Ευχάριστα περιστατικά/εκπλήξεις στην βόλτα
- Thread starter l.Kyveli
- Ημερομηνία δημιουργίας
ήταν γενικότερα ευχάριστο κλίμα σε βόλτα, όχι μεμονωμένο περιστατικό.
Κατεβήκαμε για την καθιερωμένη βόλτα στις 8.30μμ διασχίζοντας εναν χώρο με γκαζόν ώστε να βγούμε παραλιακά και να περπατησουμε με το νίντζα. Οπως κατεβαίναμε μας φώναξε γειτόνισσα να πάμε προς τα 'κει ώστε να δει ένα εφτάχρονο κορίτσι, η Δαβιδούλα, τη Σελιν. Η Δαβιδούλα διεγνώσθη με μη εγχειρίσιμο όγκο στον εγκέφαλο, είναι τετραπληγική με σπασμούς (σημ. χειρουργείται 4 αυγούστου στο εξωτερικό -fingers crossed για τη μικρή) οπότε γνωρίζοντας τις ανασφάλειες του νίντζα φοβόμουν μήπως κάνει το παιδί κάποια απότομη κινηση, τρομάξει η σελιν και αρχίσει τα γαυγίσματα. Πλησιασαμε διστακτικά, την Δαβιδούλα που την κρατούσε ο πατέρας της αγκαλια. Είχαν μόλις ανέβει από την θαλασσα και ήταν κουρασμένο το παιδί. Της κράτησα τη Σελιν αγκαλιά να τη δει και αν θέλει να τη χαϊδεψει και με γέμισε απίστευτη χαρά το ότι το προσωπάκι του χαμογέλασε. Παρόλη την κούραση της και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ασχολήθηκε με το βλέμμα της με την Σελίν (που παραδόξως την πλησίασε πολύ προσεκτικά και ήρεμα). Καθώς είχαμε πιάσει και κουβέντα σχετικά με τη Σελιν που εκείνη την ώρα αποφασισε να φερμάρει το καναρίνι της γειτόνισσας, μου λέει ο πατέρας του κοριτσιού "με τα αλλα ζώα πώς πάει? τρωκτικά κλπ?". Του εξήγησα ότι τα παίρνει αγρίως στο κυνήγι και μου λέει πολύ φυσικά "Μα τερριέ είναι, λογικό.... τέτοια κυνηγούσαν τα τερριε" και μένω άφωνη..... Να μου πουν ότι ειναι γιορκι ναι... αλλά τερριε? Μετά σχολίασε κιόλας που την βγάζω συχνά βολτες κλπ και πως δεν την έχω "της αγκαλιας".... τι να σας πω, πραγματικά αν δεν ηταν κουρασμένο το παιδί, θα καθόμουν ακόμα εκει να μιλάμε!
Κατεβήκαμε για την καθιερωμένη βόλτα στις 8.30μμ διασχίζοντας εναν χώρο με γκαζόν ώστε να βγούμε παραλιακά και να περπατησουμε με το νίντζα. Οπως κατεβαίναμε μας φώναξε γειτόνισσα να πάμε προς τα 'κει ώστε να δει ένα εφτάχρονο κορίτσι, η Δαβιδούλα, τη Σελιν. Η Δαβιδούλα διεγνώσθη με μη εγχειρίσιμο όγκο στον εγκέφαλο, είναι τετραπληγική με σπασμούς (σημ. χειρουργείται 4 αυγούστου στο εξωτερικό -fingers crossed για τη μικρή) οπότε γνωρίζοντας τις ανασφάλειες του νίντζα φοβόμουν μήπως κάνει το παιδί κάποια απότομη κινηση, τρομάξει η σελιν και αρχίσει τα γαυγίσματα. Πλησιασαμε διστακτικά, την Δαβιδούλα που την κρατούσε ο πατέρας της αγκαλια. Είχαν μόλις ανέβει από την θαλασσα και ήταν κουρασμένο το παιδί. Της κράτησα τη Σελιν αγκαλιά να τη δει και αν θέλει να τη χαϊδεψει και με γέμισε απίστευτη χαρά το ότι το προσωπάκι του χαμογέλασε. Παρόλη την κούραση της και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ασχολήθηκε με το βλέμμα της με την Σελίν (που παραδόξως την πλησίασε πολύ προσεκτικά και ήρεμα). Καθώς είχαμε πιάσει και κουβέντα σχετικά με τη Σελιν που εκείνη την ώρα αποφασισε να φερμάρει το καναρίνι της γειτόνισσας, μου λέει ο πατέρας του κοριτσιού "με τα αλλα ζώα πώς πάει? τρωκτικά κλπ?". Του εξήγησα ότι τα παίρνει αγρίως στο κυνήγι και μου λέει πολύ φυσικά "Μα τερριέ είναι, λογικό.... τέτοια κυνηγούσαν τα τερριε" και μένω άφωνη..... Να μου πουν ότι ειναι γιορκι ναι... αλλά τερριε? Μετά σχολίασε κιόλας που την βγάζω συχνά βολτες κλπ και πως δεν την έχω "της αγκαλιας".... τι να σας πω, πραγματικά αν δεν ηταν κουρασμένο το παιδί, θα καθόμουν ακόμα εκει να μιλάμε!
ναι την γνωρίζω την μικρή από τα μμε.. έχει και τραπεζικό λογαριασμό για βοήθεια.. με μία απλή αναζήτηση gooogle μπορεί κάποιος να πιεί ένα φρέντο λιγότερο και να βοηθήσει.. εύχομαι τα καλύτερα..
Μετά τα απανωτά δυσάρεστα περιστατικά με τη 3η ηλικία σε άλλο θέμα, ας αλλάξουμε λίγο το κλίμα.
Έχω 3 μέρες τώρα που βγάζω τα σκυλιά χώρια βόλτα, ώστε να ελέγχω καλύτερα τον έφηβο πλέον αρσενικό.
Όταν τα έβγαζα μαζί, στην πλατεία πολλές κυριούλες 3ης ηλικίας μας κοίταζαν, αλλά ποτέ δεν πρόσεχα το βλέμμα τους. Χθες λοιπόν και αφού έχω βγει αρχικά με τον Άστρα, περνάω από τα γνωστά πηγαδάκια και τότε με ρωτάει μία κυρία:
«Καλέ, που είναι το κορίτσι;». Παραξενεύτηκε που έχω βγει μόνο με το ένα.
«Θα την βγάλω σε λίγο βόλτα»
«Να τη φέρεις να τη δούμε. Τι όμορφα που είναι. Σκόρδα»
Πάντα πίστευα ότι δεν μας κοίταζαν με καλό μάτι.
Εγώ ήμουν ο προκατειλημμένος τελικά.
Έχω 3 μέρες τώρα που βγάζω τα σκυλιά χώρια βόλτα, ώστε να ελέγχω καλύτερα τον έφηβο πλέον αρσενικό.
Όταν τα έβγαζα μαζί, στην πλατεία πολλές κυριούλες 3ης ηλικίας μας κοίταζαν, αλλά ποτέ δεν πρόσεχα το βλέμμα τους. Χθες λοιπόν και αφού έχω βγει αρχικά με τον Άστρα, περνάω από τα γνωστά πηγαδάκια και τότε με ρωτάει μία κυρία:
«Καλέ, που είναι το κορίτσι;». Παραξενεύτηκε που έχω βγει μόνο με το ένα.
«Θα την βγάλω σε λίγο βόλτα»
«Να τη φέρεις να τη δούμε. Τι όμορφα που είναι. Σκόρδα»
Πάντα πίστευα ότι δεν μας κοίταζαν με καλό μάτι.
Εγώ ήμουν ο προκατειλημμένος τελικά.
Οι αγαπημένοι μου που κάθονται στο πάρκο: http://www.lifo.gr/team/gnomes/52280
Όταν τον πρωτοείδαν με ρώτησαν από πού τον πήρα, τους είπα ότι τον βρήκα και άρχισαν να με ρωτάνε "στον κτηνίατρο τον πήγες; εμβόλια έκανε; είναι καλά;" και γυρνούσαν στον Άρη και του λεγαν "την αγαπάς τη μαμα;;"
Επειδή με είχε ρωτήσει ο ένας τι κάνει όταν είχε την κολίτιδα και του χα πει ότι είχε το στομάχι του, κανα δυο φορές όταν τους είδα τώρα μου φώναζε από μακριά "είναι καλά το παιδί;;;;"
Τους λατρεύω!
Αν τους δείτε στη Θεσ/νίκη πείτε τους ένα γεια. Γυρνάνε σε όλο το κέντρο και λατρεύουν να μιλάνε με κόσμο.
Όταν τον πρωτοείδαν με ρώτησαν από πού τον πήρα, τους είπα ότι τον βρήκα και άρχισαν να με ρωτάνε "στον κτηνίατρο τον πήγες; εμβόλια έκανε; είναι καλά;" και γυρνούσαν στον Άρη και του λεγαν "την αγαπάς τη μαμα;;"
Επειδή με είχε ρωτήσει ο ένας τι κάνει όταν είχε την κολίτιδα και του χα πει ότι είχε το στομάχι του, κανα δυο φορές όταν τους είδα τώρα μου φώναζε από μακριά "είναι καλά το παιδί;;;;"
Τους λατρεύω!
Αν τους δείτε στη Θεσ/νίκη πείτε τους ένα γεια. Γυρνάνε σε όλο το κέντρο και λατρεύουν να μιλάνε με κόσμο.
Με αφορμή άλλο θέμα που παίζει αυτή την στιγμή, θυμήθηκα μια βόλτα πριν μερικές μέρες όπου ήμουν με την κοπέλα μου και τα καμαρια μας. Κάποια στιγμή συναντήσαμε ένα ζευγάρι που και αυτοί είχαν 2 σκυλιά και πιάσαμε κουβέντα.
Η κοπέλα μου παρόλο που έχει σκύλο είναι παντελώς άσχετη και μια ερώτηση που συνηθίζει να κάνει είναι: τι ράτσα είναι; ότι σκύλος και να είναι.
Το άλλο ζευγάρι είχε ένα που έμοιαζε με γπ αλλά με το μισό μέγεθος και φαινόταν ότι ειχε και αλλες ρατσες.
Τότε πέφτει η συνηθισμένη ερώτηση. ΤΙ ΕΊΝΑΙ; για να εισπράξει την απάντηση. ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ.
Και η δικιά μου. Α ΝΑΙ;;; ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΌΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΈΤΟΙΑ.
Ακόμα γελάω.
Η κοπέλα μου παρόλο που έχει σκύλο είναι παντελώς άσχετη και μια ερώτηση που συνηθίζει να κάνει είναι: τι ράτσα είναι; ότι σκύλος και να είναι.
Το άλλο ζευγάρι είχε ένα που έμοιαζε με γπ αλλά με το μισό μέγεθος και φαινόταν ότι ειχε και αλλες ρατσες.
Τότε πέφτει η συνηθισμένη ερώτηση. ΤΙ ΕΊΝΑΙ; για να εισπράξει την απάντηση. ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ.
Και η δικιά μου. Α ΝΑΙ;;; ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΌΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΈΤΟΙΑ.
Ακόμα γελάω.
Χθες μου έτυχε κάτι παράξενο. Περπατούσα με Έλβις και Λούση καραμοντέλα και ένας παπούς με το εγγονάκι του περπατούσαν απέναντι και μόλις μας είδαν διέσχισαν τρέχοντας το δρόμο και μας έφτασαν και ο παπούς έλεγε κοίτα σκυλάκια κοίτααα!!! το εγγονάκι θα ήταν 3 χρονών, γελούσε και χαιρότανε. Μπράβο στο παπού χίλια μπράβο!!! Μόνο που θα έπρεπε να έχει πολύ λεπτό χειρισμό και να μην τρέξει καταπάνω μας πριν ρωτήσει για τα σκυλιά.
Στην πρωινή βόλτα σήμερα ένα πιτσιρίκι άρχισε να περπατά προς το μέρος μας με σκοπό να χαϊδέψει τον Αραγκον ( ; ) , κάπου στο 1,5 μέτρο σταματησε ψελλίζοντας κάτι αδιευκρίνιστο και άρχισε να πηγαίνει προς τα πίσω. Προφανώς αποφάσισε οτι της έπεφτε πολύ μεγάλος
Ευχάριστο σαν γεγονός δε το λες αλλά εγω γέλασα
Ευχάριστο σαν γεγονός δε το λες αλλά εγω γέλασα
Kαλησπέρα!!
Πριν λίγο μου συνέβει κάτι απρόσμενο!! Γυρνούσαμε σπίτι από την απογευματινή βόλτα με το φίλο μου και είχα τον Αζόρ (τον αδέσποτο που φροντίζω) στον οδηγό.
Μας φωνάζει μία γιαγιά, η οποία με ρωτούσε για τον Αζόρ από όταν δαγκώθηκε σχεδόν και πάντα μου έλεγε να του βάζω σπαθόλαδο για να κλείσει η πληγή του.
Μιλούσαμε λοιπόν σήμερα και χάιδευε τον Αζόρ, όταν έβγαλε το πορτοφόλι και μου έδωσε 10 ευρώ για να του πάρω φαγητό.
Παιδιά, η αμηχανία μου χτύπησε κόκκινο, της είπα οτι δε μπορώ να τα δεχτώ, έκανα την κίνηση να της τα δώσω πίσω και η απάντησή της: Βρε ά στο καλό, θα τα πάρεις! (Γέλασε και μου τα έβαλε μέσα στη μπλούζα!)
Δε τα δεχόταν με τίποτα πίσω και τελικά τα κράτησα για την επόμενη αγορά τροφής του Αζόρ.
Είναι καλή γυναίκα και πάντα προσφερόταν να μου δώσει τροφή για τον μικρό, αλλά με εξέπληξε η κίνησή της σήμερα!!!
Πριν λίγο μου συνέβει κάτι απρόσμενο!! Γυρνούσαμε σπίτι από την απογευματινή βόλτα με το φίλο μου και είχα τον Αζόρ (τον αδέσποτο που φροντίζω) στον οδηγό.
Μας φωνάζει μία γιαγιά, η οποία με ρωτούσε για τον Αζόρ από όταν δαγκώθηκε σχεδόν και πάντα μου έλεγε να του βάζω σπαθόλαδο για να κλείσει η πληγή του.
Μιλούσαμε λοιπόν σήμερα και χάιδευε τον Αζόρ, όταν έβγαλε το πορτοφόλι και μου έδωσε 10 ευρώ για να του πάρω φαγητό.
Παιδιά, η αμηχανία μου χτύπησε κόκκινο, της είπα οτι δε μπορώ να τα δεχτώ, έκανα την κίνηση να της τα δώσω πίσω και η απάντησή της: Βρε ά στο καλό, θα τα πάρεις! (Γέλασε και μου τα έβαλε μέσα στη μπλούζα!)
Δε τα δεχόταν με τίποτα πίσω και τελικά τα κράτησα για την επόμενη αγορά τροφής του Αζόρ.
Είναι καλή γυναίκα και πάντα προσφερόταν να μου δώσει τροφή για τον μικρό, αλλά με εξέπληξε η κίνησή της σήμερα!!!
όταν λες "μεσα στη μπλούζα"? την πάμε για παρενόχληση τη γιαγιά?
Πάντως ορισμένες και εμένα με σκλαβώνουν.... είναι εδώ στη "γειτονια" μια που ανεβοκατεβαίνει καθημερινά και σε ένα χώρο που έχει 2 κατσικες (!!!), κουβαλώντας κουβάδες νερο και τροφή...Δεν δέχεται ποτέ να τη βοηθήσω γιατί ειναι και απότομη ανηφόρα στη διαδρομη. Μόλις τελειώσει από τις κατσίκες, κατεβαίνει σιγα σιγά και πάει και βάζει φαγητό στις αδέσποτες γάτες της ευρύτερης περιοχης (και να σας πω με νευριάζει -ενδεχομένως αδικα- που παραδίπλα ειναι οι λουόμενοι αμέριμνοι και αυτή κοπιάζει)
Πάντως ορισμένες και εμένα με σκλαβώνουν.... είναι εδώ στη "γειτονια" μια που ανεβοκατεβαίνει καθημερινά και σε ένα χώρο που έχει 2 κατσικες (!!!), κουβαλώντας κουβάδες νερο και τροφή...Δεν δέχεται ποτέ να τη βοηθήσω γιατί ειναι και απότομη ανηφόρα στη διαδρομη. Μόλις τελειώσει από τις κατσίκες, κατεβαίνει σιγα σιγά και πάει και βάζει φαγητό στις αδέσποτες γάτες της ευρύτερης περιοχης (και να σας πω με νευριάζει -ενδεχομένως αδικα- που παραδίπλα ειναι οι λουόμενοι αμέριμνοι και αυτή κοπιάζει)
χαχα θα της την χαρίσουμε γιατί είναι αξιολάτρευτη!!!
Είναι κάποιες/οι ηλικιωμένες/οι που σε σκλαβώνουν. Έχουν περάσει τόσα πολλά και τόσο δύσκολα, αλλά έχουν αγάπη μέσα τους και την προσφέρουν απλόχερα!!
Είναι κάποιες/οι ηλικιωμένες/οι που σε σκλαβώνουν. Έχουν περάσει τόσα πολλά και τόσο δύσκολα, αλλά έχουν αγάπη μέσα τους και την προσφέρουν απλόχερα!!
Πάμε στη θάλασσα για απογευματινό μπάνιο και παρκάρουμε δίπλα σε μια οικογένεια (μαμά-μπαμπάς-παιδί) που έφευγε. Βλέπει ο μικρός την Audrey και αρχίζει να φωνάζει "μαμα! ένα γουρούνι! είναι γουρούνι!!" Όχι, να του λέει η μάνα του, σκυλάκι είναι. "Μα είναι σα γουρούνι! ΣΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙ! ΕΕΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙΙΙΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΓΟΥΡΟΥΝΙΙΙΙ"
Με κοίταξε η μαμά του κατακόκκινη και μου ζήτησε συγνώμη. Οκ, λέω δε νομίζω να παρεξηγείται το σκυλί Ακόμα γελάω. Ακου εκεί. γουρούνι..
Με κοίταξε η μαμά του κατακόκκινη και μου ζήτησε συγνώμη. Οκ, λέω δε νομίζω να παρεξηγείται το σκυλί
Ακόμα γελάω. Ακου εκεί. γουρούνι..
ε μα ναι! Νομίζω το χρώμα και τα αφτιά το μπέρδεψαν το παιδάκι..ναι ναι αυτό θα ναι
χαχαχαχααα πες στη μαμα να το πάει σε καμία φάρμα να αρχίσει να ξεχωρίζει τα ζωάκια!!!
Εγώ γέλασα που ζήτησε συγνώμη η γυναίκα και που φαντάστηκα το μπόμπιρα να φωνάζει!
Εγώ γέλασα που ζήτησε συγνώμη η γυναίκα και που φαντάστηκα το μπόμπιρα να φωνάζει!
Μπορώ να πω ότι είμαι απ' τους τυχερούς, σπάνια έχω αντιμετωπίσει δυσκολίες στη βόλτα με τον Έντζο. Τα καλύτερα όμως τα έζησα στις διακοπές, στη Σύρο. Καταρχάς δεν υπήρξε ούτε ένα μαγαζί που να στραβομουτσούνιασε κάποιος με την παρουσία του σκύλου, πελάτης ή εργαζόμενος. Όπου πήγαμε τον καλοδέχτηκαν και με ρωτούσαν πάντα μήπως μπορούν να τον κεράσουν κάτι. Επίσης όπου πηγαίναμε τύχαινε και συναντούσαμε κάποιον που είχαμε ξαναδεί, οπότε μάζευε χάδια με τη σέσουλα. Οι περισσότεροι σέβονταν το γεγονός ότι τον εκπαιδεύω και δεν έκαναν παλαβομάρες, ακόμα και παιδάκια... Τέλος, στην παραλία (που ήταν και το μεγάλο μου άγχος) πολλοί μου ζητούσαν να τον βάλω στο νερό, το αγόρι όμως δεν αγαπά καθόλου τη θάλασσα...
ma kala γιατι δεν εδωσες μια στο παιδιΠάμε στη θάλασσα για απογευματινό μπάνιο και παρκάρουμε δίπλα σε μια οικογένεια (μαμά-μπαμπάς-παιδί) που έφευγε. Βλέπει ο μικρός την Audrey και αρχίζει να φωνάζει "μαμα! ένα γουρούνι! είναι γουρούνι!!" Όχι, να του λέει η μάνα του, σκυλάκι είναι. "Μα είναι σα γουρούνι! ΣΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙ! ΕΕΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙΙΙΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΓΟΥΡΟΥΝΙΙΙΙ"
Με κοίταξε η μαμά του κατακόκκινη και μου ζήτησε συγνώμη. Οκ, λέω δε νομίζω να παρεξηγείται το σκυλί
......... τστστστστ
Τους ξέρω και τους λατρεύω κι εγω.Τους βλέπω κάθε μέρα και είναι πολύ ευγενικοί.Οι αγαπημένοι μου που κάθονται στο πάρκο: http://www.lifo.gr/team/gnomes/52280
Όταν τον πρωτοείδαν με ρώτησαν από πού τον πήρα, τους είπα ότι τον βρήκα και άρχισαν να με ρωτάνε "στον κτηνίατρο τον πήγες; εμβόλια έκανε; είναι καλά;" και γυρνούσαν στον Άρη και του λεγαν "την αγαπάς τη μαμα;;"
Επειδή με είχε ρωτήσει ο ένας τι κάνει όταν είχε την κολίτιδα και του χα πει ότι είχε το στομάχι του, κανα δυο φορές όταν τους είδα τώρα μου φώναζε από μακριά "είναι καλά το παιδί;;;;"
Τους λατρεύω!
