Συνήθως προσαρμοζονται μια χαρά. Τα περισσότερα σκυλιά άλλωστε προτιμούν την συντροφιά από το να είναι μόνα τους ολημερίς σε μια αυλή. Για να σου δώσω να καταλάβεις, ο θείος μου κάποτε αγόρασε ένα καθαρόαιμο λυκοσκυλο, το οποίο το είχανε αποκλειστικά σε αυλή μεγάλης έκτασης. Επί μονιμου βάσεως έπρεπε να είχανε κλειδωμένες τις πόρτες αλλιώς τις άνοιγε και έμπαινε μέσα στο σπίτι και αρνούνταν πεισματικά να βγει και σκέψου ότι δεν ήταν μόνος είχανε και δεύτερο σκυλο.
Άλλα πάλι δεν είναι τόσο εύκολα, αρκετά παλιά είχα ένα ημιαδεσποτο σκυλάκι το οποίο ήθελα πολύ να το παρω μέσα να το υιοθετησω κανονικά, αυτό ήταν μαθημενο να πηγαίνει παντού, όπου ήθελε. Ερχόταν όμως κοιμόταν και στην αυλη, ήταν μικρόσωμο οπότε χώραγε και μπαινοβγαινε από την καγκελοπορτα. Όταν έκανα το "λαθος" να το πάρω μέσα, να το περιορίσω σε τέσσερις τοίχους, έπεσε σε τέτοια κατάθλιψη που σταμάτησε να τρώει (ούτε κρέας δεν δεχοταν), να πίνει νερό, δεν ανταποκρίνοταν ούτε σε χαδια ούτε σε παιχνίδια. Δεν συγκινούνταν από τίποτα. Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορούσα να το αφήσω να μου πεθάνει από την στεναχώρια, μόλις το άφησα ελεύθερο, έκανε τέτοια χαρά που δεν περιγράφεται, άρχισε να φέρνει σβούρες γύρω από τον εαυτό του, να τρέχει πάνω κάτω, να χοροπηδάει.
Εγώ θα σε συμβούλευα-εφοσον είναι εφικτό-πριν την πάρεις στην πόλη να μπει για λίγες μέρες μέσα στο σπίτι που ήδη μένει, ούτως ώστε να δείτε ποια θα είναι η αντίδραση της στον περιορισμό. Δηλαδή να είναι μέσα,να βγαίνει βόλτα με το λουρί κλπ, ότι δηλαδή θα κάνει και στην πόλη.
