Γειά σας! Πρόσφατα έχασα τον σκυλούλη μου τον Ρόνυ, 10 ετών, από αιμαγγειοσάρκωμα. Δεν μπορώ να σας εξηγήσω ιατρικά τι είναι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας μεταφέρω την εμπειρία μου μήπως και μπορέσει να σωθεί κανένα σκυλάκι από την έκγαιρη διάγνωση.
Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν κατά τον Σεπτέμβριο όπου ο Ρόνυ εμφάνισε μία κύστη στο κάτω χείλος του στην αρχή μικρού μεγέθους και μαλακή χωρίς να του δημιουργεί κάποιο πρόβλημα ούτε στο φαγητό ούτε πουθενά το σκύλί ήταν μέσα στην τρέλα και στη χαρά. Ξαφνικά μία μέρα μέσα στον Οκτώβριο ο Ρόνυ δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του με το ζόρι σηκωνόταν, τον πήγαμε άμεσα στον γιατρό όπου του έκανε όλες τις απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις οι οποίες ήταν πάρα πολύ καλές με μια μόνο μικρή αναιμία. Του δώσαμε αντιβίωση για όσο μας συμβούλεψε ο γιατρός και το σκυλί συνήλθε. Γύρω στον Νοέμβριο έβγαλε εσωτερικά στην κοιλιά του μικρά γρομπαλάκια στην αρχή μικρά, σταμάτησε να τρώει κροκέτες αλλά οποιοδήποτε μαγειρεμένο φαγητό το εξαφάνιζε σε δευτερόπλεπτα. Επίσης άρχισε να εμφανίζει μια δυσκολία στο να ξαπλώνει άνετα και να κουλουριάζεται. Πήγαμε στον γιατρό, του ξαναέκανε αιματολογικές εξετάσεις ενώ του πήρε και δείγμα για λεησμανίαση. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων συνέχισαν να δείχνουν μια μικρή αναιμία αλλά αυτή τη φορά είχε αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια καθώς και αυξημένα αντισώματα λεησμανίασης. Όπως μας είπε ο γιατρός κάποια στιγμή νόσισε από λεησμανίαση (γι' αυτό και τα αυξημένα αντισώματα) αλλά λόγω του οτι ήταν γερός οργανισμός την καταπολέμησε από μόνος του. Εντωμεταξύ, τα γρομπαλάκια στην κοιλιά του είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν και να αυξάνονται οπότε πήγαμε άμεσα για υπέρηχο κοιλίας. Εκεί διαγνώστηκε νεοπλασία στον σπλήνα χωρίς να έχει προχωρήσει εμφανώς.
Ο γιατρός μας συνέστησε άμεσα να προχωρήσουμε σε σπληνεκτομή ώστε να μην γίνει ρήξη σπλήνας, το οποίο και κάναμε. Αρχές Ιανουαρίου έγινε η επέμβαση κατά την οποία ο γιατρός διαπίστωσε οτι είχε γίνει μετάσταση και στο συκώτι (το οποίο δεν φαινόταν κατά τον υπέρηχο επειδή ήταν από την εσωτερική μεριά).
Η επέμβαση πήγε καλά, (έστειλε ο γιατρός αρκετά δείγματα για βιοψία) και ο Ρόνυ άρχισε σιγά σιγά να συνέρχεται δίνοντας σε όλους μας θάρρος οτι θα μπορέσουμε να το παλέψουμε. Μετά από 5 μέρες άρχισε να κάνει όλη μέρα εμετούς με αποκορύφωμα το βράδυ να κάνει εμετούς και διάρροια με αίμα. Δυστυχώς εκείνο το βράδυ αποδείχτηκε μοιραίο, έφυγε ήσυχα ο σκυλούλης μου μετά από εσωτερική αιμορραγία.
Ήταν μεγάλος μαχητής γιατί τόσο καιρό ενώ περνούσε τέτοιο ζόρι δεν έβγαλε άχνα ούτε μας άφησε να καταλάβουμε το πόσο υποφέρει, το πάλευε μόνος του έχοντας μόνο όλη μας την αγάπη και την αφοσίωση!
Έτσι για την ιστορία, τα αποτελέσματα της βιοψίας έδειξαν οτι είχε αιμαγγειοσάρκωμα (νεοπλασία με ταχύτατο ρυθμό εξέλιξης παρά την ηλικία του) το οποίο ξεκίνησε από τη σπλήνα και είχε κάνει μεταστάσεις σε όλη την κοιλιακή χώρα σε πολύ μικρό διάστημα.
Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν κατά τον Σεπτέμβριο όπου ο Ρόνυ εμφάνισε μία κύστη στο κάτω χείλος του στην αρχή μικρού μεγέθους και μαλακή χωρίς να του δημιουργεί κάποιο πρόβλημα ούτε στο φαγητό ούτε πουθενά το σκύλί ήταν μέσα στην τρέλα και στη χαρά. Ξαφνικά μία μέρα μέσα στον Οκτώβριο ο Ρόνυ δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του με το ζόρι σηκωνόταν, τον πήγαμε άμεσα στον γιατρό όπου του έκανε όλες τις απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις οι οποίες ήταν πάρα πολύ καλές με μια μόνο μικρή αναιμία. Του δώσαμε αντιβίωση για όσο μας συμβούλεψε ο γιατρός και το σκυλί συνήλθε. Γύρω στον Νοέμβριο έβγαλε εσωτερικά στην κοιλιά του μικρά γρομπαλάκια στην αρχή μικρά, σταμάτησε να τρώει κροκέτες αλλά οποιοδήποτε μαγειρεμένο φαγητό το εξαφάνιζε σε δευτερόπλεπτα. Επίσης άρχισε να εμφανίζει μια δυσκολία στο να ξαπλώνει άνετα και να κουλουριάζεται. Πήγαμε στον γιατρό, του ξαναέκανε αιματολογικές εξετάσεις ενώ του πήρε και δείγμα για λεησμανίαση. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων συνέχισαν να δείχνουν μια μικρή αναιμία αλλά αυτή τη φορά είχε αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια καθώς και αυξημένα αντισώματα λεησμανίασης. Όπως μας είπε ο γιατρός κάποια στιγμή νόσισε από λεησμανίαση (γι' αυτό και τα αυξημένα αντισώματα) αλλά λόγω του οτι ήταν γερός οργανισμός την καταπολέμησε από μόνος του. Εντωμεταξύ, τα γρομπαλάκια στην κοιλιά του είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν και να αυξάνονται οπότε πήγαμε άμεσα για υπέρηχο κοιλίας. Εκεί διαγνώστηκε νεοπλασία στον σπλήνα χωρίς να έχει προχωρήσει εμφανώς.
Ο γιατρός μας συνέστησε άμεσα να προχωρήσουμε σε σπληνεκτομή ώστε να μην γίνει ρήξη σπλήνας, το οποίο και κάναμε. Αρχές Ιανουαρίου έγινε η επέμβαση κατά την οποία ο γιατρός διαπίστωσε οτι είχε γίνει μετάσταση και στο συκώτι (το οποίο δεν φαινόταν κατά τον υπέρηχο επειδή ήταν από την εσωτερική μεριά).
Η επέμβαση πήγε καλά, (έστειλε ο γιατρός αρκετά δείγματα για βιοψία) και ο Ρόνυ άρχισε σιγά σιγά να συνέρχεται δίνοντας σε όλους μας θάρρος οτι θα μπορέσουμε να το παλέψουμε. Μετά από 5 μέρες άρχισε να κάνει όλη μέρα εμετούς με αποκορύφωμα το βράδυ να κάνει εμετούς και διάρροια με αίμα. Δυστυχώς εκείνο το βράδυ αποδείχτηκε μοιραίο, έφυγε ήσυχα ο σκυλούλης μου μετά από εσωτερική αιμορραγία.
Ήταν μεγάλος μαχητής γιατί τόσο καιρό ενώ περνούσε τέτοιο ζόρι δεν έβγαλε άχνα ούτε μας άφησε να καταλάβουμε το πόσο υποφέρει, το πάλευε μόνος του έχοντας μόνο όλη μας την αγάπη και την αφοσίωση!
Έτσι για την ιστορία, τα αποτελέσματα της βιοψίας έδειξαν οτι είχε αιμαγγειοσάρκωμα (νεοπλασία με ταχύτατο ρυθμό εξέλιξης παρά την ηλικία του) το οποίο ξεκίνησε από τη σπλήνα και είχε κάνει μεταστάσεις σε όλη την κοιλιακή χώρα σε πολύ μικρό διάστημα.
