Αγώνας με τον χρόνο


Brother

Member
21 Ιουλίου 2021
5
3
31
Πρόκειται για την μοίρα ενός Caniche Terrier όπως αναγράφει το βιβλιάριο, 8 ετών (Όπως καταλαβαίνεται πρόκειται για μικρόσωμο 12κιλών, διασταύρωση και αδέσποτο που θεωρώ αδερφό μου από όταν ήταν 4μηνών).
Δεν είμαι ο ιδιοκτήτης, είναι ο Πατριός μου. Είμαστε εγώ, αυτός, η μάνα μου, τα δυο μου αδέρφια όλοι ενήλικες.

Επισκέφτηκε μια μέρα την φιλοζωική και τον βρήκε, ανάμεσα στην οικογένειά του, την μάνα του, τ'αδέρφια του, αδέσποτα.
Τον επέλεξε κυριολεκτικά γιατί ήταν ο ποιο ζωηρός και επιθετικός και πλάκωνε τ'αδέρφια του. Δεν κάνω πλάκα.

Ήρθε, τον μάθαμε που να κάνει την ανάγκη του, βγαίνει κανονικά τις βόλτες του, κάνει ετησίως τα υγειονομικά απαραίτητα και κούρεμα.

Το αφεντικό στην αγέλη είναι ένας, ας μην γελιόμαστε, οι υπόλοιποι είμαστε μέλη. Πιστεύω αυτό και μόνο δημιουργεί επιπλοκές στην σχέση μεταξύ σκύλου κι ανθρώπου, ειδικότερα όταν ένας σκύλος με τσαμπουκά, όρθια στριφογυριστή ουρά και κυριαρχικότητα, είναι ο μόνος που δέχεται εντολές από όλους.
Ο ιδιοκτήτης (αρχηγός δεν ασχολείται) η τον χαιδεύει λίγο, η τον κράζει για κάτι που έκανε, η τον μαλώνει αν δεν πειθαρχήσει κι αν δυσανασχετήσει τον έχει τιμωρήσει και με σκουπόξυλο και απομώνωση για ώρες.

Αυτό έχει γίνει 4-5 φορές στα 8+ χρόνια, όσες φορές ασχολήθηκε μαζί του ο ιδιοκτήτης. Ο σκύλος τον φοβάται αν και του κρατάει μανιάτικο.

Ο σκύλος ήδη είχε κάποιες ανασφάλειες από την αρχή, δεν ξέρω γιατί. Κυνηγούσε την ουρά του μικρός, έπαψε στην 3ετία, 4ετία, είχε τάσεις να νιώσει κυρίαρχος.

Εκδήλωσε από την αρχή, θηρευτικές ικανότητες και εξυπνάδα, κυνηγώντας στο χιόνι σαν αλεπού με μακροβούτια και σε επαφή με άλλους σκύλους, ήξερε κατευθείαν να πιάσει λαιμό από τον πρώτο χρόνο με αποτέλεσμα να τον έχω με λουρί ακόμα και τώρα.

Δεν συνέβαινε με μικρά σκυλιά αν και σπάνια αρσενικά που ήταν λίγο επιθετικά αλλά κυρίως συνέβαινε με μεγάλα, σε σημείο που ενώ σε περίοδος ζευγαρώματος ήθελαν να πλησιάσουν μεταξύ τους, της επιτέθηκε μόλις αντιλήφθηκε ότι είναι ποιο μεγάλη, ποιο δυνατή. Ότι είναι ισχυρό το φοβάται και επιτήθεται ως άμυνα. Ένστικο ''Χτύπα πρώτος πριν σε χτυπήσουν'' (Επιβίωση)

Η κοινωνικοποίησή του με άλλους σκύλους ήταν εφικτή μόνο με ότι αντιλαμβάνεται ως μη ισχυρότερο, αρσενικό η θηλυκό, το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους. Εκτός των ηλικιωμένων όπου αντιλαμβάνεται αδυναμία.

Ναι, δεν ήταν στειρωμένος και όταν το αναρρωτήθηκαν μήπως θέλουν να του κάνουν, ήταν ήδη 4 ετών και στείρωση σε μέση και μεγάλη ηλικία είναι ότι χειρότερο.

Στο κούρεμα, στο Ιατρείο, πάντα με νάρκωση. Έχει επιτεθεί στην Ιατρό όταν κούρευε η άγγιζε την περιοχή γύρω από τον πισινό και τα πίσω πόδια. Ποτέ δεν κατάφερα να τον κάνω μπάνιο εκεί γιατί αγρίευε.

Η σχέση του με την μάνα μου είναι σεβασμός αλλά μια φορά που επιχείρησε να τον πλύνει εκεί πίσω την δάγκωσε. Ο Πατριός όπως πάντα αντιδρά με τσαπουκά σαν να μαλώνει με άνθρωπο ''Ποιος είσαι εσύ που θα κάνεις κουμάντο κλπ.'' Το ξέρω είναι τρελό!

Η σχέση του με την αδερφή μου, αγάπη, παιχνίδι και να τον μαλώσει με τρόπο δεν της κάνει κάτι αλλά πλέον ανησυχώ.
Η σχέση του με τον αδερφό μου, μόνο υποχρέωση και βόλτα αλλά πειθαρχεί γιατί του είναι αυστηρά επιβλητικός, αν και απότομος και μια φορά τον δάγκωσε.

Δεν τους θεωρεί απειλή όμως, διότι ξέρει ότι μπορεί να τους λυγίσει και οτιδήποτε άλλο είναι τυπικό απλά.

Η σχέση του με μένα. Αδερφός. Δεν θα τον άλλαζα ποτέ για κανέναν άνθρωπο. Θέλω όταν γεράσει και ''φεύγει'' να τον κρατάω συντροφιά και να τον θάψω ο ίδιος. Έπαιζα μαζί του σε ευχάριστα παιχνίδια, άλλες φορές με ανταγωνισμό τραβώντας ένα αντικείμενο με τρόπο φυσικά, συντροφιά μπροστά στην σόμπα, πολλές φορές ξαπλώναμε μαζί αγκαλιά. 'Αλλες φορές μας επιτέθηκε αγέλη και την διώξαμε με κραυγιές και επίθεση γιατί μας αιφνιδίασαν και δεν γινόταν αλλιώς. Άλλες φορές το βάλαμε στα πόδια από αγέλη πέρνοντάς τον μαζί γιατί θα μας κατασπαράζανε.

Γενικά είμαστε αδέρφια, σ΄ότι γίνει. Το περιβάλλον όμως εκπαίδευσης, είναι χαοτικότατο!

Δεν ξέρει ο σκύλος τι να κάνει. Πως να ξέρει όταν ο ένας είναι έτσι κι ο άλλος γιουβέτσι. Πως να χει έναν ενιαίο κανόνα συμπεριφοράς και σχέσης; Τέλοσπάντων με τα πολλά, μερικές φορές ακούει άλλες φορές θέλει αυστηρό τόνο και άλλες φορές μόνο άμα φωνάξεις, ειδικότερα όταν είναι στην πρίζα.

Ένα καλοκαίρι, πήγαμε θάλασσα μαζί του. Τον βάζουν να κολυμπήσει. Το λουρί δεν το βγάλανε. Βγαίνει αγχωμένος, καθώμαστε στις ξαπλώστρες, μπλέκεται. Πάω να του ξεμπλέξω, από το άγχος του μου επιτήθεται, του φωνάζω όχι, ορμάει ξανά και δαγκώνει.
Με ριμάζει τα χέρια. Τιμωρία ο ιδιοκτήτης, (σκεφτόταν να τον παρατήσει σε κάποιο χωματόδρομο στην ερημιά) ευτυχώς δεν συνέβη τίποτα τέτοιο, εγώ τον απέφυγα την πρώτη μέρα, κι όμως ερχόταν και τριβόταν αντιλαμβανόμενος τι έκανε, σαν να ζητάει συγνώμη, πέρασε βδομάδα, όλα αποκαταστάθηκαν.

Ένα άλλο καλοκαίρι πάλι, συνέβη το ίδιο μπλέξιμο στον δρόμο, επίθεση και δαγκώματα. Σακάτεμα πάλι, γάμπες, χέρια. Κάποια στιγμή σταμάτησε, πάλι τα ίδια. Τον έβαλα εγώ τιμωρία αυτή την φορά μόνο του στο δωμάτιο, δεν τον έβγαζα βόλτα εγώ για μια βδομάδα, το κάναν τ'αδέρφια μου.

Αυτό το καλοκαίρι, χθες, πρόσφατα άρχισε να παίρνει πέτρες από το έδαφος και να τις δαγκώνει, του λέω μη για να τις αφήσει. Το κάνει σε όλους και δεν είναι ότι άλλαξε κάτι, δεν τον έχουμε αμελημένο. Εκτός από το αφεντικό.
Τέλοσπάντων, τις αφήνει. Τον βγάζω, το ξανακάνει, τον λέω με αυστηρό τόνο, όχι, άστο και μου γρυλίζει, του λέω όχι και ορμάει και μου επιτήθεται πάλι.

Τον κρατάω από το λουρί μακριά μου και πηδάει και δαγκώνει το μπράτσο, χάνω τον έλεγχο, ορμάει στο δεξί και στο αριστερό χέρι και μου τα κατασπαράζει, βαθυές πληγές πάλι μέχρι το κόκκαλο. Κάνω πίσω του φωνάζω όχι, ορμάει, ε δεν μπορούσα, έτρεξα γιατι θα με ρίμαζε, με παίρνει στο κυνήγι για 50 μέτρα, σταματάω του λέω όχι, ορμάει ανάμεσα από τα μπούτια, αναγκαστικά του έριξα κλωτσιές να μείνει πίσω, απίστευτο, συνεχίζει, τρέχω, σκοντάφτω σακατεμένος μες τα αίματα σε πόδια, σε χέρι, σε πρωκτό, σε μοιρούς και φεύγει... Μένει μακριά με την γλώσσα έξω ''Νίκησα'' και περήφανος...

Ζαλίζομαι και απλά παραιτούμαι και λέω, πρέπει να φτάσω σπίτι πριν λιποθυμήσω. Απλά τα χάνω και τον αφήνω πίσω μου. Πάω σπίτι με ακολουθεί μπαίνει μέσα στην αυλόπορτα, του βγάζω το λουρί ''έκατσε'' τον αφήνω στην αυλή τρέχοντας στο μπάνιο και στο φαρμακείο. Ευτυχώς έχω εκπαίδευση νοσοκόμου μάχης και μπορώ ν'ανταπεξέλθω υπό πίεση μόνος παρά τα πρόθυρα λιποθυμίας. Έχω πάθει χειρότερα από δαγκώματα σκύλων, συμπεριλαμβανομένων και πληγμάτων από μαχαίρι και τσεκούρι και έχω κάνει και ράμμα κάτω από την παρανυχίδα σε διαλυμένο δάχτυλο από πρέσα για να το κλείσω και να θραφεί δίχως νάρκωση.
Τραύματα καθαρά, μολύνσεις μηδέν, τακτική παρακολούθηση και αλλαγή επιδέσμων, ξέρω ότι σε μια βδομάδα θα μαι εντάξι.
Αντέχω. Το τελευταίο που μ' ενοχλεί είναι τα τραύματα αν εξαιρέσουμε ότι πληκτρολογώ με ένα δάχτυλο. Αυτά θρέφουν.
Η ζημιά που έγινε όχι!

Τον έχουν στην ταράτσα τις τελευταίες ώρες, δεν τον βάζω ούτε εγώ μέσα ''Παραιτούμαι'' δεν είμαι καν ο ιδιοκτήτης!
Τ'αδέρφια μου φοβούνται η μάνα μου απελπισμένη και φοβάται και δεν ξέρει τι να κάνει και αναρρωτιέται αν θα τον ''κοιμήσουμε'' έλεος που φτάσαμε, ο πατριός της είπε βάλτον στην ταράτσα και βλέπουμε και προφανώς δεν θέλει ν' αναλάβει ευθύνη όπως πάντα, όλα έτσι τ' αφήνει στο ''Βλέπουμε'' εκτός κι αν είναι η επιχείρησή του αλλά όταν πήρε σκύλο νόμιζε ότι αγόρασε χνουδωτό αρκουδάκι, ένα παιχνίδι κι εγώ είμαι τώρα απελπισμένος...

Επίσης, δεν ακούει τίποτα και κανέναν πλέον και γρυλίζει...

Και ψάχνω λύση γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα... Προφανώς έχω θέμα μ' αυτό που έκανε ο σκύλος, έχω θέμα με τους υπόλοιπους, έχω θέμα γιατι τον αγαπάω και είναι αδερφός μου (ναι ακόμα) και αυτοί προσπαθούν ν' αποφασίσουν, 1. Αν θα τον αφήσουν αδέσποτο, θα επιβιώσει στις αγέλες αλλά θα πεθάνει της πείνας και θα ζει υπό χάλια υγεία, καιρικές συνθήκες και έλλειψη νερού 2. Αν θα τον πάνε για ευθανασία, δεν ξέρω καν τι να σκεφτώ, 3. Να τον πάνε σε φιλοζωική/ πανσιόν δεν ξέρω γω τι άλλο (αδύνατον) θα είναι χειρότερα στο κλουβί.

Κι έτσι απλά όλα γκρεμίζονται...

Τι να κάνω; Τα χω χάσει.
 


Belvigo

Well-Known Member
25 Ιουνίου 2021
240
201
Τελικά ο σκύλος σε ποιον ανηκει; γιατί μπερδεύτηκα λίγο.
Πέρα από τον κοιμησετε, παρατήσετε κλπ σκεφτήκατε καθόλου να απευθυνθείτε σε κάποιον εκπαιδευτή;
 


TheBestBoi

Well-Known Member
23 Μαϊου 2020
810
921
27
φιλε μου, το προβλημα σου ειναι τοσο σοβαρο, που εδω μεσα δεν νομιζω να μπορει να σε βοηθησει κανεις. εδω μιλαμε για μια οικογενεια μεσα στην οποια κανεις δεν εχει την παραμικρη ιδεα πως να φερθει σε ενα σκυλο, με αποτελεσμα ο σκυλος να εχει καταστραφει ψυχολογικα, και να εχει γινει ανισορροπος. αυτο γινεται οταν ανθρωποι παιρνουν σκυλο ετσι για το γαμωτο, χωρις να εχουν ιδεα που παν να μπλεξουν. κριμα για το σκυλακι μονο, τιποτα αλλο.
 
  • Like
Reactions: Orjo and Belvigo


Aliki V.

Well-Known Member
1 Μαϊου 2020
554
527
49
Νομίζω έγινε στραβά η αρχή..δεν διορθώθηκε ποτέ και φτάσατε σε μια πολύ άσχημη κατάσταση που, αντικειμενικά, χρήζει επαγγελματικής βοήθειας. Μόνο ένας εκπαιδευτής μπορεί να βοηθήσει. Καταλαβαίνεται ότι σκουπόξυλα, απομόνωση, ταράτσες κλπ μόνο χειροτερεύουν την κατάσταση. Ενδεχομένως τα σκυλάκια και τα παιδιά, είναι το ίδιο: πρέπει να ξέρουν ποιά είναι τα όριά τους και σε ποιόν υπακουνε. Δεν ξερω αν είναι συγκεκριμένα ένας. Αλλα υπακούν στους κανόνες που τους βάζει ο ιδιοκτήτης τους ή η οικογένειά τους γενικότερα. Αν κρίνω από το πώς ξεκίνησε το δικό μας ως κουτάβι και πόσο γρήγορα αυτό χειροτέρευε επειδή δεν ξέραμε να το χειριστούμε, φοβάμαι πως μονο χειρότερα θα γίνεται στην περίπτωσή σας. Χρειάζεστε έναν ΚΑΛΟ και ΕΜΠΕΙΡΟ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ειδικό, να αξιολογήσει τη συμπεριφορά του σκυλιού και τη δική σας και να ξεκινήσετε από την αρχή. Θέλει επιμονή και επιμονή γιατί είναι μια κατάσταση παγιωμένη η οποία όμως φαντάζομαι μπορεί να αλλάξει. Είναι κρίμα να το δώσετε αλλά εαν νομίζετε ότι δεν μπορείτε ν ανταπεξέλθετε, φροντίστε ώστε ο νέος ιδιοκτήτης να γνωρίζει επακριβώς την κατάσταση και να είναι ικανός και διαθέσιμος να δουλέψει μαζί του. Καλή συνέχεια!!
 
  • Like
Reactions: Orjo and Belvigo


theodss1

Well-Known Member
8 Απριλίου 2021
430
453
31
Μόνο ένας εκπεδευτης θα μπορέσει να βοηθήσει αρχικά να εκπεδευση εσάς και μετά τον σκύλο αν υπάρχει επιστροφή γιατί αν ο σκύλος έχει πολύ δυναμικό χαρακτήρα ίσως να μην διορθωθεί ποτέ κρίμα το σκυλί αλλά αυτό συμβενει όταν κανείς δεν ξέρει πως να φερθεί για παράδειγμα εγώ αγόρασα ένα dogo εγώ είχα κάποια εμπειρία με σκυλιά η γυναίκα μου δεν είχε ιδέα πρώτα εκπαιδευτηκε αυτή και μετά ο σκύλος αν περίμενα να φτάσει όχι 8 αλλά 1 χρόνον ίσως κάποια στιγμή να την δάγκωνε με σωστή εκπεδευση και δουλειά έχουμε καταφέρει μια υπέροχη συμβίωση Όταν λες ότι δαγκώνει αυτόν που τον ταιζει και γενικότερα εσάς δεν έχει αφεντικό είναι αυτός το αφεντικό
 
  • Like
Reactions: Belvigo




Orjo

Well-Known Member
22 Δεκεμβρίου 2020
475
1.073
20
Πάτρα
Έπρεπε να έχει παρέμβει εκπαιδευτής από το πρώτο πρώτο δάγκωμα. Ο σκύλος βασανίζεται ψυχολογικά και το δείχνει ξεκάθαρα νομίζω μέσα από την αιφνίδια επιθετικότητα που εμφανίζει. Εγώ πάντως μετά από την πρώτη ένδειξη ότι είναι ικανός να δαγκώσει εμένα ή οποιοδήποτε άλλο μέλος της οικογένειάς μου θα το είχα πάρει πολύ σοβαρά το θέμα. Το να μαλώνεις τον σκύλο, ο οποίος πιθανώς είναι ήδη σε υψηλή κατάσταση στρες και δέχεται διαφορετική συμπεριφορά από κάθε μέλος της οικογένειάς, τον μπερδεύει. Και αυτό με την σειρά του οδηγεί σε ανασφάλειες και επιφυλακτικότητα. Δεν μπορείς να τιμωρείς έναν σκύλο για μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά και μετά να μην του δείχνεις τι είναι επιθυμητό και τι όντως θέλεις από αυτόν. Πρέπει όλοι σας να βρείτε και να συμφωνήσετε σε μια συγκεκριμένη στάση και συμπεριφορά απέναντι στον συγκεκριμένο σκύλο, όχι ο ένας να τον μαλώνει και να τον κυνηγάει με το σκουπόξυλο και ο άλλος να παίζει μαζί του και να ανέχεται κακή συμπεριφορά. Όταν υπάρχει ανισορροπία στην δυναμική της οικογένειάς ως σύνολο, δεν γίνεται ο σκύλος να είναι ισορροπημένος. Έχει κατασταλάξει στο δάγκωμα επειδή έχει δει πως είναι αποτελεσματικό και τον "βγάζει" από δυσάρεστες για αυτόν καταστάσεις. Είναι σημαντικό λοιπόν, με την βοήθεια εκπαιδευτή, να γνωρίσετε καλύτερα τον σκύλο σας, τα όριά του και την κατάλληλη διαχείρισή του. Πρέπει το θέμα αυτό να πιαστεί από την αρχή και σιγά σιγά να ανανεωθεί η σχέση που έχει με όλους εσάς και να υπάρξει εμπιστοσύνη (και από τις 2 πλευρές). Έπειτα μπορείτε να επικεντρωθείτε και στα υπόλοιπα (συμπεριφορά του με άλλους σκύλους κτλ.).
 


Brother

Member
21 Ιουλίου 2021
5
3
31
Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Χθες αν και κάναμε μεγάλη συζήτηση στο θέμα, το μόνο που έγινε, ήταν ν'απευθυνθούν σε κτηνίατρο με σκοπό να καταλήξουν, ότι εμένα με δάγκωσε αφού τον είπα και ύστερα τον φώναξα για ν'αφήσει την πέτρα που μάσαγε κάτω, ότι η πέτρα είχε ίχνη από κάποιο θηλυκό και ότι επειδή έχουμε ίδια επίπεδα τεστοστερόνης, το καταλαβαίνει και με είδε σαν ανταγωνιστή.

Δεν ξέρω τι να πιστέψω πάντως σίγουρα δεν βλέπουμε την ρίζα του προβλήματος. Ασχολούμαστε με τα συμπτώματα και όχι με την αιτία. Το τραγικό είναι ότι η προσωρινή λύση στην οποία κατέληξαν, ήταν τα ''ηρεμιστικά/ κατασταλτικά'' χάπια... Και ''βλέπουμε''

Δηλαδή καμία εξέλιξη και δυστυχώς το να είναι σε καταστολή με φάρμακα είναι βασανιστήριο. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πραγματικά. Δεν είμαι κι ο ιδιοκτήτης για ν'αποφασίσω και τώρα είμαι συνέχεια προσεχτικός προσπαθώντας να τον αποφύγω. Χθες έτρεμα δίπλα του και ενώ πήγε να ξανακάνει βλακεία δεν έκανε γιατί φοβάται την παρουσία του αφεντικού. Μάλιστα μια φορά πλησίασε πολύ, πήγα να τραβιχτώ ήρεμα και το κατάλαβε και πήγε να με ορμίξει πάλι.

Έχω γίνει ο σάκος του μποξ. Ο σκύλος έχει ένστικτα, όσο και να σ'αγαπάει τα ένστικτα υπερέχουν και μ'όλο αυτό που χει γίνει, δεν βλέπω να διορθώνεται το θέμα. Έλεος πια, αυτή είναι η λύση τους: ''Ε να μωρε, θα του δίνουμε κατασταλτικά'' Σοβαρά μιλάμε;
 


Brother

Member
21 Ιουλίου 2021
5
3
31
Πρέπει να θεσπιστεί νόμος οπωσδήποτε, να πρέπει να βγάλεις άδεια, μετά από σεμινάρια και εξετάσεις, ώστε να χεις το δικαίωμα να έχεις κατοικίδιο. Τέλος. Η πλάκα είναι ότι εγώ δεν ήθελα καν σκύλο γιατί δεν ήξερα τι να χειριστώ και πως αλλά μέσα στους 4 μήνες τον αγάπησα και δεν μπορούσα να τον αποχωριστώ. Θεώρησα ότι ήξεραν τι κάνουν... Αλλά τελικά, ότι να ναι και ποτέ δεν συμφωνούσα με την τιμωρία απομόνωσης και τα σκουπόξυλα, ένιωθα ότι ήταν λάθος. Δεν μπορούσα να κάνω και κάτι όμως, δεν έχω καμία εξουσία. Συμφωνώ απόλυτα πως μόνο με ειδικό θα λυθεί το θέμα. Βούληση τέτοια δεν βλέπω όμως.
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.633
19.860
@Brother (!) ειλικρινά δεν ξέρω τι να σκεφτώ.
Βούληση θετική, απ'αυτόν που παίρνει τις αποφάσεις δεν υπάρχει.
Εσύ που είσαι σχετικά θετικός απέναντι στον σκύλο, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις για τίποτα που τον αφορά.
Αρα; Τι θέλεις να συζητήσουμε; Τι μπορούμε να σου πούμε, που να πιάσει τόπο;

* Ακαδημαικά: Στείρωση μπορεί να γίνει ακόμη και σε αρκετά μεγάλη ηλικία, αν πλέον επιβάλλεται.
 


Brother

Member
21 Ιουλίου 2021
5
3
31
Κάθε απόφαση όλο και χειρότερη δηλαδή, κι άλλο πλήγμα στην ψυχολογία του, μέχρι να γίνει ξανά το ίδιο, να ξαναεπαναληφθεί η λάθος τιμωρία, μέχρι να καταλήξουν στην ευθανασία, αφού έχει βασανιστεί η ψυχολογία του πρώτα.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι το πρόβλημα είναι περισσότερο ενδοοικογενειακό και πρέπει να βρω τρόπο να φύγω, ξέροντας ότι θα τον αφήσω πίσω μου σ'αυτήν την κατάσταση. Παραιτούμαι...
Ελπίζω αυτά να γίνουν μάθημα ζωής ώστε ν' αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις από άλλους και να το σκεφτούν καλά προτού αναλάβουν ευθύνη για κατοικίδιο, διότι είναι ζωή με συνείδηση.

Σας ευχαριστώ όλους.
 




riaki

New Member
16 Απριλίου 2021
3
1
38
"1. Αν θα τον αφήσουν αδέσποτο, θα επιβιώσει στις αγέλες αλλά θα πεθάνει της πείνας και θα ζει υπό χάλια υγεία, καιρικές συνθήκες και έλλειψη νερού"

Αυτό που δεν σκέφτεστε είναι ότι ένα τέτοιο σκυλάκι με αυτές τις κακοποιητικές επιθέσεις που κάνει σε όλη την οικογένεια και ιδιοκτήτες του, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες "ζημιές" σε περαστικούς, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δεν φταίνε σε τιποτα. Επίσης, πλέον διώκεστε ποινικά αν το παρατήσετε.

Το σπίτι σας όπως παρατηρήσατε και ο ίδιος, δεν είναι κατάλληλο για να έχετε ζωάκι, διότι δεν ακολουθείτε όλοι μια θετική συμπεριφορα και τους ίδιους κανόνες προς το σκύλο.

Καλέστε άμεσα ειδικό, να εκτιμήσει την κατάσταση και να πράξει τα δέοντα.

Όταν αγαπάμε πραγματικά κάτι, κοιτάμε πρώτα από όλα τις ανάγκες του ζώου και μετά τις δικές μας.
 
  • Like
Reactions: theodss1


TheBestBoi

Well-Known Member
23 Μαϊου 2020
810
921
27
Όταν αγαπάμε πραγματικά κάτι, κοιτάμε πρώτα από όλα τις ανάγκες του ζώου και μετά τις δικές μας.
μονο που απο ολους μεσα στην οικογενεια, ο μονος που φαινεται πραγματικα να αγαπαει το σκυλι, ειναι ο θεματοθετης. οι υπολοιποι η το κακομεταχειριζονται, η δεν τους πολυενδιαφερει οτι ειναι ζωντανο ον με αναγκες, και βλεπουν την ευθανασια και το να το πεταξουν στο δρομο ως ευκολες και σωστες λυσεις.

η καλυτερη λυση θα ηταν να ερθει ενας σωστος επαγγελματιας και να εκπαιδευσει ανθρωπους και σκυλο, αλλα δεν νομιζω οι υπολοιποι στην οικογενεια να ειναι διατεθυμενοι να πληρωσουν, η να προσπαθησουν. το σκυλι πρεπει να φυγει απο εκει μεσα και να παει στα χερια ενος εμπειρου χειριστη.
 


Aliki V.

Well-Known Member
1 Μαϊου 2020
554
527
49
Εγώ δεν έχω καταλάβει και συγχωρέστε με...Είστε ενήλικας? Γιατί τότε φαντάζομαι ότι κάτι μπορείτε να κάνετε....αλλά απ την άλλη αν δεν είστε πώς λέτε ότι θα βρείτε τρόπο να φύγετε και να τον αφήσετε πίσω..έχω μπερδευτεί πολυ. ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, ΟΧΙ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ!!!! Για ποιό λόγο ευθανασία??? Το σκυλάκι μπορεί να βοηθηθεί από ειδικό και να διορθώσει τη συμπεριφορά του. Γιατί δεν δοκιμάζετε να πείσετε τους υπόλοιπους ενοίκους να δώσουν το σκυλάκι τουλάχιστον? Αλλά και σε αυτή την περίπτωση θέλει, όπως προείπα, προσοχή σε ποιόν θα το δώσετε, να γνωρίζει ακριβώς τι συμβαίνει κλπ. Όπως είπε και ο @TheBestBoi φαίνεστε να είστε ο μόνος που το αγαπάει. ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙ ΑΥΤΟ!! Η χαρά που θα πάρετε μετά θα είνα πολύ μεγάλη. Σκεφτείτε το!!
 
  • Like
Reactions: GRDANE and Orjo


Belvigo

Well-Known Member
25 Ιουνίου 2021
240
201
Εγώ ακόμα δεν κατάλαβα, σε ποιον ανήκει ο σκύλος; ειναι της οικογένειας ή οχι;
 


TheBestBoi

Well-Known Member
23 Μαϊου 2020
810
921
27
Εγώ ακόμα δεν κατάλαβα, σε ποιον ανήκει ο σκύλος; ειναι της οικογένειας ή οχι;
δε μου αρεσει καθολου η λεξη "ανηκει", αλλα το σκυλι, απο οτι καταλαβα, ειναι του πατριου του θεματοθετη. στην θεωρεια μονο, εφοσων μας λεει πως το σκυλι τον φοβαται, και πως δεν ασχολειται ιδιαιτερα μαζι του.

αληθεια, το σκυλι εχει μικροτσιπ @Brother? νομιζω πως, αν δεν εχει, θα μπορουσες να το πας σε κτηνιατρο για να του βαλουν, και να το δηλωσεις στο δικο σου ονομα, πραγμα που νομικα σε κανει ιδιωκτητη. απο κει και περα εσυ αποφασιζεις.
 
  • Like
Reactions: Orjo and Belvigo


Belvigo

Well-Known Member
25 Ιουνίου 2021
240
201
Ωραία, τώρα που κατάλαβα. Ναι έχεις κάθε δικαίωμα να δράσεις και να βάλεις τα πράγματα στην θέση τους. Άμα δεν το κάνει αυτός που πρέπει τότε θα πρέπει να το κάνεις εσύ που λες ότι αγαπάς το σκυλί. Από την στιγμη που το σκυλί είναι μέσα σε μια οικογένεια μας ενδιαφέρει η ομαλή συμβίωση με όλους και όχι ποιος πήρε τον σκυλο και ποιος όχι. Στο δικό μου σπίτι έχω τρία σκυλια, εγώ τα υιοθετησα, εγώ έχω αναλάβει την φροντίδα και τα έξοδα τους. Αλλά ακούνε και όλη την οικογενεια(εμένα σε πολυ μεγαλύτερο βαθμό)γιατί όταν ένας σκύλος είναι μέσα σε μια οικογένεια δεν υπάρχει εγώ είμαι το αφεντικό/ιδιοκτήτης εμένα πρέπει να ακούει/σέβεται και εσάς μπορεί να σας δαγκώνει και να σας κάνει την ζωή δύσκολη.
 
Last edited:
  • Like
Reactions: theodss1


ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ

Well-Known Member
26 Μαρτίου 2018
1.150
2.016
... σε πρώτη ανάγνωση θα πω πως μας έχεις βάλει στην γαζωτική, στο ψιλό.

Αν πέφτω έξω στο παραπάνω το πρόβλημα είναι σοβαρότερο από το θέμα με το σκυλί. Και αν είναι έτσι αργά ή γρήγορα πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις.
 
  • Like
Reactions: Estranged and sis


theodss1

Well-Known Member
8 Απριλίου 2021
430
453
31
Και σίγουρα πρέπει να το αξιολογήσει ειδικός δεν ξερω αν μπορεί να διορθωθεί αν συνέχισει να ζει ετσι
 


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.103
Μηνύματα
895.601
Μέλη
19.914
Νεότερο μέλος
nicksugar3