Να ΄ μαι και πάλι !
Λοιπόν κάτι η παρακίνηση σας, κάτι το διάβασμα του Forum - και όχι μόνο – το αποφάσισα και προχώρησα στην απόκτηση εκλεκτής παρέας για την επομένη 12ετια.
Για να προλάβω τυχών απορίες, σας λέω :
Στους καιρούς που ζούμε δυστυχώς δεν μπορούσα να διαθέσω τα χρήματα που – αιτιολογημένα κατά την γνώμη μου – ζητά ένα εκτροφέας.
Από τις διάφορες συζητήσεις κατανοώ ότι ακόμη και η ύπαρξη ενός πιστοποιημένου γενεαλογικού δένδρου, δεν απαλείφει τελικά την πιθανότητα εμφάνισης κληρονομικών ασθενειών, απλώς την μειώνει κατά πολύ.
Διαβάζοντας τις ιστορίες παθόντων, διαπίστωσα ότι όντως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και σε αυτό το πεδίο, πολλά ψέματα λέγονται για κουτάβια και γονείς, παραπλάνηση εσκεμμένη ή όχι υπάρχει και κυκλοφορούν μέχρι και πλαστά pedigree.
Τελικά όλα ανάγονται στην ύπαρξη ή όχι σχέσης εμπιστοσύνης, γι΄ αυτό και γω βασίστηκα σε αυτή προκειμένου να προχωρήσω.
Απευθύνθηκα σε άτομο εμπιστοσύνης μου σχετικό μεν με το «κύκλωμα» (ζωοτροφές) άλλα όχι άμεσα εμπλεκόμενο με αυτό – η αγοραπωλησία ζώων δεν είναι μέρος της δουλειάς του.
Ο άνθρωπος αυτός αξιοποίησε τις γνωριμίες του ώστε να μου βρει κουτάβι συμφώνα με τις επιθυμίες μου, δηλαδή όσο το δυνατόν περισσότερο υγιές, θηλυκό και σκουρόχρωμο.
Και το όνομα αυτής «Μπουμπού» !
Η Μπουμπου λοιπόν ήρθε οδικώς από την Ουγγαρία στην Αθήνα – μέσω Θεσσαλονίκης - συντροφιά ενός κοινώς λεγόμενου επαγγελματία «σκυλέμπορου», ο οποίος ανέλαβε προσωπικά να την διαλέξει για λογαριασμό του γνωστού μου και αφού είχε δει αρκετές γέννες κατά τα λεγόμενα του – τα οποία και δεν έχω λόγο να μην πιστέψω.
Μου την παρέδωσε δε στα χέρια μου εδώ στην Αθήνα το προηγούμενο σαββατοκύριακο, όπου είχαν έρθει – και αυτός και ο γνωστός μου - με αφορμή την συμμετοχή του στην τριήμερη έκθεση.
Τα παραπάνω ίσως να ακούγονται λίγο απολογητικά άλλα θα ήθελα να έχω εξηγηθεί προτού παρεξηγηθεί …
Το κουτάβι σύμφωνα με το διαβατήριο του έχει γεννηθεί το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, ζυγίζει περί το 1,6 κιλό και ο κτηνίατρος που το είδε το βρίσκει υγιέστατο.
Ήρθε έχοντας κάνει το πρώτο του εμβόλιο και από δευτέρα θα κάνει το δεύτερο της..
Όπως προείπα σκοπός μου ήταν η απόκτηση ενός υγιούς κουταβιού και με τα μέχρι στιγμής δεδομένα φαίνεται να είμαστε οκ !
Έχω σκοπό να προσέξω όλα όσα έχουν ειπωθεί περί Γαλλικών (σκάλες, πηδήματα, τραβήγματα κ.λ.π.) οπότε σας ρωτώ : έχει νόημα σε αυτήν την φάση να ξοδέψω και άλλα χρήματα για ακτινογραφίες ή και ότι άλλο απαιτείται ?
Θα μάθω κάτι που θα μπορώ ίσως έγκαιρα να διορθώσω ή απλώς θα έχω αποκομίσει μια εικόνα της κατάστασης ?
Σε ότι αφορά την ψυχική του ισορροπία, καταλαβαίνω ότι το μεγάλωμα με την μαμά του με την βιομηχανοποιημένη παράγωγη / αποκοπή, επιδρούν διαφορετικά.
Λοιπόν, το κουτάβι μέχρι στιγμής μενει ολη την εβδομάδα κυρίως περιορισμένη στο πάρκο της εντος του σπιτιού (σαλόνι) έχοντας στην διάθεση της άφθονο νερό, το ανάλογο φαγητό, ένα μικρό σπιτάκι από μαλακό υλικό (κλειστό ολόγυρα) μια πάνα σε σταθερή βάση και μερικά παιχνίδια.
Στο σπιτάκι της μπήκε και βολεύτηκε με την μια εξαρχης και χρησιμοποιεί την πάνα 6 στις 10 φόρες. Την αποφεύγει (μάλιστα κλαψουρίζοντας) και έχουμε μικροατυχήματα εντος του παρκου όταν λόγο της απουσίας μου την έχει πολλαπλώς λερώσει.
Όταν εξαφανίζομαι από το οπτικό της πεδίο δεν δείχνει να ταράζεται ιδιαίτερα ακόμη και στην περίπτωση που εξαφανίζομαι για αρκετό διάστημα (όταν φεύγω από το σπίτι, ή πάω για ύπνο).
Σε ότι αφορά στην συμπεριφορά της, από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε δεν δείχνει κανένα σημάδι φόβου – δυσαρέσκειας είτε όταν την πλησιάζω / ακουμπώ εγώ, είτε οποιοσδήποτε άλλος.
Επίσης δεν δείχνει φόβο – νευρικότητα ούτε και από άλλα ερεθίσματα του τύπου ξαφνικοί θόρυβοι, κουδούνια, τηλέφωνα, τηλεόραση. Μάλλον περιέργεια δείχνει.
Γενικώς από την δεύτερη ήμερα δείχνει και είναι ευδιάθετη, ανταποκρίνεται σε κάλεσμα και με ακολουθει παραπόδας όπου και αν πάω μέσα στο σπίτι (σε γατίσιο βαθμό – κινδυνεύοντας να την πατήσω) και σταματώντας όπου σταματώ εγώ,
Έχει δε μεγάλη όρεξη για παιχνίδι και ιδιαίτερα κυνηγά τις παντόφλες μου ή τα γαντζάκια της φόρμας μου καθώς περπατώ.
Γενικά δείχνει – κατά την γνώμη μου – μια συμπεριφορά ώριμη και δεν κλαψουρίζει αναίτια.
Φροντίζω να την εκτονώνω με τακτικο παιχνίδι – όχι πολύ βίαιο γιατί γλιστράει αρκετά – και στην συνέχεια ξεκούραση στο πάρκο της.
Αυτό τις καθημερινές το κάνω πρωί πρωί και στην συνέχεια μένει μόνη της ακούγοντας απαλή μουσική, μέχρι το απόγευμα που επιστρέφω.
Όταν επιστρέφω την βρίσκω χαλαρή να με παρακολουθεί, δεν κάνει σαν τρελή / στερημένη / ταλαιπωρημένη και γκρινιάζει μόνο όταν καθυστερώ αρκετά να τις δώσω την σημασία που θέλει – γιατί εσκεμμένα το καθυστερώ.
Έκτος από το παιχνίδι της αρέσει πολύ και η επαφή, της αρέσει να την τρίβω με τις ώρες - βγάζοντας μάλιστα μικρούς ήχους ευχαρίστησης (πάλι θυμίζοντας γάτα).
Αν την αφήσω στην αγκαλιά μου ξεραίνεται με την μια, αλλά προς το παρόν την αφήνω να το κάνει με μετρό.
Όσοι έχετε εμπειρία, τα παραπάνω σας φαίνονται και σας δείγματα ενός ισορροπημένου κουταβιού?
Άντε να πω και τα αρνητικά ….
Είχα ξεχάσει πόσο βρομούσαν τα πρώτα κακά των παιδιών μου.
Ε, ένα κουταβάκι 1,6 κιλό μου το θύμισε με την μια.
Μόνο που αυτό δεν φορά πάνα, οπότε κατά το παιχνίδι του δεν το προλαβαίνω ...
Όσο για να το αφήσω χωρίς επίβλεψη … ούτε λόγος !
Αλήθεια πότε περίπου τα κακά του θα σφίξουν για να είναι πιο «διαχειρίσημα»?
Επίσης οι 10 - 12 εκκενώσεις την ήμερα, τώρα που έχει αλλάξει τροφή και συνεχίζει αποπαρασίτωση είναι φυσιολογικές ?
Αυτά τα λίγα, σας ευχαριστώ και πάλι για την συνεισφορά σας στο ξεκαθάρισμα των «θελω» μου και sorry για το «σεντόνι» που μου βγήκε …