Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα σκέφτομαι ξανά και ξανά αν και δεν μπορώ να το αποφύγω καθόλου. Γυρνάω μέσα στο σπίτι και συνέχεια νομίζω πως θα πεταχτεί στα πόδια μου και θα αρχίσει να παίζει και να με δαγκώνει. Μόνη μου δεν μπορώ να κάτσω σπίτι πια αν δεν είναι και κάποιος μαζί μου.. Μου είπαν ήδη κι άλλοι άνθρωποι να σκεφτώ την ιδέα ενός καινούργιου κουταβιού αλλά δεν μπορώ ακόμα να κάνω κάτι τέτοιο.
Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για το μεγάλο post αλλά ειλικρινά αν σας πω όλες τις λεπτομέρειες θα είναι πολύ μεγαλύτερο.
Μέχρι την Κυριακή το βράδυ ήταν μια χαρά. Νωρίς το πρωί της Δευτέρας ξύπνησα από μια έντονη μυρωδιά στο σπίτι. Είχε κάνει διάρροια, αλλά όχι φυσιολογική. Ήταν σαν νερό (σε πυκνότητα) αλλά δεν είχε αίμα. Σκέφτηκα ότι κάτι θα έφαγε και δεν την πήρα χαμπάρι και την πείραξε. Δεν της έδωσα να φάει και πήρα τηλέφωνο τον γιατρό. Μου είπε αν συνεχίσει να την πάω να την δει.
Νωρίς το απόγευμα λοιπόν, ύστερα από 2-3 αντίστοιχες διάρροιες την πήγα να την δει. Μου έδωσε αγωγή με Augmentine, Flagyl και Losek. Το πρωί της Τρίτης (των Φώτων) ήταν η τελευταία (μέχρι εκείνη τη στιγμή) διάρροια που έκανε και μάλιστα μικρή ποσότητα και χωρίς ιδιαίτερη μυρωδιά. Κι εκεί ξεκίνησαν οι εμετοί...
Όλη την ημέρα την θέρισαν οι εμετοί. Κακά της έκανε το μεσημέρι , διάρροια μεν, πιο πηχτή δε και σκέφτηκα ότι καλυτερεύει το εντερικό πρόβλημα. Πήρα τηλέφωνο το γιατρο και του είπα για τους εμετούς και την πήγα το ίδιο απόγευμα πάλι να την δει. Της έδωσε serenia ενέσιμη και επειδή τα χαπάκια τα έκανε συνέχεια εμετό μου είπε να της δίνω και λίγο primperan. Μας έβαλε καθετηράκι και ορό LR με εντολή να της δίνουμε κάθε μια ώρα όλη τη νύχτα για 15-20 λεπτά. Ήδη είχε χάσει 3,5 κιλά..΄Ηταν από την Κυριακή νηστική.
Κλείσαμε ραντεβού την Τετάρτη για γαστροσκόπιση.
Πήγαμε λοιπόν και την κάναμε και της δώσαμε ένα βαζάκι βάριο (σε μέγεθος ουροσυλλέκτη) για να μπορέσει την επόμενη μέρα να της βγάλει ακτινογραφία για να κάνει σκιαγράφηση. Η γαστρσκόπιση δεν έδειξε ξένο σώμα ή κάποιο άλλο πρόβλημα. Την Τετάρτη επίσης, όσο περιμέναμε τον γιατρό το σκυλάκι άρχισε για πρώτη φορά ένα τρέμουλο, χωρίς συγκριμένη συχνότητα. Όταν ξύπνησε από τη νάρκωση το ξαναέκανε και της βάλαμε θερμόμετρο μήπως ανεβάζει πυρετό. Αντιθέτως είχε υποθερμία (37,5). Ένα λεπτό αφού της έβγαλε το θερμόμετρο έκανε πάνω στο κρεβάτι την πιο έντονη διάρροια που είχε κάνει μέχρι τότε με τη χειρότερη μυρωδιά που μπορείτε να φανταστείτε. Αυτό μου είπε ο γιατρός ότι τον ανησύχησε πολύ (άλλο να στο λένε κι άλλος να το βλέπεις/μυρίζεις μόνος σου). Πήρε δείγμα σε μια σύριγγα και μου είπε ότι θα το στείλει για καλλιέργεια. Παρόλο που είχαμε κάνει το εμβόλιο για τύφο, τα συμπτώματα αυτό έδειχναν και ήθελε να το ελέγξει.
Συνεχίζαμε κανονικά τον ορό αλλά κάθε 2 ώρες για μια ώρα γιατί πλέον δεν της έδινα νερό παρά μόνο 2-3 γουλιές ανά μισή ώρα. Το βάριο που της δώσαμε την ξετίναξε, και έκανε συνέχεια εμετό και μάλιστα κατακίτρινο.Την Πέμπτη είχαμε πει να πάω για την σκιαγράφηση. Δυστυχώς το είχε βγάλει όλο με τους εμετούς και δεν μπορέσαμε να την κάνουμε. Αλλάξαμε αγωγή και αφού της χορήγησε πάλι serenia για να κόψουμε τους εμετούς, έπρεπε κάθε 6 ώρες να της δίνω tagamet ενέσιμο, peptonorm, flagyl, και λίγο λίγο βάριο μήπως το κρατήσει το στομάχι της και κάνουμε την εξέταση. Φυσικά αυτό δεν έγινε. Ένα κιλό ακόμα ελαφρύτερη..
Την Παρασκευή το πρωί συνάντησα διάρροια σε 2 σημεία στο σπίτι με σχεδόν την ίδια άσχημη μυρωδιά όπως της Τετάρτης. Την πήγα στο γιατρό να την δει και να της αλλάξουμε καθετηράκι. Είπα του γιατρού ότι έχει χάσει πολύ βάρος και είναι ήδη 5 μερές νηστική (όχι ότι θα κράταγε τίποτα το στομάχι της) και μου είπε πως πρέπει να μπει μόνιμα σε ορό και να της χορηγηθεί φαγητό μέσω αυτού. Μου είπε να την κρατήσει αλλά αφού ήμουν 24 ώρες μαζί της, μου έδωσε το μηχάνημα υποστήριξης και ένα baxter (φαγητό σε όρο), το ρύθμισε σε ταχύτητα και συχνότητα, το συνέδεσε και το μόνο που θα έκανα ήταν να το βάλω στην πρίζα και να πατήσω run.
Από αργά το μεσημέρι και μετά χειροτέρεψε. Δεν έπινε νερό, ενώ της προηγούμενες μέρες όταν έβλεπε το μπωλ έκανε σαν τρελή. Τα σάλια της είχαν γίνει κολλώδη (τις τελευταίες 2 μέρες). Το απόγευμα τα έκανε 2 φορές πάνω της με διαφορά ενός τετάρτου και λίγο αργότερα την είδα που είχε τεντώσει τα πόδια της. Ανέπνεε πολύ βαριά και και ενώ προσπαθούσα να της τα λυγίσω δεν γινόταν τίποτα. Πήρα τον γιατρό και μου είπε να την πάω σφαίρα. Μόλις μήκαμε στο αμάξι με τον αρραβωνιαστικό μου και διανύσαμε τα πρωτα 50 μέτρα, μας άφησε.
Flagyl, Losek, Tagamet, Peptonorm, Primperan, Serenia, Augmentine, LR, και Baxter...
Πόσα φάρμακα ακόμα να της έδινα?
Μας είπαν κι άλλοι γιατροί εκεί τη γνώμη τους αλλά ήταν πολύ οξύ για να είναι γαστρεντερίτιδα, πολύ "αργό" για να είναι φόλα, και οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν ήταν τύφος. Ίσως να είχε κάποιο μικρόβιο ή κάποιον ιό εκ γενετής. Ήταν από την αρχή πολύ ευαίσθητη αλλά δεν είχε πάει το μυαλό μου σε κάτι τέτοιο. Πάντα με το παραμικρό που έτρωγε ξεκίναγε διάρροια. Αυτός ήταν κάθε φορά ο λόγος που καθυστερούσαμε τα εμβόλιά της.
Δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να κάνω. Εγώ είμαι με τενοντίτιδα στο δεξί χέρι γιατί 5 μέρες την κρατούσα συνέχεια αγκαλιά για τις επισκέψεις στον γιατρό και ο αρραβωνιαστικός μου με διάταση σπονδύλου από την Πέμπτη που πήγε να την σηκώσει. Έχουμε κοιμηθεί το πολύ 3 ώρες ο καθένας όλη την εβδομάδα αλλά ειλικρινά δεν μας νοιάζει. Το σκυλάκι μας δεν είναι πια μαζί μας. Θα είχε κάνει το τελευταίο εμβόλιο αυτή την εβδομάδα και αύριο θα την πηγαίναμε την πρώτη της βόλτα.
Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου αυτό το αίσθημα της απώλειας, του κενού.
Δεν ξέρω αν έκανα κάπου λάθος, τουλάχιστον αυτό ελπίζω. Δυστυχώς όμως φαινόταν ότι ήταν πολύ άρρωστο, απλά παρατείναμε ίσως λίγο τη ζωούλα της. Αν μπορούσα να κάνω περισσότερα θα τα έκανα.
Τουλάχιστον τώρα δεν πονάει.. Απλώς μας λείπει πολύ...
