Ο σκύλος μου πάσχει από δυσπλασία του αγκώνα.
Η διάγνωση έγινε πριν 1,5 περίπου χρόνο και μήνα με τον μήνα η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνονταν ραγδαία. Ο σκύλος παρόλα τα συμπληρώματα χονδροϊτίνης/ γλυκοζαμίνης, την απώλεια βάρους και την μείωση της δραστηριότητας, έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται η αρθρωση του αγκώνα, χειροτέρευε όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να χρειάζεται αρκετά συχνά να του χορηγώ αντιφλεγμονώδη για να μην πονάει.
Ήμουν έτοιμη να προχωρήσω σε χειρουργείο, αλλά λόγω του ότι ταυτόχρονα έπασχε και από προστατιτιδα, η οποία δεν υποχωρούσε παρόλο τις γενναίες δόσεις Baytril, αποφάσισα πρώτα να τον στειρώσω και μετά να κάνουμε το χειρουργείο στον αγκώνα του.
Το εντυπωσιακό είναι πως μετά τον ευνουχισμό, η κλινική εικόνα του ζώου όσον αφορά στην δυσπλασία, παρουσίασε θεαματική βελτίωση. Ο σκύλος μου μέσα σε 2 μήνες έπαψε να χωλαίνει και επάνήλθε στους προ της εκδήλωσης του προβλήματος ρυθμούς του.
Εν ολιγοις, ότι δεν κατάφεραν τα φάρμακα, τα συμπληρώματα διατροφής, η απώλεια βάρους και η μείωση της δραστηριότητας, το κατάφερε η …στείρωση (?)!
Ο σκύλος πλέον είναι μια χαρά, δεν κουτσαίνει, δεν πονάει και φυσικά δεν θα χειρουργηθεί.
Ξέρετε εάν και κατά πόσο σχετίζεται η στείρωση με την βελτίωση της κλινικής εικόνας των δυσπλαστικων σκύλων? Έχει κάποιος σχετική εμπειρία ή κάποιο άρθρο/μελέτη υπόψη του?
Η διάγνωση έγινε πριν 1,5 περίπου χρόνο και μήνα με τον μήνα η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνονταν ραγδαία. Ο σκύλος παρόλα τα συμπληρώματα χονδροϊτίνης/ γλυκοζαμίνης, την απώλεια βάρους και την μείωση της δραστηριότητας, έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται η αρθρωση του αγκώνα, χειροτέρευε όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να χρειάζεται αρκετά συχνά να του χορηγώ αντιφλεγμονώδη για να μην πονάει.
Ήμουν έτοιμη να προχωρήσω σε χειρουργείο, αλλά λόγω του ότι ταυτόχρονα έπασχε και από προστατιτιδα, η οποία δεν υποχωρούσε παρόλο τις γενναίες δόσεις Baytril, αποφάσισα πρώτα να τον στειρώσω και μετά να κάνουμε το χειρουργείο στον αγκώνα του.
Το εντυπωσιακό είναι πως μετά τον ευνουχισμό, η κλινική εικόνα του ζώου όσον αφορά στην δυσπλασία, παρουσίασε θεαματική βελτίωση. Ο σκύλος μου μέσα σε 2 μήνες έπαψε να χωλαίνει και επάνήλθε στους προ της εκδήλωσης του προβλήματος ρυθμούς του.
Εν ολιγοις, ότι δεν κατάφεραν τα φάρμακα, τα συμπληρώματα διατροφής, η απώλεια βάρους και η μείωση της δραστηριότητας, το κατάφερε η …στείρωση (?)!
Ο σκύλος πλέον είναι μια χαρά, δεν κουτσαίνει, δεν πονάει και φυσικά δεν θα χειρουργηθεί.
Ξέρετε εάν και κατά πόσο σχετίζεται η στείρωση με την βελτίωση της κλινικής εικόνας των δυσπλαστικων σκύλων? Έχει κάποιος σχετική εμπειρία ή κάποιο άρθρο/μελέτη υπόψη του?
