Υιοθεσία αδέσποτου κουταβιού "Οδηγίες χρήσεως"


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Βρήκαμε λοιπόν στα σκουπίδια ή σε μια ερημιά, ένα τόσο δα μικροσκοπικό και ανυπεράσπιστο πλασματάκι και αποφασίζουμε, να του δώσουμε μια ευκαιρία στην ζωή.


- Πάμε κατευθείαν στον γιατρό. Επείγει η αποπαρασίτωσή του. Εξωτερική με κάποιο σπρέυ [σε τόσο μικρή ηλικία, δεν βάζουμε αμπούλες], γιατί πιθανόν να έχει ψύλλους και τσιμπούρια και εσωτερική [με πάστα αν είναι πολύ μικρό ή χάπι αν είναι περίπου 2 μηνών], για τα σκουλήκια του εντέρου. Ο γιατρός, θα του ρίξει και μια γενική ματιά, μήπως εντοπίσει κάτι σοβαρό, που να χρήζει άμεσης αντιμετώπισης και τίποτα άλλο. ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΜΒΟΛΙΟ, AN ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 10 ΜΕΡΕΣ. Μ'αυτόν τον τρόπο, σιγουρευόμαστε ότι δεν θα νοσήσει από τύφο ή μόρβα, εξαιτίας του εμβολίου, στην περίπτωση που είναι ήδη φορέας του ιού. Είναι οι δύο θανατηφόροι ιοί, που μαστίζουν τα αδέσποτα κουτάβια.


- Σε συνέχεια της παραπάνω παρατήρησης, προσέχουμε πάρα πολύ το περιβάλλον του, να είναι όσο το δυνατόν πιο αποστειρωμένο γίνεται, μέχρι να ολοκληρώσει τα εμβόλιά του. Δεν το βγάζουμε έξω βόλτες και αν το ανεμβολίαστο κουτάβι μας, αρχίσει να κάνει διάρροιες, τρέχουμε αμέσως στον γιατρό, οποιαδήποτε μέρα και ώρα της ημέρας, αυτό συμβεί. Δεν περιμένουμε να δούμε, αν οι διάρροιες θα συνεχιστούν ή θα σταματήσουν, δεν περιμένουμε να περάσει το σαββατοκύριακο και δεν ψάχνουμε να βρούμε διάγνωση και πιθανή αντιμετώπιση, σε κανένα φόρουμ. Τρέχουμε στον γιατρό μας και επιμένουμε να χειριστεί το περιστατικό, σαν να πρόκειται για το χειρότερο ενδεχόμενο. Αυτό, της εκδήλωσης των δύο παραπάνω ιών.



- Μια καλή τροφή puppy, είναι απαραίτητη για την σωστή του ανάπτυξη. Συμβουλευόμαστε τον πίνακα, που έχει πάνω στην συσκευασία η τροφή, και μοιράζουμε την ποσότητα, σε 4-6 γεύματα την ημέρα. Ο πίνακας της συσκευασίας, είναι ενδεικτικός. Θα πρέπει το κουτάβι μας [αλλά και ο ενήλικος μετέπειτα σκύλος μας], να ανταποκρίνεται θετικά. Να τρώει με όρεξη, να παίρνει βάρος, τα κακά του να είναι σφιχτά και γυαλιστερά και σχηματισμένα, να μην κάνει διάρροιες ή εμετούς, η γούνα και το δέρμα του να είναι σε καλή κατάσταση και γενικά, να δείχνει ευδιάθετο και ζωηρό. Δεν δίνουμε ποτέ, κανένα συμπλήρωμα, κανενός τύπου, που θα μας προτείνει ο κάθε "επιστήμονας" που μπορεί να έχουμε στον περίγυρό μας. Αυστηρά και μόνο, αν μας πει ο γιατρός μας, ότι του είναι ιατρικά απαραίτητο. Και πάλι με επιφύλαξη.


- Ενα μωρό, που έχει αποχωριστεί σε τόσο μικρή ηλικία, την τοκετομάδα του [κανονικά, τουλάχιστον μέχρι 2 μηνών, θα έπρεπε η οικογένεια να είναι μαζί, για να παίρνουν τα μικρά, πολύτιμα μαθήματα συμπεριφοράς τόσο από την μάνα όσο και από τα αδέλφια τους], είναι δεδομένο ότι θα μας κουράσει τους πρώτους μήνες πάρα πολύ. Θα πρέπει να το αποδεχτούμε αυτό, και να μην θεωρούμε ότι μας έτυχε το χειρότερο κουτάβι του κόσμου. 9 στα 10 είναι έτσι και είναι απολύτως φυσιολογικό. Γι'αυτό, θα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή, ψυχραιμία, πάνες και καλής ποιότητας κουβά και σφουγγαρίστρα, για ατελείωτες ώρες σφουγγαρίσματος. Η χλωρίνη απαγορεύεται. Είναι δεδομένο ότι θα κλαίει πολύ και δυνατά και ακόμη πιο δεδομένο, ότι θα κάνει πολλές ζημιές. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι είναι μωρό. Που δεν καταλαβαίνει τι του συμβαίνει, που φοβάται πάρα πολύ, που νοιώθει μεγάλη ανασφάλεια, που έχει την περιέργεια του είδους και της ηλικίας του να δοκιμάζει κάθε επιφάνεια με τα δοντάκια του, τα οποία δοντάκια, το πονάνε πάρα πολύ, όσο αλλάζουν. Τίποτα δηλαδή απ'ότι κάνει, δεν το κάνει επίτηδες, έτσι απλά για...να μας την σπάσει και σίγουρα δεν είναι επιθετικό, με τάσεις να...μας φάει. Είναι φυσιολογικότατες κουταβίσιες συμπεριφορές, που θέλουν τον χρόνο τους και την ψυχραιμία τους, για να περάσουν. Δεν έχει νόημα, να του φωνάζουμε για κάτι, που α) θα το κάνει έτσι κι αλλιώς, γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, όπως το συνεχές κατούρημα και β) δεν του έχουμε δείξει πως να κάνει ή πως να μην κάνει, κάτι που εμείς δεν θέλουμε. Σε ένα σύνηθες ερώτημα που διατυπώνεται συχνά-πυκνά, η "εκπαίδευση" του κουταβιού, ξεκινάει από την ώρα που το μαζέψαμε από τον δρόμο. Από κείνη την στιγμή και μετά, θα πρέπει στο μυαλό μας, να κυριαρχεί η σκέψη...πως θα κάνει κάτι, αφού εμείς δεν του το έχουμε δείξει; Είναι μωρό, θυμάστε; Δεν τιμωρούμε και ποτέ δεν χτυπάμε ένα μωρό. Ποτέ. Προσπαθούμε πάντα, να του διδάσκουμε με ήρεμο και τρυφερό τρόπο, τι του επιτρέπεται και τι δεν του επιτρέπεται. Πρέπει επίσης, να του δείχνουμε από την πρώτη στιγμή, που φτάνουν τα όριά μας. Γιατί...αλλιώς...πως θα ξέρει; Αν για παράδειγμα, δεν θα θέλουμε στο κρεβάτι, ή στον καναπέ μας, αύριο-μεθαύριο, ένα μεγάλο πια σκύλο, θα είναι άδικο να του το κάνουμε συνήθεια τώρα που είναι μικρούλη και χαριτωμένο και να του το κόψουμε όταν μεγαλώσει. Το ίδιο, αν δεν θέλουμε κάποτε έναν μαντράχαλο, να μας ενοχλεί την ώρα που τρώμε και να στέκεται δίπλα μας, με γουρλωμένες ματάρες και σάλια που τρέχουν, φροντίζουμε να μην το ταίζουμε από τώρα από το πιάτο μας, όσο γλυκό και κακόμοιρο κι αν μας φαίνεται. Είναι πολύ άδικο για τον σκύλο, να πληρώνει την δική μας αδυναμία.


- Κάποια βασικά πράγματα βασικής υπακοής, όπως το "κάτσε" ή το "κάτω", μαθαίνονται σχετικά εύκολα, όσο αρχάριοι και να είμαστε. Δεν είναι όμως δυνατόν, να περιμένουμε από ένα μωρό 2-3-4 μηνών, να μπορεί να εκτελεί με ακρίβεια και κάθε φορά, ένα σκασμό πολύπλοκες εντολές, που κάπου σε κάποιο βιντεάκι έχουμε δει και έχουμε θαυμάσει. Προσγειωθείτε. Μωρό είπαμε είναι. Μαμ-κακά-παιχνίδι και νάνι πρέπει να είναι η ζωή του.

- Το άγχος αποχωρισμού, είναι ίσως ο μεγαλύτερος μπελάς. Και γι'αυτό και για μας, αφού εκδηλώνεται με ουρλιαχτά και καταστροφές. Η χρήση του crate, μπορεί να μας βοηθήσει πάρα πολύ, στο πρόβλημα αυτό. Μια αναζήτηση στο φόρουμ, για "άγχος αποχωρισμού" και "crate", θα σας λύσει αρκετές απορίες. Το κλάμα του πρώτου καιρού, θα πρέπει να το υπομείνουμε και να μην υποκείψουμε παίρνοντάς το αγκαλιά πχ, κάθε φορά που κλαίει. Αν συνδιάσει στο μυαλουδάκι του, ότι...κλαίω και κερδίζω αγκαλίτσες...το χάσαμε το παιχνίδι και εκτός του ύπνου που θα χάσουμε, θα έχουμε να υποστούμε και τα οργισμένα παράπονα των γειτόνων. Δεν απομονώνουμε ποτέ ένα κουτάβι, για κανέναν λόγο. Η θέση του, είναι μαζί μας. Στο σπίτι μας. Είναι πλέον μέλος της οικογένειάς μας και ως τέτοιο θα πρέπει να το σκεφτόμαστε. Η απομόνωσή του, θα του δημιουργήσει περισσότερα άγχη, και άρα περισσότερες ή πιο έντονες προβληματικές συμπεριφορές και άρα, δυσκολότερη η ζωή μας μαζί του. Μπούμερανγκ...


- Η σωστή κοινωνικοποίηση, είναι το Α και το Ω, μιας ισορροπημένης ενήλικης ζωής. Κοινωνικοποίηση στα πάντα. Με ανθρώπους, ζώα, αυτοκίνητα, εδάφη, ποικίλλα ηχητικά και οπτικά ερεθίσματα. Εδώ υπάρχουν δύο θεωρίες, γιατί...θυμάστε; δεν έχει ολοκληρώσει εμβόλια, άρα δεν κυκλοφορεί έξω...λένε ρητά συνήθως οι γιατροί. Οι εκπαιδευτές όμως διαφωνούν. Θέλουν το κουτάβι, να εξοικειώνεται με όσο το δυνατόν περισσότερα ερεθίσματα, όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αρα...τι κάνουμε τώρα εμείς, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι και κυρίως...το κουτάβι μας υγιές και ισορροπημένο; Μια μέση λύση, είναι...αγκαλιά και έξω. Η...στο αυτοκίνητο και έξω. Να μυρίζει, να βλέπει και να ακούει, εκ του ασφαλούς. Κάποιοι παίρνουν το ρίσκο και το κυκλοφορούν. Μεγάλο ρίσκο, λέω εγώ.


- Οταν έρθει η ώρα του, να μπορεί και με εντολή γιατρού να κυκλοφορεί κανονικά έξω, πάντα σε λουρί. Πάντα. Ποτέ και πουθενά, λυτό. Με καλής ποιότητας κολλάρο ή σαμαράκι, ότι μας εξυπηρετεί και αναλόγως του πόσο τραβάει, τόσο σφιχτά στο λαιμουδάκι του, όσο να μην το πνίγει, αλλά και να μην μπορεί να βγει, αν το μικρό μας φοβηθεί από κάτι και τραβήξει οπισθοχωρώντας. Θα έχουμε φροντίσει οπωσδήποτε, να έχει μπει microchip, του οποίου θα θυμόμαστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να επιβεβαιώσουμε ότι έχει καταχωρηθεί στον Κτηνιατρικό Σύλλογο. Το ίδιο σημαντικό, είναι να φροντίσουμε να φέρει πάντα πάνω του ταυτότητα, τουλάχιστον με τηλέφωνο επικοινωνίας, αν ο μη γένοιτο, συμβεί το κακό και το χάσουμε.


- Τεράστια προσοχή, στην παγίδα του πάρκου της γειτονιάς, όπου μαζεύονται πολύ "έμπειροι" σκυλάδες και αφήνουν τα λυτά [και συνήθως ανεκπαίδευτα και ακοινώνητα] σκυλιά τους, να αλωνίζουν τον τόπο. Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα, όσο περίεργο κι αν σας ακούγεται, για σωστή κοινωνικοποίηση του μωρού μας. Μία κακή τέτοια συναναστροφή, είναι ικανή, να μας κάνει μεγάλη ζημιά, στον χαρακτήρα του. Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, που ορκίζεται, ότι ο σκύλος του είναι ο καλύτερος του κόσμου και δεν πρόκειται ποτέ να πειράξει το μπεμπάκι μας και...άστο βρε παιδί μου να παίξουν και να μαθαίνει... Κατ'εμέ...να λείπει το βύσινο. Αν τα οικονομικά σας το επιτρέπουν, η ιδανική περίπτωση, είναι τα puppy classes, που οργανώνουν διάφορα εκπαιδευτικά κέντρα. Σωστή συναναστροφή, με σωστά σκυλιά, υπό την επίβλεψη σωστών εκπαιδευτών. Οτι καλύτερο. Εστω και για μία ή δύο φορές, να πάρουμε τουλάχιστον κάποιες σωστές συμβουλές, για το σωστό ξεκίνημα του μικρού μας, στον έξω κόσμο. Η αρχή, είναι το ήμισυ του παντός, άλλωστε.

Συνεχίζεται...
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Συνέχεια...

- Μεγάλη προσοχή, όταν στις βόλτες του είναι η μουσούδα κολλημένη στο έδαφος, ψάχνοντας για...λιχουδιές. Μεγάλος κίνδυνος, να πέσει θύμα φόλας, με ισχυρότατα δηλητήρια, που πλέον υπάρχουν ακόμη και σε μορφή σκόνης και η χρήση τους, έχει ξεπαστρέψει πάρα πολλά σκυλιά, αδέσποτα και δεσποζόμενα, που δεν προλαβαίνουν, ούτε μέχρι την επόμενη γωνία, να φτάσουν δυστυχώς. Κάποιοι, κυκλοφορούν με ατροπίνες στο τσαντάκι της βόλτας, μαζί με τα σκατοσακούλια. Και πάλι, δεν προλαβαίνουν να τα σώσουν. Δυστυχώς, στην εποχή μας, οι απροβλημάτιστες σκυλοβόλτες, τείνουν να εκλείψουν. Πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα και να σκανάρουμε ασταμάτητα, την διαδρομή της βόλτα μας. Η χρήση φίμωτρου, είναι μια καλή ιδέα, όσο σκληρή κι αν φαίνεται σε κάποιους. Η μαρτυρική δολοφονία, του αγαπημένου μας σκύλου, είναι ακόμη σκληρότερη.


- Εννοείται, μαζεύουμε πάντα τα κακά του και ειδικά αν μένουμε σε αστική περιοχή, όπου το χώμα είναι προς εξαφάνιση. Προσπαθούμε όσο γίνεται, να μην αφήνουμε το κουτάβι μας [και τον ενήλικο σκύλο μας αργότερα], να τα κάνει οπουδήποτε. Προσπαθούμε, η βόλτα μας να ξεκινήσει από το κοντινότερο δεντράκι, το οποίο αφού "ποτίσουμε" και "ταίσουμε", μαζεύουμε ότι άφησε πίσω του το λεβεντάκι μας και συνεχίζουμε την βολτίτσα μας. Είναι θέμα πολιτισμού, να μην σκορπάμε στις εξώπορτες των άλλων και στο διάβα του κόσμου, ότι δεν θα θέλαμε να βρίσκουμε κι εμείς, στο δικό μας. Ποτέ δεν ευθύνεται ο σκύλος γι'αυτό και πάντα ο σκύλος την πληρώνει.



Και μερικά, κάπως γενικότερα θέματα, που εμένα μου φαίνονται απαραίτητα, να ακούγονται:



* Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ τον σκύλο μας, δεμένο μόνο και ανεπίβλεπτο, έξω από κατάστημα, εντός του οποίου, κάνουμε τα ψώνια μας, με την ησυχία μας. Ούτε ακόμη, κι αν έχουμε συνεχή οπτική επαφή ή αν έχουμε στο μυαλό μας, να κάνουμε 2-3 λεπτά. Υπάρχουν ιστορίες απερίγραπτης φρίκης, ως συνέπεια τέτοιας τακτικής, όπου αυτός που πάντα την πληρώνει, είναι ο σκύλος μας.


* Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ τον σκύλο μας, στο αυτοκίνητο, καλοκαιρινούς μήνες με υψηλές θερμοκρασίες, ούτε ακόμη και με λίγο ανοιχτά παράθυρα, ούτε για τον ελάχιστο χρόνο. Είναι εντελώς απαγορευτικό. 10 μόλις λεπτά είναι αρκετά, για να πάθει θερμοπληξία. Σε άλλα 10 -αν δεν λάβει επείγουσα ιατρική περίθαλψη- θα αποτελεί μια γλυκιά ανάμνηση. Επίσης, έχει παρατηρηθεί κύμα κλοπής, συνήθως μικρόσωμων σκυλάκων, που αφήνονται στα αυτοκίνητα των ιδιοκτητών τους, μέχρι αυτοί να διεκπεραιώσουν διάφορες εξωτερικές τους εργασίες. Γυρνάνε και βρίσκουν τα τζάμια τους σπασμένα και τα σκυλάκια τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αντικείμενο αγοραπωλησίας, σε παράνομα παζάρια.


* Φροντίζουμε να τηρείται το πρόγραμμα εμβολιασμού, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού μας. Δύο φορές τον χρόνο, τέλος Μαίου και τέλος Νοεμβρίου, κάνουμε οπωσδήποτε εξετάσεις αίματος για ερλίχεια [που προκαλείται από τσιμπούρια] και λεισμάνεια [που προκαλείται από σκνίπες]. Καλό θα ήταν, αν το επιτρέπουν τα οικονομικά μας, και μια γενική αίματος και μια φορά τον χρόνο, βιοχημικές με τις οποίες ελέγχουμε την υγεία, κάποιων βασικών ζωτικών οργάνων. Δεν παραλείπουμε την συστηματική αποπαρασίτωση με αμπούλες σχεδόν όλο τον χρόνο, αντιπαρασιτικά κολλάρα και χάπια για τα σκουλήκια του εντέρου. Συζητήστε τα με τον γιατρό σας, να σας καθοδηγήσει σχετικά.



* Καλό είναι, να έχουμε κάνει την έρευνά μας, και να έχουμε σε εμφανές σημείο, εκτός από το τηλέφωνο του δικού μας γιατρού [επιβεβαιώνουμε ότι απαντάει στο κινητό του όλο το 24ωρο, σε περίπτωση ανάγκης] και ακόμη 2-3 τηλέφωνα γιατρών σε κοντινή εμβέλεια και κλινικών που είναι ανοιχτές όλο τον χρόνο.


* Φροντίζουμε να έχουμε στο σπίτι, ένα φαρμακείο με όλα τα απαραίτητα για ώρα ανάγκης. Για περίπτωση ελαφρύ τραυματισμού, ή αδιαθεσίας, ή υποψίας δηλητηρίασης, ώστε να είμαστε σε θέση να παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες, μέχρι να λάβουμε ιατρική περίθαλψη.



* Επιλέγουμε να ψωνίζουμε τα απαραίτητα του σκύλου μας, από καταστήματα που δεν εμπορεύονται ζώα. Ούτε εμφανώς στις βιτρίνες τους, αλλά ούτε και στα κρυφά, κατόπιν συνεννοήσεων. Είναι ευτυχώς, όλο και περισσότερα, τα pet shop που δεν πωλούν ζώα και οφείλουμε να τα στηρίζουμε.


**** Εννοείται, ότι δεν ζευγαρώνουμε ποτέ τον σκύλο μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Ειδικά με τέτοιο υπερπληθυσμό αδέσποτων στην χώρα μας, είναι έγκλημα.



Αυτά...νομίζω.

Ελπίζω, να μην έχω ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό. Αλλωστε τα σούπερ sos ήθελα να αναφέρω. Αν κάτι λείπει, όλο και κάποιος θα με συμπληρώσει.


Να αγαπάτε και να σέβεστε το νέο μέλος της οικογένειάς σας, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Είναι απόλυτα εξαρτώμενο από εσάς, για όλη την ζωή του, αλλά έχει γίνει πλέον πολύ της μόδας, η εγκατάλειψη λόγω...κρίσης και λόγω...μετακόμισης. Αν είναι δυνατόν. Λες και αφήνουν πίσω τους...καρέκλες. Και αφήνουν, μια ψυχούλα, που μένει ξαφνικά στο δρόμο, σαν κούτσουρο. Και που δεν πρόκειται να επιβιώσει μοναχό. Ο σκύλος, είναι μια πολυέξοδη επιλογή. Θα πρέπει να το ξέρουμε εκ των προταίρων. Αν πιστεύουμε ότι δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, είναι πιο τίμιο και αντρίκιο, να φροντίσουμε να του βρούμε εξ'αρχής, ένα καλό σπίτι, που θα μπορεί να το φροντίσει, καλύτερα από εμάς. Δεν είναι ντροπή, όσο πολύ κι αν θα θέλαμε να το κρατήσουμε. Ντροπή, θα είναι, να το εγκαταλείψουμε, όταν θα μας χρειάζεται περισσότερο στην ζωούλα του. Δυστυχώς, η αγάπη που νομίζουμε ότι μας περισσεύει, δεν είναι αρκετή να ταίσει και να γιατρέψει το ζωάκι μας.
 


ghelly

Well-Known Member
17 Απριλίου 2012
11.220
5.730
Πάτρα
Ιδανικό κείμενο για νέους σκυλογονείς ή wannabe που δεν ξέρουν επι της ουσίας τι τους περιμενει από ευθύνη.

Δεν το ετοιμάζεις με copyright στο όνομα σου, ως αρχείο word να μπει και στο φβ σαν file σε ομάδες κλπ? Νομίζω θα ήταν ακρως βοηθητικό να ξεστραβωθούμε.
 


Chris75

Member
26 Σεπτεμβρίου 2012
20
0
Το συγκεκριμένο είναι λάθος κατ΄εμέ.
Να αγαπάτε και να σέβεστε το νέο μέλος της οικογένειάς σας, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Είναι απόλυτα εξαρτώμενο από εσάς, για όλη την ζωή του, αλλά έχει γίνει πλέον πολύ της μόδας, η εγκατάλειψη λόγω...κρίσης και λόγω...μετακόμισης. Αν είναι δυνατόν. Λες και αφήνουν πίσω τους...καρέκλες. Και αφήνουν, μια ψυχούλα, που μένει ξαφνικά στο δρόμο, σαν κούτσουρο. Και που δεν πρόκειται να επιβιώσει μοναχό. Ο σκύλος, είναι μια πολυέξοδη επιλογή. Θα πρέπει να το ξέρουμε εκ των προταίρων. Αν πιστεύουμε ότι δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, είναι πιο τίμιο και αντρίκιο, να φροντίσουμε να του βρούμε εξ'αρχής, ένα καλό σπίτι, που θα μπορεί να το φροντίσει, καλύτερα από εμάς. Δεν είναι ντροπή, όσο πολύ κι αν θα θέλαμε να το κρατήσουμε. Ντροπή, θα είναι, να το εγκαταλείψουμε, όταν θα μας χρειάζεται περισσότερο στην ζωούλα του. Δυστυχώς, η αγάπη που νομίζουμε ότι μας περισσεύει, δεν είναι αρκετή να ταίσει και να γιατρέψει το ζωάκι μας.
Δλδ, καλύτερα ένα αδέσποτο να παραμείνει στον δρόμο απ΄το να απολαύσει την (έστω προσωρινή) φιλοξενία ενός ανεύθυνου ιδιοκτήτη ;
 


maounasn

Member
14 Ιουνίου 2013
15
0
ρε παιδιά, μπορείτε να με βοηθήσετε σε κάτι? πως μπορώ να ανοίξω ένα νέο post? θέλω να ανοίξω ένα θέμα που με ενδιαφέρει, ευχαριστώ!
 


Lara_kouklara

Well-Known Member
11 Ιανουαρίου 2011
4.722
457
Κατά τη γνώμη μου ναι, είναι καλύτερα.
Φαντάσου να πάρεις ένα μικρό κουταβάκι από το δρόμο και ένα χρόνο μετά να το ξαναφήσεις εκεί που το βρήκες γιατί δεν μπορείς πια να το κρατήσεις. Δεν είναι χειρότερο?
Ή να πεθάνει στα χέρια σου από καλαζαρ γιατί δεν είχες λεφτά ή όρεξη να ασχοληθείς με τη θεραπεία του. Στο δρόμο ίσως και να βρισκόταν κάποιος να το φροντίσει. Στα χέρια σου είναι καταδικασμένο από την αδιαφορία/ασχετοσύνη σου.

Τέτοια περιστάτικα έχουν συμβεί ουκ ολίγες φορές.

Και όπου "εσύ", "σου" κλπ δεν εννοώ κανένα προσωπικά, εννοώ τον "ανευθυνο ιδιοκτήτη"

Άσε που η παραπάνω παράγραφος δεν αφορά αποκλειστικά τα αδέσποτα.
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Το συγκεκριμένο είναι λάθος κατ΄εμέ.

Δλδ, καλύτερα ένα αδέσποτο να παραμείνει στον δρόμο απ΄το να απολαύσει την (έστω προσωρινή) φιλοξενία ενός ανεύθυνου ιδιοκτήτη ;
Το έγραψες και στο άλλο μου πανωκατωσέντονο, οπότε να σου απαντήσω...:rolleyes:

...και να επαναλάβω για όσους δεν ξέρουν ή δεν το έχουν σκεφτεί...

Η απόκτηση σκύλου, οποιουδήποτε σκύλου, μωρού, ενήλικου, αδέσποτου ή μη, είναι τεράστια δέσμευση, τεράστια ευθύνη και απαιτεί πολύ χρόνο, κόπο και χρήμα από την ζωή μας. Πολύ χρήμα. Τα δύο αυτά άρθρα μου, είχαν σκοπό, να ενημερώσουν όσους δεν έχουν την παραμικρή ιδέα, για το τι ίσως τους περιμένει. Και να τους αποτρέψει, από το...να πράξουν επιπόλαια. Και ανεύθυνα, μια και το αναφέρεις εσύ, γιατί εγώ δεν το είχα χρησιμοποιήσει ως επίθετο πουθενά. Οπότε, αν δεν έχουμε διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο και κέφι και οι τσέπες μας είναι άδειες, ναι, καλύτερα να μην το βάλουμε στο σπίτι μας, παρά μόνο, αν στο μεταξύ κάνουμε τα πάντα, για να του βρούμε ένα καλύτερο σπίτι. Ειδικά, ένας ενήλικος σχετικά υγιής σκύλος, δεν έχει κανένα απολύτως όφελος, να μπει σε ένα σπίτι για...έναν-δύο μήνες και μετά να ξαναβγεί στον δρόμο. Αντιθέτως, το θεωρώ και σοκαριστικό για την ψυχολογία του.
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Τέτοια περιστάτικα έχουν συμβεί ουκ ολίγες φορές.
Αμα αρχίσουμε να καταγράφουμε, δεν θα 'χει τελειωμό...:(

Και έχουμε και πρόσφατο το παράδειγμα του καλαζάρ, έτσι ακριβώς όπως το θέτεις. Σκύλαρο που τον πήρε ο π@π@ρας ο ενθουσιώδης τότε ιδιοκτήτης του, από μωρό και δεν πρόλαβε το φουκαριάρικο να ενηλικιωθεί. Πέθανε από καλαζάρ!!! γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει την θεραπεία του. Αν είναι δυνατόν!!!! Και δεν είχε και τα...κότσια, να σηκώσει το τηλέφωνο, να πει...ρε παιδιά...εγώ είμαι μ@λ@κ@ς και δεν μπορώ. Μήπως μπορείτε εσείς, μπας και σωθεί το καημένο;
 


marmyt

Well-Known Member
28 Νοεμβρίου 2011
100
35
Θεσσαλονίκη
Συγγνώμη, θέλω να κάνω μια ακόμα ερώτηση ασχετοσύνης, γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε χλωρίνη στο καθάρισμα? είναι επικίνδυνο για την υγεία του σκύλου ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος?
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Μπορεί να προκαλέσει έντονα δερματικά προβλήματα στον σκύλο, αν δεν φροντίζουμε να έχει στεγνώσει πάρα πολύ καλά, πριν τον αφήσουμε να πατήσει, πάνω στο σφουγγαρισμένο πάτωμα. Καλό είναι να την αποφεύγουμε, να την χρησιμοποιούμε αραιά, ή έστω να προσέχουμε πάρα πολύ, να μην κυκλοφορεί ο σκύλος μας, μέχρι να είναι απολύτως ασφαλές.
 




cookie la francaise

Well-Known Member
8 Ιουλίου 2013
181
33
Φιλοξενω ενα κουταβακι, εκανε πριν λιγες μερες το πρωτο εμβολιο, μπορει να κολλησει κατι αν ερθει σε επαφη με το σκυλο μου???
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Θα μπορούσε, ναι. Ειδικά αν ο σκύλος σας, δεν είναι εμβολιασμένος. Αλλά το ίδιο και χειρότερα, μπορεί να κολλήσει από τα δικά σας παπούτσια πχ και τα άπειρα μικρόβια που φέρνουν μέσα στο σπίτι σας.
 


cookie la francaise

Well-Known Member
8 Ιουλίου 2013
181
33
Θα μπορούσε, ναι. Ειδικά αν ο σκύλος σας, δεν είναι εμβολιασμένος. Αλλά το ίδιο και χειρότερα, μπορεί να κολλήσει από τα δικά σας παπούτσια πχ και τα άπειρα μικρόβια που φέρνουν μέσα στο σπίτι σας.
Ο σκυλος μου ειναι εμβολιασμενος κ προσεχω τωρα που φιλοξενω το κουταβι να την πηγαινω βολτα σε πιο "καθαρες"περιοχες οπου δε μαζευονται πολλα σκυλια...θα πρεπει να το απομονωσω δηλαδη??κ μια απορια, οι σκυλες που εχουν κουταβια, μεχρι αυτα να κανουν ολα τα εμβολια τους, δε πανε βολτα ???κινδυνευουν τα μικρα να κολλησουν???
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.859
Τα κουτάβια, όσο θηλάζουν από την μάνα τους, προστατεύονται από τα αντισώματα που παίρνουν, από το γάλα.
 




Στατιστικά Forum

Θέματα
33.103
Μηνύματα
895.598
Μέλη
19.914
Νεότερο μέλος
nicksugar3