Εγω θα επικεντρωθώ σε αυτό
Aν το δει κανείς βραχυπρόθεσμα (πολύ βραχυπρόθεσμα όμως, με ορίζοντα 8 μήνες) τότε πράττει καλό που σώζει ένα κουτάβι.
Αν το δούμε όμως μακροπρόθεσμα, τότε βοηθά τον κουταβοπαραγωγό να ξεφορτωθεί τα κουτάβια. Και επειδή κατάφερε να τα ξεφορτωθεί θα ξαναβάλει γέννα σε 1 χρόνο και μετά ξανά και ξανά. Αν υποθέσουμε ότι κάθε γέννα βγάζει κατά μέσο όρο 6 κουτάβια και κάνουμε τον πολλαπλασιασμό πόσα κουτάβια θα βγάλει μετά το καθένα από αυτά κλπ. τότε ...
δεν σώζουμε ένα κουτάβι αλλά καταδικάζουμε πολλές δεκάδες άλλα. Έτσι γινόμαστε συνένοχοι.
Και κάπου πιο πριν ειπωθηκε ότι πρέπει να θυσιάσουμε κάποια.
Η ηθική λοιπόν κατ'εμέ μπορεί να είναι θεωρητική (βλ. κύρηγμα), και πρακτική, η τελευταία βασίζεται στη θέληση και τη προθυμία να κάνεις καλες πράξεις
εδω και τώρα. Ναι σκεπτόμενος τις συνέπειες και ξεχωριζοντας το καλό από το ανούσιο, αλλά οχι αυριο, οχι του χρόνου, οχι όταν βελτιωθούμε σαν κοινωνία... right now!
Απλά, η ίδια η ζωή μας φέρνει καθημερινά ευκαιρίες κάτι να κάνουμε, και καποιοι τις χάνουν, κάποιοι όχι. Και όταν βλέπουμε πχ στον δρόμο μια άστεγη γιαγιά, κι ας 50 ατομα την προσπεράσουν λεγοντας πωω πως μας κατάντησαν κλπ, εγώ είμαι με τον έναν που θα της δώσει ένα κομμάτι ψωμί ή μια κουβέρτα για να ζεσταθεί.
Κι ας "μακροπροθέσμια" αυτή η πράξη ενθαρρύνει κάποιους άλλους, που θα είναι ουσιαστικά όχι πραγματικοί αστεγοι αλλα πρεζόνια κλπ να ζητιανεύουν και να λένε "α, ολο και θα βρεθεί κανας μαλακας που θα μας λυπηθεί". Εδώ είναι που θα χρειαστεί η αστυνομία, η επίγνωση του νόμου, η συνείδησή μας ως πολιτών κλπ.
Αλλά αν πρέπει να επιλέξω, να σώσω ένα ζωντανο ον σήμερα ή να το αφήσω έτσι για να έχουμε ενα πιο ηρεμο παραμεθαυριο (ΑΝ θα έχουμε...), επιλέγω το πρωτο.