Ο Τζακ ήταν ο πρώτος αγαπημένος και κυνηγόσκυλο. Τον είχε φέρει ο πατέρας μου, ένας Θεός ξέρει που τον είχε βρει (γενικώς έφερνε διάφορα γιατί αγαπούσε τα ζώα πολύ). Εγώ ήμουν κάπου 3η δημοτικού....ο Τζακ λοιπόν είχε πιει του κόσμου το γάλα το αγελαδινό παρακαλώ.....γιατί εγώ το σιχαινόμουν και μου βρώμαγε. Φυσικά κάποια στιγμή γίναμε τσακωτοί, φυσικά εννοείται ότι κανείς δεν κοίταγε τα κακά του σκύλου, οπότε δεν ξέρω αν τον πείραζε ή όχι και φυσικά εννοείται ότι ο Τζακ κυκλοφορούσε χύμα στην εξοχή που μέναμε (γιατί ήταν καλοκαίρι όταν τον πήραμε και καλοκαίρι όταν τον έδωσε ο πατέρας μου γιατί ήταν κρίμα είπε να μην κυνηγά και να κοπροσκυλιάζει κάθε μέρα στη θάλασσα μαζί μας) Καλά είχε πέσει ΤΟ κλάμα.
Μετά ήρθε η Μαλού...επίσης στην εξοχή, επίσης χύμα, επίσης έτρωγε τα πάντα ΑΛΛΑ έκανε εμβόλια. Πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία και την είχαμε στειρώσει (αφού έγινε μάνα φυσικά μια φορά).
Μετά είχαμε την Τσάινα ένα τσιουάουα, γέννα ΒΥΒ αυτή τα είχε όλα, τροφή, εμβόλια, δεν γέννησε ποτέ, πέθανε στα 15 από καρδιακή ανεπάρκεια.
Τώρα πια κοιτάμε τα πάντα μέχρι και το σπυράκι που θα βγάλει ο σκύλος ........ΑΛΛΑ άμα φύγει και αυτός που έχω...δεν νομίζω ότι θα ξαναπάρω σκυλί θα ζήσω την ζωή μου πια ...
