Ο Σκύλος μου


Εriana

Well-Known Member
28 Σεπτεμβρίου 2019
283
905
Ένα νήμα αφιερωμένο στις διηγήσεις μας, στο πώς αποκτήσαμε τον/τους σκύλους μας και γιατί επιλέξαμε τον/τους συγκεκριμένους σκύλους. Αρκετοί από εμάς ζούμε με παραπάνω από έναν σκύλο.

Ενδεικτικά και μόνο.
Από παιδιά λατρεύαμε τα ζώα και τους σκύλους και δεν μπορούσαμε να δούμε τη ζωή μας χωρίς αυτούς.
Ήταν απόφαση της στιγμής, "έρωτας με την πρώτη ματιά" ; Πώς πέσαμε πάνω του.
Θέλαμε από καιρό να αποκτήσουμε ένα σκύλο και κάποια στιγμή τον συναντήσαμε στον δρόμο, σε φιλοζωική, κάπου αλλού. Πού, πώς;
Θέλαμε από καιρό να αποκτήσουμε σκύλο και καθίσαμε τα βάλαμε κάτω και καταλήξαμε στα πώς και στο τί,
Έχουμε τρέλα με κάποια φυλή.
Πράκτικοί λόγοι. Χρειαζόμαστε φύλακα ή να μας παρέχει κάποια άλλη εργασία πχ. κυνήγι.
Όλα τα παραπάνω και άλλοι εκατό λόγοι για τους οποίους είμαστε παρέα.

Και τελικά γιατί τον συγκεκριμένο ο σκύλο και όχι κάποιον άλλον. Τι μας ξετρελλαίνει σε αυτόν, τί μας την βαράει...
 


dimitris-skg

Well-Known Member
3 Σεπτεμβρίου 2012
844
2.851
O σκύλος μου ουσιαστικά ήταν μια "έξυπνη πάσα" της αδερφής μου το καλοκαίρι του 2011, του στυλ "κράτησέ τον σε παρακαλώ για 2 εβδομάδες να πάω διακοπές" .... Και ακόμα την περιμένω.
Την είχα προειδοποιήσει 1 χρόνο νωρίτερα όταν μου ανακοίνωσε πως ψάχνει για σκύλο, ότι θα βαρεθεί γρήγορα και δεν θα αντέξει αυτό τον τρόπο ζωής, και δεν άργησα να δικαιωθώ.
Από την μεριά μου αρχικά είχα κάποιους δισταγμούς για το αν θα τον κρατήσω, και αν και δεν είχα ιδέα από σκυλιά αποφάσισα να το προχωρήσω. Το πιάσαμε ζεστά από την αρχή, βρήκαμε γρήγορα τα πατήματά μας, και πλέον 9 χρόνια και κάτι μετά είναι ακόμα εδώ να μας ταλαιπωρεί :cool::giggle:;).

01jan.JPG
 


ΒασιλικηΖ

Well-Known Member
26 Σεπτεμβρίου 2020
276
246
41
Εγώ την σκυλίτσα που έχω τώρα την πήρα πριν από ένα χρόνο από το ΔΙΚΕΠΑΖ.
Υποτίθεται φιλικοτατη με τα ζώα και υγιεστατη.
Από την πρώτη μας βόλτα κατάλαβα πως είχε σοβαρό θέμα με τα ζώα αλλά δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα μιας και η πως μπορώ να την κουμαντάρω. Τώρα πλέον είμαστε αρκετά καλά με αυτό το θέμα.
Το άλλο που μου πήρε περίπου μια βδομάδα να καταλάβω ήταν πως είχε δυσπλασία. Το θεώρησα όμως ανήθικο να την γυρίσω πίσω γιατί πιθανόν αυτός ήταν και ο λόγος που την πέταξαν.
Άρχισε αμέσως αγωγή την οποία παίρνει ακόμα και για πάντα. Ενώ στην αρχή καλυτερεψε με τα φάρμακα, τώρα που έχει μεγαλώσει ένα χρόνο βαραίνει λίγο λίγο αλλά τώρα πια είναι το σκυλάκι μου και δεν σκέφτομαι στιγμή να την αλλάξω.
Το μόνο που με στεναχωρεί λίγο είναι πως θα χρειαστεί καροτσάκι.
 


medusa

Well-Known Member
20 Φεβρουαρίου 2017
3.221
7.753
Ειχα μεγαλώσει με σκυλάκια τύπου κυνηγόσκυλα ολη μου την ζωή αλλα πάντα τα είχαν οι δικοί μου εξω και ειχα το απωθημένο να εχω ενα σκυλάκι στα κρεβάτι αγκαλίτσα.
Η πρωτη αποπειρα Έκτορας , ημιαιμο γκριφονοφατσα ηταν ενα χάος για πολλους και διάφορους λόγους αλλα περάσαμε 6 χρόνια καλά....Οταν τον έχασα και αρκετα δραματικα δεν ήθελα καθολου να ξαναζήσω τα ίδια.

Μεχρι που μια μέρα απλα μου ξύπνησε. Ηθελα σκυλακι απεγνωσμένα μου έγινε εμμονη. Αυτη τη φορα λεω θα τα μελετήσω όλα. Αρχικα λεω οκ ενα αδεσποτο μαυρο ενηλικο ενεργητικο σχετικα μικρό αφου δεν εχω αμάξι. Αφου τα μελέτησα ξαναμελέτησα επι 3-4 μήνες,ειδα οτι αγγελία υπήρχε, μπηκα εδω κ.τ.λ κατέληξα στο συμπέρασμα οτι οι συνθήκες ζωής μου δεν ηταν ιδανικές απο καμία αποψη και το πλανο σκύλος θα μπει σε αναβολή... Εκλεισα αγγελίες και παρέδωσα λεω δεν είναι γραφτό, αλλη φορά.κ.τ.λ

Μετα απο κανα 2 μέρες μια φίλη μου έστειλε ενα βιντεάκι με ενα λαχταριστό ζωηρό θρασύ μαυρο γαυγιστερό κουτάβι που θα γινόταν μάλλον προς μεσαίο μέγεθος να προωθησω.
Τον ερωτευτηκα αυτομάτως, δεν προωθησα... πηγα στο πετ σοπ πηρα τροφη λουρι και πηγα και τον πηρα.

Ευτυχως εμεινα σταθερή σε όλες τις αποφάσεις μου , ακολούθησα την λογική ,δεν ήμουν καθόλου παρορμητική :LOL: .....και αυτο το τερατακι ειναι εδω δίπλα μου.:love:
Kαι ακόμα γκρινιάζει οπως την πρώτη μέρα. :giggle:
 
Last edited:


ΒασιλικηΖ

Well-Known Member
26 Σεπτεμβρίου 2020
276
246
41
@medusa ισχύει αυτό που λες, είναι τόσος μεγάλος ο πόνος της απώλεια ειδικά του πρώτου σκύλου που μπορεί και μετά να μην θες ξανά.
Αν σκεφτείς όμως πόσα πήρες καταλαβαίνεις πως αξίζει όλο αυτό και για εμένα είναι κρίμα να στερηθω τόσα μα τόσα πολλά επειδή θα ερχόταν ξανά το τέλος.
Η Κίρκη μου τώρα η έβδομη προσωπική μου σκυλίτσα και σαν την πρώτη δεν ήταν κανείς. Στην καρδιά μου.
 


Εriana

Well-Known Member
28 Σεπτεμβρίου 2019
283
905
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν υπήρχαν ζώα. Τα αγαπούσα τρελά αλλά οι γονείς μου ήταν ανένδοτοι με το επιχείρημα ότι τα ζώα είναι για να ζουν στη φύση και φυσικά ότι αφήνουν τρίχες κλπ κλπ. Στα είκοσι μου ούσα φοιτήτρια, πήγα σε δικό μου σπίτι και μέσα σε ένα χρόνο απόκτησα έναν γάτο και δύο θηλυκά σκυλιά, όλα τα βρήκα στο δρόμο και τα μάζεψα. Ο Τσε, η Τζίλντα και ο Μπέντζι (που ανακάλυψα κάπου παρακάτω ότι ήταν η Μπέντζι αλλά συνέχισα να τον λέω ο Μπέντζι... ) Τον Μπέντζι ένα γλυκύτατο κανελί μικρόσωμο σκυλί, αγγελόσκυλο, όπως το έλεγα, λόγω της γλυκιάς καλοσύνης του, το έχασα από καλαζάρ, στα τέσσερα χρόνια και την χαζο- Τζίλντα ένα μεσάιου μεγέθους σκυλί με κάτι από λυκόσκυλο μετά από δέκα χρόνια από φόλα. Δεν απόκτησα άλλο κατοικίδιο για πααάρα πολλά χρόνια. Ειδικά ο θάνατος από φόλα ήταν τόσο επώδυνος για τον σκύλο που δεν άντεχα την ιδέα να ξανασυμβεί σε οποιοδήποε άλλο σκύλο και να μην μπορώ να κάνω κάτι.

Χρόοοοονια μετά, σε μια άλλη ζωή πια, αποφάσισα ότι ήθελα ξανά να είμαι με ένα σκύλο.
Αυτή την φορά τα έκανα όλα διαφορετικά...
Ο άντρας μου δεν είχε ποτέ σκύλο και δεν ήθελε γιατί φοβόταν ότι θα το αγαπήσει τόσο πολύ που δεν θα μπορούσε χωρίς αυτό και φυσικά σκεφτόταν όταν στο τέλος θα το έβγαζε αυτός βόλτα και κράταγε πισινή. Ο δε γιός μου, παιδί με άσμπεργκερ, φοβόταν τρομερά τα σκυλιά, γιατί τον αναστάτωναν.

Ευτυχώς στο διπλανό σπίτι έχουν τέσσερα σκυλιά, με τα οποία σιγά σιγά το παιδί εξοικειώθηκε και κάπως άρχισε να χαιδεύει το ένα από αυτά. Άρχισε να του αρέσει η ιδέα να έχουμε ένα σκυλάκι στο σπίτι αλλά μου ζήτησε να είναι μικρόσωμο για να μην το φοβάται. Όλα αυτά τα έλαβ υπ όψιν μου γιατί ήθελα να είμαστε όλοι χαρούμενοι με τον σκύλο και έτσι περιόρισα τις επιλογές μου.

Άρχισα να ψάχνω τις μικρόσωμες φυλές με ήπιο χαρακτήρα και σιγά σιγά χρειάστηκα ένα εξάμηνο κατέληξα στο bicon frise. Ήταν λίγο πιο μεγαλόσωμα από τα maltese και δεν ήταν πολύ ενεργητικά σαν τα jack και δεν είχαν πολλά προβλήματα σαν τα pug κλπ κλπ....

Μετά μπήκα στη διαδικασίία να μάθω πώς θα βρούμε ένα bichon frise και όλως τυχαίως βρέθηκα εδώ και έτσι πολύ έγκαιρα έμαθα για τα puppy mills που δεν γνώριζα γιατί για παρα πολλά χρόνια δεν είχα σχέση με σκύλο. Πήρα την διαδρομή του εκτροφείου και έτσι συναντήθηκα με τον Mighty Ripley!

Την μέρα που τον πήρα στα χέρια μου ένιωσα έναν γλυκό ενθουσιασμό. Ήταν αυτός και κανείς άλλος. Σήμερα ο άντρας μου τον βγάζει κάθε απόγευμα βόλτα ανελλιπώς, το θεωρεί κάτι πολύ δικό του που μοιράζεται με τον Ripley, ο γιός μου τον "τυρρανάει" με την αγάπη του και την αγκαλιά του και εκείνος πρόσχαρος και ζωηρός μας κάνει άνω κάτω. Κανείς μας δεν μπορεί πια, να δει την ζωή μας χωρίς τον μικρό άσπρο σκύλο μας! :)
 
Last edited:


mariunas13

Active Member
6 Ιανουαρίου 2021
37
35
34
Γεννήθηκα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε σκύλος πριν από εμένα, οπότε έμαθα να ζω μαζί τους και να τα αγαπώ από μικρή ηλικία. Μεγάλωσα με malinois και γερμανικό ποιμενικό, την καρδιά μου όμως έκλεψε το Pointer μας. Παράλληλα στην οικογένειά μου έχουμε φιλοξενήσει σκυλάκια μέχρι να βρουν το μόνιμο σπίτι τους. Για εμένα ο σκύλος αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές μορφές ύπαρξης. Από 10 ετών ονειρεύομαι το δικό μου μαλτέζ και φέτος αν όλα πάνε καλά θα γίνει πραγματικότητα αυτή η συμβίωση.
 


18 Φεβρουαρίου 2021
10
27
Από πολύ μικρη θυμαμαι τον εαυτό μου να παρακαλάει τους γονείς μου για ένα σκυλάκι ή γατάκι. Ανένδοτοι! Πολλές φορές μάζευα ότι ζωάκι έβρισκα στο δρόμο, το τάιζα, το πήγαινα κτηνίατρο αν χρειαζόταν όμως δεν επιτρεπόταν να το κρατήσω. Κάποια στιγμή ο θείος μου γνωρίζοντας τη λατρεία που είχα, έφερε σπίτι ένα ταλαιπωρημένο λερωμένο γατάκι με καταγάλανα ματάκια και μικρή ουρίτσα. Αποφασίστηκε να το φροντίσουμε μέχρι να συνέλθει και μετά το είχαμε αγαπήσει τόσο πολύ που δεν μπορούσαν ούτε όσοι ήταν αντίθετοι να την αποχωρηστούν. Εξελίχθηκε σε μια γάτα πανέμορφη (σύμφωνα με τον κτηνίατρο Σιαμ-Βιρμανιας) και είχε φανταστικό χαρακτήρα και προσωπικότητα. Ήταν τρομερά υπάκουη! Την ημέρα τριγυρνούσε στον κήπο και το βράδυ έμενε σπίτι. Δυστυχώς μια νύχτα -αν και στειρωμένη- δεν γύρισε σπίτι και το πρωί την βρήκαμε στα σκαλιά μας χτυπημένη από αυτοκίνητο. Δεν άντεχα στη σκέψη να περάσω ξανά κάτι τέτοιο. Μετά από 12 χρόνια (παντρεμένη και πλήρως συνειδητοποιημένη για το τι σημαίνει να έχεις ζώο, καθώς αρκετά κοντινοί μου άνθρωποι είναι ιδιοκτήτες σκύλων πχ που θα μείνει το ζώο στις διακοπές το καλοκαίρι, ενδεχόμενα θέματα υγείας του ζώου κλπ), μετά από επίσκεψη σε μια φιλοζωική για άσχετο λόγο, βρέθηκε στον δρόμο μας η Crouella. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, οπότε απλά αποφασίσαμε με τον σύζυγό μου να την πάρουμε σπίτι μας, παρόλο που είναι ηλικιωμένο σκυλάκι. Την έχουμε λατρέψει και δεν μπορούμε να φανταστούμε την καθημερινότητα χωρίς τη μικρή μας κουκλίτσα!
 
  • Love
Reactions: Εriana and p__nat


Aliki V.

Well-Known Member
1 Μαϊου 2020
554
527
49
Μεγάλωσα χωρίς σκύλο στο σπίτι. Οταν βρέθηκα στην Ιταλία 8 χρονών, για 2 χρόνια με τους γονείς μου, γνώρισα ένα αδεσποτάκι. Μπλάκι το είχα βγάλει γιατί ήταν ολόμαυρο. Οταν γυρίσαμε Ελλάδα είπα στους γονείς μου να το πάρουμε, αλλά δεν ήθελαν επουδενί. Έκτοτε ήμουν κατηγορηματικά αντίθετη στο να πάρουμε σκύλο γιατί ήξερα ότι θα το αγαπούσα πάρα πολύ και θα στενοχωριόμουν πολύ αν πάθαινε κάτι. Τα παιδιά μου το ζητούσαν κατά καιρούς...αντιστεκόμουν σθεναρά. Μέχρι που εκείνο το βράδυ της Παρασκευής..27 Μαρτίου..αργά..καραντίνα..έβλεπα τηλεόραση κι έρχεται η μεγάλη κόρη μου και μου δείχνει ένα μουτράκι: "Μαμά, κοίτα αυτό το κουταβάκι που δίνουν στη φιλοζωϊκήηηηη" (1η φωτο) Κοιτάζω την ημερομηνία καταχώρησης...ήταν την ίδια μέρα...το είχαν βρει με τα αδερφάκια του σε μια ρεματιά...αυτό ήταν ΕΡΩΤΑΣ!!!!!!!!!!!!!!! την επόμενη μέρα πήραμε τηλέφωνο και τη μεθεπόμενη, κυριακή 29 Μαρτίου 2020 πήγαμε και το πήραμε!!! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι εγώ, που δεν ήθελα βρώμες, τσίσα, τρίχες, μυρωδιές θα έχω πάθει τέτοια πλάκα! 1 χρόνο μετά, θέλω να γυρνάω απ τη δουλειά στο σπίτι μόνο και μόνο για να τη βλέπω να πηδάει πάνω μου απ τη χαρά της. Είναι απίστευτη η αγάπη που νιώθω γι αυτή την ψυχούλα..μας έχει αλλάξει τη ζωή!! Πόσο καλύτερους ανθρώπους μας κάνει η επαφή μας μ'αυτές τις μουσούδες!!
 

Attachments



Στατιστικά Forum

Θέματα
33.103
Μηνύματα
895.597
Μέλη
19.914
Νεότερο μέλος
nicksugar3