Μπορείς να πάρεις τροφή που η ημερίσια ποσότητα να εξαρτάται από το κουταβίσιο βάρος κι όχι το άγνωστο ενηλίκου. Αλλά και τροφή να μην θέλεις να αλλάξεις, και πάλι μπορείς να το κάνεις, όπως το κάνει τόσος κόσμος που έχει σκύλο που δεν μοιάζει με τίποτα. Το μάτι κι η αφή είναι ο καλύτερος οδηγός για τον προσδιορισμό ποσότητας τροφής. Να μην βλέπεις πλευρά αλλά να τα νιώθεις στο χάδι. Ορισμένες φορές και τα υδαρή κόπρανα οφείλονται στην παραπάνω ποσότητα τροφής από οση χρειάζεται το κουτάβι. Ξέχνα το πρότυπο των βελγικών διότι πιθανότατα δεν το ακολουθούν. Όπως ξεφεύγουν στο τρίχωμα (τουλάχιστον το ένα που είναι εντελώς κοντοτριχο) και πιθανόν ξεφεύγουν και στα αυτιά, έτσι μπορούν να ξεφεύγουν και στο τελικό μέγεθος, με αποτέλεσμα, οπως πολύ σωστά είπε ο/η captain hook, να μην ξέρεις αν κάποιο θα βγει παχύσαρκο ή λιπόσαρκο.