Γύρισα τελικά νωρίς αφού ματαιώσαμε τα απογευματινά μαθήματα και οδηγώντας 20 μίλια την ώρα στην εθνική οδό! Στο αντίθετο ρεύμα, από το οποίο μας χώριζε ευτυχώς ολόκληρο γρασιδοειδές, έγινε καραμπόλα από δώδεκα αυτοκίνητα και μια νταλίκα! Η νταλίκα κατέληξε στον πάτο του γρασιδοειδούς, το ένα αυτοκίνητο έγινε σμπαράλια και βγάλανε τον οδηγό με πριόνια, ήρθε κι ένα όχημα να μαζέψει τα δέκα αυτοκίνητα που γίνανε πίτα και ένα έμεινε απλώς τρακαρισμένο. Έβαλα προφανώς τα φώτα και μαζί και του κινδύνου και ήρθα σπίτι, όπου το Μουφ χοροπηδούσε σαν κανίβαλλος. Του έβαλα προφανώς να φάει, βγήκα να φτυαρίσω διότι το αυτοκίνητο κόλλησε στο χιόνι και η χιονομηχανή σταμάτησε διότι μπλέχτηκε από κάτω το καλώδιο. Όταν επιτέλους έβαλα το αυτοκίνητο στο γκαράζ, ανακάλυψα ότι το Μουφ κατάφερε κάπως να ρίξει κάτω τη σακούλα με τα rawhide bones, στρώθηκε στο χαλί που είχα ήδη πλύνει με χιόνι και με ξύδι, βούτηξε δυο κόκκαλα, έγλυψε το ένα ώστε να σιχαθώ και να μην του το πάρω και μασούλαγε το άλλο! Ούτε ξέρω πόσα άλλα έφαγε, κάτι είχα υποψιαστεί όμως διότι πολύ ησυχία έκανε το τρισάθλιοι! Τώρα έχει πάρει αγγελικό ύφος και ξαπλώθηκε δίπλα μου στο κρεβάτι.
Ελπίζω να μην έχει μπλοκάρει η πόρτα του γκαράζ αύριο διότι η μέση μου με σφάζει, το γόνατό μου κάνει χράτσα-χρούτσα και το πρωί έχω ραντεβού με τη χειροπρακτικό να με βαρέσει και να με βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη για τραβοκόπημα που χρειάζομαι αγρίως.