Καλησπερα στην ομαδα ειμαι καινουριος εδω. Χθες δυστυχως ηρθε η τραγικη ωρα οπου κληθηκα να βιωσω την απωλεια του ''παιδιου'' μου του Μαξ. Τον Αυγουστο θα εκλεινε τα 9 του χρονια. Δυστυχως χτυπηθηκε απο καρκινο και αναγκαστηκαμε να καταφυγουμε στη λυση της ευθανασιας διοτι θα υπεφερε, με προτροπη παντα της κτηνιατρου μας που ειναι υπεροχος ανθρωπος. Ο Μαξ ηταν τα παντα για μενα και δυστυχως τωρα πρεπει να το παρω αποφαση οτι εφυγε. Δεν το εχω συνειδιτοποιησει ακομα νομιζω οτι θα γυρισω σπιτι και θα τον δω να με υποδεχεται με την κουνιστη ουρα του. Τοσο κλαμα δεν εχω ξαναριξει ποτε στη ζωη μου ημουν μαζι του στην ευθανασια τον χαιδευα και το φιλουσα ακομα και οταν πια εδρασε το φαρμακο. Του εκανα ταφη σε κοιμητηριο ζωων με φωτογραφια και στιχακι και μαζι του βαλαμε και το λουρι της βολτας του. Ηταν το πρωτο τετραποδο παιδι μου και δεν ξερω αν θελω να ξαναυιοθετησω γιατι φοβαμαι μην τον προδωσω.
Απώλεια κατοικιδιου
- Thread starter Μάρκος Μαξ
- Ημερομηνία δημιουργίας
Λυπάμαι πολύ για τον Μαξ σου.
Δυστυχως η απώλεια του αγαπημένου μας σκύλου, είναι κάτι που οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουμε βιώσει.
Υπάρχουν θεωρώ 2 τρόποι αντιμετώπισης. Ο ένας που λέει δεν παίρνω άλλον σκυλο επειδή φοβάμαι μην προδωσω αυτόν που είχα ή επειδή δεν θέλω να ξαναβιωσω την απώλεια και ο άλλος της άμεσης απόκτησης ενός νέου συντρόφου.
Επειδή έχω ζήσει και τους 2, άλλος είναι ο πόνος που βιώνεις μόνος σου και άλλος ο πόνος που βιώνεις παρέα με 4 νέα πατουσια. Ο ένας είναι βαρυς επιπονος και τρομερά ψυχοφθορος, ενώ ο άλλος σταδιακά μετατρέπεται σε μια πολύ όμορφη και γλυκιά ανάμνηση.
Ο καθένας όπως νοιώθει.
Καλό του ταξίδι.
Δυστυχως η απώλεια του αγαπημένου μας σκύλου, είναι κάτι που οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουμε βιώσει.
Υπάρχουν θεωρώ 2 τρόποι αντιμετώπισης. Ο ένας που λέει δεν παίρνω άλλον σκυλο επειδή φοβάμαι μην προδωσω αυτόν που είχα ή επειδή δεν θέλω να ξαναβιωσω την απώλεια και ο άλλος της άμεσης απόκτησης ενός νέου συντρόφου.
Επειδή έχω ζήσει και τους 2, άλλος είναι ο πόνος που βιώνεις μόνος σου και άλλος ο πόνος που βιώνεις παρέα με 4 νέα πατουσια. Ο ένας είναι βαρυς επιπονος και τρομερά ψυχοφθορος, ενώ ο άλλος σταδιακά μετατρέπεται σε μια πολύ όμορφη και γλυκιά ανάμνηση.
Ο καθένας όπως νοιώθει.
Καλό του ταξίδι.
Λυπαμαι πολυ για το συντροφακι σας που χασατε, σιγουρα κανενας λόγος δε μπορει να σας παρηγορησει.
Μη διστασετε να βαλετε ενα νεο συντροφακι στη καρδια σας οταν θα νιωσετε καλυτερα. Ο χωρος που πιανει το καθενα στη καρδια μας ειναι ξεχωριστος και μενει εκει για παντα...
Μη διστασετε να βαλετε ενα νεο συντροφακι στη καρδια σας οταν θα νιωσετε καλυτερα. Ο χωρος που πιανει το καθενα στη καρδια μας ειναι ξεχωριστος και μενει εκει για παντα...
Καλησπέρα σας!
Βρείτε όσο το δυνατόν γρηγορότερα ένα άλλο,θα σας βοηθήσει πάρα πολύ!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους είμαστε μεγάλη οικογένεια μένω με τους γονείς και τα αδέρφια μου, η αλήθεια είναι ότι θέλουν να πάρουν καινούριο σκυλί εγώ είμαι αυτός που δεν είμαι σίγουρος για τον λόγο ότι δεν θέλω να τον προδώσω. Βαθιά μέσα μου ξέρω ότι θα χαίρεται μαζί μας από κει ψηλά κι άμα πάρουμε καινούριο σκυλάκι θα το προσέχει από κει πιστεύω.
Όταν πέθανε ο πρώτος μου σκύλος, (δέκα χρόνια μαζί αχώριστοι), απλά μου πήρε ένα εξάμηνο να χαϊδέψω άλλο σκύλο! Να αποκτήσω άλλο ούτε κατά διάνοια! Πέρασε άλλος ένας χρόνος, συνολικά 1,5, πριν μπει στη ζωή μου ο επόμενος. Ζήσαμε αυτοκόλλητοι για 17 χρόνια και μετά στο δίμηνο μετά το θάνατο του, μπήκε στη ζωή μου ο επόμενος. Όπως βλέπεις δεν υπάρχει μαγική συνταγή για το πότε θα είσαι έτοιμος αλλά σίγουρα όσο κλισέ κι αν ακούγεται, ΌΤΑΝ θα είσαι έτοιμος, εξίσου απλά θα υποδεχτείς το νέο σου σκύλο-σύντροφο!
Καλοταξιδος να ειναι ο Μαξ. Να πραξετε οπως νιωθετε...
Προσωπικά, χρειάστηκα πάνω από 20 χρόνια για να αποκτήσω άλλο σκύλο. Είχα δύο σκυλιά την ίδια περίοδο της ζωής μου. Το ένα το φόλιασαν σε ηλικία 10 χρονών, το άλλο έφυγε από καλαζάρ. Ίσως να φταίει ότι τότε δεν έκλαψα.
Ο καθένας έχει την δική του διαδρομή στο πένθος.
Προσωπικά, χρειάστηκα πάνω από 20 χρόνια για να αποκτήσω άλλο σκύλο. Είχα δύο σκυλιά την ίδια περίοδο της ζωής μου. Το ένα το φόλιασαν σε ηλικία 10 χρονών, το άλλο έφυγε από καλαζάρ. Ίσως να φταίει ότι τότε δεν έκλαψα.
Ο καθένας έχει την δική του διαδρομή στο πένθος.
Last edited:
Λυπάμαι πάρα πολύ 
Καλό ταξίδι Μαξ... Να έρθει γρήγορα η μέρα που θα τον θυμάσαι και θα χαμογελάς για τις όμορφες στιγμές που ζήσατε για αυτά τα 9 χρόνια μαζί...
Καλό ταξίδι Μαξ... Να έρθει γρήγορα η μέρα που θα τον θυμάσαι και θα χαμογελάς για τις όμορφες στιγμές που ζήσατε για αυτά τα 9 χρόνια μαζί...
Καλό του ταξίδι!!
Όταν έχασα την πρώτη μου Γαλλίδα, στης 3 μέρες πήρα άλλο σκυλί ( μου την έκανε δώρο ο εκτροφεας και φίλος μου)- και τότε ορκιστκα να μην ξανά μείνω ποτέ με ένα σκυλί, επειδή αυτή η απώλεια, το άδειο σπίτι- δεν παλεύεται με τίποτα.
Από 2 που σχεδίαζα, εγιναν 4!(τα γαλλικα- + 3 αδέσποτα)
Τον Νοέμβριο έχασα την αγαπημένη μου MonaLisa- και πριν από ένα μήνα αποκτησα την Gioconda!!
Δεν ξεχνιούνται τα πρώτα σκυλια!! Αλλά ένα δεύτερο απαλύνει τον πόνο!
Είναι το καλύτερο φάρμακο!
Όταν έχασα την πρώτη μου Γαλλίδα, στης 3 μέρες πήρα άλλο σκυλί ( μου την έκανε δώρο ο εκτροφεας και φίλος μου)- και τότε ορκιστκα να μην ξανά μείνω ποτέ με ένα σκυλί, επειδή αυτή η απώλεια, το άδειο σπίτι- δεν παλεύεται με τίποτα.
Από 2 που σχεδίαζα, εγιναν 4!(τα γαλλικα- + 3 αδέσποτα)
Τον Νοέμβριο έχασα την αγαπημένη μου MonaLisa- και πριν από ένα μήνα αποκτησα την Gioconda!!
Δεν ξεχνιούνται τα πρώτα σκυλια!! Αλλά ένα δεύτερο απαλύνει τον πόνο!
Είναι το καλύτερο φάρμακο!
Μετά τον θάνατο του 1ου σκύλου που θυμάμαι κι έζησα στην οικογένειά μου (ήμουν αρκετά πιτσιρικάς) και λόγω του ότι είχε τύχει σχεδόν ταυτόχρονα με την απώλεια της γιαγιάς μου, ορκιστηκα (σαν παιδάκι που τα έβλεπα ακόμα ρομαντικά), να μην στεναχωρήσω ξανά κανέναν στη ζωή μου. Βέβαια σχετικά γρήγορα διαπίστωσα ότι οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων είναι κάπως πιο πολύπλοκες τελικά. Όσον αφορά όμως τους τετράποδους φίλους μας ευτυχώς όλα είναι πολύ ευκολα. Από τότε μέχρι και σήμερα που διανύω την 5η δεκαετία της ζωής μου, έχω προσπαθήσει να φέρομαι με τέτοιο τρόπο στα κατά καιρούς σκυλιά μου, έτσι ώστε όταν φεύγουν, να σκέφτομαι πίσω και να χαμογελώ. Να μην αισθάνομαι τύψεις, αλλά να σκέφτομαι πόσο τυχερά υπήρξαν σε σχέση με άλλα, για τη ζωή που τους πρόσφεραν..
