Εχθές συμπληρώθηκε ένας μήνας που βγήκε το καταραμένο αποτέλεσμα της εξέτασης και σε τρεις μέρες από σήμερα θα κλείσουμε μήνα που το ξέρουμε κι εμείς... Ας κάνω ένα update, λοιπόν.
Ξεκινάω από τα αρνητικά: Εχθές κάναμε μια γενική αίματος, έτσι απλά για να δούμε πως εξελίσσεται το πράγμα, πέρα από αυτό που βλέπουμε. Έχουν ανέβει αρκετά τα λευκά αιμοσφαίρια κι έχουν πέσει τα ερυθρά, η αιμοσφαιρίνη κι ο αιματοκρίτης. Επίσης έχει χάσει δύο κιλά και κάτι ψιλά τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.
Πάμε στα καλά τώρα! Το καμάρι μου έχει όρεξη για φαγητό όπως τον καλό παλιό καιρό. Και παραπάνω, μη σας πω. Ήταν που ήταν ζητιάνος, τώρα που τον κακομαθαινουμε έχει γίνει μεγάλος ζήτουλας. Μας αφήνει, ευτυχώς, ακόμα, να φάμε αξιοπρεπώς στο τραπέζι, όμως. Ίσως γιατί όταν τρώμε γεύμα-γεύμα δεν του δίνουμε να τσιμπήσει. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή τρώμε κανένα σνακ όμως, του δίνουμε κι αντίστοιχα κι αυτός μετράει τις μπουκιές μας.
Η ακράτεια έχει, κατά γενική ομολογία, υποχωρήσει και τις ελάχιστες φορές που βρίσκουμε καμιά σταγόνα απο'δω κι απο'κει κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε. Εντάξει, έχουμε γεμίσει το σπίτι πάνες, αλλά αυτά είναι ασημαντες λεπτομέρειες. Πάνα στη μαξιλάρα του, πάνα στο κρεββατάκι του στο υπνοδωμάτιο, πάνα και στον καναπέ. Ευτυχώς δεν είναι σεμεδάκια!
Σαν να έχει περιοριστεί η πολυδιψία κι η πολυουρία. Όχι θεαματικά, αλλά κάνει διαφορά το 4 από το 6 εξόδους για κατούρημα. Προχθές, δε, έκανε κάτι που μας άφησε με ανοιχτό το στόμα: καιρό πριν αρρωστήσει λέγαμε ότι βλακεία που δεν τον έχουμε μάθει ότι το κατούρημα στο μπαλκόνι επιτρέπεται. Ε, πριν από δύο μέρες, πήγε στην μπαλκονόπορτα και ζήτησε να βγει στο μπαλκόνι. Είχε λιακαδα, φανταστηκαμε θέλει να βγει έξω να φωτοσυνθέσει, που του αρέσει. Αμ δε! Κατούρησε ο κύριος κι άκουσε, εννοείται, πολλά μπράβο! Εφτά χρόνια για να του μάθουμε κάτι εφαρμόζουμε ένα σκασμό εκπαιδευτικά τρικ. Θετικά, κλασσικά, αρνητικά, αεροπλανικά, ζόρικα που κάνουν στην Ινδία κ.ο.κ. Ε τελικά βλακεία μας! Τόσα χρόνια χρειαζόταν απλά να πούμε μπροστά του τι θέλουμε. Εκπαίδευση δια της συζητήσεως!
Η βραδυνη μας βόλτα είναι πλέον η μόνη που μπορεί να θεωρηθεί βόλτα κι όχι έξοδος απλά για τουαλέτα. Είναι η στιγμή της ημέρας που ξαναγίνεται χαζοέφηβος, με την τρέλα του για τα μπαλάκια (σπάσε ακόμα όσα θέλεις, θησαυρέ μου) είτε σε επαναφορά είτε σαν μασουλητήρια. Ετοιμοπόλεμος για καυγά μόλις συναντήσουμε κυριαρχικό σκύλο (ένα περίεργο πράγμα, πλέον τον κόβω μόνο για τα μάτια του κόσμου, του λέω με λόγια σταμάτα βρε και η χροιά της φωνής μου λέει "γιούργια πασά μου!". Έτσι κι αλλιώς στο λουρί είναι, δεν πρόκειται να φτάσει το άλλο σκυλί. Το πολύ πολύ να μας δουλεύει από μέσα του ο απέναντι που δεν ακούει εντολές ο σκύλος. Ε, και; Τώρα έχει free pass στην συμπεριφορά, φτάνει να μην πειραξουμε άλλον. Δεν μας νοιαζουν πια οι καλοί τρόποι κλπ κλπ. Α! Φλέρταρε και θηλυκό που πετύχαμε σε οίστρο. Μη χάσει, ο ερωτύλος! Επειδή όλα αυτά εκτυλίσσονται το βράδυ, ο φωτισμός δεν βοηθάει για φωτογραφίες. Οπότε έχε βολέψει ο καιρός έχουμε κάνει και κυριακάτικη μίνι εξόρμηση στας εξοχάς.
Στο σπίτι, γενικότερα είναι κουρασμένος, αλλά κεφάτος και δείχνει χαρούμενος. Σύμφωνα με τους κτηνιάτρους, δεν πονάει, και μπορώ να πω οτι το βλέπουμε αυτό. Πριν την αγωγή με την κορτιζόνη, δεν ήμαστε και τόσο σίγουροι, κι ας μας το έλεγαν οι κτηνίατροι, καθώς φαινόταν πολύ καταβεβλημενος. Κι εννοείται ότι έχει γίνει σκατοχαδιάρης! Με την πρώτη ευκαιρία, τσουπ, γυρίζει κοιλίτσα για τριψιμο.
