Γεια σας
Μετά από υπέρηχο και αξονική ανακαλύψαμε έναν όγκο σχετικά μεγάλου μεγέθους στον Τομμυ μας. Οι επιλογές μας είναι η να το αφήσουμε όσο πάει μέχρι να πάθει ειλεο η να τον χειρουργήσομε και να αφαιρεθεί ο όγκος, ένα τμήμα του εντέρου και μια βαλβίδα(δεν θυμάμαι πως την είπε ο γιατρός αλλά η αφαίρεση της σημαίνει ότι θα έχει διάρροιες μετά από το χειρουργείο).
Ο Τομμυ είναι 11 χρονων και ενω οι εξετάσεις μας είναι πολύ καλές έχουμε και ένα άλλο θέμα. Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου ατροφούν οι μύες στην δεξιά μεριά του κεφαλιού του. Έχουμε πάει σε 4 γιατρούς και έχουμε ακούσει τέσσερις διαφορετικές διαγνώσεις. Ο μόνιμος γιατρός μας πιστεύει ότι και εκεί μάλλον κρύβεται κάποιος όγκος. Κατά τα αλλά είναι μια χαρά. Τρώει,πίνει,παίζει και φαίνεται χαρούμενος.
Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Να τον υποβάλλουμε σε ένα δύσκολο χειρουργείο που αν πάει καλά θα του δώσει πιθανότατα λίγο παραπάνω καιρό μέχρι να γίνει άλλου μετάσταση όπως πιστεύει ο γιατρός; Η να πούμε ότι τα παρατάμε, τον χαιρόμαστε όσο μπορούμε και το αφήνουμε στην μοίρα;
Σας παρακαλώ αν έχετε περάσει κάτι παρόμοιο η αν έχετε κάποια άποψη βοηθηστε μας.
Μετά από υπέρηχο και αξονική ανακαλύψαμε έναν όγκο σχετικά μεγάλου μεγέθους στον Τομμυ μας. Οι επιλογές μας είναι η να το αφήσουμε όσο πάει μέχρι να πάθει ειλεο η να τον χειρουργήσομε και να αφαιρεθεί ο όγκος, ένα τμήμα του εντέρου και μια βαλβίδα(δεν θυμάμαι πως την είπε ο γιατρός αλλά η αφαίρεση της σημαίνει ότι θα έχει διάρροιες μετά από το χειρουργείο).
Ο Τομμυ είναι 11 χρονων και ενω οι εξετάσεις μας είναι πολύ καλές έχουμε και ένα άλλο θέμα. Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου ατροφούν οι μύες στην δεξιά μεριά του κεφαλιού του. Έχουμε πάει σε 4 γιατρούς και έχουμε ακούσει τέσσερις διαφορετικές διαγνώσεις. Ο μόνιμος γιατρός μας πιστεύει ότι και εκεί μάλλον κρύβεται κάποιος όγκος. Κατά τα αλλά είναι μια χαρά. Τρώει,πίνει,παίζει και φαίνεται χαρούμενος.
Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Να τον υποβάλλουμε σε ένα δύσκολο χειρουργείο που αν πάει καλά θα του δώσει πιθανότατα λίγο παραπάνω καιρό μέχρι να γίνει άλλου μετάσταση όπως πιστεύει ο γιατρός; Η να πούμε ότι τα παρατάμε, τον χαιρόμαστε όσο μπορούμε και το αφήνουμε στην μοίρα;
Σας παρακαλώ αν έχετε περάσει κάτι παρόμοιο η αν έχετε κάποια άποψη βοηθηστε μας.
