Πάντα άκουγα συμβουλές του τύπου «Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις!» ή «Αν το μεγαλώσεις σωστά δεν θα έχεις προβλήματα» ή ακόμα «Άμα το αγαπάς το σκυλί θα βγει καλό!»… Πόσο σωστές είναι αυτές οι «συμβουλές» και αυτά τα στερεότυπα και πόσο καλό κάνουν στο σκύλο και ειδικά στις φυλές που αποκαλούμε δυναμικές;
Από τότε που θυμάμαι να έχω ενδιαφέρον για τα σκυλιά (από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δηλαδή) πάντα με γοήτευαν οι λεγόμενες δυναμικές φυλές. Οι φυλές που δεν ήταν «πλαστελίνη» στα χέρια του ιδιοκτήτη, που παρουσίαζαν προκλήσεις και που είχαν λίγο και την φήμη του «κακού παιδιού».
Τότε είχα κι εγώ ενστερνιστεί τις απόψεις τύπου «Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις!» και «Δεν υπάρχουν κακά σκυλιά, μόνο κακοί ιδιοκτήτες!». Όταν, λοιπόν, βρέθηκα με το πρώτο Pit Bull στα χέρια μου, το πρώτο πράγμα που ονειρευόμουν ήταν να γίνουμε οι δύο μας οι καλύτεροι πρεσβευτές της διάψευσης κάθε κακής φήμης για την φυλή. Μας έβλεπα να πηγαίνουμε σε πάρκα και πλατείες πολυσύχναστες, που πηγαίνουν όλοι με τα σκυλιά τους και να είναι ένας σκύλος που παίζει με όλα τα σκυλάκια. Να ανέχεται κάθε είδους ενόχληση από άλλα σκυλιά χωρίς να αντιδρά, να γυρνά ανάποδα για χάδια, να μην απαντά στις προκλήσεις.
Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις… Αλήθεια;
Παραλίγο και πιθανόν από καθαρή τύχη γλυτώσαμε και οι δύο από το να γίνουμε ακριβώς το αντίθετο. Να επιβεβαιώσουμε με τον χειρότερο τρόπο τις κακές φήμες και να στιγματιστούμε ανεπανόρθωτα. Βλέπετε, ο σκυλάκος που είχα διαλέξει ήταν ένας σκύλος με υψηλό drive, ένας σκύλος με δύναμη και πείσμα, ένας πολύ καλός αντιπρόσωπος της φυλής του.
Έτσι, όταν τον προκαλούσε άλλος σκύλος, ίδιου φύλου και παρόμοιου μεγέθους αντί να αδιαφορήσει ή να παίζει χαρούμενος, αυτός ήταν έτοιμος να τον αρπάξει και να τον τελειώσει. Στην αρχή πάντα φιλικός και με τεράστια όρεξη για παιχνίδι, το δικό του, δυναμικό παιχνίδι που αν κάποιος δεν ανεχόταν και το έδειχνε ήταν σαν να κάνει «ευχή θανάτου».
Μα τι έφταιγε; Αφού το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις και αφού εγώ τον αγαπούσα τόσο πολύ και ποτέ δεν είχα χρησιμοποιήσει βία, τι έγινε;
Αν δεν υπάρχουν κακά σκυλιά παρά μόνο κακοί ιδιοκτήτες, πραγματικά, ένιωθα ο χειρότερος από όλους!
Τώρα, και εδώ και αρκετό καιρό, όπου τα χρόνια πέρασαν όπως και αρκετά σκυλιά από τα χέρια μου. Τώρα που η εμπειρία μου με αυτές τις φυλές έχει εμπλουτιστεί και έχω ζήσει, μιλήσει και διαβάσει πολλούς εμπειρότερους από εμένα… Κατανοώ πλήρως τα σφάλματα μου.
Το Pit Bull μου (όπως και το American Staffordshire Bull Terrier μου αργότερα ή τα Staffordshire Bull Terrier μου σήμερα, μα ακόμα και ένα Γερμανικό Ποιμενικό που είχα και πολλά άλλα που εκπαίδευσα και έζησα μαζί τους και άνηκαν σε φυλές δυναμικές) δεν είχε δημιουργηθεί για να είναι Labrador και να φέρεται σαν τέτοιο. Αυτός ο σκύλος δεν είχε δημιουργηθεί για να έχει την συμπεριφορά ενός Maltese ή ενός Collie και αυτό δεν θα μπορούσα να το αλλάξω με τον τρόπο που θα τον μεγάλωνα ή θα το εκπαίδευα.
Αν μπορούσε να αλλάξει ριζικά η εκτροφή δεκάδων ετών και η επιλεκτική αναπαραγωγή για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές, με μερικούς μήνες χάδια, βόλτες και εκπαίδευση τότε κάτι δεν έχουμε κατανοήσει σωστά.
Οι συμπεριφορές που ο σκύλος έβγαζε και η «έφεση» προς ορισμένα πράγματα δεν ήταν απόρροια «κακής ανατροφής» μα γενετικής!
Κάποιοι σκύλοι έχουν έμφυτη την επιθετικότητα προς άλλους σκύλους και αυτό είναι κάτι που ο μελλοντικός ιδιοκτήτης πρέπει να δεχθεί, να αποδεχθεί και να διαχειριστεί. Διότι δεν μπορεί να το εξαλείψει και ας του λένε το αντίθετο. Κανείς δεν μιλά για την δουλειά για την οποία εκτράφηκαν και δημιουργήθηκαν κάποιες φυλές, κανένας δεν μιλά για το τι αναπόφευκτα συνοδεύει ένα ισχυρό drive και έναν σκύλο με δυναμική προσωπικότητα.
Αντί αυτών βλέπουμε φωτογραφίες και βιντεάκια με δυναμικά σκυλιά να γλύφουν μωράκια, να έχουν παπάκια στο κεφάλι και να τρέχουν ανέμελα στα λιβάδια λες και αυτά έχουν κάποια σχέση ή κάποια χρησιμότητα… Ακριβώς το αντίθετο!
Το Malinois θα είναι πάντα Malinois…
Πριν αρχίσετε να βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα να τονίσω πως δεν μιλώ για «κακά σκυλιά», δεν μιλώ για «επικίνδυνα σκυλιά». Δεν συμφωνώ με αυτούς τους όρους και είμαι κάθετα αντίθετος σε κάθε είδους απαγορεύσεις και νόμους που διαχωρίζουν τα σκυλιά σε ακίνδυνα και επικίνδυνα. Βεβαίως, τα Pit Bulls, τα Staffordshire Bull Terriers, τα Malinois, τα Rottweiler μπορούν να κουλουριαστούν και να παίζουν με τα παιδιά. Βεβαίως μπορούν να είναι therapy dogs, να πηγαίνουν σε πάρκα με άλλα σκυλιά, να παίζουν, κλπ. Τα λατρεύω και δεν θα υποστήριζα κάτι κακό για αυτά. Μα χρειάζεται σεβασμός σε αυτό που είναι και σωστή διαχείριση και όχι άρνηση και παραπληροφόρηση για αυτό που είναι.
Τα στερεότυπα τύπου «Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις!» και «Δεν υπάρχουν κακά σκυλιά, μόνο κακοί ιδιοκτήτες!» κάνουν μεγάλο κακό και γεμίζουν ενοχές και λάθος αντιλήψεις ανθρώπους που αν είχαν την σωστή πληροφόρηση θα γίνονταν άψογοι ιδιοκτήτες.
Αντιλήψεις όπως ότι τα σκυλιά γίνονται επιθετικά μόνο αν τα κακοποιήσεις ή αν τα δέρνεις δεν ισχύουν και είναι μύθος. Η επιθετικότητα μπορεί να έχει πολλούς παράγοντες όπως το ισχυρό drive, η υπερδιέγερση, ο μεγάλος ενθουσιασμός, ο ισχυρός χαρακτήρας ή ακόμα και η κακή διαχείριση και το «κακό διάβασμα» κάποιων σημείων. Επίσης, η επιθετικότητα μπορεί να έχει κληρονομική μορφή, γενετική.
Δεν ισχύει πως το σκυλί είναι όπως το μάθεις διότι υπάρχουν πράγματα όπως οι φυλές, οι γραμμές αίματος (blood lines), η εκτροφή, τα κληρονομικά χαρακτηριστικά και το ταμπεραμέντο.
Οποιαδήποτε μέθοδο εκπαίδευσης και αν ακολουθήσετε και όσο καλά και αν την δουλέψετε ποτέ δεν θα μεταμορφώσετε ένα Malinois σε ένα Labrador ή σε ένα Basset Hound.
Άλλο ένα λάθος στερεότυπο και μια «καραμέλα» που πολλοί επαναλαμβάνουν είναι τα περί «κοινωνικοποίησης»… Αν κοινωνικοποιήσεις το σκύλο σου από νωρίς και σωστά δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα. Βλακείες!
Η λάθος έννοια που έχει δοθεί στην κοινωνικοποίηση όχι απλά θέλει άλλο ένα άρθρο για να εξηγηθεί, αλλά πιθανόν να χρειάζεται εγχείρηση για να αφαιρεθεί από τα μυαλά κάποιον.
Η γενετική και η κληρονομικότητα είναι πολύ σημαντικές. Δεν υπάρχουν «τζάμπα» τόσες διαφορετικές φυλές, με τόσο διαφορετικές μορφές και χαρακτήρες.
Ένα Pit Bull θα είναι πάντα Pit Bull. Ένα Malinois θα είναι πάντα ένα Malinois. Ένα Stafford θα είναι πάντα ένα Stafford… Όπως και ο σκύλος θα είναι πάντα σκύλος.
Διαφορετικά θα συμπεριφερθεί ένα Labrador σε μια κατάσταση, διαφορετικά ένα Malinois, διαφορετικά ένα Beagle και διαφορετικά ένα Pit Bull.
Πρέπει οι ιδιοκτήτες να μάθουν για τα διαφορετικά χαρακτηριστικά κάθε φυλής, να μάθουν να τα διαχειρίζονται, να μάθουν να περιορίζουν και να ελέγχουν τους σκύλους τους ανάλογα, να μάθουν να ελέγχουν και να προσέχουν το περιβάλλον και τα ερεθίσματα που ο σκύλος τους έρχεται σε επαφή.
Θα πρέπει να είμαστε λιγότερο επικριτικοί με τους ιδιοκτήτες που έχουν τέτοιους σκύλους και με τους ιδιοκτήτες που από γνώση δεν αφήνουν τον σκυλάκο τους ελεύθερο να παίξει στο πάρκο. Ίσως κάτι ξέρουν περισσότερο και δεν είναι «κακοί ιδιοκτήτες» που δεν μεγάλωσαν σωστά τον σκύλο τους.
Δεν θα πρέπει να παραπληροφορούμε τον κόσμο λέγοντας πως όλα τα σκυλιά είναι ίδια και να δίνουμε σε ανθρώπους που βλέπουμε πως δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν και δεν θέλουν έναν τέτοιο σκύλο, ένα σκύλο με την συμβουλή πως «Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις!».
Σίγουρα υπάρχουν εκεί έξω Pit Bulls που ζουν μαζί με γάτες και κοτόπουλα, Malinois που παίζουν ανέμελα με άλλα σκυλιά και Staffordshire Bull Terriers που αγνοούν τον άλλο σκύλο όταν τα καβαλά και τους γρυλίζει… Μα αυτά δεν είναι ο κανόνας!
Τα δυναμικά σκυλιά, όλες αυτές οι φυλές που αναφέρθηκα και ακόμα περισσότερες, είναι υπέροχα σκυλιά και αξίζουν το σεβασμό και την γνώση μας. Αξίζουν την διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους και την σωστή διαχείριση τους.
Τα σκυλιά μας είναι όλα αποτέλεσμα της εκτροφής τους, είναι αποτέλεσμα των γονιδίων τους και των χαρακτηριστικών που αυτά κουβαλούν. Δεν διευκολύνουμε κανέναν και δεν κάνουμε χάρη σε κανέναν, σκύλο ή άνθρωπο, αν αγνοούμε και παραπληροφορούμε για αυτά.
Το σκυλί σου είναι όπως το μάθεις είναι ένας μύθος και ένα άχρηστο στερεότυπο.
