Φίλε veterianian, διαφωνώ μαζί σου. Είμαι στον ευρύτερο χώρο της υγείας, και οφείλουμε να σεβόμαστε τις ανησυχίες και τους φόβους των συνοδών-συγγενών, την αγάπη που έχουν για τους ασθενείς-ανθρώπους τους (κατ’επέκταση και των σκύλων τους), και να έχουμε την υπομονή και τις γνώσεις-εμπειρία, να τους εξηγούμε, εάν και γιατί πρέπει να κάνουμε κάποια εξέταση, ή γιατί πρέπει να ακολουθήσουμε την τακτική που προτείνουμε, είτε αυτή είναι θεραπευτική είτε διαγνωστική. Αυτό βοηθάει πάρα πολύ στο να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη ανάμεσα σε εμάς και στον ασθενή-συγγενείς. ΠΟΤΕ δεν θα μπεις σε λάθος μονοπάτια όπως λες, εάν είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις τις πληροφορίες που σου παρέχουν, και χρησιμοποιήσεις τα χρήσιμα στοιχεία του ιστορικού, σε συνδυασμό πάντα με τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης, για να φτάσεις στην σωστή διάγνωση, να μην αναφέρω δε τις επιπλέον άχρηστες εξετάσεις που θα γλιτώσεις. Ξέρεις πόσες φορές με βοήθησαν συζητήσεις με ασθενείς ή συγγενείς και πόσο βοήθησαν στην σωστότερη αντιμετώπιση; Και ας λέγανε π.χ. να κάνουμε αυτή ή την άλλη εξέταση, ή μήπως έχει αυτό ή το άλλο. Το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή εκ μέρους μας, όσο δύσκολο και εάν είναι αυτό, ειδικά εάν είμαστε εξαντλημένοι από την κούραση. Πάντα φιλικά.