Μπορεί να συνυπάρξουν και μέρες χωρίς να γίνει τίποτα απολύτως, Γιάννη, πριν τους χωρίσουμε ηταν συνήθως κολλητοί, τρώγανε μαζί, κοιμόντουσαν μαζί κλπ, ούτε μούτρα κάνανε ο ένας στον άλλον ούτε τσακωνόντουσαν ούτε καν διαφωνούσαν. Μια φορά τον μήνα αρπαζόντουσαν, αλλα αυτή η μια φορά ήταν αρκετά σοβαρή. Είναι και τα δύο δυνατά σκυλιά, στα ίδια κιλά και δεν κάνει κανείς απο τους δύο πίσω.
Την πρώτη φορά που αρπάχτηκαν σφουγγάριζα αίματα απο όλο το σπίτι, και μετά, απο μία φορά ο καθένας έχει αφήσει τον άλλον αναίσθητο.
Και απ όταν τους χωρίσαμε, δυο-τρείς φορές στην βόλτα στραβώσανε τόσο πολύ και οι δύο, απο 3-4 μέτρα απόσταση, που τρίζανε τα λουριά και οι πνίχτες για να τους κρατήσουμε.
Το εντυπωσιακό είναι οτι δεν το κάνουν με κανένα άλλο σκυλί, μόνο μεταξύ τους έχουν πρόβλημα.
Σκέψου οτι ακόμα και με τον Πίου που μπορώ να του πω να αφήσει οτιδήποτε, απο άλλα σκυλιά μέχρι γάτες, φαγητό, κότες, ότι και να τύχει, αν στραβώσει με τον Μπόμπι δεν ακουει πάντα, μερικές φορές τραβάει πολύ άσχημα.
Και ο Μπόμπι με άλλα σκυλιά δεν έχει πρόβλημα, δεν αρπάζεται, συνήθως ούτε σημασία δεν δίνει, αλλα αμα στραβώσει και κολλήσει με κάτι, και ειδικά με τον Πίου, δεν κάνει πίσω, του παίρνει μια ώρα να ηρεμήσει.
Ίσως με πολλή δουλειά ακόμη να μπορέσουμε να τους ξαναφήσουμε μαζί, τουλάχιστον για όταν είμαστε μπροστά, αλλα προς το παρόν δεν το ρισκάρουμε ούτε για λίγο, δεν είμαστε για κτηνίατρους και ράμματα και δεν θέλουμε άλλο ένα κακό προηγούμενο.
Ένα παλιό βιντεάκι απο όταν παίζανε μαζί είναι αυτό:
(Εεεεε...χμμμμ...είναι αυτό που θα βάλει η Στέλλα μόλις γυρίσει απο την δουλειά γιατί εγώ δεν τα καταφέρνω...)