Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα!
Είμαι η Renesme!
Γεννήθηκα στις 15 Αυγούστου και βρέθηκα στην αγκαλίτσα της ''μαμάς'' μου στις 11 Νοέμβρη.
Όταν με πήρε η μαμά ήμουν ένα πολύ ήσυχο κουταβάκι που ήθελε φροντίδα,φαγάκι,ύπνο,πολύ πολύ αγάπη και να κάνω την ανάγκη μου σ`όλο το σπίτι....χι χι
Η μαμά όμως μετά από 5 μέρες κατάφερε να με μάθει να πηγαίνω σε μια πάνα που έβαλε μπροστά από μια ωραία παπουτσοθήκη.
Μεταξύ μας τώρα, λίγο ότι η παπουτσοθήκη είχε μέσα κάτι λαχταριστά παπούτσια για μασούλημα (άσχετα αν δεν μ` αφήνουν να τα μασάω,εγώ τα ονειρεύομαι) και λίγο ότι άρχισα να λυπάμαι την μαμά να την βλέπω με μια σφουγγαρίστρα στο χέρι,αποφάσισα να λερώνω μόνο εκεί με λίγα ατυχηματάκια που σιγά σιγα τα έκοψα κι αυτά.
Καθώς περνούσαν οι μέρες που λέτε, άρχισα να ξεθαρρεύω και να γίνομαι πολύ παιχνιδιάρα...εεε και λίγο σκανταλιάρα...
Η μαμά ασχολείται πολλές ώρες μαζί μου με το να με παίζει και να μου μαθαίνει να κάνω διάφορα όπως το να κάθομαι,να ξαπλώνω,να πηγαίνω όταν με φωνάζει,να πηγαίνω στο κρεβάτι μου,να σηκώνομαι στα 2 πόδια,να της φέρνω πίσω τα παιχνίδια,να δίνω το χεράκι μου,να κάνω ''κόλλα το'',να αφήνω απ το στόμα μου ότι κρατάω... (Αυτό το τελευταίο με ζορίζει λίγο γιατί μ αρέσει να έχω πάντα κάτι στο στόμα μου να δαγκώνω αλλά τις περισσότερες φορές την ακούω για να μην την στεναχωρώ )
Βέβαια να σας πω ότι το πιο δύσκολο ήταν να μάθω να μην δαγκώνω τα χέρια της μαμάς και της δίποδης αδερφής μου...Ήταν τόοοσο λαχταριστά αλλά τις πονούσα...Τώρα όμως όταν παίζουμε,δαγκώνω λίγο αλλά μαλακά για να μην κλαίνε. (Βαρέθηκα τα κλάμματά τους )
Μόνο εγώ τώρα κλαίω όταν φεύγει η μαμά αλλά μου υποσχέθηκε ότι θα με μάθει να μην στεναχωριέμαι και να την περιμένω ήσυχη να γυρίσει.[/ATTACH]
Α! Είμαι και πολύ φαγανή...τρώω όλο το φαί μου και μετά ρίχνω κι ένα ωραιότατο ρέψιμο κι έρχομαι στα ίσα μου..
Τις τελευταίες μέρες η μαμά μ έμαθε να πηγαίνω έξω στο μπαλκόνι να κάνω την ανάγκη μου μεταφέροντας την πάνα μου. Ευτυχώς δλδ γιατί μερικές φορές ούτε εγώ η ίδια δεν άντεχα την ευωδιά απ τα κακάκια μου..
Τι? Δεν με πιστεύετε???
Θα σας πω μόνο ότι όταν θέλω να κάνω τα τσισοκακά μου,πηγαίνω πίσω από την πόρτα και γαβγίζω ή χτυπάω τα κλειδιά με το χεράκι μου...Ναιιιιιιιιιιι! Τόσο έξύπνη είμαι..
Επίσης πηγαίνουμε και βόλτες. Μικρές βέβαια γιατί πρέπει να πάω ακόμα μια φορά σ αυτόν τον κύριο με την άσπρη ποδιά να με τσιμπήσει με μια βελόνα.
Μετά είπε ότι θα πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες γιατί πρέπει να μάθω να μην λερώνω ούτε στο μπαλκόνι.
Ελπίζω να είναι η τελευταία επιλογή για να ξέρω κι εγώ που θα τα αμολάω.
Το τελευταίο που θα σας πω ή είναι πολύ ευχάριστο ή η μαμά τρελάθηκε γιατί χοροπηδούσε φωνάζοντας μπράβο και κερνώντας με λιχουδιές.
Τι έκανα?
Τίποτα το σπουδαίο νομίζω...
Απλά έκανα πιπί μου και κακά μου στη βόλτα. Μα τι άλλο να έκανα αφού κάποια στιγμή επέμενε κι έλεγε...
Κάνε πιπί! Κάνε κακά!
Ε κι εγώ έκανα!
Αφού ξέρω τι είναι πιπί και κακά...Χαζή είμαι?
Σας ζάλισα ε? Είμαι και πολυλογού συν της άλλης...
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε όσοι αντέξατε...
Ώρα για φαίιιιιιιι....
Τα λέμεεεεεεεεεεεεεεεε...
Είμαι η Renesme!
Γεννήθηκα στις 15 Αυγούστου και βρέθηκα στην αγκαλίτσα της ''μαμάς'' μου στις 11 Νοέμβρη.
Όταν με πήρε η μαμά ήμουν ένα πολύ ήσυχο κουταβάκι που ήθελε φροντίδα,φαγάκι,ύπνο,πολύ πολύ αγάπη και να κάνω την ανάγκη μου σ`όλο το σπίτι....χι χι
Η μαμά όμως μετά από 5 μέρες κατάφερε να με μάθει να πηγαίνω σε μια πάνα που έβαλε μπροστά από μια ωραία παπουτσοθήκη.
Μεταξύ μας τώρα, λίγο ότι η παπουτσοθήκη είχε μέσα κάτι λαχταριστά παπούτσια για μασούλημα (άσχετα αν δεν μ` αφήνουν να τα μασάω,εγώ τα ονειρεύομαι) και λίγο ότι άρχισα να λυπάμαι την μαμά να την βλέπω με μια σφουγγαρίστρα στο χέρι,αποφάσισα να λερώνω μόνο εκεί με λίγα ατυχηματάκια που σιγά σιγα τα έκοψα κι αυτά.
Καθώς περνούσαν οι μέρες που λέτε, άρχισα να ξεθαρρεύω και να γίνομαι πολύ παιχνιδιάρα...εεε και λίγο σκανταλιάρα...
Η μαμά ασχολείται πολλές ώρες μαζί μου με το να με παίζει και να μου μαθαίνει να κάνω διάφορα όπως το να κάθομαι,να ξαπλώνω,να πηγαίνω όταν με φωνάζει,να πηγαίνω στο κρεβάτι μου,να σηκώνομαι στα 2 πόδια,να της φέρνω πίσω τα παιχνίδια,να δίνω το χεράκι μου,να κάνω ''κόλλα το'',να αφήνω απ το στόμα μου ότι κρατάω... (Αυτό το τελευταίο με ζορίζει λίγο γιατί μ αρέσει να έχω πάντα κάτι στο στόμα μου να δαγκώνω αλλά τις περισσότερες φορές την ακούω για να μην την στεναχωρώ
)Βέβαια να σας πω ότι το πιο δύσκολο ήταν να μάθω να μην δαγκώνω τα χέρια της μαμάς και της δίποδης αδερφής μου...Ήταν τόοοσο λαχταριστά αλλά τις πονούσα...Τώρα όμως όταν παίζουμε,δαγκώνω λίγο αλλά μαλακά για να μην κλαίνε. (Βαρέθηκα τα κλάμματά τους
)Μόνο εγώ τώρα κλαίω όταν φεύγει η μαμά αλλά μου υποσχέθηκε ότι θα με μάθει να μην στεναχωριέμαι και να την περιμένω ήσυχη να γυρίσει.[/ATTACH]
Α! Είμαι και πολύ φαγανή...τρώω όλο το φαί μου και μετά ρίχνω κι ένα ωραιότατο ρέψιμο κι έρχομαι στα ίσα μου..
Τις τελευταίες μέρες η μαμά μ έμαθε να πηγαίνω έξω στο μπαλκόνι να κάνω την ανάγκη μου μεταφέροντας την πάνα μου. Ευτυχώς δλδ γιατί μερικές φορές ούτε εγώ η ίδια δεν άντεχα την ευωδιά απ τα κακάκια μου..
Τι? Δεν με πιστεύετε???
Θα σας πω μόνο ότι όταν θέλω να κάνω τα τσισοκακά μου,πηγαίνω πίσω από την πόρτα και γαβγίζω ή χτυπάω τα κλειδιά με το χεράκι μου...Ναιιιιιιιιιιι! Τόσο έξύπνη είμαι..
Επίσης πηγαίνουμε και βόλτες. Μικρές βέβαια γιατί πρέπει να πάω ακόμα μια φορά σ αυτόν τον κύριο με την άσπρη ποδιά να με τσιμπήσει με μια βελόνα.
Μετά είπε ότι θα πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες γιατί πρέπει να μάθω να μην λερώνω ούτε στο μπαλκόνι.
Ελπίζω να είναι η τελευταία επιλογή για να ξέρω κι εγώ που θα τα αμολάω.
Το τελευταίο που θα σας πω ή είναι πολύ ευχάριστο ή η μαμά τρελάθηκε γιατί χοροπηδούσε φωνάζοντας μπράβο και κερνώντας με λιχουδιές.
Τι έκανα?
Τίποτα το σπουδαίο νομίζω...
Απλά έκανα πιπί μου και κακά μου στη βόλτα. Μα τι άλλο να έκανα αφού κάποια στιγμή επέμενε κι έλεγε...
Κάνε πιπί! Κάνε κακά!
Ε κι εγώ έκανα!
Αφού ξέρω τι είναι πιπί και κακά...Χαζή είμαι?
Σας ζάλισα ε? Είμαι και πολυλογού συν της άλλης...
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε όσοι αντέξατε...
Ώρα για φαίιιιιιιι....
Τα λέμεεεεεεεεεεεεεεεε...
