Επιτέλους σκληρές ποινές για όσους κακοποιούν τα ζώα!
Η βουλευτής της Ν.Δ., Φωτεινή Πιπιλή, είναι εισηγήτρια εκ μέρους του κόμματος της για το νομοσχέδιο «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό». Η κα Πιπιλή στο προσωπικό της blog Φωτεινή Πιπιλή δημοσίευσε την τοποθέτηση της κατά την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου. Μάλιστα ζήτησε από τους αναγνώστες και από τους φίλους της, που είναι φιλόζωοι, να κάνουν και τις παρατηρήσεις τους!
Διαβάστε εδώ την τοποθέτηση της
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ (Εισηγήτρια της Μειοψηφίας): Προτείνουμε να προσκληθούν η ΚΕΔΕ, ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος, η Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία και η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ (Εισηγήτρια της Μειοψηφίας) : Κύριε πρόεδρε, από της προσωπική εμπειρία τουλάχιστον 30 ετών, θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα νομοσχέδια που έρχονται προς συζήτηση στην ελληνική Βουλή. Είναι ένα νομοσχέδιο που αποδεικνύει με την αντίδραση πολλών ελλήνων, ότι δεν είμαστε τόσο απολίτιστη χώρα και οι έλληνες δεν είναι τόσο αφιλόζωοι με δεδομένο ότι η ζωοφιλία στην καθημερινότητα του έλληνα, είναι ένα δημιουργικό ευχάριστο και αυξανόμενο φαινόμενο.
Αυτό το νομοσχέδιο, είναι ένα θετικό βήμα, όχι μόνο για την αναγκαία αυστηροποίηση του νόμου, ως προς την συμπεριφορά του ανθρώπου στα ζώα αλλά και το έναυσμα ενός ευρύτερου διακρατικού διαλόγου, που αναδεικνύει το σεβασμό προς τα ζώα ως πρώτιστο θέμα πολιτισμού. Είναι γνωστό σε όλους μας, ότι το μεγάλο έλλειμμα στην Ελλάδα δυστυχώς εξακολουθεί να είναι η έλλειψη παιδείας που η παιδεία με τον πολιτισμό είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες.
Η αιτιολογική έκθεση, δίνει αυτό το πνεύμα και επεξηγεί τεχνοκρατικά ή νομοτεχνικά αλλά και κοινωνικά την αναγκαιότητα να αναλύσουμε αυτόν τον νόμο και να τον στηρίξουμε διατυπώνοντας τις οποιεσδήποτε ενστάσεις έχουμε. Επειδή είναι μια δύσκολη εποχή και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος από μερίδα πολιτών ή ΜΜΕ, να σχολιαστεί αρνητικά η εισαγωγή αυτού του νομοσχεδίου, όταν πεινάνε άνθρωποι και επειδή δεν πρέπει να επιτρέψουμε υπερβολές ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη, θα σας καταθέσω προσωπική μου μαρτυρία που αποδεικνύει στις βαθιά πολιτισμένες χώρες, ανεξαρτήτως της οικονομικής διάστασης, υπερισχύει η πολιτιστική έννοια του σεβασμού στα ζώα, από την ισοπεδωτική αντίληψη ότι εδώ δεν έχουν να φάνε οι άνθρωποι θα ασχολούμεθα με τα ζώα;
Επειδή έχω ζήσει στις Ινδίες, που ήταν το υπόδειγμα εξαθλίωσης των πολιτών, μου έχει κάνει εντύπωση ότι οι Ινδοί είναι κύριοι προστάτες των αδέσποτων σκύλων και κατσικιών, «ο φτωχός ινδός αγόραζε ρύζι από τον πλανόδιο πωλητή και το μοιραζόταν με τα αδέσποτα ζώα». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την ουσία αυτού του νομοσχεδίου να μετεξελιχθεί σε αντικείμενο χλευασμού και ισοπεδωτικής κριτικής.
Η αντίδραση είναι θετική, αφού ακούσουμε και τους φορείς την κύρια αντίδραση μου θα την πω σήμερα, είναι η εξής : κατανοώ τους λόγους του Υπουργείου, και τις δυσκολίες από τη σήμανση για τα λεγόμενα ποιμενικά σκυλιά. Είμαι πρωταγωνίστρια μιας σειράς καταγγελιών εδώ και 8 χρόνια, από την απαράδεκτη συμπεριφορά σχεδόν του συνόλου κτηνοτρόφων στην Ικαρία.
Από το 2006 έχω καταγγείλει αυτή την αισχρή συμπεριφορά, έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν στην υπόλοιπη Ελλάδα και η τοπική της Ικαρίας, αλλά αυτό το φαινόμενο μόνο αυτός ο νόμος μπορεί να το λύσει. Θα πρέπει να μάθουν και μερικοί ότι υπάρχουν νόμοι όχι για να φυλακίζουν αλλά για να δημιουργούν το κλίμα στο οποίο και κάποιοι τύποι που νομίζουν ότι είναι ξεχωριστοί, οφείλουν να σέβονται το περιβάλλον και τα ζώα.
Στην Ικαρία, εγώ φωτογράφησα σε δύο μου ταξίδια το εξής αποτρόπαιο συνήθειο όχι επαγγελματιών μόνο κτηνοτρόφων, αλλά κυρίως κάποιων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι έχουν ελεύθερης βοσκής κατσίκια, οι οποίο υπηρετούν σε διάφορες περιοχές του νησιού, έχουν εφεύρει επειδή η Ικαρία είναι ορεινή αφήνουν τα κατσίκια ελεύθερα και για να τα συγκρατούν να μην ανεβαίνουν στο δρόμο από τη λίμνη έχουν αλυσοδεμένα σκυλιά για τη φύλαξη τους.
Επίσης, έχουν σκυλιά κατά μήκος του δρόμου εκατέρωθεν στα οποία έχουν μεταφέρει βαρέλια άδεια ή ακόμη και απλά χαρτόκουτα δήθεν για να μπαίνουν τα σκυλιά προκειμένου να προφυλαχθούν από το ψύχος ή από την υψηλή θερμοκρασία του καλοκαιριού. Ακόμη την τροφή την βάζουν μέσα σε «σιχαμερά πιάτα» και τα ταΐζουν μια φορά την εβδομάδα εάν το θυμηθούν. Παρά τις καταγγελίες μου στον Εισαγγελέα και σε όλες τις δικαστικές αρχές, αυτό το αίσχος παραμένει ατιμώρητο.
Αυτό το λέω και έδωσα έμφαση για να δείτε ότι οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι και ειδικά τα ποιμενικά τους τα έχουν ως μέλη της οικογένειάς τους και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει μια κατηγορία κτηνοτρόφων που ακόμη στην εποχή μας θεωρεί το ποιμενικό σκυλί σαν εργαλείο, το οποίο εάν δεν είναι και καλό του τραβάμε και δεκαπέντε κλωτσιές ή το αφήνουμε νηστικό με το σκεπτικό ότι αφού το κοπρόσκυλο είναι ανίκανο να φυλάει τα πρόβατα του δίνουμε ένα ξεροκόμματο για να το τιμωρήσουμε που δεν είναι καλός φύλακας.
Άρα, η πρώτη βασική ένσταση είναι να ενταχθούν και τα ποιμενικά σε νόμο. Κατανοώ ότι είναι πολύ δύσκολο και πρέπει να το συζητήσουμε. Όμως, οι νόμοι πάντα έχουν κυρίως την έννοια της αφύπνισης της κοινωνίας και δεν μιλώ για τον φόβο, αλλά για την καλλιέργεια μιας ανώτερης παιδείας και εν συνεχεία για την ποινικοποίηση.
Κύριε Υπουργέ, οι περισσότεροι δεν ξέρουν την σημασία της αξίας του ζώου ως προς το περιβάλλον. Εάν ο νόμος γίνει η αφορμή να τους αφυπνίσουμε θετικά θα είναι και άρα εκεί είναι η βασική μου διαφωνία. Με μια πρώτη ανάγνωση του νόμου ένας πολίτης μπορεί να τρομάξει με το σύνολο των γραφειοκρατικών υποχρεώσεων.
Για παράδειγμα στο άρθρο 4 παρ. 3 όπου ο ιδιοκτήτης του δεσποζόμενου ζώου μετά την σήμανση ας πούμε της γάτας από τον κτηνίατρο, υποχρεούται να προσκομίζει στον οικείο δήμο αντίγραφο ηλεκτρονικής τακτοποίησης. Εγώ προτείνω επειδή αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο πολίτης λόγω γραφειοκρατίας να το κάνει ο κτηνίατρος. Όταν πηγαίνουμε τα ζώα μας στον κτηνίατρο πληρώνουμε και άρα μέσα στις υποχρεώσεις του κτηνίατρου θα είναι με φαξ να ενημερώνει κάθε μήνα το σχετικό δίκτυο που έχει το Υπουργείο, γιατί διαφορετικά θα έχουμε προβλήματα. Πιστεύω ότι αυτός ο τρόπος είναι ανέξοδος για όλους.
Στην συνέχεια θα πάω σε μια άλλη πολύ βασική επί της αρχής ένσταση, γιατί ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι πρόκειται να γίνει μόλις ψηφιστεί ο σχετικός νόμος. Υπάρχει πάντα μια αντιδικία ανθρώπων που δεν αγαπούν τα ζώα και αυτό είναι δικαίωμά τους. Όμως, από την άλλη υπάρχει μια υπερβολική συμπεριφορά ανθρώπων που προσβάλλουν με την υπερβολή τους και διαταράσσουν τις κοινωνικές σχέσεις σε μια πολυκατοικία.
Συνέχεια...
Η βουλευτής της Ν.Δ., Φωτεινή Πιπιλή, είναι εισηγήτρια εκ μέρους του κόμματος της για το νομοσχέδιο «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό». Η κα Πιπιλή στο προσωπικό της blog Φωτεινή Πιπιλή δημοσίευσε την τοποθέτηση της κατά την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου. Μάλιστα ζήτησε από τους αναγνώστες και από τους φίλους της, που είναι φιλόζωοι, να κάνουν και τις παρατηρήσεις τους!
Διαβάστε εδώ την τοποθέτηση της
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ (Εισηγήτρια της Μειοψηφίας): Προτείνουμε να προσκληθούν η ΚΕΔΕ, ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος, η Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία και η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ (Εισηγήτρια της Μειοψηφίας) : Κύριε πρόεδρε, από της προσωπική εμπειρία τουλάχιστον 30 ετών, θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα νομοσχέδια που έρχονται προς συζήτηση στην ελληνική Βουλή. Είναι ένα νομοσχέδιο που αποδεικνύει με την αντίδραση πολλών ελλήνων, ότι δεν είμαστε τόσο απολίτιστη χώρα και οι έλληνες δεν είναι τόσο αφιλόζωοι με δεδομένο ότι η ζωοφιλία στην καθημερινότητα του έλληνα, είναι ένα δημιουργικό ευχάριστο και αυξανόμενο φαινόμενο.
Αυτό το νομοσχέδιο, είναι ένα θετικό βήμα, όχι μόνο για την αναγκαία αυστηροποίηση του νόμου, ως προς την συμπεριφορά του ανθρώπου στα ζώα αλλά και το έναυσμα ενός ευρύτερου διακρατικού διαλόγου, που αναδεικνύει το σεβασμό προς τα ζώα ως πρώτιστο θέμα πολιτισμού. Είναι γνωστό σε όλους μας, ότι το μεγάλο έλλειμμα στην Ελλάδα δυστυχώς εξακολουθεί να είναι η έλλειψη παιδείας που η παιδεία με τον πολιτισμό είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες.
Η αιτιολογική έκθεση, δίνει αυτό το πνεύμα και επεξηγεί τεχνοκρατικά ή νομοτεχνικά αλλά και κοινωνικά την αναγκαιότητα να αναλύσουμε αυτόν τον νόμο και να τον στηρίξουμε διατυπώνοντας τις οποιεσδήποτε ενστάσεις έχουμε. Επειδή είναι μια δύσκολη εποχή και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος από μερίδα πολιτών ή ΜΜΕ, να σχολιαστεί αρνητικά η εισαγωγή αυτού του νομοσχεδίου, όταν πεινάνε άνθρωποι και επειδή δεν πρέπει να επιτρέψουμε υπερβολές ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη, θα σας καταθέσω προσωπική μου μαρτυρία που αποδεικνύει στις βαθιά πολιτισμένες χώρες, ανεξαρτήτως της οικονομικής διάστασης, υπερισχύει η πολιτιστική έννοια του σεβασμού στα ζώα, από την ισοπεδωτική αντίληψη ότι εδώ δεν έχουν να φάνε οι άνθρωποι θα ασχολούμεθα με τα ζώα;
Επειδή έχω ζήσει στις Ινδίες, που ήταν το υπόδειγμα εξαθλίωσης των πολιτών, μου έχει κάνει εντύπωση ότι οι Ινδοί είναι κύριοι προστάτες των αδέσποτων σκύλων και κατσικιών, «ο φτωχός ινδός αγόραζε ρύζι από τον πλανόδιο πωλητή και το μοιραζόταν με τα αδέσποτα ζώα». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την ουσία αυτού του νομοσχεδίου να μετεξελιχθεί σε αντικείμενο χλευασμού και ισοπεδωτικής κριτικής.
Η αντίδραση είναι θετική, αφού ακούσουμε και τους φορείς την κύρια αντίδραση μου θα την πω σήμερα, είναι η εξής : κατανοώ τους λόγους του Υπουργείου, και τις δυσκολίες από τη σήμανση για τα λεγόμενα ποιμενικά σκυλιά. Είμαι πρωταγωνίστρια μιας σειράς καταγγελιών εδώ και 8 χρόνια, από την απαράδεκτη συμπεριφορά σχεδόν του συνόλου κτηνοτρόφων στην Ικαρία.
Από το 2006 έχω καταγγείλει αυτή την αισχρή συμπεριφορά, έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν στην υπόλοιπη Ελλάδα και η τοπική της Ικαρίας, αλλά αυτό το φαινόμενο μόνο αυτός ο νόμος μπορεί να το λύσει. Θα πρέπει να μάθουν και μερικοί ότι υπάρχουν νόμοι όχι για να φυλακίζουν αλλά για να δημιουργούν το κλίμα στο οποίο και κάποιοι τύποι που νομίζουν ότι είναι ξεχωριστοί, οφείλουν να σέβονται το περιβάλλον και τα ζώα.
Στην Ικαρία, εγώ φωτογράφησα σε δύο μου ταξίδια το εξής αποτρόπαιο συνήθειο όχι επαγγελματιών μόνο κτηνοτρόφων, αλλά κυρίως κάποιων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι έχουν ελεύθερης βοσκής κατσίκια, οι οποίο υπηρετούν σε διάφορες περιοχές του νησιού, έχουν εφεύρει επειδή η Ικαρία είναι ορεινή αφήνουν τα κατσίκια ελεύθερα και για να τα συγκρατούν να μην ανεβαίνουν στο δρόμο από τη λίμνη έχουν αλυσοδεμένα σκυλιά για τη φύλαξη τους.
Επίσης, έχουν σκυλιά κατά μήκος του δρόμου εκατέρωθεν στα οποία έχουν μεταφέρει βαρέλια άδεια ή ακόμη και απλά χαρτόκουτα δήθεν για να μπαίνουν τα σκυλιά προκειμένου να προφυλαχθούν από το ψύχος ή από την υψηλή θερμοκρασία του καλοκαιριού. Ακόμη την τροφή την βάζουν μέσα σε «σιχαμερά πιάτα» και τα ταΐζουν μια φορά την εβδομάδα εάν το θυμηθούν. Παρά τις καταγγελίες μου στον Εισαγγελέα και σε όλες τις δικαστικές αρχές, αυτό το αίσχος παραμένει ατιμώρητο.
Αυτό το λέω και έδωσα έμφαση για να δείτε ότι οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι και ειδικά τα ποιμενικά τους τα έχουν ως μέλη της οικογένειάς τους και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει μια κατηγορία κτηνοτρόφων που ακόμη στην εποχή μας θεωρεί το ποιμενικό σκυλί σαν εργαλείο, το οποίο εάν δεν είναι και καλό του τραβάμε και δεκαπέντε κλωτσιές ή το αφήνουμε νηστικό με το σκεπτικό ότι αφού το κοπρόσκυλο είναι ανίκανο να φυλάει τα πρόβατα του δίνουμε ένα ξεροκόμματο για να το τιμωρήσουμε που δεν είναι καλός φύλακας.
Άρα, η πρώτη βασική ένσταση είναι να ενταχθούν και τα ποιμενικά σε νόμο. Κατανοώ ότι είναι πολύ δύσκολο και πρέπει να το συζητήσουμε. Όμως, οι νόμοι πάντα έχουν κυρίως την έννοια της αφύπνισης της κοινωνίας και δεν μιλώ για τον φόβο, αλλά για την καλλιέργεια μιας ανώτερης παιδείας και εν συνεχεία για την ποινικοποίηση.
Κύριε Υπουργέ, οι περισσότεροι δεν ξέρουν την σημασία της αξίας του ζώου ως προς το περιβάλλον. Εάν ο νόμος γίνει η αφορμή να τους αφυπνίσουμε θετικά θα είναι και άρα εκεί είναι η βασική μου διαφωνία. Με μια πρώτη ανάγνωση του νόμου ένας πολίτης μπορεί να τρομάξει με το σύνολο των γραφειοκρατικών υποχρεώσεων.
Για παράδειγμα στο άρθρο 4 παρ. 3 όπου ο ιδιοκτήτης του δεσποζόμενου ζώου μετά την σήμανση ας πούμε της γάτας από τον κτηνίατρο, υποχρεούται να προσκομίζει στον οικείο δήμο αντίγραφο ηλεκτρονικής τακτοποίησης. Εγώ προτείνω επειδή αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο πολίτης λόγω γραφειοκρατίας να το κάνει ο κτηνίατρος. Όταν πηγαίνουμε τα ζώα μας στον κτηνίατρο πληρώνουμε και άρα μέσα στις υποχρεώσεις του κτηνίατρου θα είναι με φαξ να ενημερώνει κάθε μήνα το σχετικό δίκτυο που έχει το Υπουργείο, γιατί διαφορετικά θα έχουμε προβλήματα. Πιστεύω ότι αυτός ο τρόπος είναι ανέξοδος για όλους.
Στην συνέχεια θα πάω σε μια άλλη πολύ βασική επί της αρχής ένσταση, γιατί ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι πρόκειται να γίνει μόλις ψηφιστεί ο σχετικός νόμος. Υπάρχει πάντα μια αντιδικία ανθρώπων που δεν αγαπούν τα ζώα και αυτό είναι δικαίωμά τους. Όμως, από την άλλη υπάρχει μια υπερβολική συμπεριφορά ανθρώπων που προσβάλλουν με την υπερβολή τους και διαταράσσουν τις κοινωνικές σχέσεις σε μια πολυκατοικία.
Συνέχεια...
