Ρε παιδια διαβαζοντας αλλα τοπικ μου δημιουργηθηκε η απορια-φοβος.υπαρχει περιπτωση να πηδηξει απο το μπαλκονι??οταν ο ογκος του δεν του επιτρεπει να περασει αναμεσα απο τα καγκελα.
Θα πεσει απο το μπαλκονι?
- Thread starter andreaslabrador
- Ημερομηνία δημιουργίας
Εγώ θα έκανα ό,τι και αν είχα ένα 3χρονο παιδάκι: καρέκλες, τραπέζια και ό,τι μπορεί να λειτουργήσει σα σκαλοπάτι δε χάνεις τίποτα να τα απομακρύνεις από τα κάγκελα.
Μέχρι να μεγαλώσει και να πήξει λίγο το μυαλό του, καλύτερα να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Μέχρι να μεγαλώσει και να πήξει λίγο το μυαλό του, καλύτερα να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
ακριβώς έτσι !
εγώ στην βεράντα έχω γλαστρες και δεν χωράει .και στο μικρό μπαλκονάκι
έχω βάλει αυτό που βάζουν για τα παιδάκια (πλέγμα) και έχω το κεφάλι μου
ησυχο-
μόλις δεν θα χωράει θα το αφαιρέσω
περισσότερο φοβάμαι τα περιστερια τα οποία τα κυνηγάει σαν τρελός-μην κάνει κανένα salto mortale από τον 4ο όροφο
απο που χωρανε τα ατιμα ουτε που μπορεις να το φανταστεις andreas κι εγω συμφωνω με το πλαστικο πλεγμα,ειχα βαλει σε ολο το μπαλκονι γυρω γυρω καλα στερεωμενο παρολο που ειμαι σε μονοκατοικια και δεν εχει υψος........
Συμφωνώ απόλυτα με τη Λουκία. ΄Ενα μικρό παιδάκι είναι και το σκυλί, όπως πρόσεχα τα παιδιά μου στα 3-4 χρόνια τους, έτσι προσέχω και το σκυλάκι μου. Κι εγώ το ίδιο πρόβλημα έχω και ακόμα μεγαλύτερο μια και ο "σκύλος" μου είναι τσιουάουα! Τώρα που κάνει κρύο ακόμα, τον αφήνω στο πάρκο του μέσα στο σπίτι. Μόλις ζεστάνει ο καιρός θα του φιάξω χώρο στο μπαλκόνι περιφραγμένο και θα τον αφήνω εκεί.Παρότι φοβάται πολύ το ύψος και ούτε σκαλοπάτι δεν ανεβοκατεβαίνει...ακόμα!
Χωρις να θελω να διαφωνησω, πιστευω οτι κανενα σκυλι ή γατα δεν θα πηδηξει ποτε απο το μπαλκονι. Οπως και κανενα αλογο δεν παει ποτε στον γκρεμο.
Η Ζηνα το πινσερακι που την εχουμε απο μωρο, παντα πηγαινε στο μπαλκονι για να χαζεψει και παντα με προσοχη. Το ιδιο και πολλα μικροσωμα σκυλια που βλεπω στα απεναντι μπαλκονια.
Κανεις δεν εχει πλεγμα. Δεν ειναι χαζα τα σκυλια. Πιστευω πως εχουν πολυ πιο αυξημενο το ενστικτο της αυτοσυντηρησης απο ενα ανθρωπινο μωρο. Επισης το μωρο μπορει να παραπατησει, τα κουταβια ομως (μερικων εβδομαδων, οχι νεογεννητα) εχουν τρομερη ισορροπια.
Η Ζηνα το πινσερακι που την εχουμε απο μωρο, παντα πηγαινε στο μπαλκονι για να χαζεψει και παντα με προσοχη. Το ιδιο και πολλα μικροσωμα σκυλια που βλεπω στα απεναντι μπαλκονια.
Κανεις δεν εχει πλεγμα. Δεν ειναι χαζα τα σκυλια. Πιστευω πως εχουν πολυ πιο αυξημενο το ενστικτο της αυτοσυντηρησης απο ενα ανθρωπινο μωρο. Επισης το μωρο μπορει να παραπατησει, τα κουταβια ομως (μερικων εβδομαδων, οχι νεογεννητα) εχουν τρομερη ισορροπια.
Ξέρω ένα πεκινουά, πανέξυπνο κατά τα άλλα που πήδηξε απ' το μπαλκόνι για να πιάσει μια γάτα. Παρ' ότι έπεσε απ' τον δεύτερο όροφο, παραδόξως, επιβίωσε.
Την περασμένη εβδομάδα έπεσε απ' το μπαλκόνι η γάτα της ξαδέλφης μου.
Για τα κουτάβια και τα γέρικα σκυλιά ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
Την περασμένη εβδομάδα έπεσε απ' το μπαλκόνι η γάτα της ξαδέλφης μου.
Για τα κουτάβια και τα γέρικα σκυλιά ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
Εγώ κατάλαβα πως ρωτάει αν κινδυνεύει να πέσει από το μπαλκόνι, είτε πηδώντας πάνω από τα κάγκελα, είτε περνώντας ανάμεσα. Πιστεύω πως δεν κινδυνεύει ,αλλά τον δικό μου δεν τον εμπιστεύομαι στο μπαλκόνι χωρίς πλέγμα, όχι ακόμα. Για παράδειγμα, έχω ένα κουνέλι στο μπαλκόνι, σε κλουβί, εδώ και οχτώ χρόνια. Η πόρτα του κλουβιού είναι πάντα ανοιχτή, ο κούνελος κάνει βόλτα παντού και όποτε πεινάσει,διψάσει,βαρεθεί,νυχτώσει, πάει και μπαίνει μόνος του μέσα. ΄Οταν τον είχα αγοράσει μου είπαν πως τα κουνέλια έχουν φοβερή υψοφοβία ,ούτε από σκαμνάκι δεν πηδάνε και πραγματικά έτσι ήταν. Οπότε ο δικός μου από την πρώτη στιγμή ελεύθερος κι ωραίος. Πριν λίγο καιρό κάνουν δώρο στην κόρη ενός συναδέλφου ένα κουνελάκι. Με ρωτάει αυτός για το ζωντανό, του λέω εγώ να μην φοβάται και να το αφήνει να κυκλοφορεί και έρχεται δύο μέρες μετά και μου λέει...τι υψοφοβία και πράσινα άλογα, ο κούνελος ανεβοκατεβαίνει σε κρεβάτια,καναπέδες,σκάλες...αυτός δεν χαμπαριάζει τίποτα. Στο τσακ τον γλύτωσε να μη σαλτάρει απ΄τον τέταρτο κάποια στιγμή που πήγε να τον πιάσει, ούτε γάτος νάτανε!...Δεν ξέρω αν θεωρήσετε ατυχή την παρομοίωση, εγώ φοβάμαι πάντως μην πέσει απ΄το μπαλκόνι και προσέχω.-
Δύσκολο είναι, αδύνατον δεν είναι.
Το καλοκαίρι έφυγα διακοπες για 15 ημέρες και άφησα το σκύλο μου για dog sitting.
Ο άνθρωπος που τον φιλοξενούσε έμενε σε διώροφο διαμέρισμα στον 4ο όροφο πολυκατοικίας. Φιλοξενούσε και αλλα σκυλιά εκείνες τις ημέρες και επειδή ο δικός μου με τα αρσενικά δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις, τον έβαλε στον επάνω όροφο του σπιτιού για να ειναι μονος του.
Στο κάτω όροφο φιλοξενούσε μεταξύ άλλων, ένα βέλγικο Groenendael. Ανάμεσα στα μπαλκόνια των δυο ορόφων του σπιτιού υπήρχε τέντα. Ο σκύλος μου, καθότι θερμοκέφαλος και βλάκας, μόλις είδε στο κάτω μπαλκόνι το Βέλγο λύσσαξε και κάποια στιγμή που τα αίματα άναψαν, πήδηξε από το πάνω μπαλκόνι στο κάτω για να κάνει …δημοσιές σχέσεις τύπου «έρχομαι να σε σκίσω», γράφοντας το κενό των τεσσάρων ορόφων στις …πατούσες του.
ΕΥΤΥΧΩΣ πριν καταλήξει στο πεζοδρόμιο, έσκασε στην τέντα που βρίσκονταν ανάμεσα στους 2 ορόφους, γλίστρησε επάνω της και όδευε γοργά προς την άκρη της και κατα συνεπεια προς το χάος που τον χώριζε από το οδόστρωμα.
Για καλή του/μας τύχη ο άνθρωπος που τον φιλοξενούσε άκουσε τον πανικό, βρήκε στο μπαλκόνι του κάτω ορόφου και βούτηξε το σκύλο κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή με κίνδυνο της ζωής του (χρειάστηκε να κρεμαστεί ο μισός έξω από τα κάγκελα του μπαλκονιού και να μπορέσει να κρατήσει τον σκύλο που εναγωνίως προσπαθούσε να κρατηθεί επάνω στην τέντα.). Τελικά κατάφερε και τον έπιασε, σχεδόν στον αέρα, και τον τράβηξε στο μπαλκόνι. Πάλι καλά, διότι τρέμω ακομα και στην ιδέα του τι θα μπορούσε να είχε συμβει αν ο σκύλος έπεφτε από τον 4ο όροφο σε κεφάλι περαστικού.
Εννοείται ότι μέχρι να γυρίσω από τις διακοπές και να πάρω το καμάρι μου στο σπίτι, ο άνθρωπος (που η καρδιά του είχε πάει στην Κούλουρη) όποτε τον έβγαζε στο μπαλκόνι φρόντιζε να τον έχει δεμένο και μάλιστα μακριά από τα κάγκελα για να μην έχει οπτική επαφή με τον Βέλγο του κάτω ορόφου και γίνει πάλι το σύστριγγλο.
Εν ολιγοις, προσέχουμε για να έχουμε. Πάντα μπορεί να συμβούν ατυχήματα γι’ αυτό φροντίζουμε από πριν για να μην τρέχουμε αργότερα.
χαχα.Φανταζεστε τι θα παθαινε ο ανθρωπος που θα του ερχοταν ενα ροτ στο κεφαλι απο τον ουρανο!!!rottie περα απο τη πλακα με καλυψες πληρως
Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ! ΄Γελάς με κάτι τέτοια, αλλά μόνο ΑΦΟΥ έχουν τελειώσει καλά! Μας κάλυψες όλους, πραγματικά
Μια εμπειρία που έχω είναι ότι ο απέναντι μας είχε ένα πολύ ωραίο σκυλί και ήταν πολύ κάλα εκπαιδευμένο του είχε κάνει ένα σπιτάκι με υπόστεγο δεντράκια από πανό του για σκιά ένα κομμάτι του μπαλκονιού με πορτάκι για να το περιορίζει και γενικότερα το πρόσεχε πάρα πολύ!!! Μετά από ένα αγώνα κάποιος έριξε ένα βεγγαλικό το οποίο έσκασε πάνω από τον σκύλο την ώρα εκείνη ο ιδιοκτήτης ήταν στο δρόμο από κάτω ακριβώς και έτσι ο σκυλάκος πήδηξε από τον 4ο να πάει κοντά του καθώς ήταν δεμένος (τα βράδια τον έδενε) κρεμάστηκε από το μπαλκόνι και στραγγαλίστηκε!!! Γενικότερα σπάνια γίνεται κάτι άλλα θέλει και αυτό την προσοχή του!!!!
Στην πολυκατοικία που έμενα, στον 1ο όροφο, είχε προσγειωθεί μία φορά στη ζαρτινιέρα μας μία υπέροχη κατάλευκη (και εντελώς κουφή, ίσως να παίζει ρόλο) γάτα περσίας του γείτονα από τον 6ο!!!! Εκείνη τη φορά τη γλύτωσε. Την επόμενη όμως που δε βρήκε ούτε τέντα, ούτε ζαρτινιέρα έγινε ένα με την πυλωτή.........
Επίσης γνωρίζω δύο περιπτώσεις σκύλων που πήδηξαν από ταράτσες, το ένα αποδήμησε, το δεύτερο τη γλύτωσε αλλά ο ιδιοκτήτης του έχει ξοδέψει δύο χρόνια τώρα τεράστιες ποσότητες χρόνου, κόπου και χρήματος για να επανέλθει το σκυλί.
Οπότε, προσέχουμε για να έχουμε
Και το μποξερ που είχα πριν 20 χρόνια είχε πηδήξει από το παράθυρο από τον δεύτερο όροφο. Τον λόγο δεν τον ξέρω γιατί το έκανε όταν λείπαμε, το ευχάριστο ήταν ότι δεν έπαθε τίποτα. Μόλις τον βρήκαμε τον πήγαμε αμέσως στο κτηνίατρο κι ήταν μια χαρά
Τώρα που διάβαζα τις ιστορίες το θυμήθηκα...
Κι εγώ ήξερα έναν που είχε ένα Ρίτσμπακ που στην προσπάθειά του για να πάει μαζί του μια μέρα πήδηξε από το μπαλκόνι και κρεμάστηκε από την αλυσίδα που ήταν δεμένο...
Επειδή έλειπαν όλοι δεν το πήραν χαμπάρι και το βρήκαν όταν γύρισαν...
Το τραγικό της υπόθεσης ήταν ότι είχε σκάψει το στηθαίο του μπαλκονιού με τα νύχια του το σκυλί στην προσπάθειά του να ξανανέβει αλλά τελικά κουράστηκε και στραγκαλίστηκε...
Κι εγώ ήξερα έναν που είχε ένα Ρίτσμπακ που στην προσπάθειά του για να πάει μαζί του μια μέρα πήδηξε από το μπαλκόνι και κρεμάστηκε από την αλυσίδα που ήταν δεμένο...
Επειδή έλειπαν όλοι δεν το πήραν χαμπάρι και το βρήκαν όταν γύρισαν...
Το τραγικό της υπόθεσης ήταν ότι είχε σκάψει το στηθαίο του μπαλκονιού με τα νύχια του το σκυλί στην προσπάθειά του να ξανανέβει αλλά τελικά κουράστηκε και στραγκαλίστηκε...
Ενα γνωστό μου σκυλί πήδηξε από την ταράτσα..
Εμοιαζε σαν να αυτοκτόνησε.., αλλα δεν ξέρουμε μετά βεβαιότητας..
Ηταν κάτω από την ήλιο και τον καύσωνα..
Πολλές φορες χωρίς νερό.
Σαφαστατα μιλάμε για κακοποίηση..
Μια μέρα πήρε φορα και πήδηξε..
Ισως απλά από την κακοποίηση τρελάθηκε..
Εμοιαζε σαν να αυτοκτόνησε.., αλλα δεν ξέρουμε μετά βεβαιότητας..
Ηταν κάτω από την ήλιο και τον καύσωνα..
Πολλές φορες χωρίς νερό.
Σαφαστατα μιλάμε για κακοποίηση..
Μια μέρα πήρε φορα και πήδηξε..
Ισως απλά από την κακοποίηση τρελάθηκε..
