Μετα απο καιρο ειναι η αληθεια ηρθε η ωρα να γραψω σε αυτο εδω το θεμα. Τωρα που την ειδα στον υπνο μου να ειμαστε αγκαλια. Που ξυπνησα το πρωι και ειχα στα ρουθουνια μου το αρωμα της. Τωρα που περα απο πονο νιωθω μια γλυκα μεσα μου.
Το κοριτσι μου εφυγε στις 22/6/15. Αργησα λιγο να την βοηθησω. Ειμασταν αγκαλια ομως ολο εκεινο το τελευταιο βραδυ. Την αποχαιρετησα με δακρυα, με αποχαιρετησε με ενα κουνημα ουρας, μεσα στην αδυναμια της ενω ηδη ειχε αφεθει...ενα τελευταιο κουνημα ουρας το αντιο της.
Την αγαπησα πολυ εκεινη ομως με λατρεψε. Συγνωμη για το λιγο μου καλη μου και σε ευχαριστω. Σ' ευχαριστω για την μυρωδια της γουνας σου, τις ατελειωτες αγκαλιες, την χαρα σου, την λαιμαργια σου, τις τρελες σου. Σ' ευχαριστω που εκανες ολα τα βιβλια να βγουν αληθεια αλλα και να μοιαζουν τοσο φτωχα. Σ΄ευχαριστω για τα μπανια, τις βολτες, τον τροπο που με μαλωνες και τον τροπο που με κοιτουσες. Σ' ευχαριστω για το χαμογελο που ακομα εχω οταν σε σκεφτομαι.....
@admin κλειδωσε μας σε παρακαλω.