Δεν είμαστε στα καλά μας.....
Δεν ξέρω τι να γράψω!
Δεν ξέρω τι να γράψω!
Βασικά... Καλησπέρα σας!
- Thread starter Orilis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Αει στο διάολο ρε γμτ...σκυλιά που αγάπησα μέσα από το dogforum και τα βλέπω να σβήνουν σιγά σιγά και πριν την ώρα τους...κουράγιο σε εσάς και το μόνο που μπορώ να προσφέρω είναι δυό κουβέντες. Ο Ρασούλης δεν ξέρει τι συμβαίνει και ούτε θα το καταλάβει, βλέπει μόνο την αγέλη του και τα κουράγια του που δεν τα νοιώθει όπως άλλωτε..Ας τον εμψυχώνετε εσείς σαν να μην συμβαίνει τίποτα και θα φύγει ευτυχισμένος όπως έζησε κοντά σας.
Δεν είμαστε καλά..πότε έγιναν όλα αυτά, τι να πω..
Κουράγιο μόνο, δεν έχω κάτι άλλο να πω πραγματικά. Σίγουρα εκείνος δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει όπως είπαν και τα παιδιά παραπάνω κι αυτό είναι "καλό". Τώρα με αυτή την κωλοαρρώστια δεν ξέρεις και ποτέ την εξέλιξη και την ταχύτητά της. Πραγματικά ελπίζω να έρθουν τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για εκείνον..δε ξέρω τι άλλο..Κουράγιο σε σας ρε κορίτσι.
Κουράγιο μόνο, δεν έχω κάτι άλλο να πω πραγματικά. Σίγουρα εκείνος δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει όπως είπαν και τα παιδιά παραπάνω κι αυτό είναι "καλό". Τώρα με αυτή την κωλοαρρώστια δεν ξέρεις και ποτέ την εξέλιξη και την ταχύτητά της. Πραγματικά ελπίζω να έρθουν τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για εκείνον..δε ξέρω τι άλλο..Κουράγιο σε σας ρε κορίτσι.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή σας. Όσους γράψατε εδώ αλλά και όσους επικοινωνήσατε μαζί μου με άλλον τρόπο. Όσους μου έδωσαν ευχές, συμβουλές, μου σύστησαν γιατρούς και μου πρόσφεραν εναλλακτικές. Και κυρίως, να σας ευχαριστήσω όλους για την κατανόηση. Πολύ σημαντικό πράγμα να καταλαβαίνουν τα συναισθήματά σου, το βάρος που νιώθεις. Οι άνθρωποι που γνωρίζω από εδώ μέσα, είτε προσωπικά είτε σκέτα ηλεκτρονικά, είτε συμμετέχουν είτε έχουν αποχωρήσει πια, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε σε πρακτικά θέματα του σκύλου, είτε ταιριάζουν τα χνώτα μας είτε όχι, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι μια όαση μέσα σε έναν κόσμο που 'καταλαβαίνω ότι πονάς, αλλά ευτυχώς δεν είναι άνθρωπος'... Σε έναν κόσμο που' μην κλαις για ένα σκύλο, σκέψου την κατάστασή σου'. Εδώ η λύπη μου δεν είναι παράλογη... Ναι δεν είναι άνθρωπος. Αλλά είναι οικογένειά μου. Όχι ΣΑΝ οικογένεια. Σκέτο οικογένεια.
Επίσης θέλω να ζητήσω συγγνώμη που δεν έχω απαντήσει. Απαντάω εδώ, για όλους. Δεν είναι από γράψιμο ή απαξίωση. Όπως είπα Δευτέρα βράδυ, ο χρόνος μας μαζί του είναι περιορισμένος. Οπότε ήταν ανάγκη να βάλουμε κάτω όλα τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας για να επιλέξουμε το επόμενο βήμα. Να αφήσουμε, όσο γίνεται, το συναίσθημα στην άκρη (δεν γίνεται, το ρημάδι μπαίνει στη μέση απρόσκλητο) και να αποφασίσουμε, με τον άντρα μου, σα ζευγάρι αυτό που δεν μπορεί να αποφασίσει ο Ρας, όπως δικαιούται. Κι επειδή στην οικογένειά μας εγώ κι ο Γ. έχουμε το ρόλο των κηδεμόνων έπρεπε να το ρίξουμε στο διάβασμα. Ταχύρρυθμα μαθήματα. Επιλογές; Διάφορες. Ποια είναι η σωστή; Ποια η λάθος; Όλες έχουν το σωστό μέσα τους και όλες έχουν και το λάθος. Κατανοώ για ποιον λόγο επέλεξαν διαφορετικό μονοπάτι από εμάς, όσοι το έκαναν, κι ο λόγος που το επέλεξαν είναι σωστός. Ελπίζω στην κατανόηση του σωστού και του μονοπατιού που επιλέξαμε εμείς. Η διαφορετικότητα δεν είναι λάθος. Έτσι κι αλλιώς, στη συγκεκριμένη αρρώστια, το μέλλον δεν δικαιώνει καμία επιλογή. Όποιο μονοπάτι και να πάρεις στο τέλος του υπάρχει η πρόωρη κατάληξη και οι τύψεις.
Από αύριο το πρωί, Τετάρτη, ξεκινάμε χορήγηση κορτιζόνης για μερική αναστολή των συμπτωμάτων. Με μια ημέρα καθυστέρησης σε μια αντίστροφη μέτρηση της οποίας δεν ξέρω να ορίσω την αρχή. Μιας αντίστροφης μέτρησης που λέει 30 ημέρες κατά μέσο όρο χωρίς καμία αγωγή, 60 μέρες (πάντα κατά μέσο όρο) με κορτιζόνη. Ο χρόνος αυξάνεται με την επιλογή κάποιου σχήματος χημειοθεραπείας αλλά είναι πολλοί οι λόγοι που μας έκαναν, εμάς, να μην διαλέξουμε τέτοιο μονοπάτι. Έπεσαν στο τραπέζι κι επιλογές εναλλακτικής ιατρικής, αλλά ο χρόνος πιέζει τόσο που δεν ξέρω αν υπάρχει καν το χρονικό περιθώριο ακόμα και αν ανοίξει κανείς προς τα εκεί τους ορίζοντές του.
Καλό ξημέρωμα!
Επίσης θέλω να ζητήσω συγγνώμη που δεν έχω απαντήσει. Απαντάω εδώ, για όλους. Δεν είναι από γράψιμο ή απαξίωση. Όπως είπα Δευτέρα βράδυ, ο χρόνος μας μαζί του είναι περιορισμένος. Οπότε ήταν ανάγκη να βάλουμε κάτω όλα τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας για να επιλέξουμε το επόμενο βήμα. Να αφήσουμε, όσο γίνεται, το συναίσθημα στην άκρη (δεν γίνεται, το ρημάδι μπαίνει στη μέση απρόσκλητο) και να αποφασίσουμε, με τον άντρα μου, σα ζευγάρι αυτό που δεν μπορεί να αποφασίσει ο Ρας, όπως δικαιούται. Κι επειδή στην οικογένειά μας εγώ κι ο Γ. έχουμε το ρόλο των κηδεμόνων έπρεπε να το ρίξουμε στο διάβασμα. Ταχύρρυθμα μαθήματα. Επιλογές; Διάφορες. Ποια είναι η σωστή; Ποια η λάθος; Όλες έχουν το σωστό μέσα τους και όλες έχουν και το λάθος. Κατανοώ για ποιον λόγο επέλεξαν διαφορετικό μονοπάτι από εμάς, όσοι το έκαναν, κι ο λόγος που το επέλεξαν είναι σωστός. Ελπίζω στην κατανόηση του σωστού και του μονοπατιού που επιλέξαμε εμείς. Η διαφορετικότητα δεν είναι λάθος. Έτσι κι αλλιώς, στη συγκεκριμένη αρρώστια, το μέλλον δεν δικαιώνει καμία επιλογή. Όποιο μονοπάτι και να πάρεις στο τέλος του υπάρχει η πρόωρη κατάληξη και οι τύψεις.
Από αύριο το πρωί, Τετάρτη, ξεκινάμε χορήγηση κορτιζόνης για μερική αναστολή των συμπτωμάτων. Με μια ημέρα καθυστέρησης σε μια αντίστροφη μέτρηση της οποίας δεν ξέρω να ορίσω την αρχή. Μιας αντίστροφης μέτρησης που λέει 30 ημέρες κατά μέσο όρο χωρίς καμία αγωγή, 60 μέρες (πάντα κατά μέσο όρο) με κορτιζόνη. Ο χρόνος αυξάνεται με την επιλογή κάποιου σχήματος χημειοθεραπείας αλλά είναι πολλοί οι λόγοι που μας έκαναν, εμάς, να μην διαλέξουμε τέτοιο μονοπάτι. Έπεσαν στο τραπέζι κι επιλογές εναλλακτικής ιατρικής, αλλά ο χρόνος πιέζει τόσο που δεν ξέρω αν υπάρχει καν το χρονικό περιθώριο ακόμα και αν ανοίξει κανείς προς τα εκεί τους ορίζοντές του.
Καλό ξημέρωμα!
Last edited:
- Status
