Φίλες και φίλοι γειά σας
Παρακολουθώ το φόρουμ πολλά χρόνια (από πριν κλείσει, ευτυχώς προσωρινά) και έχω ωφεληθεί όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Έμαθα πάρα πολλά που δεν υποπτευόμουν καν ότι υπάρχουν (π.χ. εδώ διάβασα για πρώτη φορά για τα bullykuta), επιβεβαίωσα, τεκμηρίωσα, διευκρίνισα ή άλλαξα απόψεις μου μέσα από τις τοποθετήσεις των φορουμιτών. Ενημερωνόμουν και παρακολουθούσα τις εξελίξεις στο χώρο.
Χάρηκα και απόλαυσα ιστορίες των τετράποδων φίλων μας/σας, γέλασα με τα αστεία σας , στενοχωρήθηκα με τις απώλειές σας , μερικές φορές τσαντίστηκα με κάποιες κατ’ εμέ υπερβολές, ακρότητες ή κραυγαλέα λάθη «τινων εξ υμών».
Με μερικούς/ές έχει τύχει να γνωριστώ στην πραγματική ζωή και έχω απολαύσει την κοινή μας τρέλα.
Μέχρι τώρα δεν είχα κάνει λογαριασμό για συγκεκριμένους λόγους, οι οποίοι αν και δεν έπαψαν να υφίστανται, υπερνικήθηκαν από άλλους, πιο ισχυρούς, που με ανάγκασαν να πάψω να είμαι ο «ανώνυμος αναγνώστης» - όπως πολύ χαρακτηριστικά και εύστοχα «μας» αποκαλεί ο @johnk : Δεν μπορούσα πλέον να μην βλέπω φωτογραφίες, ήθελα σε συγκεκριμένα νήματα να καταθέσω ορισμένες προσωπικές μου εμπειρίες ως «αντίδωρο» στα πολλά και ανεκτίμητα δώρα σας, ένιωσα την ανάγκη να απαντήσω, να συμφωνήσω και να διαφωνήσω, να συμμετάσχω στην κοινότητά σας (αγέλη μήπως είναι πιο σωστό ; ), η οποία, για εμένα που την βλέπω απ’ έξω για μεγάλο διάστημα είναι πολύ όμορφη, υγιής και λειτουργική.
Ίσως και να μην είναι άσχετο αλλά πολύ σχετικό, ότι έγινα και ο ευτυχής μπαμπάς ενός κούταβου 3 μηνών, του Γκούναρ (φωτογραφίες έπονται) που τον έψαχνα και τον περίμενα πάνω από 2 χρόνια. Οι χαζομπαμπάδες ξέρετε, είναι πολύ επιρρεπείς στα λάθη
Μετά τα χιλιοειπωμένα «μεγάλωσα με σκυλιά» και «από τα χέρια μου πέρασαν χ σκυλιά» (όπου χ = ένας μεγάλος αριθμός), αληθή άλλα μάλλον αδιάφορα εν προκειμένω, να πω ότι ο σκύλος που με σημάδεψε ήταν ο αγέρωχος κύριος που απεικονίζεται στο άβαταρ μου τιμής ένεκεν, ο Μπρούνο. Δεν θα πω ότι ο καλύτερος σκύλος, ότι σαν αυτόν κανένας κλπ. Θα πω μόνο ότι για εμένα ήταν μάλλον ο σημαντικότερος ΔΑΣΚΑΛΟΣ στη ζωή μου. Αυτά που μου δίδαξε ο Μπρούνο, δεν μου τα δίδαξε κανένα βιβλίο και κανένας άνθρωπος. Μου έκανε την τιμή να με συντροφέψει για 14 χρόνια και για πολλά χρόνια απ’ όταν έφυγε, δεν μπορούσα να πάρω άλλο σκύλο. Θα σας φανεί «κάπως», αλλά νιώθω – το ξέρω - ότι εξακολουθεί να προστατεύει το σπίτι μας και την οικογένειά μας.
Μετά από κυριολεκτικό αγώνα της κόρης μου, αποκτήσαμε πριν από 4 χρόνια ένα γουέστι, τον Ματαντόρ. Καταπληκτικός σκύλος σε όλα του αλλά αν δεν έχει μάγουλα και κεφάλα ….. Αστειεύομαι. Ο Ματ με ανάγκασε να αναθεωρήσω την απόφασή μου ότι δεν παίρνω άλλο σκύλο μετά τον Μπρούνο κι εδώ και 2 χρόνια έψαχνα αυτό που πιστεύω οτι βρήκα στον Γκούναρ. Ο Γκούναρ με τη σειρά του με έκανε να αναθεωρήσω την απόφασή μου ότι δεν συμμετέχω σε φόρα
Να έχετε πάντα υγεία και τύχη, να χαίρεστε τις αγέλες σας και παρά τις αναμενόμενες «διορθώσεις» να είστε επιεικείς με τον «νέο».
Παρακολουθώ το φόρουμ πολλά χρόνια (από πριν κλείσει, ευτυχώς προσωρινά) και έχω ωφεληθεί όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Έμαθα πάρα πολλά που δεν υποπτευόμουν καν ότι υπάρχουν (π.χ. εδώ διάβασα για πρώτη φορά για τα bullykuta), επιβεβαίωσα, τεκμηρίωσα, διευκρίνισα ή άλλαξα απόψεις μου μέσα από τις τοποθετήσεις των φορουμιτών. Ενημερωνόμουν και παρακολουθούσα τις εξελίξεις στο χώρο.
Χάρηκα και απόλαυσα ιστορίες των τετράποδων φίλων μας/σας, γέλασα με τα αστεία σας , στενοχωρήθηκα με τις απώλειές σας , μερικές φορές τσαντίστηκα με κάποιες κατ’ εμέ υπερβολές, ακρότητες ή κραυγαλέα λάθη «τινων εξ υμών».
Με μερικούς/ές έχει τύχει να γνωριστώ στην πραγματική ζωή και έχω απολαύσει την κοινή μας τρέλα.
Μέχρι τώρα δεν είχα κάνει λογαριασμό για συγκεκριμένους λόγους, οι οποίοι αν και δεν έπαψαν να υφίστανται, υπερνικήθηκαν από άλλους, πιο ισχυρούς, που με ανάγκασαν να πάψω να είμαι ο «ανώνυμος αναγνώστης» - όπως πολύ χαρακτηριστικά και εύστοχα «μας» αποκαλεί ο @johnk : Δεν μπορούσα πλέον να μην βλέπω φωτογραφίες, ήθελα σε συγκεκριμένα νήματα να καταθέσω ορισμένες προσωπικές μου εμπειρίες ως «αντίδωρο» στα πολλά και ανεκτίμητα δώρα σας, ένιωσα την ανάγκη να απαντήσω, να συμφωνήσω και να διαφωνήσω, να συμμετάσχω στην κοινότητά σας (αγέλη μήπως είναι πιο σωστό ; ), η οποία, για εμένα που την βλέπω απ’ έξω για μεγάλο διάστημα είναι πολύ όμορφη, υγιής και λειτουργική.
Ίσως και να μην είναι άσχετο αλλά πολύ σχετικό, ότι έγινα και ο ευτυχής μπαμπάς ενός κούταβου 3 μηνών, του Γκούναρ (φωτογραφίες έπονται) που τον έψαχνα και τον περίμενα πάνω από 2 χρόνια. Οι χαζομπαμπάδες ξέρετε, είναι πολύ επιρρεπείς στα λάθη
Μετά τα χιλιοειπωμένα «μεγάλωσα με σκυλιά» και «από τα χέρια μου πέρασαν χ σκυλιά» (όπου χ = ένας μεγάλος αριθμός), αληθή άλλα μάλλον αδιάφορα εν προκειμένω, να πω ότι ο σκύλος που με σημάδεψε ήταν ο αγέρωχος κύριος που απεικονίζεται στο άβαταρ μου τιμής ένεκεν, ο Μπρούνο. Δεν θα πω ότι ο καλύτερος σκύλος, ότι σαν αυτόν κανένας κλπ. Θα πω μόνο ότι για εμένα ήταν μάλλον ο σημαντικότερος ΔΑΣΚΑΛΟΣ στη ζωή μου. Αυτά που μου δίδαξε ο Μπρούνο, δεν μου τα δίδαξε κανένα βιβλίο και κανένας άνθρωπος. Μου έκανε την τιμή να με συντροφέψει για 14 χρόνια και για πολλά χρόνια απ’ όταν έφυγε, δεν μπορούσα να πάρω άλλο σκύλο. Θα σας φανεί «κάπως», αλλά νιώθω – το ξέρω - ότι εξακολουθεί να προστατεύει το σπίτι μας και την οικογένειά μας.
Μετά από κυριολεκτικό αγώνα της κόρης μου, αποκτήσαμε πριν από 4 χρόνια ένα γουέστι, τον Ματαντόρ. Καταπληκτικός σκύλος σε όλα του αλλά αν δεν έχει μάγουλα και κεφάλα ….. Αστειεύομαι. Ο Ματ με ανάγκασε να αναθεωρήσω την απόφασή μου ότι δεν παίρνω άλλο σκύλο μετά τον Μπρούνο κι εδώ και 2 χρόνια έψαχνα αυτό που πιστεύω οτι βρήκα στον Γκούναρ. Ο Γκούναρ με τη σειρά του με έκανε να αναθεωρήσω την απόφασή μου ότι δεν συμμετέχω σε φόρα
Να έχετε πάντα υγεία και τύχη, να χαίρεστε τις αγέλες σας και παρά τις αναμενόμενες «διορθώσεις» να είστε επιεικείς με τον «νέο».
