Ειρήνη, δεν έχεις σκύλο, έχεις κουταβάκι ακόμα!
Τι σε έχει πιάσει και βιάζεσαι τόσο;
Καταρχήν νομίζω απαγορεύεται (ο ΚΟΕ δεν θα δώσει χαρτιά στα κουτάβια) το ζευγάρωμα σε τόσο νέο ζώο (9 μηνών!).
Είναι το πρώτο σου Ακίτα; Συζήτησέ το με τον εκτροφέα σου να δεις τι θα πει (θα σε κράξει, ετοιμάσου).
Δεν είναι δυνατόν να ξέρεις αν αξίζει να ζευγαρώσει αφού ακόμη δεν έχει ενηλικιωθεί (ούτε μορφολογικά αλλά και ούτε έχει ωριμάσει ο πραγματικός του χαρακτήρας) για να μην πω για εξετάσεις που πρέπει να κάνεις (για κληρονομικές ασθένειες).
Τα Ακίτα αλλάζουν χαρακτήρα αρκετά ραγδαία μετά τους 17 μήνες. Δεν θα είναι όπως τώρα (στο υπογράφω με αίμα αυτό). Βέβαια σου αξίζουν συγχαρητήρια για την καλή του διαγωγή ως τώρα, Μπράβο σου (και στον εκτροφέα φυσικά). ΔΕΝ έχει τελειώσε ο σκύλος όμως και ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να ξέρει σε αυτή τη φάση αν είναι ή δεν είναι άξιος να κάνει απογόνους.
Επίσης (ως ιδιοκτήτρια αρσενικών σκύλων μόνο, ανέκαθεν), πρέπει να σου τονίσω πως ΔΕΝ έχει μόνο ο ιδιοκτήτης της θηλυκιάς ευθήνη ως προς το ζευγάρωμα, την ποιότητα των κουταβιών και το πως θα δωθούν.
Γενετικά, 50-50 είναι τα γονίδια (μισά από μάνα, μισά από πατέρα) και πρέπει να το θυμάσαι αυτό. Σε αφορούν ΟΛΑ που έχουν να κάνουν με τα κουτάβια του σκύλου σου.
Κάποτε ΑΝΑΓΚΑΣΑ την ιδιοκτήτρια μιας θηλυκιάς (που ζευγάρωσε με τον δικό μου) να φροντήσει τα κουτάβια σωστά και για μεγαλύτερο διάστημα απ' όσο σκόπευε (ήθελε να τα ξεφορτωθεί 35 ημερών!) επειδή δεν υπέγραφα το χαρτί ότι ζευγάρωσε με τον δικό μου διαφορετικά!
Γιατί το έκανα; Από καθαρή ηθική και υπευθυνότητα.
Όταν μάλιστα είδα πόσο δύσκολο ήταν να δωθούν τα κουτάβια (παρ' όλο που κι οι δύο γονείς κέρδιζαν σε εκθέσεις) δεν ξαναζευγάρωσα το σκύλο μου, ενώ με παρακάλαγε ένας "εκτροφέας" για χρόνια ολόκληρα.
Και αυτό οφείλεις να το σκεφτείς. Ο σκύλος σου θα "παράγει" 9-13 κουτάβια (μέσον όρο στη φυλή). Να ΑΝΑΚΡΙΝΕΙΣ τον ιδιοκτήτη της θηλυκιάς: ΠΩΣ τα θα δώσει και ΠΟΥ; Ξέρει πως ίσως να του μείνουν 3-4 για πάνω από 5 μήνες;
ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ γι' αυτή τη πανάκριβη/τεράστια γέννα μεγαλόσωμων κουταβιών;
Επίσης, πρέπει να ξέρεις πως αν ζευγαρώσεις τον σκύλο σου όταν είναι στην εφηβεία ενδέχεται να το ζητάει περισσότερο εφ' όρου ζωής. Δεν ξέρω αν θέλεις να ζεις μ' έναν σκύλο που είναι ΜΟΝΙΜΩΣ σε σκεπτικό "επιβήτορα".
Από την άλλη, πίστεψέ με, αν ΔΕΝ ζευγαρώσει ΠΟΤΕ του, δεν θα καταλάβει τίποτα και ΔΕΝ θα του λείψει κάτι. Αυτό ισχύει για τους περισσότερους σκύλους αλλά για το Ακίτα σου πιο πολύ (έχουν χαμηλές "ορμές").
Τέλος, δεν δέχομαι ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να ζευγαρώνει σκύλος που δεν έχει πάει σε έκθεση (και να πάρει εξαιρετική αξιολόγιση). Μόνο και μόνο το ότι αυτό θα βοηθήσει στο να δωθούν τα κουτάβια σε καλές οικογένειες είναι αρκετό από μόνο του (χωρίς να αναφέρω το τι έχεις να μάθεις για τον σκύλο σου εκεί).
