Τι να πω για την Ηρα?
Ξεπερασε καθε μου προσδοκια κ εξαλειψε οποιον ενδομυχο φοβο...ειναι μια πραγματικη ευλογια στην ζωη μου!
Δεν ειναι τυχαιο αλλωστε οτι κορδωνομαι σα γυφτικο σκεπαρνι οποτε αναφερομαι σε αυτην!
Ησυχη, ηρεμη, καλοβολη, υπακουη...μαμακιας ρε παιδι μου!
Η Ηρα ειναι το λιμανι μου, ειναι το αγχολυτικο μου...δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρίς αυτην...
Ολη μερα ή ειναι στον κηπο κ μαλωνει με πέτρες ή κυνηγαει τρακτερ (μεσα απτην μαντρα, αλλα οχι ολα, μονο αυτα με καμπινα) ή ειναι στο σπιτι κ ζητιανευει για φαι, ερχεται κ μας ενοχλεί για να την πειραξουμε ή κοιμαται (πιο συνηθες αυτο)
Δεν απομακρυνεται ποτε απο μενα οπως κ ποτε δεν με εχει παρακουσει (αντιθετα το ετερον ημισυ τοχει χεσμενο) ειναι εξαιρετικά ζηλιαρα με μενα, δε θελει να χαιδευω αλλα ζωα μπροστα της,αμα καποιος με αγκαλιασει πηδαει να μπει στην μεση, τρελαινεται να την ξυνεις (παντου) , πεθαινει να την πειραζεις κ να τσαντιζεται για να παλεψετε...
Ποτε δεν με εχει στεναχωρησει!
Κ τελος...η σχεση μας πια υστερα απο τοσο καιρο εχει φτασει σε επιπεδο που καταλαβαινει κ το βλεμμα μου, τις κανω χειρονομιες ή ψιτ (σαν στις γατες) κ ξερει τι θελω να κανει...εν ολιγοις...ειναι ενα ονειρο που πραγματοποιηθηκε!
Καλα για την ομορφια της δεν λεω καν...θα γραφω μεχρι αυριο!