Ενδεχομένως ναι. Και τα κληρονομικά είναι συχνά πολύ σοβαρά.
Το AKC σε γράφει αν θέλεις. Και το Μουφ το έγραψα. Επειδή δεν είναι εκτροφικός σκύλος με πεντιγκρί, προφανώς και δεν μπορεί να πάρει μέρος σε εκθέσεις. Όχι ότι ήθελα ποτέ δηλαδή. Από την άλλην όμως μπορεί να είναι μέλος του κλαμπ και να παίρνει μέρος σε άλλες δραστηριότητες, π.χ. agility ή flyball. Π.χ. αυτόν τον καιρό ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές στο frisbee είναι ένας τρίποδος πρώην αδέσποτος Αυστραλέζος.
Το Μουφ επίσης είναι γραμμένο στο Australian Shepherd Club of America (ASCA) και μάλιστα στο σωστικό του τμήμα που είναι η ARPH (Aussie Rescue & Placement Helpline). Μου τον δώσανε ήδη γραμμένο στο τελευταίο, στο AKC όμως τον γράψανε όταν τον πήγα για εκπαίδευση και agility στον τοπικό σύλλογο Καλαμποκιστάν (Capitol Canine Springfield). Άλλωστε για να περάσει το Good Citizen Test (έτσι και ποτέ αποφασίσει να μου κάνει τη χάρη) θα πρέπει να περάσει από επιτροπή του AKC που θα βγάλει την άδεια. Νομίζω ότι και για therapy or assistance dog θα πρέπει να περάσει τις εξετάσεις του AKC.
Γενικά οι Αμερικάνοι αγαπούν τα κλαμπ για δυο λόγους: πρώτον τα έχουν για κοινωνικές επαφές τακτικά και ωραία και δεύτερον, και σπουδαιότερον, διότι μαζεύουν λεφτά από τις ετήσιες συνδρομές. Σε καλούνε σε events, μπορείς να ανακατευτείς αν θέλεις στη διοργάνωση με ή χωρίς εκτροφικό σκύλο και επίσης κάνουνε και εράνους για τα καταφύγια. Όλοι οι όμιλοι φυλών έχουνε και μια οργάνωση για αδέσποτα υπό την προστασία τους και φροντίζουνε και για άλλα. Πρόσφατα π.χ. που έψαχνα για δεύτερο σκύλο, έπεσα πάνω σε μια καταπληκτική Αυστραλέζα στο Tennessee που την είχανε πεταμένη και την μάζεψε ένα πάμφτωχο καταφύγιο που ανακάλυψε ότι έπασχε από διροφιλαρίωση. Μου είπανε ότι επειδή κοστίζει η θεραπεία (1000-1500 δολάρια και είναι και δύσκολη) έλπιζαν ότι είτε θα ενδιαφερόταν κανείς, είτε θα την άφηναν να πεθάνει και κλαίγανε που μου το λέγανε. Πήρα αμέσως τηλέφωνο το ASCA και την ARPH που ΑΜΕΣΩΣ σχημάτισαν γέφυρα από Κολοράντο μέχρι Τεννεσί και μέχρι Ιντιάνα και την πήρανε την κακομοίρα σκυταλοδρομία, αφού πρώτα πήραμε τηλέφωνο το καταφύγιο να μην την σκοτώσει, και έτσι σώθηκε το καημένο.
Αντί λοιπόν να το παίζουνε σνομπ, βάζουν όποιον θέλει στον όμιλο, φυσικά υπό όρους (όχι δηλαδή εκθέσεις χωρίς πεντιγκρί) και μαζεύουνε λεφτά από παντού, πολλά από τα οποία τα δίνουνε στα αδέσποτα ή αναλαμβάνουνε τα αδέσποτα της φυλής τους, πολλές φορές και τα ημίαιμα που μοιάζουν να έχουν αρκετή από κάποια συγκεκριμένη φυλή. Τα λεφτά προέρχονται από συνδρομές, πάρτυ και διάφορα fundraisers στα πάρτυ και αλλού. Η κακομοίρα η σκυλίτσα είναι τώρα μια χαρά, της κάνανε θεραπεία, εμβόλια, την στειρώσανε και την έχουνε για την ώρα με ανάδοχο που της κάνει και εκπαίδευση. Από κει που δεν ήθελε κανείς ούτε να την φτύσει, τώρα κάνουνε ουρά απανταχού ΗΠΑ να την πάρουνε και τους περνάνε από 40 κόσκινα.
Ένα άλλο σημαντικό τέλος είναι το ότι ο σκύλος φοράει ειδική ταυτότητα του ομίλου. Το Μουφ π.χ. έχει τις εξής ταυτότητες πάνω του: 24 Hour Petwatch, ASCA/ARPH, AKC, Sangamon County Rabies Vaccination Program, όπως και ταυτότητα με το όνομά του, το όνομά μου και τα τηλέφωνά μου. Επίσης η κάθε κονκάρδα των άλλων έχει και τηλέφωνα. Θα έλεγα ότι είναι καταπληκτικό από άποψη ασφαλείας.
