Από πολύ νωρίς στην ιστορία του ανθρώπου, σκύλοι υπηρέτησαν ως φρουροί προαναγγέλοντας με το γάβγισμά τους επερχόμενους εισβολείς, ενώ μπορούσαν επιπλέον να ιχνηλατούν εχθρούς. Αφενός οι οξείες αισθήσεις τους κι αφετέρου η αφοσίωση, η επαγρύπνηση, η ταχύτητα και η εξυπνάδα που επεδείνκυαν, σύντομα τους κατέστησαν πολύτιμα μέλη πιό οργανωμἐνων στρατιωτικών αποστολών. Για να προστατεύσει την ακρόπολη της Ακροκορίνθου από τον
Φίλιππο της Μακεδονίας το 243 π.Χ, για παράδειγμα, ο Κορίνθιος στρατηγός
Άρατος συντηρούσε πενήντα σκύλους. Επιγραφή από την Ελληνική πόλη της
Τίου αναγράφει ότι αγοράσθηκαν τρείς σκύλοι για υπηρεσίες φύλαξης στο φυλάκιο των τειχών. Τον 4ο αιώνα π.Χ ο Έλληνας
Αινείας ο Τακτικός αναφέρει συχνά την χρήση σκύλων σε ρόλο αγγελιαφόρων και φρουρών προειδοποιώντας όμως για απρόοπτα που θα μπορούσε να προκαλέσει το ενστικτώδες γάβγισμά τους (22.14, 22.20, 23.2, 38.2-3).
Σκύλοι συμμετείχαν σε αρχαίες μάχες. Μεγαλόσωμες ράτσες μπορούσαν να τρέξουν με διπλάσια ταχύτητα από τους ανθρώπους όπως επίσης να εκπαιδευτούν στο δάγκωμα, την συγκράτηση και τον περιορισμό των θυμάτων στο έδαφος. Όταν χιμούν τέτοιοι σκύλοι, πολλοί άνθρωποι ενστικτωδώς πέφτουν στο έδαφος. Για τους πολιτισμούς που δεν διατηρούσαν οικόσιτα σκυλιά, τα αντίστοιχα πολεμικά ενέπνεαν τρόμο και το ψυχολογικό φόβητρο ήταν σημαντικό. Η πλέον πρώιμη, καλλιτεχνικού είδους, απόδειξη για πολεμικούς σκύλους εμφανίζεται σε Ασσυριακή ανάγλυφη βραχογραφία χρονολογίας περί το 600 π.Χ στην περιοχή της αρχαίας πόλης
Borsippa (σημερινή
Birs Nimrud, Ιρακ). Απεικονίζει πολεμιστή να κρατά ασπίδα και να οδηγεί μεγαλόσωμο θωρακισμένο μαντρόσκυλο.
Assyrian war dog on a sculptural relief from Birs Nimrud, about 600 BC.
Source:
Erenow
Σύμφωνα με τον
Πλίνιο (Φυσική Ιστορία, 8.142-43) ο ηγέτης του λαού των
Γαράμαντες (Garamantes) στην αφρικανική ενδοχώρα, είχε εκπαιδεύσει 200 σκυλιά τα οποία πολέμησαν εναντίον
«όσων του αντιστέκονταν». Στις μικρασιατικές πόλεις
Κολοφώνα και
Καστάβαλα, εκγύμναζαν επίσης σκύλους να μάχονται μανιασμένα στις πρώτες γραμμές των μετώπων (Πλίνιος,
Φυσική Ιστορία, 8.40; 8.142-3). Τέτοιοι σκύλοι ήταν αξιοσημείωτα πιστοί σύμμαχοι, αστειεύεται ο Πλίνιος, επειδή
«ουδέποτε απαιτούσαν πληρωμή». Οι
Μάγνητες της βορειοανατολικής Ελλάδος και οι
Υρκάνιοι κοντά στην Κασπία Θάλασσα, συντροφεύονταν στα πεδία των μαχών από κυνηγόσκυλα εκτροφής τους, στα οποία φορούσαν περιλαίμια με καρφιά.
«Τούτοι οι συμπολεμιστές προσέδιδαν σημαντικό πλεονέκτημα» όπως σημειώνει ο Αιλιανός (Περί Ζώων, 7.38). Ο
Πολύαινος, ο οποίος αφιέρωσε τα
Στρατηγήματά του στους Ρωμαίους αυτοκράτορες τον 2ο μ.Χ αιώνα, εξιστόρησε το πώς οι
Κιμμέριοι των Στεππών εκδιώχθησαν από την Μικρά Ασία τον 6ο αιώνα π.Χ από τα άγρια κυνηγόσκυλα του
Αλυάττη, βασιλέα της
Λυδίας στην Ανατολία. Ο Αλυάττης επιτέθηκε στους βαρβάρους με τα πιο δυνατά σκυλιά του σαν να ήταν άγρια ζώα. Ο Πολύαινος έγραψε (7.2) ότι οι σκύλοι της Λυδίας θανάτωσαν πολλούς από τους Κιμμερίους εισβολείς και έτρεψαν σε φυγή τους υπολοίπους.
Στην μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ, όταν οι Αθηναίοι και οι Έλληνες σύμμαχοί τους απώθησαν τα Περσικά στρατεύματα εισβολής του Δαρείου Α᾽, ένας θαρραλέος σκύλος τιμήθηκε στο πλευρό των ηρώων του πολέμου
«για τους κινδύνους που αντιμετώπισε». Επειδή
«συστρατεύθη με τους Αθηναίους στην μάχη» έγραψε ο Αιλιανός (Περί Ζώων, 7.38) η μορφή του προβλήθηκε στην περίφημη τοιχογραφία της ένδοξης νίκης στην
Ποικίλη Στοά της Αγοράς των Αθηνών.
https://theancientwebgreece.wordpress.com/2017/05/03/ζώα-σε-πολεμικές-επιχειρήσεις/
απλα και μονο επειδη ξεκινησες εσυ το διαλογο: Αιντε και αποδειξαμε οτι καταγεται απο το Μολοσσο της Ηπειρου...και; Τι αλλαζει; Τι σημαινει αυτο; Ή απο την αλλη...αντε και αποδειξαμε οτι ΔΕΝ καταγεται απο το Μολοσσο της Ηπειρου...so what? Ενω οι απαντησεις σας ειναι πολυ ωραιες καπου το χασαμε.
