Να 'μαι κι εγώ ~ pt 2
- Thread starter Sofouli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Rolf: Μιας και έκλεισα έναν χρόνο από όταν βρήκα την οικογένεια μου, είπα να κάνω hijack το νήμα της Sofouli και να σας δείξω τι ωραία που περάσαμε εφέτος.
Εδώ κάνουμε λίγη κοινωνικοποίηση με τα σκυλάκια του Καταφυγίου Αδεσπότων Λάρισας που ήρθανε να groom-αριστούν, τα κορίτσα ήταν όμορφα αλλά με φοβήθηκαν γιατί όσο και να πεις είμαι πολύ άγριος! Ήταν κι ένας μαύρος μπόμπος κουτάβι που όλο έκλανε και για αυτό τον στείλαμε για υιοθεσία στο εξωτερικό.
Αυτό το κουκλί, είμαι φυσικά εγώ! Η Sofouli έστρωσε λέει το καινούργιο χαλί, και εγώ φυσικά πόζαρα και μετά την φωτογράφιση μου, το κατούρησα για να ξέρουμε και ποιος είναι ο ΑΝΤΡΑΣ του σπιτιού να ούμε.. Μην παίρνουν και πολύ αέρα αἱ γυναῖκε δηλαδής.
Εδώ η "μαμά" μου έβαλε ένα γελοίο φουτεράκι, από αυτά που φοράνε οι φλώροι, εγώ βέβαια της είπα πως φοράω μόνο leahter jackets και ripped jeans γιατί δεν είμαι κανένας φλώρος. Ήταν μόνο για την φωτογράφιση, για αυτό και έκανα υπομονή.
Εδώ που με βλέπετε καμαρωτό, είχα πάει στο σπίτι μας στην θάλασσα και έχουμε έναν ωραίο κήπο εκεί. Βρήκα μάλιστα τρόπο να τρυπώνω έξω από τα κάγκελα, να βγαίνω έξω και να κάθομαι στην εξώπορτα και να κλαίω. Δεν με ξανά αφήσανε λυτό στην αυλή από τότε, δεν κατάλαβα γιατί....
Εδώ με πήγανε στην θάλασσα και έπαθα σοκ με το πόσο εκπληκτική είναι η άμμος και πόσο γρήγορα μπορώ να σκάψω μέχρι την άλλη άκρη του πλανήτη! Εμφανώς κουρασμένος μιας και έσκαψα τούνελ μέχρι την Κίνα.
Εδώ δεν φαίνομαι καλά, αλλά είμαι βόλτα με τη μαμά μου στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, γιατί είμαι και κουλτουριάρης πέραν από σκλερός..
Εδώ με βλέπετε σε στάση "ονειρεύομαι λουκάνικα", έτσι κοιμάμαι γιατί είμαι ΑΝΤΡΑΣ!
Άντε, καμαρώστε με λίγο ακόμα, γιατί μετά θέλω να σας δείξω την αδερφή μου την Λίζα, μην με περάσετε και για κανένα εγωκεντρικό καθίκι...
(συνεχίζεται...)
Εδώ κάνουμε λίγη κοινωνικοποίηση με τα σκυλάκια του Καταφυγίου Αδεσπότων Λάρισας που ήρθανε να groom-αριστούν, τα κορίτσα ήταν όμορφα αλλά με φοβήθηκαν γιατί όσο και να πεις είμαι πολύ άγριος! Ήταν κι ένας μαύρος μπόμπος κουτάβι που όλο έκλανε και για αυτό τον στείλαμε για υιοθεσία στο εξωτερικό.
Αυτό το κουκλί, είμαι φυσικά εγώ! Η Sofouli έστρωσε λέει το καινούργιο χαλί, και εγώ φυσικά πόζαρα και μετά την φωτογράφιση μου, το κατούρησα για να ξέρουμε και ποιος είναι ο ΑΝΤΡΑΣ του σπιτιού να ούμε.. Μην παίρνουν και πολύ αέρα αἱ γυναῖκε δηλαδής.
Εδώ η "μαμά" μου έβαλε ένα γελοίο φουτεράκι, από αυτά που φοράνε οι φλώροι, εγώ βέβαια της είπα πως φοράω μόνο leahter jackets και ripped jeans γιατί δεν είμαι κανένας φλώρος. Ήταν μόνο για την φωτογράφιση, για αυτό και έκανα υπομονή.
Εδώ που με βλέπετε καμαρωτό, είχα πάει στο σπίτι μας στην θάλασσα και έχουμε έναν ωραίο κήπο εκεί. Βρήκα μάλιστα τρόπο να τρυπώνω έξω από τα κάγκελα, να βγαίνω έξω και να κάθομαι στην εξώπορτα και να κλαίω. Δεν με ξανά αφήσανε λυτό στην αυλή από τότε, δεν κατάλαβα γιατί....
Εδώ με πήγανε στην θάλασσα και έπαθα σοκ με το πόσο εκπληκτική είναι η άμμος και πόσο γρήγορα μπορώ να σκάψω μέχρι την άλλη άκρη του πλανήτη! Εμφανώς κουρασμένος μιας και έσκαψα τούνελ μέχρι την Κίνα.
Εδώ δεν φαίνομαι καλά, αλλά είμαι βόλτα με τη μαμά μου στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, γιατί είμαι και κουλτουριάρης πέραν από σκλερός..
Εδώ με βλέπετε σε στάση "ονειρεύομαι λουκάνικα", έτσι κοιμάμαι γιατί είμαι ΑΝΤΡΑΣ!
Άντε, καμαρώστε με λίγο ακόμα, γιατί μετά θέλω να σας δείξω την αδερφή μου την Λίζα, μην με περάσετε και για κανένα εγωκεντρικό καθίκι...
(συνεχίζεται...)
Attachments
Άντε αφού με θαυμάσατε, να σας δείξω και την αδερφή μου. Αυτή η Λίζα που λέτε, καμιά φορά όταν η μαμά δεν κοιτάει, με καβαλάει, πείτε μου ωρε dogforum, πως θα σωθώ; Δηλαδή καταλαβαίνω πως είμαι άκρως ερωτεύσιμος, αλλά έλεος πια....
Anyway, άντε να σας την δείξω και αυτήν, την πρεσβυτέρα.
Που λέτε την αδερφή μου την Λίζα, την φωνάζουμε και Βούδα. Κυρίως γιατί κάθεται κάπως έτσι
Γενικά είναι ήσυχη, αλλά μεγάλη καπάτσα. Άσε που την έχει δει και άνθρωπος γενικά.
Βέβαια, από όταν ήρθα εγώ στην οικογένεια επέβαλα μια τάξη, επιβλέπω τις καταστάσεις.
Πάντως ρε παιδιά, αυτή όλο αραχτή είναι, είναι και όμορφη, το παίζει και ντίβα...
Όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, ενώ εγώ ο άντρακλας έχω αναλάβει την ευθύνη να μην στέκομαι ακίνητος ούτε δευτερόλεπτο, αυτή η κιουρία μας το παίζει χαλαρουίτα...
Οι γονείς μας την έχουν στα ώπα ώπα.. ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ! Τους γλύφει... Όλη την καταραμένη ώρα. Την μαμά μου ειδικά, είναι ικανή να της γλύφει τα χέρια 3 ώρες σερί...
Την αγαπώ πολύ όμως μωρέ, περισσότερο από όσο αγαπάει αυτή η εμένα. Όταν της κάνανε στείρωση, αυτή πονούσε κι εγώ την κοιτούσα και έκλαιγα γιατί είμαι αισθηματίας, ευαίσθητος... Είμαι γνήσιο λαϊκό μαστόρι. Την λυπήθηκα πολύ πάντως...
Της τάξανε όμως βόλτες και το ξεπέρασε! Ενώ δεν της αρέσει καθόλου η θάλασσα, στο ποτάμι άλλος άνθρωπος, ή καλύτερα, άλλος σκύλος. Καλέ η τρελή μπήκε και κολύμπησε στον ποταμό Αχέροντα, την ακολούθησα κι εγώ και πάγωσε το κοκαλάκι μου...
Άντε για να κλείσω τώρα, γιατί η μαμά φωνάζει πως θέλει να κάτσει στον υπολογιστή, θαυμάστε την εδώ που κάνει ηλιοθεραπεία!
Anyway, άντε να σας την δείξω και αυτήν, την πρεσβυτέρα.
Που λέτε την αδερφή μου την Λίζα, την φωνάζουμε και Βούδα. Κυρίως γιατί κάθεται κάπως έτσι
Γενικά είναι ήσυχη, αλλά μεγάλη καπάτσα. Άσε που την έχει δει και άνθρωπος γενικά.
Βέβαια, από όταν ήρθα εγώ στην οικογένεια επέβαλα μια τάξη, επιβλέπω τις καταστάσεις.
Πάντως ρε παιδιά, αυτή όλο αραχτή είναι, είναι και όμορφη, το παίζει και ντίβα...
Όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, ενώ εγώ ο άντρακλας έχω αναλάβει την ευθύνη να μην στέκομαι ακίνητος ούτε δευτερόλεπτο, αυτή η κιουρία μας το παίζει χαλαρουίτα...
Οι γονείς μας την έχουν στα ώπα ώπα.. ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ! Τους γλύφει... Όλη την καταραμένη ώρα. Την μαμά μου ειδικά, είναι ικανή να της γλύφει τα χέρια 3 ώρες σερί...
Την αγαπώ πολύ όμως μωρέ, περισσότερο από όσο αγαπάει αυτή η εμένα. Όταν της κάνανε στείρωση, αυτή πονούσε κι εγώ την κοιτούσα και έκλαιγα γιατί είμαι αισθηματίας, ευαίσθητος... Είμαι γνήσιο λαϊκό μαστόρι. Την λυπήθηκα πολύ πάντως...
Της τάξανε όμως βόλτες και το ξεπέρασε! Ενώ δεν της αρέσει καθόλου η θάλασσα, στο ποτάμι άλλος άνθρωπος, ή καλύτερα, άλλος σκύλος. Καλέ η τρελή μπήκε και κολύμπησε στον ποταμό Αχέροντα, την ακολούθησα κι εγώ και πάγωσε το κοκαλάκι μου...
Άντε για να κλείσω τώρα, γιατί η μαμά φωνάζει πως θέλει να κάτσει στον υπολογιστή, θαυμάστε την εδώ που κάνει ηλιοθεραπεία!
Attachments
Η Λίζα όντως είναι μια σωστή κιουρία, βασικά είναι με τις ώρες της. Κάνει και αυτή τουμπίτσα, αν έχει όρεξη, αν δεν έχει απλά γυρνάει ανάσκελα και κλαψουρίζει τύπου "δώσε μωρέ την λιχουδιά, που να γυρνάω από την άλλη" και τέτοια. 
Το χαζοκούταβο έχει απίστευτη ενέργεια. Είναι ο μόνος σκύλος που είχα, που ανά πάσα στιγμή είναι υπέρ πρόθυμος να εκτελέσει ΟΛΕΣ τις εντολές. Χωρίς ανταμοιβή, χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα ήταν ιδανικός για ατζίλιτι, δυστυχώς δεν έχουμε χώρο στην πόλη που μένω τώρα. Σκέφτομαι βέβαια να παραγγείλω σπαστά από το internet και να κάνουμε δικά μας αυτοσχέδια.
Το χαζοκούταβο έχει απίστευτη ενέργεια. Είναι ο μόνος σκύλος που είχα, που ανά πάσα στιγμή είναι υπέρ πρόθυμος να εκτελέσει ΟΛΕΣ τις εντολές. Χωρίς ανταμοιβή, χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα ήταν ιδανικός για ατζίλιτι, δυστυχώς δεν έχουμε χώρο στην πόλη που μένω τώρα. Σκέφτομαι βέβαια να παραγγείλω σπαστά από το internet και να κάνουμε δικά μας αυτοσχέδια.
@Sofouli welcome back κι επισήμως λοιπόν!!! Να τα χαίρεσαι, να έχουν υγεία και πολύ πολύ κέφι!! Οι σκύλοι θεωρώ πως είναι η απόλυτη ψυχοθεραπεία, και ειδικά όταν πάνε σε ζευγάρια, δε σου αφήνουν και πολύ χρόνο να σκεφτείς τα καθημερινά προβλήματά σου...
Έχω πει, πως όταν το σπίτι ξαναέχει μια σκυλοθέση κενή, και βρεθεί στο δρόμο μου μικρό σκυλί, θα ήθελα να είναι κοκκονοειδές!!
Έχω πει, πως όταν το σπίτι ξαναέχει μια σκυλοθέση κενή, και βρεθεί στο δρόμο μου μικρό σκυλί, θα ήθελα να είναι κοκκονοειδές!!
Ευχαριστώ πολύ @Allendog
Είχα την ευτυχία να ζήσω με 4 κοκονοειδή και είναι πραγματικά εξαιρετικοί σύντροφοι, συστήνω ανεπιφύλακτα. Και εξαιρετικοί συναγερμοί, σε βαθμό αηδίας
Δεν υπάρχει περίπτωση να κινηθεί φύλλο σε ακτίνα γύρω από το σπίτι και να μην σε ειδοποιήσουν. Η πρώτη μου κοκόνα (4κιλά μπόγος) κυριολεκτικά με έσωσε από διαρρήκτες που πήγαν να σκαρφαλώσουν στην βεράντα.
Γενικά τα περισσότερα, έχουν μια ομοιογένεια χαρακτηρολογικά, -κοντοί σκληροτράχηλοι φωνακλάδες μάγκες και εξαιρετικοί με παιδιά- ακόμα και αν τα βρήκες στον δρόμο.
Είχα την ευτυχία να ζήσω με 4 κοκονοειδή και είναι πραγματικά εξαιρετικοί σύντροφοι, συστήνω ανεπιφύλακτα. Και εξαιρετικοί συναγερμοί, σε βαθμό αηδίας
Δεν υπάρχει περίπτωση να κινηθεί φύλλο σε ακτίνα γύρω από το σπίτι και να μην σε ειδοποιήσουν. Η πρώτη μου κοκόνα (4κιλά μπόγος) κυριολεκτικά με έσωσε από διαρρήκτες που πήγαν να σκαρφαλώσουν στην βεράντα.
Γενικά τα περισσότερα, έχουν μια ομοιογένεια χαρακτηρολογικά, -κοντοί σκληροτράχηλοι φωνακλάδες μάγκες και εξαιρετικοί με παιδιά- ακόμα και αν τα βρήκες στον δρόμο.
Αυτό είναι το μόνο κακό για εμένα! Μένουμε σε ισόγειο πολυκατοικίας, οπότε αν γαβγίζει σε ότι κυκλοφορούσε θα είχα θέμα...Και εξαιρετικοί συναγερμοί, σε βαθμό αηδίας
Επίσης, προτιμώ τα σκυλιά μου να μη γαβγίζουν παρά σπάνια (όπως και γίνεται), γιατί ξέρω ότι αν γαβγίσουν υπάρχει λόγος να πάω να δω τι συμβαίνει!
Θα έλεγα είναι το ακριβώς αντίθετο από ένα bullmastiff σε αυτό τον τομέα, σειρήνες.
Επειδή είναι πολύ "ομιλητικά" εγώ τους έχω μάθει να γαβγίζουν κατ' εντολή "μίλα" και άπαξ και το μάθουν, μετά είναι εύκολο να διδάξεις και το "σουτ!" ή "μην μιλάς".
Αν και καταλαβαίνω από τον ήχο, αν απλά "απαντάνε" στον απέναντι σκύλο, ή θεωρούν πως υπάρχει απειλή.
Επειδή είναι πολύ "ομιλητικά" εγώ τους έχω μάθει να γαβγίζουν κατ' εντολή "μίλα" και άπαξ και το μάθουν, μετά είναι εύκολο να διδάξεις και το "σουτ!" ή "μην μιλάς".
Αν και καταλαβαίνω από τον ήχο, αν απλά "απαντάνε" στον απέναντι σκύλο, ή θεωρούν πως υπάρχει απειλή.
Εντάξει, απλά το φαντάζομαι...
Πέραν της πλάκας, εγώ προσδοκώ όπως θα έχεις καταλάβει από τον χοντρό, σε τακτική stealth attack στο μέλλον, σε περίπτωση κινδύνου. Τώρα αν με βάλουν στο μάτι, απλά θα κάνω το σταυρό μου...
Πάντως, για να επανέλθουμε στο θέμα, τα κοκόνια είναι άκρως ερωτεύσιμα,βγάζουν μια παγαποντιά, μια πονηριά στο βλέμμα θα έλεγα, και ταυτόχρονα είναι τόσο γλύκες!!
