Και όχι δεν εννοώ τη γλώσσα των σκύλων..Εννοώ όλων αυτών που διαμορφώνουν την ελληνική πραγματικότητα των δήθεν εραστών του σκύλου στην Ελλάδα, που οι απόψεις τους κυμαίνονται μεταξύ του "να ζευγαρώσει μια φορά και μετά τη στειρώνω" και του "ο σκύλος μου είναι καθαρόαιμο μπόξερ , την μάνα την είχε ο ξάδελφος μου και βρήκε εναν καταπληκτικό αρσενικό από αγγελία".
Μήπως τους προσεγγίζουμε με λάθος τρόπο; Δεν μιλάω για το φόρουμ αλλά και μάλλον για την real life που λένε και στο χωριό μου. Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα οι εκτός φόρουμ γνωστοί και φίλοι , οι περισσότεροι, αγαπούν τα σκυλιά πολύ. Κάποιοι είχαν ή και έχουν αυτή τη στιγμή σκύλο. Όλοι τους χωρίς εξαίρεση έχουν λάθος απόψεις παγιωμένες πλέον εδώ και χρόνια για το σωστό και το λάθος σε σχέση με τα πάντα που αφορούν τον σκύλο.
Έχω πλέον καταλήξει ότι αν αρχίσουμε τις Political correct διαλέξεις σε σχέση με τη μητρότητα της σκύλας, τη στείρωση, τα καθαρόαιμα με pedigree κου λου που κου λου που τον έχουμε χάσει το παιχνίδι πριν καν ξεκινήσει.
Αφορμή για όλο αυτό ήταν μια συζήτηση με το ταίρι ενός πολύ δικού μου ανθρώπου που πρόσφατα πήρε ένα μπόξερ από γέννα ξαδέλφης. Στην Αμαλιάδα. Σε σπίτι με κήπο που δεν μένει μόνιμα αλλά πάει συχνά. . Που πάει κάθε μέρα αυτή που της έδωσε το σκύλο και το ταίζει. Που της έδωσε και τον αδελφό της για να μην είναι μόνη η μποξερίνα..Που είχε πρόβλημα η περίφραξη και μέχρι να φτιαχτεί τα είχαν δεμένα.
Πόσα λάθη διαβάζετε στις παρακάτω προτάσεις; Κάποιοι μπορεί να έχετε ήδη καλέσει την αστυνομία..Με ρώτησε λοιπόν ως γνώστη, τρομάρα μου, ποιά είναι η άποψη μου για τον οίστρο της θηλυκιάς. Με είχε ρωτήσει και πριν πάρει τα μποξεράκια , της είχα πει κατηγορηματικά όχι αλλά φυσικά τα πήρε. Παίρνω βαθιές ανάσες και το πρώτο που λέω είναι. Μην ακούσεις τον κτηνίατρο αν σου πει να ζευγαρώσει μια φορά πριν τη στείρωση.
Είμαι κατηγορηματικά κατά του ζευγαρώματος μου απαντάει και πάει η καρδιά μου στη θέση της. Τέλως πάντων οι εναλλακτικές ήταν δέσιμο του αρσενικού στον πρώτο οίστρο με την θηλυκιά να γυρνοβολάει στο κτήμα ελεύθερη και να σέρνει...και φαντάζομαι ένα τσούρμο αρσενικά απέξω ή ένα χάπι που δεν το γνωρίζω για το πρώτο οίστρο (εγώ ήξερα για ένεση) ή ένεση για παύση οίστρου. Εγώ προσωπικά αυτά δεν τα γνωρίζω ούτε και θα τα εμπιστευόμουν αλλά το χειρότερο θα ήταν το δέσιμο οπότε της είπα για μια φορά να κάνει αυτό που της πρότεινε ο κτηνίατρος και μετά στείρωση κατευθείαν...Γενικά την ενημέρωσα ότι εφόσον οι σκύλοι ζουν ολομόναχοι πράγμα καθόλου σωστο για τη σωστή τους διαβίωση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι και δεμένοι. Είναι επικίνδυνο για τη ζωή τους. Επίσης της έστειλα αναλυτικές οδηγίες για την προστασία των σκύλων από τη σκνίπα...
Όλο αυτό το γράφω γιατί κανονικά αν μιλούσα όπως ένοιωθα θα κατέβαζα θεούς και δαίμονες και δεν θα πρόσφερα τίποτα παρά μόνο την εκτόνωση τη δική μου. Πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα τους και με βήματα αργά και μαζεμένα να τους περάσουμε το σωστό. Και δεν μιλάω για τους κάφρους αλλά για αυτούς που δεν έμαθαν ποτέ κάτι πιο σωστό και νομίζουν ότι είναι οκ κάποια πράγματα που για όποιον ξέρει τον σκύλο λίγο περισσότερο είναι απαράδεκτα.
Μήπως τους προσεγγίζουμε με λάθος τρόπο; Δεν μιλάω για το φόρουμ αλλά και μάλλον για την real life που λένε και στο χωριό μου. Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα οι εκτός φόρουμ γνωστοί και φίλοι , οι περισσότεροι, αγαπούν τα σκυλιά πολύ. Κάποιοι είχαν ή και έχουν αυτή τη στιγμή σκύλο. Όλοι τους χωρίς εξαίρεση έχουν λάθος απόψεις παγιωμένες πλέον εδώ και χρόνια για το σωστό και το λάθος σε σχέση με τα πάντα που αφορούν τον σκύλο.
Έχω πλέον καταλήξει ότι αν αρχίσουμε τις Political correct διαλέξεις σε σχέση με τη μητρότητα της σκύλας, τη στείρωση, τα καθαρόαιμα με pedigree κου λου που κου λου που τον έχουμε χάσει το παιχνίδι πριν καν ξεκινήσει.
Αφορμή για όλο αυτό ήταν μια συζήτηση με το ταίρι ενός πολύ δικού μου ανθρώπου που πρόσφατα πήρε ένα μπόξερ από γέννα ξαδέλφης. Στην Αμαλιάδα. Σε σπίτι με κήπο που δεν μένει μόνιμα αλλά πάει συχνά. . Που πάει κάθε μέρα αυτή που της έδωσε το σκύλο και το ταίζει. Που της έδωσε και τον αδελφό της για να μην είναι μόνη η μποξερίνα..Που είχε πρόβλημα η περίφραξη και μέχρι να φτιαχτεί τα είχαν δεμένα.
Πόσα λάθη διαβάζετε στις παρακάτω προτάσεις; Κάποιοι μπορεί να έχετε ήδη καλέσει την αστυνομία..Με ρώτησε λοιπόν ως γνώστη, τρομάρα μου, ποιά είναι η άποψη μου για τον οίστρο της θηλυκιάς. Με είχε ρωτήσει και πριν πάρει τα μποξεράκια , της είχα πει κατηγορηματικά όχι αλλά φυσικά τα πήρε. Παίρνω βαθιές ανάσες και το πρώτο που λέω είναι. Μην ακούσεις τον κτηνίατρο αν σου πει να ζευγαρώσει μια φορά πριν τη στείρωση.
Είμαι κατηγορηματικά κατά του ζευγαρώματος μου απαντάει και πάει η καρδιά μου στη θέση της. Τέλως πάντων οι εναλλακτικές ήταν δέσιμο του αρσενικού στον πρώτο οίστρο με την θηλυκιά να γυρνοβολάει στο κτήμα ελεύθερη και να σέρνει...και φαντάζομαι ένα τσούρμο αρσενικά απέξω ή ένα χάπι που δεν το γνωρίζω για το πρώτο οίστρο (εγώ ήξερα για ένεση) ή ένεση για παύση οίστρου. Εγώ προσωπικά αυτά δεν τα γνωρίζω ούτε και θα τα εμπιστευόμουν αλλά το χειρότερο θα ήταν το δέσιμο οπότε της είπα για μια φορά να κάνει αυτό που της πρότεινε ο κτηνίατρος και μετά στείρωση κατευθείαν...Γενικά την ενημέρωσα ότι εφόσον οι σκύλοι ζουν ολομόναχοι πράγμα καθόλου σωστο για τη σωστή τους διαβίωση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι και δεμένοι. Είναι επικίνδυνο για τη ζωή τους. Επίσης της έστειλα αναλυτικές οδηγίες για την προστασία των σκύλων από τη σκνίπα...
Όλο αυτό το γράφω γιατί κανονικά αν μιλούσα όπως ένοιωθα θα κατέβαζα θεούς και δαίμονες και δεν θα πρόσφερα τίποτα παρά μόνο την εκτόνωση τη δική μου. Πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα τους και με βήματα αργά και μαζεμένα να τους περάσουμε το σωστό. Και δεν μιλάω για τους κάφρους αλλά για αυτούς που δεν έμαθαν ποτέ κάτι πιο σωστό και νομίζουν ότι είναι οκ κάποια πράγματα που για όποιον ξέρει τον σκύλο λίγο περισσότερο είναι απαράδεκτα.
