Και ναι, δεν είμαι σκυλί, είμαι ο διάβολος μεταμορφωμένος σε γκρέμλιν.
Έμαθα να κατουράω στην πάνα και εδώ και 3 μέρες κατουράω και στην βόλτα. Αυτό βέβαια δεν με εμποδίζει πάνω στο τρελό παιχνίδι με τον μεγάλο αδελφό μου, όταν δεν προλαβαίνω να την αμολάω όπου να 'ναι. Αλλά πάντα υπάρχει ένα έτοιμο σφουγγαρόπανο που "μοσχοβολάει" αποσμίνη να διορθώσει το ατύχημα. Ας είναι καλά το δίποδο.
Εγώ στο μεταξύ έχω πολλή δουλειά. Μαθαίνω στον αγαθιάρη τον αδελφό μου πως να κάνει ζημιές. Να φτάνει σαν πιο ψηλός τα ράφια και να φέρνει πράγματα να παίξουμε. Καλώδια από φορτιστές, χαρτιά, βιβλία και άλλες λιχουδιές που κάνουμε φύλλο και φτερό και περνάμε πολύ ωραία. Να σκεφτείτε ότι πριν, όσο ήταν κουτάβι, δεν είχε κάνει ούτε μια ζημιά. Ο χαζός! Τώρα που του μαθαίνω πολύ του αρέσει.
Επίσης του έμαθα πως να καταστρέφει το προστατευτικό πλέγμα που έβαλε το χαζό δίποδο στο μπαλκόνι για να μην βγαίνω στο παραπέτο και κάνω βόλτες. 5 ώρες έκανε να το βάλει, εμείς (δηλαδή ο αδελφός μου, με τις δικές μου οδηγίες) ανοίξαμε 2 τρύπες σε 1 ώρα. Και άρχισα πάλι να βολτάρω. Πολύ μου αρέσει η θέα από τον 6ο όροφο. Το δίποδο, έβαλε κοτετσόσυρμα. Σιγά την δυσκολία. Ο αδελφός μου το τσαλάκωσε εκεί που του έδειξα. Τώρα μας απειλεί ότι θα το κλείσει με γυψοσανίδα. Φυσικά θα την φάμε. Ανυπομονώ να δω την γεύση της. Ελπίζω να είναι καλύτερη από το έπιπλο του χωλ που ροκανίζω τελευταία.
Τελικά περνάω πολύ ωραία. Έχω έναν τρισευτυχισμένο μεγάλο αδελφό και μια δίποδη γιαγιά που με λατρεύουν και μου κάνουν όλα τα χατίρια. Το άλλο δίποδο δείχνει λίγο απελπισμένο, αλλά θα συνηθίσει.
