Επανιέλ Μπρετόν


TruthHunter

Well-Known Member
8 Φεβρουαρίου 2009
200
3
Για λίγο μόνο έζησα ένα τέτοιο αξιολάτρευτο και αξιοθαύμαστο "αλήτη"



ΕΠΑΝΙΕΛ ΜΠΡΕΤΟΝ




Πρώτος γαλλικός σκύλος φέρμας, κατηγορίας Επανιέλ. Εξαιρετικός κυνηγός, προικισμένος από τη φύση του με ένστικτο, με αξιοπρόσεκτη όσφρηση και μεγάλη αντοχή στην κούραση. Παραμονεύει σε μέτρια απόσταση από τον κύριο του, με το κεφάλι σηκωμένο αλλά όχι ψηλά. Είναι πα¬ραδεκτός στην κοιλάδα κυνηγώντας λαγούς και πέρδικες, εξαιρετικός στα δάση και στα σύδεντρα κυνηγώντας μπεκάτσες γιατί δεν φοβάται ούτε τους θάμνους ούτε τα αγκάθια. Συνδυάζει τα προτερήματα ενός καλού σκύλου φέρμας κι ενός καλού Ριτρίβερ. Είναι πολύ ανθεκτικός στο κρύο και ικανός να πάει να φέρει σκοτωμένη πάπια μέσα από τη θάλασσα ή τη λίμνη, ό,τι θερμοκρασία κι αν έχει.
Μερικές φορές ακόμα τον χρησιμοποιούν σαν Ιχνηλάτη για μεγάλο κυνήγι, αυτό όμως δεν συνιστάται, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τις ιδιότητες του σαν σκύλου φέρμας. Είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και υποταγμένους σκύλους. Μερικές φορές, μάλι¬στα, είναι πάρα πολύ στοργικός. Πολύ ευαίσθητος, δεν πρέπει να υφίσταται βίαιη εκγύ¬μναση (αυτός ο κυνηγετικός σκύλος που έγινε σκύλος συντροφιάς είναι μάλλον το είδος του “μαμόθρεφτου”).
Γενική όψη
Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κομψού σκύλου, με έξυπνη και πολύ ζωηρή φυσιο¬γνωμία. Είναι κοντόχοντρος, βραχύγραμμος, γεμάτος ζωτικότητα και ροίμη. Έχει πάντα δίχρωμο τρίχωμα, σχηματισμένο από τρίχες λεπτές χωρίς υπερβολή, που καλύπτει κα¬λά τον κορμό.
Κεφάλι: Γενικά στρογγυλό. Κρανίο μέσου μήκους, πλαϊνά τοιχώματα τονισμένα και στρογγυλά. Ρινομετωπικό κοίλωμα αρκετά τονισμένο, αν και ελαφρά κυρτό. Μουσού¬δα αρκετά μυτερή, χωρίς υπερβολή, έτσι που ο σκύλος δεν έχει λυκοειδή όψη. Ρύγχος πολύ πιο βραχύ από τον μεγάλο άξονα του κρανίου, ίσιο ή ελαφρά καμπυλωτό. Ακρορρίνιο καστανό ή ρόδινο. Ο χρωματισμός του είναι λιγότερο ή περισσότερο σκούρος, α¬νάλογα με το τρίχωμα του ζώου (για την ασπρόμαυρη ποικιλία το ακρορρίνιο είναι μαύ¬ρο). Μύτη πολύ ανοιχτή, ελαφρά γωνιώδης. Χείλη λεπτά αρκετά ανασηκωμένα. Το πά¬νω χείλος ξεπερνά λίγο το κάτω χείλος. Αυτιά φυτεμένα ψηλά, ανάλογα με το σχήμα του κεφαλιού, περισσότερο κοντά παρά μακριά (τα πολύ μακριά αυτιά δεν είναι επιθυμητά σε ένα σκύλο που κυνηγά στους θάμνους), ελαφρά στρογγυλεμένα, με λίγο τρίχωμα, αλ¬λά κυματιστό. Μάτια σκούρα κεχριμπαρένια, με βλέμμα ζωηρό και εκφραστικό. Δόντια φυτεμένα καλά και άσπρα.
Κορμός: Λαιμός μέσου μήκους, χωρισμένος από τους ώμους, που δίνει στο σκύλο χαρι¬τωμένο κράτημα του κεφαλιού. Η σύνδεση του ακρώμιου με τη ράχη γίνεται με απαλή γραμμή. Ποτέ διπλοσάγονο. Στήθος που κατεβαίνει μέχρι το επίπεδο του αγκώνα. Πλευρά αρκετά πλατιά και στρογγυλεμένα. Μέση πολύ ανασηκωμένη. Ράχη βραχεία, ακρώμιο ελεύθερο, ποτέ υψωμένο. Οσφύς βραχεία, πλατιά και ρωμαλέα. Νώτα ελα¬φρά, λοξά και πολύ μυώδη. Κνήμες πολύ ίσιες στο σύνολο τους, καλυμμένες με αραιές φράντζες από κυματιστό τρίχωμα. Βραχίονες μυώδεις και οστεώδεις. Αγκώνες με κα¬λές αναλογίες και χωρίς παρεκκλίσεις. Φτέρνες ελαφρώς λοξές, λεπτές και μυώδεις. Πί¬σω σκέλη: μηροί πλατιοί, πολύ χαμηλοί, πολύ μυώδεις. Ιγνύες στην ίδια κάθετη γραμμή με την άκρη των γλουτών και όχι πολύ αγκωνώδεις. Ταρσοί κάθετοι. Πόδια με καλές αναλογίες, κάθετα, στενά, ούτε προς τα μέσα ούτε προς τα έξω. Δάχτυλα σφικτά και αν¬θεκτικά. Νύχια κοντά και δυνατά.
Ουρά: Το Επανιέλ της Βρετάνης γεννιέται συχνά άνουρο. Διαφορετικά πρέπει να έχει ουρά 10 εκατοστά. Γενικά είναι ελαφρά στρεβλή και καταλήγει σε φράντζα ή μπούκλα από τρίχες. Στέκεται ίσια ή πεσμένη.
Τρίχωμα: Λεπτό χωρίς υπερβολή, επίπεδο ή πολύ ελαφρά κυματιστό στο σύνολο του κορμού, λίγο μεταξένιας υφής, αλλά λιγότερο απ’ όσο στα υπόλοιπα Επανιέλ. Πολύ πυ¬κνό, πολύ σφικτό, με κυματιστές φράντζες στη γούνα, στο πίσω μέρος των σκελών και κάτω από την κοιλιά. Χρώματα: τα προτιμότερα είναι το άσπρο και καφετί ή άσπρο και πορτοκαλί. Μπορούμε επίσης να βρούμε ζώα με τρίχωμα, με ανάμικτους τους δύο αυ¬τούς χρωματισμούς. Το άσπρο και μαύρο τρίχωμα είναι παραδεκτό εδώ και λίγο καιρό (προηγουμένως απαγορευόταν με σκοπό να περιοριστούν τα “μπλε” ζώα που ήσαν μάρ¬τυρες έκδηλων και ανεπιθύμητων διασταυρώσεων). Και οι τρεις κατηγορίες γίνονται δεκτές στους διαγωνισμούς.
Ελαττώματα: Ρύγχος πολύ κοντό ή υπερβολικά μακρύ. Μουσούδα συμπαγής. Ακρορρίνιο μαύρο σε ζώο άσπρο και καφετί ή άσπρο και πορτοκαλί. Μύτη σφικτή ή σαν σφυρί¬χτρα ή στενή. Αυτιά φυτεμένα χαμηλά, πεσμένα, πλατιά και καλυμμένα με πολύ κατσα¬ρό τρίχωμα. Δόντια πολύ μυτερά. Μάτια πολύ ανοιχτόχρωμα. Στίγματα στα βλέφαρα και στο ακρορρίνιο. Λαιμός πολύ μακρύς, πολύ ισχνός, ή πολύ κοντά στους ώμους. Στή¬θος πολύ χαμηλό και στενό. Οσφύς αδύναμη. Βραχίονες χρωματισμένοι ή ισχνοί. Μη¬ροί πολύ ίσιοι ή πολύ λοξοί. Η παρουσία ενός μόνον όρχεως είναι ελάττωμα για περιο¬ρισμό.
Ιστορικό
Ο “ξαπλωμένος σκύλος” του Μεσαίωνα είναι πρόγονος όλων των Γαλλικών Επανιέλ και πολλών άλλων μακρύτριχων σκύλων φέρμας (Σέττερ Γκόρντον, Ιρλανδέζικο Σέττερ, Εγγλέζικο Σέττερ). Οι ρίζες του ανέρχονται στην εποχή των πρώτων Σταυροφοριών, που έδωσαν την ευκαιρία για ανταλλαγές σκύλων και αλόγων ανάμεσα στους Γάλλους και Αραβες άρχοντες, μεγάλους θαυμαστές του κυνηγίου. Από μία επιτυχημένη δια¬σταύρωση των Λεβριέ της Ανατολής (Σλούγκι) και των Ιχνηλατών με μακρύ τρίχουμα των σταυροφόρων (παλιά ισπανικά Επανιέλ, προϊόντα του Μπαρμπέ), γεννήθηκε ο “ξαπλωμένος σκύλος”. Αυτός ο προσδιορισμός του ξαπλωμένου σκύλου, του δόθηκε α¬πό τους κυνηγούς σε αντίθεση με το σκύλο που τρέχει (Ιχνηλάτη). Ο σκύλος αυτός που περιγράφηκε από τον Γκαστόν Φεμπούς, κόμη του Φουά, στο “Κυνηγετικό του Εγχειρί¬διο” και απεικονίστηκε πολλές φορές στη γαλλική ζωγραφική και στις ταπετσαρίες, δια¬δόθηκε το 16ο αιώνα σ’ ολόκληρη τη Γαλλία και έγινε το “Γαλλικό Επανιέλ”. Αυτό το Επανιέλ εξαπλώθηκε και στη Βρετάνη, τη χώρα του Αρμορ (εκείνη την εποχή ήταν πο¬λύ μεγαλόσωμο και σκεπασμένο με μακρύ και μεταξένιο τρίχωμα). Στο εσωτερικό της Βρετάνης υπήρχε ένας άλλος μικρός σκύλος, ζωηρός, ευκίνητος, με λευκό τρίχωμα και καφετιές κηλίδες: το Σπρίγκερ Σπάνιελ που το είχαν φέρει στην περιοχή αυτή οι Κέλ¬τες που είχαν διωχθεί από τη χώρα της Ουαλίας μετά τις αγγλοσαξονικές επιδρομές. Το αποτέλεσμα της ένωσης αυτού του σκύλου αγγλικής καταγωγής με το Γαλλικό Επανιέλ (παλιά μορφή), ήταν ένας αγροτικός σκύλος, συμπαγής, με άσπρο και καφετί χρώμα, αρκετά συγγενής με το σημερινό τύπο του Επανιέλ της Βρετάνης. Μόλις το 19ο αιώνα, αυτός ο πρόγονος του Επανιέλ της Βρετάνης, που εδώ και πολλούς αιώνες χρησιμο¬ποιούσαν οι αυτόχθονες κυνηγοί, βγήκε από το σκοτάδι και άρχισε να ενδιαφέρει τους εκτροφείς. Αυτοί, για να τον βελτιώσουν, τον διασταύρωσαν με Σέττερ αγγλικής προέ¬λευσης (Αγγλικό, Ιρλανδικό, Γκόρντον), και μία διασταύρωση με αγγλικό Σέττερ με ά¬σπρο τρίχωμα με πορτοκαλιές κηλίδες, τους έδωσε ένα Επανιέλ με τρίχωμα άσπρο και πορτοκαλί.
Η πρώτη λέσχη του Επανιέλ της Βρετάνης ιδρύθηκε το 1904, και το προπό πρότυπο στα¬θεροποιήθηκε το 1907. Το σημερινό πρότυπο σταθεροποιήθηκε το 1938, από τον παγκό¬σμιο ειδικό των Επανιέλ της Βρετάνης Ντε Κερμαντέκ. Σήμερα ο σκύλος είναι ο πιο διαδεδομένος κυνηγετικός σκύλος στον κόσμο και οι Ελβετοί συναγωνίζονται τους βό¬ρειους και νότιους Αμερικανούς για τα καλύτερα ζώα. Στη Γαλλία υπάρχουν περισσό¬τερα από 230.000 ζώα.


ΠΗΓΗ
 


moko

Active Member
13 Απριλίου 2014
36
131
Ilion
Γενική Εμφάνιση :
Είναι η μικρότερη σωματικά από τις φυλές των σκύλων δεικτών. Το επανιέλ μπρετόν είναι ένα ηπειρωτικό σκυλί της κατηγορίας επάνιελ με ανάλογο κεφάλι με κοντή ή ανύπαρκτη ουρά. Είναι φτιαγμένο αρμονικά με ένα συμπαγές αλλά όχι βαρύ σώμα και σχηματισμό. Συνολικά είναι συμμαζεμένο (compact) αλλά όχι βαρετό και ταυτόχρονα ικανοποιητικά κομψό. Επίσης είναι ρωμαλέο και ενεργητικό με ζωηρή και έξυπνη έκφραση. Γενικά είναι ένα σκυλί συμπαγές (“COBBY”), γεμάτο ενέργεια το οποίο υπηρέτησε στην πορεία της εξέλιξής του αρχίζοντας από αυτούς που δημιούργησαν την φυλή.

Βασικές Αναλογίες :
• Το κρανίο είναι μακρύτερο από το ρύγχος με αναλογία προς 3 : 2, δηλαδή περίπου 12 cm : 8cm.
• Το κεφάλι είναι ανάλογο του σώματος.
• Το βάθος του στήθους, από το ακρώμιο στο στέρνο, είναι λίγο κοντύτερο από το μισό ύψος του σκύλου.
• Το σκυλί πρέπει να είναι τετραγωνισμένο.

Συμπεριφορά / Ιδιοσυγκρασία :
Είναι σκυλί ευπροσάρμοστο σε κάθε περιβάλλον, κοινωνικό, με έξυπνη και παρατηρητική έκφραση και διανοητικά ισορροπημένο. Επίσης είναι σκύλος δείκτης και πολλαπλών χρήσεων για οιονδήποτε θήραμα σε οποιοδήποτε κυνηγότοπο. Αποκαλύπτει το κυνηγετικό του πάθος από την νεαρή του ηλικία. Είναι αξιοσημείωτη η έρευνά του για το θήραμα, το βάδισμά του, η οσφρητική του ικανότητα, η κάλυψη του κυνηγότοπου που καλείται να ερευνήσει, ο αυθορμητισμός και η διάρκεια της φέρμας, η ικανότητα επαναφοράς και η δυνατότητα για εκπαίδευση.

Κεφάλι :
Τα χαρακτηριστικά του φαίνονται σκαλιστά. Το δέρμα εφαρμόζει σφιχτά, χωρίς χαλαρότητα.

Κρανίο :
Λίγο στρογγυλεμένο βλέποντάς το από μπροστά ή τα πλάγια. Βλέποντάς το από πάνω η πλάγια επιφάνεια φαίνεται λίγο κυρτή. Η πάνω γραμμή της κεφαλής είναι παράλληλη με την γραμμή του ρύγχους. Το πλάτος του κρανίου μετρημένο μεταξύ των ζυγωματικών τόξων είναι μικρότερο από το μήκος του. Τα τόξα πάνω από τα μάτια δεν προεξέχουν αλλά σχηματίζουν μία ελαφριά καμπύλη. Το αυλάκι μεταξύ των ματιών καθώς και η τοξοειδής κορυφή του κρανίου είναι ελαφρώς εμφανή. Το ρινομετωπικό κοίλωμα (STOP) είναι εμφανές χωρίς υπερβολή. Η ινιακή κορυφή του κρανίου καθώς και τα ζυγωματικά τόξα είναι μετρίως εμφανή.

Χαρακτηριστικά προσώπου :
Μύτη : Μεγάλη, με πλατιά, υγρά και καλά ανοιχτά ρουθούνια. Το χρώμα της μύτης είναι αρμονικό με το χρώμα του τριχώματος, όπως είναι και οι άκρες των βλεφάρων και η κοιλότητα που βρίσκονται οι οφθαλμοί.

Ρύγχος : Ευθεία γραμμή με τις πλάγιες επιφάνειες να είναι παράλληλες.

Χείλη : Σφιχτά, όχι χαλαρά, όχι πολύ μεγάλα, σχετικά λεπτά και καλά εφαρμοσμένα δηλαδή χωρίς να κρέμμονται υπερβολικά ή να παρουσιάζουν ανωμαλίες. Το κάτω χείλος είναι διακριτικά καλυμμένο από το πάνω χείλος το οποίο παρουσιάζει σταδιακή κλήση μέχρι την μπροστινή άκρη του στόματος. Η όλη εμφάνιση των χειλέων δεν πρέπει να παρουσιάζει ανωμαλίες.

Σιαγόνες / Δόντια :
Τα δόντια είναι καλά τοποθετημένα στις σιαγόνες, πλήρη και υγιή. Έχει 42 δόντια. Το κλείσιμο των σιαγόνων παρουσιάζει ψαλιδωτή προσαρμογή (scissors bite).

Μάγουλα :
Δεν πρέπει να είναι βαρετά δηλαδή το δέρμα θα πρέπει να εφαρμόζει σφιχτά πάνω στο κόκκαλο.

Μάτια :
Λίγο πλάγια. Με έξυπνη, τρυφερή και ειλικρινή έκφραση. Κάπως ωοειδής σχηματισμός, όχι γουρλωμένα, με λεπτοκαμωμένα, καλά χρωματισμένα και καλά εφαρμοσμένα βλέφαρα. Ο χρωματισμός της ίριδας είναι σε αρμονία με το χρώμα του τριχώματος, κατά προτίμηση μαύρος. Η έκφραση των ματιών συνοδευόμενη με κίνηση προς τα άνω της βάσης των αυτιών δηλώνει πραγματική «έκφραση επανιέλ μπρετόν».

Αυτιά :
Τοποθετημένα ψηλά, τριγωνικά, σχετικά μεγάλα και μάλλον κοντά (όταν τεντωθούν μπροστά οι άκρες τους φθάνουν το stop). Μερικώς καλυμμένα με κυμματιστό τρίχωμα, κυρίως στο πάνω μέρος, τα άκρα με κοντό τρίχωμα. Πάντοτε σχετικώς κινούμενα όταν το μπρετόν παρακολουθεί κάτι ή είναι σε δράση.

Λαιμός :
Μετρίου μήκους και αρκετά μυώδης, ελαφρά καμπυλωτός, ποτέ τοξοειδής και ημιτελής κωνικός σχηματισμός. Τοποθετημένος απαλά και αρμονικά στους ώμους χωρίς να κρέμμεται το δέρμα στο κάτω μέρος.

Σώμα :
Κορυφογραμμή της πλάτης : Στο ύψος των οσφυικών σπονδύλων και η αρχή του συνόλου (του σώματος).

Ακρώμιο : Ικανοποιητικά κινητικό (όταν το μπρετόν βρίσκεται σε δράση), χωρίς να προεξέχει πολύ.

Πλάτη : Ευθεία, κοντή και άκαμπτη, καλά δεμένη.

Οσφύς : Κοντός, πλατύς και μυώδης.

Ισχίον (γοφός, λαγόνιο) : Πολύ λίγο λοξά, πλατύ και μυώδες.

Στήθος : Φθάνει μέχρι τον αγκώνα ή λίγο πιο κάτω, πλατύ αλλά όχι κυλινδρικό. Πλατύ στέρνο, όχι πολύ ανασηκωμένο προς το πίσω μέρος. Τα πλευρά έχουν όλα σχεδόν το ίδιο μέγεθος, με τα τελευταία να είναι λίγο κοντύτερα από τα προηγούμενα. Τα πρώτα πλευρά (δηλ. αυτά που είναι πιο κοντά στο στήθος) είναι μακρύτερα και εύκαμπτα από τα υπόλοιπα.

Κοιλιά : Σε αρμονία με το στέρνο και ελαφρά ανασηκωμένη στο πίσω μέρος.

Πλευρά (Flank) (περιοχή του σώματος μεταξύ ισχίου και πλευρικών οστών) : Λίγο ανασηκωμένη και κοντή.


Ουρά :
Τοποθετημένη ψηλά, σε οριζόντια θέση ή λίγο χαμηλότερα. Είναι σε κίνηση όταν το επανιέλ μπρετόν παρατηρεί κάτι ή βρίσκεται σε δράση. Το επανιέλ μπρετόν μπορεί να γεννηθεί χωρίς ουρά ή με μικρή ουρά. Όταν η ουρά κόβεται το ιδανικό μέγεθος είναι από 3 μέχρι 6 εκατοστά και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 10 εκατοστά.

Μέλη του σώματος :
Μπροστινό μέρος : Σκέλη καλά ισορροπημένα και παράλληλα, συνδέσεις εύκαμπτες και γερές.

Ωμοπλάτη :
Κινητική, μακρυά (30% του ύψους του ακρώμιου), κοντά στο σώμα με χοντρό μύη. Η κλίση της είναι αυτή που έχει ένα καλπαστικό σκυλί, μεταξύ 55ο και 60ο μοιρών από την οριζόντια γραμμή. Οι δύο άκρες των λεπίδων της ωμοπλάτης έχουν μεταξύ τους διάστημα 5 εκατοστών.

Μπράτσο : Βαρετό, χοντρό αλλά αρμονικό με το υπόλοιπο σώμα και πολύ μυώδες. Είναι λίγο μακρύτερο από τις λεπίδες της ωμοπλάτης. Η γωνία (κλίση) του βραχίονα (μεταξύ των λεπίδων της ωμοπλάτης και του μπράτσου) είναι μεταξύ 115ο και 120ο μοίρες.

Μπροστινό μπράτσο :
Μυώδες και καθαρό. Πιο πλατύ στο πάνω μέρος. Είναι κάθετο προς το έδαφος.

Αγκώνας :
Κοντά στο σώμα και όχι στραμμένος προς τα έξω ή προς τα μέσα αλλά κοιτάζοντας το επανιέλ μπρετόν από μπροστά να μην φαίνεται.

Μετακάρπιο :
Συμπαγές και ταυτόχρονα με την αναγκαία ελαστικότητα, λίγο λοξά (μεταξύ 15ο και 20ο μοίρες από την νοητή κάθετη γραμμή που σχηματίζει το μπροστινό σκέλος.


Μπροστινά σκέλη :
Μάλλον στρογγυλά προς ωοειδές, δάκτυλα σφιχτά, γερές πατούσες και νύχια κοντά.

Καπούλια :
Σκέλη καλά ισορροπημένα και παράλληλα όταν κοιτάζουμε από πίσω το επανιέλ μπρετόν.

Μηρός :
Φαρδύς με καλά φουσκωμένο μύη. Η κλίση του σε σχέση με τη νοητή οριζόντια γραμμή της πλάτης είναι μεταξύ 70ο και 75ο μοίρες.

Κάτω μέρος μηρού :
Αποτελείται από την κνήμη και την περόνη. Λίγο μακρύτερο από το μηρό αυτό καθεαυτό με καθαρό και φουσκωμένο μύη. Πιο πλατύ στο πάνω μέρος και σταδιακά στενεύει προς τα κάτω μέχρι την πτέρνα (ταρσός). Η γωνία (κλίση) που σχηματίζεται μεταξύ του άνω μηρού και του κάτω μηρού είναι περίπου 130ο μοίρες.

Πτέρνα (ταρσός) :
Καθαρή (εμφανής) με ορατούς τένοντες.

Μετατάρσιο :
Συμπαγές και σχηματίζει μία νοητή σχεδόν κάθετη γραμμή όταν κοιτάζουμε το πίσω σκέλος από τα πλάγια.

Πισινά σκέλη :
Μακρύτερα από τα μπροστινά και έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τα μπροστινά όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση.

Βάδισμα / κίνηση :
Οι διαφορετικοί βηματισμοί είναι εύκολο για το επανιέλ μπρετόν αλλά παραμένουν δυναμικοί (μαρτυρώντας τη δύναμη του μπρετόν), χαρούμενοι και ζωντανοί.
Τα πόδια κινούνται σε ευθεία χωρίς υπερβολική αναπήδηση του σώματος, χωρίς να μπερδεύονται και η νοητή γραμμή στην κορυφή της πλάτης παραμένει σε ευθεία (επίπεδη). Ο ελαφρύς καλπασμός χρησιμοποιείται τις πιο πολλές φορές από το επανιέλ μπρετόν όταν κινείται στα χωράφια, ο βηματισμός είναι γρήγορος και μετρίου μεγέθους, τα πίσω σκέλη κινούνται λίγο προς τα πίσω και σε καμιά περίπτωση δεν εκτινάσσονται προς τα πίσω ή πάνω (δηλ. να μην σεττερίζει).

Δέρμα :
Σχετικά λεπτό και καθαρό, εφαρμόζει σφιχτά πάνω στο σώμα και καλά χρωματισμένο.

Τρίχωμα :
Το τρίχωμα είναι καθαρό, σχετικά λεπτό αλλά όχι σε σημείο που να μοιάζει μεταξωτό. Συνήθως είναι ίσιο πάνω στο σώμα ή ελαφρώς κυμματιστό. Ποτέ όμως δεν πρέπει να είναι σγουρό. Κοντό στο κεφάλι και στα πλάγια του σώματος. Στο κάτω μέρος του σώματος το τρίχωμα είναι πιο βαρύ και πλούσιο το οποίο όμως μειώνεται και κοντένει προς τις άκρες των ποδιών.

Χρώμα : Άσπρο και πορτοκαλί, άσπρο και μαύρο, άσπρο και καφετί (χρώμα συκωτιού), με περισσότερες ή λιγότερες διαφόρων μεγεθών άσπρες χρωματισμένες περιοχές. Μερικές φορές ασπρόμαυρες κηλίδες ή πιο πυκνό τρίχωμα, απ’ ότι συνήθως συναντάται στο ρύγχος, στα χείλη και στα πλευρά.

Επίσης είναι δυνατό να υπάρχει τριχρωμία (άσπρο + μαύρο + πορτοκαλί – σκούρο) με το πορτοκαλί – σκούρο να υπάρχει στο ρύγχος, πάνω από τα μάτια, στα πλευρά, στο στήθος και στη βάση της ουράς. Η μονοχρωμία απαγορεύεται.

Μέγεθος :
Ύψος στο ακρώμιο :
Αρσενικά : Ελάχιστο 48cm με ανοχή (+) ή (-) 1cm
Μέγιστο 51cm με ανοχή (+) ή (-) 1cm
Ιδανικό ύψος : 49 – 50 cm
Θηλυκά : Ελάχιστο 47cm με ανοχή (+) ή (-) 1cm
Μέγιστο 50cm με ανοχή (+) ή (-) 1cm
Ιδανικό ύψος : 48 – 49 cm


πηγη: http://www.clubbretoncyprus.com/index.php/el/fci-standards