Πολυ ασχημα νεα! Θα την χασω συντομα

[kango1]

Συγγνώμη.. αλλα η Αντριάννα δουλεύει σε κτηνιατρείο και είναι η πρώτη που αν είναι κάτι θα κάνει το καλύτερο για να μην βασανίζεται η εσμεράλντα..
Να βγάζουμε γνωματεύσεις και να κάνουμε υποδείξεις του πρέπει και δεν πρέπει.., μονο της ώρας δεν είναι..και ποσο μάλιστα σε ένα άτομο που ξέρει παρα πολύ καλά τι της γίνεται ειδικά και γενικά..
Ας σεβαστουμε πως τετοιες στιγμες θελει πολυ κουραγιο ακομα και να καθεται ενας ανθρωπος και να συζηταει για την τυχη της αγαπης του ,που θα ερθει "αυριο"..
Κουραγιο θελει..,οχι υποδειξεις..

 

[Simeonaras]

Κουραγιο και δυναμη και για οτι περνας και για οτι θα περασεις!!

 

[orbital]

λυπαμαι...
κουραγιο.......

 

[βάσω]

κριμα...
Δύσκολες στιγμές,οτι και να λέμε ολοι εμεις...

 

[Chloe]

RozaFan ωραία... διάγνωση μέσω PC... Και όχι απλά συμβουλή, αλλά υπόδειξη!!!
Έχει γιατρούς η Αντριάννα να της πουν πότε υποφέρει το σκυλί της, δε ζήτησε τη γνώμη κανενός.
Αντριάννα μην ακούς κανέναν. Εσύ, ο γιατρός και η Εσμεράλντα ξέρετε πότε θα έρθει εκείνη η ώρα.
Είναι πανέμορφες οι φωτογραφίες!!! Είστε και οι τρεις υπέροχες

 

[vaso]

Πάγωσα και μόνο που είδα το θέμα.
Λυπάμαι πολύ..

 

[velveteen]

και γω λυπάμαι απίστευτα.. Πρόσφτα πέρασα το θάνατο του παιδικού μου σκύλου και ο πόνος είναι μεγάλος. Αν μπορώ να πω κάτι , εύχομαι τουλάχιστον , όταν έρθει η καταραμένη στιγμή , το σκυλάκι να φύγει ήρεμο και ευτυχισμένο, πλήρες από την όμορφη ζωή που της χάρισες.

 

[kango1]

Ενα τέτοιο θέμα όπως αυτό..,ο καθένας διαφορετικά το αντιλαμβάνεται και διαφορετικά αντιδρά..
Φυσικά και ο καθένας έχει δικαίωμα να έκφραση την γνώμη του..
Απλά ...,επειδή ένας μελλοντικός χαμός ενός σκυλιού προκαλεί πόνο..,
Στον πόνο κατά την δικη μου πάντα θεωρία ,δεν κολλάνε ιατρικές γνωματεύσεις και υποδείξεις...
Από εκεί και πέρα δεν είμαι εγώ αρμόδια του τι πρέπει και όχι..
Αντέδρασα καθαρά παρορμητικά ,βάζοντας με στην θέση της Ανδριάννας..

 

[aggeliki1]

λυπαμαι παρα πολυ..........

 

[natalia]

Λυπάμαι πάρα πολύ.. δεν ξέρω τι να σου πω κουράγιο και κουράγιο και στη μικρή σου. Σκέψου οτι έκανες οτι μπορουσες για να είναι καλά

 

[Alexandra]

Λυπάμαι αφάνταστα

 

[aggelos]

Είχα δύο μέρες να μπώ στο φόρουμ και μόλις πρίν λίγο διάβασα
για την Εσμεράλντα...
Δεν έχω κάτι παραπάνω να πώ απ'αυτά που είπαν τα παιδιά...
Η σκέψη μας είναι μαζί σας

 

[MANOY]

Λυπαμαι παρα πολυ Ανδριαννα και Χρυσανθη ειλικρινα μολις το ειδα εμεινα...

Ενα πραγμα μονο θα σ πω απο τη δικη μου εμπειρια με τον καρκινο και την ευθανασια.

Η αναμονη ειναι η χειροτερη, το να ξερεις οτι ΘΑ φυγει δλδ.
Μετα θα σ λειπει πολυ θα τη σκεφτεσαι συνεχεια αλλα θα νιωθεις ανακουφισμενη με τον εαυτο σ π της εκανες το τελευταιο και ομορφοτερο δωρο,το δωρο με το οποιο περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο αποδεικνυεις την ανιδιοτελη αγαπη σ για'κεινη...

Το αισθημα ανακουφισης οτι βρηκες τη δυναμη κ εκανες την τελευταια πιο ομορφη πραξη για την πριγκιπισσα σου θα ερθει σε αντιθεση με το αισθημα λυπης π θα εχεις γιατι την εχασες, αλλα θα υπερισχυσει στο τελος μια γλυκια μιξη και των 2 και τοτε θα νιωθεις χαρα π την βοηθησες να ξεκουραστει και νοσταλγια για ολα αυτα π περασατε μαζι....

Να ζησεις την καθε της στιγμη μεχρι το τελος, να εισαι δυνατη γιατι σε χρειαζεται τωρα περισσοτερο απο καθε αλλη στιγμη και να εχεις παντα στο μυαλο σου οτι φευγει ευτυχισμενη γιατι εζησε σε μια οικογενεια που την αγαπησε σαν παιδι της!

Ειμαστε διπλα σου και σε στηριζουμε οπως ειπαν και οι συμφορουμιστες κουραγιο

 

[FrenchieFan]

Thanks παιδια!
Ειδικα εσενα Manoy!
Και σε σενα πολυ προσφατα ηταν και με παρομοιο τροπο και με καταλαβαινεις μαλλον πιο πολυ απο ολους.

Χτες την πηγαμε ( με το αυτοκινητο πια- επειδη δεν τα καταφεναι πια να περπατησει μεχρι εκει) στο αγαπημενο της μερος- εδω επανω στο παρκακι στα σχολεια των φυλακων. Εκει "μεγαλοσε" στην ουσια. Ειναι τα λιμερια μας. Παλια πηγαιναμε καθε μερα για 1-2 ωρες τουλαχιστον, τωρα τελευταια 2-3 φορες την εβδομαδα και το χειμονα πιο συχνα- οπος το επετρεπαν οι επαγελματικες μου υποχρεοσεις και ο καιρος. Εκει γνωρισε τους περισσοτερους φιλους της (και εγω τους σκυλομαμαδες και γινανε και φιλες μου)- ειχαν μια "περιστασιακη αγελη", που επφεφταν ολοι μαζι σε καποια καινουργια σκυλια, παιζανε τρελα παιχνιδια η απλα γυρναγαν μυριζοντας στους θαμνους.
Της αρεσει τοσο πολυ εκει- επαιζε ακομα και με ενα πλαστικο μπουκαλι (αγαπημενο Outdoor παιχνιδι), μυριζε και μαρκαρε παντου και ειχε παρα πολυ καλη διαθεση.
Το βραδακι συνατησαμε και δυο απο τους παλιοτερους φιλους της (ειχα παρει την μαμα τους τηλεφωνο και ηρθε), τον Bruno kai ton Ribo κατι για το οπιο χαρηκε παρα πολυ.
Τρωει για 2 αυτες της ημερες. Το πρωι κατεβαζει μια μπαλα μοτσαρελλα ολοκληρη (ηταν παντα απο τους αγαπημενους μεζεδες της) και στην διαρκεια της ημερας τρωει 400-500 γρ, αρνι η κατσικακι (το αγαπημενο της κρεας ΠΑΝΤΑ). Ενδιαμεσα τσιμπολογαει και σε οτι τρωμε εμεις- αν της αρεσει.

Στενοχοριομαστε καθε λεπτο της ημερας, η σκεψη του χαμου δεν φευγει ουτε δευτερολεπτο απο το μυαλο μας- αλλα χαιρομαστε και που εχουμε την ευκαιρια να την αποχαιρετισουμε αξιοπρεπες και να εκμεταλευτουμε καθε λεπτο οσο καλυτερο γινεται. Της κανουμε ΟΛΑ τα χατηρια (ετσι και αλλιος- αλλα τωρα ακομα πιο πολυ) την παραχαιδευουμε (που μαλλον δεν γινεται) και την πνιγουμε στα φιλια - για να μην στενοχοριεται καθολου!

 

[Chloe]

Βρέθηκα κι εγώ σχετικά πρόσφατα - σαν χθες - με το αγαπημένο μας βελγικό (το σκύλο του θείου μου, με τον οποίο μεγάλωσε η ξαδέλφη μου - κι εγώ) στο ιατρείο για ευθανασία. ΠΡΙΝ είναι το δύσκολο - η προηγούμενη μέρα κυρίως. Έχει δίκιο η Εμμανουέλα. Τη στιγμή εκείνη και μετά ξεσπάς. Δεν ξέρω πώς αντιδρά ο καθένας. Όμως το κλάμα είναι όμορφο πράγμα. Μας προστατεύει και επουλώνει το ψυχικό τραύμα. Μετά από καιρό απλώς μένει ο πόνος (επίσης επιταχύνει την ανάρρωση) και ο θρήνος μετατρέπεται αρχικά σε πικρή νοσταλγία και... τελικά... σε γλυκιά νοσταλγία. Στο τέλος κυριαρχούν οι όμορφες αναμνήσεις. Πιστεύω, δεν είμαι σίγουρη. Γιατί κανένα σκυλί δεν αγάπησα στη ζωή μου όσο αυτό που έχω τώρα και στην ουσία μιλάω εκ του ασφαλούς
Όμως το πιστεύω. Και ακριβώς επειδή την αγαπάτε τόσο πολύ, η σκέψη ότι κάνατε το καλύτερο και ότι έζησε πανευτυχής θα σας ανακουφίσει. Το συζητούσα με τη μαμά μου. Δε σε ξέρει, αλλά της έχω πει τόσα για σένα και την Εσμεράλδα από τη μέρα που μου κούρεψες τόσο ωραία το παιδί, που στενοχωρήθηκε πολύ και σου στέλνει μια μεγάλη αγκαλιά. Μου είπε το εξής: "Ζουν λιγότερο από μας. Πρέπει να το καταλάβουμε και να το αποδεχτούμε νωρίς". Αλλά βέβαια οι θεωρίες καλές είναι.
Προς το παρόν βέβαια, και το επαναλαμβάνω, το σκυλάκι ζει, μην το πενθείτε. Και μια χαρά περνάει ακόμα και τώρα απ' ό,τι καταλαβαίνω
Μη χαθείς απ' το φόρουμ, θα θέλαμε όλοι να μαθαίνουμε νέα της και νέα σας.

 

[keyman]

τώρα μπήκα και το είδα.Τα λόγια μου για συναισθήματα λύπης πιστεύω περιττά.Η Εσμεράλδα είναι σκυλί σήμα κατατεθέν γι'αυτό το φόρουμ και δεν νομίζω κανένας να διαφωνεί.Καλό κουράγιο σας ευχόμαστε.Εσείς είστε που το χρειάζεστε.Η Εσμεράλδα μέχρι τελευταίας πνοής είμαι σιγουρη πως θα είναι ευτυχισμένη αφού έχει μια τέτοια οικογένεια να την φροντίζει.

 

[Milou]

Μόλις το διάβασα με τα δάκρυα στα μάτια....
Καταραμένη αρρώστια

Αντριάνα και Χρυσάνθη Κουράγιο και να είστε δυνατές σ'αυτή την δύσκολη στιγμή!

 

[Malamatenia]

Κι εγώ μόλις το είδα..
Όντως, μερικά σκυλάκια τα ζούμε σ αυτό το φόρουμ..
Οι πιο ωραίες φωτογραφίες που θυμάμαι είναι οι αγκαλίτσες σας με την Εσμεράλδα..
Έχετε και τη δική μου συμπαράσταση...και λύπη..

 

[aleka2]

Τί μπορεί να πεί κανείς????
Κουράγιο ... μόνο αυτό...

 

[puzzle]

Τωρα το ειδα κι εγω κ ομολογω δακρυσα..πολυ δυσκολη στιγμη για ολους..!!!
Πιστευω ομως οτι η εσμεραλντα μαζι σου περασε οσο πιο ομορφα γινοταν..
Της εδωσες το καλυτερο σπιτικο με οση αγαπη διαθετεις..