Ας συστηθώ, χαζοχαρούμενος συγκάτοικος ενός λαμπραντορ 2,5 μηνών, ακούω καλά στο όνομα Αντώνης.
Μετά από 18 όμορφα χρόνια συγκατοίκισης με το πιο απαιτητικό θυληκό που γνώρισα ποτέ μου, ένα καθαρόαιμο κοπριτάκι. Και μια περίοδο προσαρμογής (ξέρετε το, 'ρε δεν την ξαναπατάω να αποκτήσω σκύλο και να περάσω τον πόνο της απώλειας'), και με την βοήθεια του διαδόχου μου, που από μηνών έδειχνε μια τρελή αδυναμία σε όποιο σκυλάκο συναντούσε μπροστά του (το μήλο κάτω απο την μηλιά απ' ότι φαίνετε....). Αποφασίσαμε να αποκτήσουμε το λαμπραντοράκι που έλεγα...
Ο νέος συγκάτοικος έφτασε σπίτι την προηγούμενη Παρασκευή. Μετά το πρώτο σοκ του να βλέπει 3 ζευγάρια μάτια πάνω του να τον κοιτάνε με τεράστια χαμόγελα, όσο και αν προσπαθήσαμε να μην το τρομάξουμε (ειδικά στον διάδοχο είχε γίνει ολόκληρο μάθημα γι΄αυτη την στιγμή). Ο νέος μας φίλος λοιπόν (Μπάρνι το όνομά του, και όχι δεν διεκδικό κάποιο βραβειο πρωτοτυπίας...) αφού δοκίμασε την αίσθηση των αγκαλιών μας, περήφανα μας άφησε στην άκρη, και αποφάσισε ότι το μόνο μέλος της οικογένειας το οποίο αξίζει την προσοχή του είναι ο διάδοχος... (Χρήστος το όνομα του). Από τότε έχουν καταλήξει σε ένα ατέρμονο διαγωνισμό του ποιος θα ξεθεώσει ποιόν. Για την ώρα δεν κερδίζει κανένας απο τους 2.
Επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια απο την τελευταία φορά που είχα κουτάβι (18+), έχω ξεχάσει κάποια πράγματα και ίσως χρειασθώ τις συμβουλες σας στο μέλον (και την ανοχή σας για την ορθογραφία μου, συγνώμη γι' αυτό, δεν μπορώ να κάνω κάτι, μια γεννετική ανωμαλία μου έχει στερήσει αυτή την ικανοτητα)
Γενικά προσπαθώ να μην τον πιέζω, αλλά αυτό το τυπάκι, δεν σταματάει να με ξαφνιάζει. Πολύ κοινωνικό, πολύ χαρούμενο, πολύ ζωηρό, πολύ παιχνιδιαρικο. Το ξέρω ότι είναι ακόμα κουταβάκι, αλλά ήδη έχει γνωρισει όλους τους φίλους μας δείχνοντας πάντα μεγάλη χαρά για κάθε νέα γνωριμία. Εχει κάνει βόλτες με το αυτοκίνητο, με τα πόδια (με λουρι ή χωρίς, λες και το κάνουμε χρόνια αυτό, απλά περπατάει δίπλα μου), και την Κυριακή βλέποντας τον μικρο να κάνει μπάνιο στην πισίνα, πήρε φόρα και βούτηξε μέσα (τρόμαξα και πήγα να τον βγάλω, αλλά αυτος απλά ξαναμπήκε).
Μήπως το παρακάνω???
Μ.Φ.Χ.
Αντώνης
(είμαι σίγουρος ότι και ο Μπάρνι θα ήθελε να σας χαιρετήσει)
Μετά από 18 όμορφα χρόνια συγκατοίκισης με το πιο απαιτητικό θυληκό που γνώρισα ποτέ μου, ένα καθαρόαιμο κοπριτάκι. Και μια περίοδο προσαρμογής (ξέρετε το, 'ρε δεν την ξαναπατάω να αποκτήσω σκύλο και να περάσω τον πόνο της απώλειας'), και με την βοήθεια του διαδόχου μου, που από μηνών έδειχνε μια τρελή αδυναμία σε όποιο σκυλάκο συναντούσε μπροστά του (το μήλο κάτω απο την μηλιά απ' ότι φαίνετε....). Αποφασίσαμε να αποκτήσουμε το λαμπραντοράκι που έλεγα...
Ο νέος συγκάτοικος έφτασε σπίτι την προηγούμενη Παρασκευή. Μετά το πρώτο σοκ του να βλέπει 3 ζευγάρια μάτια πάνω του να τον κοιτάνε με τεράστια χαμόγελα, όσο και αν προσπαθήσαμε να μην το τρομάξουμε (ειδικά στον διάδοχο είχε γίνει ολόκληρο μάθημα γι΄αυτη την στιγμή). Ο νέος μας φίλος λοιπόν (Μπάρνι το όνομά του, και όχι δεν διεκδικό κάποιο βραβειο πρωτοτυπίας...) αφού δοκίμασε την αίσθηση των αγκαλιών μας, περήφανα μας άφησε στην άκρη, και αποφάσισε ότι το μόνο μέλος της οικογένειας το οποίο αξίζει την προσοχή του είναι ο διάδοχος... (Χρήστος το όνομα του). Από τότε έχουν καταλήξει σε ένα ατέρμονο διαγωνισμό του ποιος θα ξεθεώσει ποιόν. Για την ώρα δεν κερδίζει κανένας απο τους 2.
Επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια απο την τελευταία φορά που είχα κουτάβι (18+), έχω ξεχάσει κάποια πράγματα και ίσως χρειασθώ τις συμβουλες σας στο μέλον (και την ανοχή σας για την ορθογραφία μου, συγνώμη γι' αυτό, δεν μπορώ να κάνω κάτι, μια γεννετική ανωμαλία μου έχει στερήσει αυτή την ικανοτητα)
Γενικά προσπαθώ να μην τον πιέζω, αλλά αυτό το τυπάκι, δεν σταματάει να με ξαφνιάζει. Πολύ κοινωνικό, πολύ χαρούμενο, πολύ ζωηρό, πολύ παιχνιδιαρικο. Το ξέρω ότι είναι ακόμα κουταβάκι, αλλά ήδη έχει γνωρισει όλους τους φίλους μας δείχνοντας πάντα μεγάλη χαρά για κάθε νέα γνωριμία. Εχει κάνει βόλτες με το αυτοκίνητο, με τα πόδια (με λουρι ή χωρίς, λες και το κάνουμε χρόνια αυτό, απλά περπατάει δίπλα μου), και την Κυριακή βλέποντας τον μικρο να κάνει μπάνιο στην πισίνα, πήρε φόρα και βούτηξε μέσα (τρόμαξα και πήγα να τον βγάλω, αλλά αυτος απλά ξαναμπήκε).
Μήπως το παρακάνω???
Μ.Φ.Χ.
Αντώνης
(είμαι σίγουρος ότι και ο Μπάρνι θα ήθελε να σας χαιρετήσει)
