέμα αλλαγής σπιτιού... και, συζητώντας με τη γυναίκα μου, παγώνουμε στη σκέψη: "η Φλόξυ και η Τατού... αν όχι εμείς, τότε ποιός?"...
Ναι, το πιο ισχυρό πράγμα που με κρατάει στη γειτονιά είναι ότι υπάρχουν οι γριούλες μου... όσο υπάρχουν, γιατί, όπως καταλάβατε, η ηλικία αρχίζει να μην κρύβεται...
Και σκέψεις... και άλλες σκέψεις του τύπου "αν η μία αποφασίσει ότι βαρέθηκε... και φύγει... τότε η άλλη τι θα γίνει?"... ή, μάλλον, ξέρουμε τι θα γίνει?

Και, μέχρι τότε... ξέρουν και οι δυό τους: Εγώ για τους "ανθρώπους"... και ο Κάσπερ για τους σκύλους...
...Και έτσι, πέρασε ο καιρός...
Και, κάποια στιγμή, η καλή γειτόνισα είδε ένα πρωί τη Φλόξυ πεσμένη κάτω και να μην μπορεί να σηκωθεί κάν για να πιεί νερό, ή να φάει...
Και η Τατού, μόνη της, με απλανές βλέμμα, να τρυγυρνάει σαν φάντασμα...

Την πήγαν στο Ιατρικό Κέντρο Γέρακα, για 10 μέρες...
Ακτινογραφία "κακή" στην αυχενική μοίρα... αλλά και κακότεχνη... ίσως και τοξόπλασμα, είπαν εκεί...
Την βουτήξαμε, χωρίς χρονοτριβή κσι την φέραμε σπίτι μας, με μία συγκρατημένη αγωνία: Ο Κάσπερ?

Και, ώ του θαύματος, ο Κάσπερ πλησίασε χαμηλά και χαλαρά και της έδωσε εκείνη τη μικρή γλυψιά στη μύτη...η γριούλα του?

Ώρες ατελείωτες ενασχόλησης (ειδικά, τα Σ/Κ και τα βράδι εγώ) για να πραμένει καθαρή... να πίνει και να τρώει... να παίρνει τα φάρμακά της... να έχει το τρυφερό μασάζ της και να γυρνάει για να μην αυξάνουν οι μικρές πληγές από την κατάκλιση... οι οποίες μεγαλώνουν... να βγαίνει έξω, στον ήλιο και να το χαίρεται...

Και τη Δευτέρα, θα πάει στον καλό μας γιατρό, το Νίκο Καραμήτσο, για νέα ακτινογραφία και πρόγνωση...
Και, από εκεί και πέρα, οι αποφάσεις μας... 19 χρόνια είναι αυτά... στο δρόμο...

Αφιερωμένο στην αδέσποτη ηρωίδα μου!!!
 
Last edited:


Estranged

Well-Known Member
10 Ιουλίου 2012
5.529
6.957
Προχθές αναρωτιόμουνα γιατί εξαφανίστηκες, τουλάχιστον είστε καλά (στην υγεία σας, γιατί από ψυχολογία μπορώ να φανταστώ).
Καλό σας κουράγιο, σας έχουμε στο μυαλό μας. Τα ζεστά ζεστά φιλιά μου στην αδέσποτη ηρωίδα... <3
 
  • Like
Reactions: johnk


HolywoodBrn

Well-Known Member
10 Ιουνίου 2013
2.286
3.224
Αμπελοgarden
19 χρόνια..και 59 να ήταν άλλο τόσο δύσκολο θα ήταν όμως..δεν περνάνε όλα από το χέρι μας. Τουλάχιστον είναι σε καλά χέρια. Καλό κουράγιο. Πάει ένας χρόνος κοντά που πέρασα κι εγώ το ίδιο. Αποφάσεις..δύσκολες αποφάσεις. Ότι πιο ανώδυνο να γίνει εύχομαι για όλους σας από όλες τις απόψεις. Τώρα για το timing δε θα σχολιάσω...όταν θέλει ο Δίας να κάνει σεξ, δεν υπολογίζει τίποτα. Hang in there!
 
  • Like
Reactions: johnk


vasgial

Well-Known Member
6 Φεβρουαρίου 2011
3.531
1.729
49
Μαραθώνας-Κάτω Σούλι
Καλημέρα Γιάννη. Μετά από αρκετές μέρες απουσίας είδα το μήνυμά σου. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ για τη Φλόξη και ακόμη περισσότερο γιατί σε όσους από εμάς έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ξυπνούν δυσάρεστες αναμνήσεις. Σου εύχομαι ότι απόφαση πάρετε να είναι υπεράνω εγωισμών που μπορεί να δημιουργήσει ή υπέρμετρη αγάπη. Αν τελικά δεν γίνεται διαφορετικά και κρίνει και ο γιατρός πως πρέπει να την βοηθήσει στην τελευταία της βόλτα να είσαι οποιαδήποτε μαζί της, θα είναι πολύ σημαντικό για αυτή να έχει "τον άνθρωπο της". Εγώ ακόμα σκέφτομαι τη Λαρίτσα μου που πέθανε μόνη της το βράδυ στο γιατρό, στην προσπάθεια της να ανακάμψει από το δάγκωμα του φιδιού και κλαίω σαν μικρό παιδί που δεν μπορούσα να είμαι μαζί της τη στιγμή εκείνη. Μέχρι το βράδυ που έκλεισε ήταν σταθερή και το πρωί με πήρε να μου πει πως είχε φύγει, ποιος ξέρει, ίσως κάποια επιπλοκή τη νύχτα.....Κουράγιο και δύναμη.....

ΥΓ. Συγγνώμη αν καταχράστηκα το χώρο και ανέφερα πάλι για τη Λάρα αλλά....... (ξέρεις τώρα, κοντεύει χρόνος και είναι μπροστά μου ακόμα κάθε μέρα)......
 


takisft

Well-Known Member
24 Ιουνίου 2011
4.817
5.037
Αθήνα
Καλή δύναμη Γιάννη... σε όλη την οικογένεια

Τυχερό σκυλί η γριούλα σας, είναι στα καλύτερα χέρια τώρα που χρειάζεται όσο ποτέ τους ανθρώπους
 
  • Like
Reactions: Orilis and mareco


myEnzo

Well-Known Member
26 Αυγούστου 2015
1.444
4.640
Άρτα
Τα χρόνια της θα τα ζήλευε κάθε άλλο αδέσποτο σκυλί καθώς και το γεγονός ότι την αγάπησαν τόσο και την φρόντισαν μέχρι την τελευταία της στιγμή...
 


l.Kyveli

Well-Known Member
12 Φεβρουαρίου 2011
15.635
7.745
Μάκαρι όλα τα αδέσποτα να είχαν έναν Γιάννη. Καλή τύχη στο κοριτσάκι σας. Έχει εσάς και είναι στα καλύτερα χέρια.
 
  • Like
Reactions: ΤLilith and TheCat


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.103
Μηνύματα
895.609
Μέλη
19.914
Νεότερο μέλος
nicksugar3