Πώς μπορεί κάποιος να μη θέλει σκύλο;


reinmeister2

Well-Known Member
23 Μαϊου 2014
864
2.298
124
Θα θέλατε να δούμε λίγο μερικά από αυτά;

Πως θα σας φαινόταν αν σας έλεγα πως θα πάρω τον σκύλο σας σήμερα και μετά από 2 μήνες πάνω-κάτω θα είναι σε θέση να σας δαγκώσει με εντολή δική μου ή σε περίπτωση που μπείτε στο σπίτι μου;
ας τα παρουμε με την σειρα...λιγο συντομα το πρωτο μια και ο χρονος μου,αυτη την στιγμη, ειναι περιορισμενος...εν συνεχεια ,εαν προκυψει και αναλυτικα...

ατοπη η πρωτη θεση μια και ξεκινα απο πολλες αυθαιρετες και μη σχετικες, με την ανωτερω μου δηλωση, παραδοχες...το ποιες ειναι αυτες θα αποδειχθει στην συνεχεια,εφ οσον πραγματοποιηθει διαλογος...

κατα το ιδιο σκεπτικο...

πως θα σας φαινοταν εαν σας ελεγα πως θα παρω εσας προσωπικα και μετα απο ενα συγκεκριμενο χρονικο διαστημα θα σας κανω ,οχι μονο να πραττετε,αλλα παραλληλα να σκεπτεστε κατα το δικο μου δοκουν?
το κατα ποσο κατι τετοιο ειναι εφικτο και σε τι βαθμο, ακομη και σε ελλογο ον, ειναι πληστακις αποδεδειγμενο και υπαρχει και η αναλογη βιβλιογραφια...θεωρω πως δεν χρειαζεται να επεκταθω περαιτερω,επ αυτη της θεσης...
 


canis

Well-Known Member
1 Νοεμβρίου 2008
1.409
6.533
@reinmeister2

Δυστυχώς δεν κατάλαβα...

Θες, όταν μπορέσεις, να εξηγήσεις τι σημαίνει για εσένα το "ο σκυλος ειναι ενα απο τα ελαχιστα εμβια,οικοσιτα, οντα που δεν θα σε πουλησει ποτε και για κανεναν λογο...ειναι η μονη συντροφικη σταθερα,ανεξαρτητως συνθηκων..."

Γιατί εγώ γνωρίζω πως ο σκύλος θα "σε πουλήσει" για πολύ απλά πράγματα και θα "σε ξεχάσει" αρκετά γρήγορα για τα ίδια πράγματα. Για αυτόν τον λόγο οι σκύλοι μπορούν με ευκολία να αλλάξουν ιδιοκτήτες.

Οι σκύλοι και γενικότερα τα ζώα δεν είναι "ιδεαλιστές"... είναι περισσότερο "οπορτουνιστές".
 


noni_papa

Well-Known Member
19 Δεκεμβρίου 2015
1.935
3.155
34
Νέο Ψυχικό
προσωπικά το "δε θα σε πουλήσει ποτέ" το βλέπω στα πλαίσια του όσο είναι μαζί σου. Το αν θα απομακρυνθεί από τον ιδιοκτήτη του για κάποιο λόγο και πάει σε έναν άλλο και δεθεί με αυτόν τον δεύτερο είναι άλλο σενάριο. Μερικές φορές και επιθυμητό (δες κακοποίηση από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη). Αλλά δεν νομίζω ο σκύλος να "επιλέξει" ποτέ μόνος του να γυρίσει εναντίον σου (αν και αρκετοί το αξίζουν). Φυσικά εδώ ίσως να προσδίδουμε ακόμα ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό στον τετράποδο φίλο μας ίσως όμως και να είναι κάποια δική του επιλογή, συνειδητή ή ασυνείδητη. Θα συμφωνήσω με το οπορτουνιστές - εξάλλου κατά ένα μεγάλο μέρος και η εκπαίδευση μέσω επιβράβευσης εκεί στηρίζεται στο ότι ο σκύλος θα κάνει τα πάντα για μια λιχουδιά και μετά κάθε φορά που θα την επαναλαμβάνει θα περιμένει ή τον έπαινο ή μια λιχουδιά ή και τα δύο.

@d-friend πολύ ωραίο ποστ με πολύ ωραία τονισμένα σημεία :)
 


reinmeister2

Well-Known Member
23 Μαϊου 2014
864
2.298
124
@canis

θα μπορουσα,αλλα εφ'οσον δεν αντεληφθεις το επεξηγηματικο σκεπτικο δεν θα αντιληφθεις και την οποια συνεχεια...

κατα συνεπεια θα ηταν χασιμο χρονου εκατερωθεν,οποτε ας μεινουμε με τις προσωπικες μας αποψεις...
 


genie

Well-Known Member
20 Μαϊου 2016
902
694
52
Πρώτα θα συμφωνώ απόλυτα με τον @canis.

Τώρα σε ότι αφορά εκείνους που δε μπορούν να επιθυμήσουν ένα κατοικίδιο, ώστε και να φανταστούν τα παραπάνω ιδιαίτερα οφέλη της συμβίωσής τους, παρά τις κατά τα άλλα ευνοϊκές συνθήκες της ζωής τους για την απόκτησή του (αποκλείω, φοβίες, σιχαμάρες, κλπ), νομίζω ότι πρόκειται για άτομα που αισθάνονται ως ανυπόφορο το βάρος της ευθύνης που συνεπάγεται η ύπαρξη ενός ανυπεράσπιστου και απόλυτα εξαρτημένου από εκείνους πλάσματος υπό την προστασία τους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμα κι επειδή ενδόμυχα αυτός είναι ο ρόλος που διατηρούν για τον ίδιο τους τον εαυτό σε άλλες τους σχέσεις.
H πιο πιθανόν, έχουν ήδη υπερβολικά πολλές ευθύνες, και το τελευταίο πράγμα που χρειαζονται είναι άλλο ένα ζωντανό πλάσμα που εξαρτάται από αυτούς ;)
Είναι πολλοί περισσότεροι οι άνθρωποι που δεν έχουν (ακόμη ) μόνιμη σχέση, μικρά παιδιά, φροντίδα των δικών τους γονιών ή άνθρωποι που λόγω ηλικίας έχουν ξεπεράσει αυτή τη φάση, που μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη ενός κατοικίδιου. Προφανώς και ένας 40άρης με πλήρη απασχόληση, παιδιά, άρρωστο πατέρα και άνεργο αδερφό μπορεί να θέλει και να έχει κατοικίδιο, αλλά είναι λιγότερο πιθανό από ότι ένας εργένης ή ένας 60άρης.
 
  • Like
Reactions: mariakala


ntoulis

Well-Known Member
19 Ιουλίου 2013
3.217
2.434
Λαχανάκια Βρυξελλών
Πρώτα θα συμφωνώ απόλυτα με τον @canis.

Έτσι ο σκύλος είναι μια καλή ευκαιρία, να μπορέσουμε λίγο, όχι μόνο να ικανοποιήσουμε τη σχέση μας με το "φυσικό", αλλά μέσα από αυτό, και ως επέκτασή του και να καθησυχάσουμε τη σχέση μας με το "μεταφυσικό" (Ένα υπέροχο κείμενο για τη σχέση μας με τα ζώα) ώστε και να προσεγγίσουμε μια περιπόθητη ισορροπία σε αυτό τον κόσμο. Ίσως δεν είναι τυχαίο που στην Ελληνική μυθολογία ένα σκύλος (ο Κέρβερος) παρουσιάζεται ως φύλακας του άλλου (κάτω για την ακρίβεια) κόσμου, ούτε και ότι ο ένας κυνοκέφαλος Αιγύπτιος Θεός (ο Άνουβις) άνοιγε τον δρόμο του ίδιου κόσμου για χάρη των νεκρών. @ntoulis αφιερωμένο!
πάρε (αν δεν τα έχεις ήδη) Ιάμβλιχο το περί των αιγυπτίων μυστηρίων, από ζήτρο :love: (y), και ίσις και όσιρις απο το καλύτερο παιδί :giggle:, επίσης από ζήτρο :love: (y).. έχει και άλλα, αλλά είναι για πολύ προχωρημένους που λένε.. ο σκύλος βλέπει και την νύχτα και την ημέρα :giggle: , και πολλάαα άλλα :rolleyes:, το ζουμί είναι με το κηρύκειο.. ;)
θένξ για την αφιέρωση
 




d-friend

Well-Known Member
23 Φεβρουαρίου 2014
905
2.550
42
Αθήνα, Παγκράτι
H πιο πιθανόν, έχουν ήδη υπερβολικά πολλές ευθύνες, και το τελευταίο πράγμα που χρειαζονται είναι άλλο ένα ζωντανό πλάσμα που εξαρτάται από αυτούς ;)
παρά τις κατά τα άλλα ευνοϊκές συνθήκες της ζωής τους για την απόκτησή του
Σε αυτούς, εξάλλου, αναφερόταν εξαρχής το θέμα που ανοίχτηκε εδώ.
 
  • Like
Reactions: noni_papa


betty coltrane

Well-Known Member
7 Ιουλίου 2011
3.972
9.756
47
Ηράκλειο, Αττική
goodcopbadcop6.blogspot.gr
ας τα παρουμε με την σειρα...λιγο συντομα το πρωτο μια και ο χρονος μου,αυτη την στιγμη, ειναι περιορισμενος...εν συνεχεια ,εαν προκυψει και αναλυτικα...

ατοπη η πρωτη θεση μια και ξεκινα απο πολλες αυθαιρετες και μη σχετικες, με την ανωτερω μου δηλωση, παραδοχες...το ποιες ειναι αυτες θα αποδειχθει στην συνεχεια,εφ οσον πραγματοποιηθει διαλογος...

κατα το ιδιο σκεπτικο...

πως θα σας φαινοταν εαν σας ελεγα πως θα παρω εσας προσωπικα και μετα απο ενα συγκεκριμενο χρονικο διαστημα θα σας κανω ,οχι μονο να πραττετε,αλλα παραλληλα να σκεπτεστε κατα το δικο μου δοκουν?
το κατα ποσο κατι τετοιο ειναι εφικτο και σε τι βαθμο, ακομη και σε ελλογο ον, ειναι πληστακις αποδεδειγμενο και υπαρχει και η αναλογη βιβλιογραφια...θεωρω πως δεν χρειαζεται να επεκταθω περαιτερω,επ αυτη της θεσης...
Δεν καταλαβαινω πως αυτο ενισχυει το επιχειρημα σου. Το αντιθετο θα ελεγα.

Εκτος αν εννοουσες ο σκυλος δε θα σε πουλησει ποτε με τον τροπο που θα το εκανε ενας ανθρωπος. Με δόλο. Σε αυτο συμφωνω.
 


reinmeister2

Well-Known Member
23 Μαϊου 2014
864
2.298
124
Δεν καταλαβαινω πως αυτο ενισχυει το επιχειρημα σου. Το αντιθετο θα ελεγα.

Εκτος αν εννοουσες ο σκυλος δε θα σε πουλησει ποτε με τον τροπο που θα το εκανε ενας ανθρωπος. Με δόλο. Σε αυτο συμφωνω.
στην πρωτη σου προταση,οπως ειπα και τον κανις, δεν υπαρχει λογος να επεκταθω περαιτερω...

στην δευτερη η απαντηση ειναι οχι...
 


Kodagoshe

Well-Known Member
6 Ιανουαρίου 2016
468
412
Athens
Τα σκυλιά μοιάζουν κατ εμέ σαν να είναι πλασμενα για να ζουν μαζί με τον άνθρωπον και αυτό το αποδεικνύουν κάθε λεπτό της ζωής τους πλάι στον κηδεμόνα τους...συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο...
Με βάση τα σημερινα δεδομένα όμως, ιδιαίτερα στη χώρα μας, αυτή η ανεξάντλητη πίστη και αφοσίωση στον άνθρωπο είναι κακά χαρακτηριστικά. Τα εγκαταλείπουμε, τα χτυπάμε και άλλα χίλια δυο και παρόλα αυτα παραμένουν πιστά και αφοσιωμένα σε εμάς. Ειρωνια ετσι; Όποτε θα προτιμούσα να είχαν αέρα ανεξαρτησίας και εγωισμού, να μην είχαν τόση ανάγκη τον άνθρωπο και τα όσα προσφέρει γιατί παρά πολλές φορές αυτή η υπακοή τους καταλήγει να στρέφεται ενάντια τους. Ίσως είχαν περισσότερη τύχη αν είχαν τη νοημοσύνη να γίνουν πιο ανεξάρτητα ως ζώα...
Φυσικά, οι αρετές που διαθέτει ο σκύλος είναι θεαρεστες και δυσευρετες, γι'αυτό μας εμπνέουν τέτοιο θαυμασμο: σπάνιο στο σημερινό κόσμο να βρεις τέτοιον άνθρωπο για σύντροφό...Ενώ ο σκύλος αποτελεί το σίγουρο...
Ιδανικά όλοι θα τις εκτιμούσαμε και δεν θα τα φολιαζαμε ούτε θα τα κακοποιουσαμε δίχως έλεος...

Το έχουμε σκεφτεί όμως καθόλου αναποδα; Μήπως τελικά, πιθανότατα άθελά μας, εκμεταλλευόμαστε την ιδανικοτητα του σκυλου; Αυτός μας προσφέρει την πίστη, την αφοσίωση, την υπακοή, τις θυσίες, το θάρρος, την αγάπη, την προστασία του κλπ. ..
Εμείς του προσφέρουμε αρκετά ώστε να διατηρείται μια ισορροπία ανάμεσα στη σχέση ή απλά απολαμβάνουμε τις αρετές του χωρίς να του το ανταποδώσουμε; Ο σκύλος παράπονα δεν θα κάνει γιατί είναι και ανεκτικός και δεν υπολογίζει τις αδυναμίες μας, παρά μόνο μας θεοποιεί για το ένα μας χάδι και το φαγάκι. Εμεις; Εχουμε σκεφτεί αν όντως μας αξίζει να απολαμβάνουμε τα προτερήματα αυτά που απλοχερα μας προσφέρει ένας τετραποδος συντροφος; Ή χωρίς να το καταλάβουμε χαιρόμαστε που έχουμε το ιδανικό και εκμεταλλευόμενοι άθελά μας την αγνοτητα του, δεν φερόμαστε ανταξια; Παντα με βασανιζε αυτό το ερώτημα...πιστεύω να πιάνετε τι θέλω να πω...Ίσως είναι και μπούρδες μιας υπερβολικής (από αγάπη). Ίσως υπάρχει τελικά και κάποιο νόημα...

Κάποιοι πάντως πιστεύω δεν θέλουν σκυλί γιατί απλά δεν είχαν ποτέ επαφή με σκυλί. Δεν είναι ότι δεν τα αγαπάνε, είναι ότι δεν έκατσε ποτέ η περίπτωση να βρεθούν στο ίδιο σπίτι με αυτό το ζωο οπότε τώρα ούτε καν το σκέφτονται. Αν δουν τον σκυλο του φίλου τους θα το χαιδεψουν και ίσως κάνουν και κανένα αστειάκι μαζί του. Πρακτικά όμως ούτε λουρί δεν ξέρουν να κρατήσουν. Δεν τον λέω για να τους κατακρίνω σε καμία περίπτωση...απλά θέτω όσο πιο απλά ειναι τα πράγματα, βασισμένη και σε προσωπικές εμπειρίες...Πολλές φορές αν ως παιδί δεν έχεις έρθει σε επαφή με ορισμενα ερεθίσματα όπως αυτό του μαλλιαρου τετραποδου, τότε συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς να αναπτύσσεις ιδιαίτερο ενδιαφερον για αυτο. Ουτε σου αρέσει ούτε όχι. Είσαι ουδέτερος. Πιθανότητα δεν θα σε δυσαρεστουσε η ιδέα, πιθανώς και ναι. Δεν το εχεις ψάξει ποτέ...
 


Haris Drazen

Well-Known Member
25 Μαρτίου 2016
1.454
2.847
ΑΘΗΝΑ
Πρώτα θα συμφωνώ απόλυτα με τον @canis.



Ο σκύλος είναι ένας σύντροφος, με αρκετές απαιτήσεις από το χρόνο το χρήμα και την ενέργειά μας, που σίγουρα σε άλλα επίπεδα μας αποζημιώνει και με το παραπάνω. Αγάπη, συντροφιά.. κλπ. Χωρίς να θέλω να γίνω κυνικός.. (καλό ε; ), αλλά προσπαθώντας και να είμαι ρεαλιστής, αυτή θεωρώ ότι είναι και η σημερινή εργασία των σκύλων. Επίσης η συντροφιά και η συνύπαρξη με ένα σκύλο, όσο κι αν μας φέρνει σε επαφή με τη φύση, έχει και ορισμένες πρακτικές "χρησιμότητες", αλλά ακόμα και μεταφυσικές προεκτάσεις.

Κανείς συχνά έχει την ανάγκη από μια παρέα, αλλά πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ανεχτεί σχεδόν οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία δίπλα του (και δεν αναφέρομαι σε ακραίες περιπτώσεις μισανθρωπισμού). Εκεί είναι που η διακριτική παρουσία μιας γάτας, στην πιο light εκδοχή, ή ενός σκύλου, στην πιο "ενισχυμένη", έρχεται να καλύψει απόλυτα ένα κενό. Εκεί είναι ακόμα ίσως και η θεραπευτική αξία των κατοικιδίων για ηλικιωμένα ή "άρρωστα" άτομα.

Θέλω να κάνω ένα μοναχικό περίπατο, αλλά όχι μόνος.. Παίρνω τον πάντα διαθέσιμο σκύλο μου που ζει και αναπνέει για μένα, χωρίς να ενοχλήσω κανέναν, αλλά και ανενόχλητος ο ίδιος κι απολαμβάνω τον περίπατό μας. Με άλλα λόγια, τα σκυλιά είναι το "τόσο όσο" από μια παρουσία που συχνά αποζητούμε. Εννοείται ότι την ίδια στιγμή μπορούν να μεταβληθούν σε ωραιότατη αφορμή για κουβέντα, και "κοινωνικοποίηση", καλή ώρα, στο βαθμό της εγγύτητας και στη διάρκεια που ο καθένας επιθυμεί, ανάλογα και με τη στιγμή. Δεν είναι λίγες οι γνωριμίες που έχω κάνει από όταν απέκτησα τη Μούζη, ορισμένες εκ των οποίων θα τολμούσα να της ονομάσω και φιλίες.

Με λίγα λόγια, θεωρώ ότι το καλό, που παίρνουμε από το σκύλο στην εποχή μας, είναι, ότι δεν είναι άνθρωπος, αλλά μια πιο "ανάλαφρη" ύπαρξη. Όσο και αν οφείλει κανείς να σεβαστεί τη φύση και τις ανάγκες του, ως και έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης που τρέφει για αυτόν, δεν χρειάζεται να "σεβαστεί" το σκύλο του, όπως έναν συγκάτοικο, ένα σύντροφο, ένα παιδί ή ένα φίλο, με τον οποίο και έχει από τη φύση της μια ξεκάθαρα πιο ισότιμη σχέση, με την όποια πολυπλοκότητα ή περιπλοκότητα που έχουν ως αποτέλεσμα και μια άλλη "βαρύτητα".

Ο παραπάνω θεωρώ, ότι είναι και ο λόγος που η σχέση με ένα σκύλο έχει πραγματικά μια δική της ανεκτίμητη αξία, αλλά δεν είναι (για εμένα τουλάχιστον) και δε θα είναι ποτέ ικανή να υποκαταστήσει το κενό μιας συντροφικής, φιλικής, ή γονικής σχέσης, χωρίς να τίθεται θέμα σύγκρισης και υπεροχής της μιας ή της άλλης μορφής σχέσης.

Για τη σχέση μας με ένα σκύλο είναι όχι μόνο θεμιτό, αλλά και ζητούμενο να μας υπακούει απόλυτα, να του στερήσουμε σχεδόν κάθε πρωτοβουλία, να τον μεγαλώσουμε έτσι, που ποτέ δε θα γίνει ένα ανεξάρτητο άτομο που θα φύγει από το σπίτι να ανοίξει τα φτερά του. Αντιθέτως, αυτά τα φτερά τα ψαλιδίζουμε με μέθοδο και σύστημα από μικρή ηλικία με τη δύναμη της συνήθειας, και την εξουσία της επιβράβευσης.. Σε μια "ιδανική-αρμονική" συμβίωση δε, εκείνος είναι που πάντα οφείλει να σεβαστεί τα όριά μας, ενώ ο ίδιος "ευτυχισμένος"-"ευνουχισμένος" σκύλος, σχεδόν δε χρειάζεται και δε θα μας θέσει ποτέ όρια (παρά σε ακραία ενόχληση), ανεχόμενος παράλογες και εγωιστικές απαίτησή μας, προσαρμοσμένος πάντα στο δικό μας πρόγραμμα και στις δικές μας επιθυμίες. Εντάξει, δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα, και ένας από τους λόγους που λατρεύω τη Μούζη είναι η ιδιαίτερη προσωπικότητα, η ευθιξία η αξιοπρέπεια που διακρίνω, αλλά πιάνετε το πνεύμα μου.

Και παρά την απόλυτη κυριαρχία μας πάνω σε έναν σχεδόν λύκο, ίσως ασυναίσθητα και για αυτό, αγαπάμε με όλη μας τη ψυχή αυτό το πλάσμα. Σε ποιον άνθρωπο, και μάλιστα που αγαπά, θα τολμούσε να φερθεί ποτέ κανείς έτσι, απλά επειδή βολεύει; Πως θα ανεχόταν από τον ίδιο του τον εαυτό ποτέ κανείς να συνάψει μια τέτοια "αναξιοπρεπή" σχέση με κάποια, προφανώς αδύναμη ανθρώπινη ψυχή; Θα μου πείτε, ότι πολύ εύκολα και χωρίς ενδιασμούς θα το έκαναν αρκετοί, αλλά πιστεύω ότι δεν πρόκειται για το μέσο όρο, ούτε και για υγιή και ψυχοπνευματικά ώριμα άτομα. Ο σκύλος δε μας ανέχεται απλά, αλλά μας αποδέχεται και μας λατρεύει απόλυτα και ολοκληρωτικά χωρίς να είχε και να έχει ποτέ την ευκαιρία να μας γνωρίσει στα αλήθεια, πόσο μάλλον όταν τον έχουμε από κουτάβι. Εξάλλου τα "εκπαιδευμένα" σκυλιά μας δε θα βρουν ποτέ το δρόμο για την πόρτα του ψυχαναλυτή σαν κάτι "αχάριστα" δίποδα τέκνα, για να χάσουν την θρησκευτική πίστη και ευλάβειά τους σε εμάς

.
Για αυτό και το "πιστό σκυλί" (DOG) είναι η μία και μοναδική ευκαιρία μας να είμαστε για πάντα και με βεβαιότητα ο Θεός (GOD) κάποιου, και μας το επιβεβαιώνει καθημερινά. Εκεί κρύβεται για εμένα το νόημα αυτής της αντιστροφής των γραμμάτων, και μεγάλο μέρος του νοήματος αυτής της σχέσης.

Έτσι ο σκύλος είναι μια καλή ευκαιρία, να μπορέσουμε λίγο, όχι μόνο να ικανοποιήσουμε τη σχέση μας με το "φυσικό", αλλά μέσα από αυτό, και ως επέκτασή του και να καθησυχάσουμε τη σχέση μας με το "μεταφυσικό" (Ένα υπέροχο κείμενο για τη σχέση μας με τα ζώα) ώστε και να προσεγγίσουμε μια περιπόθητη ισορροπία σε αυτό τον κόσμο. Ίσως δεν είναι τυχαίο που στην Ελληνική μυθολογία ένα σκύλος (ο Κέρβερος) παρουσιάζεται ως φύλακας του άλλου (κάτω για την ακρίβεια) κόσμου, ούτε και ότι ο ένας κυνοκέφαλος Αιγύπτιος Θεός (ο Άνουβις) άνοιγε τον δρόμο του ίδιου κόσμου για χάρη των νεκρών. @ntoulis αφιερωμένο!



Τώρα σε ότι αφορά εκείνους που δε μπορούν να επιθυμήσουν ένα κατοικίδιο, ώστε και να φανταστούν τα παραπάνω ιδιαίτερα οφέλη της συμβίωσής τους, παρά τις κατά τα άλλα ευνοϊκές συνθήκες της ζωής τους για την απόκτησή του (αποκλείω, φοβίες, σιχαμάρες, κλπ), νομίζω ότι πρόκειται για άτομα που αισθάνονται ως ανυπόφορο το βάρος της ευθύνης που συνεπάγεται η ύπαρξη ενός ανυπεράσπιστου και απόλυτα εξαρτημένου από εκείνους πλάσματος υπό την προστασία τους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμα κι επειδή ενδόμυχα αυτός είναι ο ρόλος που διατηρούν για τον ίδιο τους τον εαυτό σε άλλες τους σχέσεις.

Έχω παράδειγμα φιλικού προσώπου του περιβάλλοντός μου, που θα έπαιρνα όρκο ότι ζηλεύει τη Μούζη, λόγος και για τον οποίο αποφεύγει να με συναντάει όταν γνωρίζει ότι θα έχω κι εκείνην μαζί. Επίσης έχω σχετικά πρόσφατη δήλωση οικογενειακού μου προσώπου, ότι απορεί με όσους επιλέγουν να έχουν σκυλιά, λέγοντας χαρακτηριστικά, ότι "αυτά είναι χειρότερα κι από παιδιά"! Δε θα θέλατε να το ακούσετε από τη μητέρα σας.. Ευτυχώς μπορώ να δω και τους δυο με κατανόηση.
πολλα like για το σκεπτικο αλλα και τον τροπο αποτυπωσης!
 
  • Like
Reactions: d-friend


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.103
Μηνύματα
895.609
Μέλη
19.914
Νεότερο μέλος
nicksugar3