@kosmaki κλείσε και το τζάμι αν θες να έχεις σίτα (παθούσα εδώ...).
Αν την θες την σίτα κλείσε τζαμί...εμενα την έσκισε........Ειλικρινά, αυτό με το κλάμα δεν το αντέχω... Πάντα (καθ υπόδειξη του εκπαιδευτή) φεύγω από το σπίτι σα να μην υπάρχει, δεν την χαιρετάω δεν την χαϊδεύω. Άγχος αποχωρισμού δεν είχαμε ποτέ. Ούτε αυτή ούτε εγώ. Και είναι 3-4 μέρες που κάθε πρωί σηκώνει τη γειτονιά! Κλάμα, όχι αστεία. Σήμερα την κατάλαβα με το που έφυγα πως βγήκε στο μπαλκόνι και έφυγα κάνοντας ολόκληρο κύκλο να μη μπορεί να με δει από το δρόμο... Και πάλι! Έκανε σα να τη σφάζουν! Έχω αποκτήσει εγώ άγχος!!! Καμία συμβουλή υπάρχει???
Υγ: Όταν λείπουμε η Ντόντο μένει στο σαλόνι με κλειστή πόρτα, για να μην έχει πρόσβαση στην εξώπορτα και αποκτά άγχος απο θορύβους κτλ. Της αφήνω και ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα για κουτσομπολιό, έχω μεγάλη βεράντα με σκιά, οπότε επιλέγει αν θα μείνει σαλόνι ή έξω!!