Πριν αρκετούς μήνες, ένα λυτό θηλυκό ντόγκο επιτέθηκε στη μικρή μου από το πουθενά (και μάλιστα βράδυ που ξεκίναγε τριήμερο αργίας, αλλίμονο που θα συνέβαινε μέρα/ώρα που θα 'ταν ανοιχτά τα κτηνιατρεία), τη βούτηξε απ' το λαιμό και την τίναζε στον αέρα, ευτυχώς με λίγες σωματικές ζημιές μιας και πρόλαβα και έπεσα κυριολεκτικά όλη πάνω της, η Μελίνα ήταν στο λουρί της δίπλα μου ως συνήθως -εμένα το άλλο σκυλί δε με πείραξε, παρότι είχα χώσει τα νύχια μου ΟΛΟΚΛΗΡΑ μέσα στο λαιμό της για να αφήσει τη δικιά μου, με πείραξε κυρίως η μ@λάκω που το χε λυτό και που μετά το συμβάν απλώς σηκώθηκε και έφυγε, δε ρώτησε καν αν χρειάζομαι βοήθεια, εγώ ή το σκυλί μου (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, δυστυχώς μέσα στην ταραχή μου ούτε τα στοιχεία της κράτησα, ούτε αστυνομία φώναξα, έπιασα το κορίτσι μου αγκαλιά και γέμισαν αίματα τα χέρια μου, ήμουνα μόνη, χωρίς αυτοκίνητο και ήθελα μόνο να βρω διανυκτερεύουσα κλινική να σωθεί). Οι σχετικά ελαφριές σωματικές ζημιές ξεπεράστηκαν ήδη εδώ και καιρό, ψυχολογικά όμως της έχει μείνει ένα θέμα με τα μεγαλόσωμα (σε σχέση με τα 8 κιλά της) και άσπρα θηλυκά, ιδιαίτερα τα αστείρωτα. Έχει κάνει αρκετή πρόοδο ομολογώ (στις αρχές, της έφευγαν τσίσα με το που έβλεπε άσπρο σκύλο...), ειδικά με μια τσοπανούλα ήρεμη και κοινωνική που πετυχαίνουμε συχνά στη βόλτα. Επίσης, έχουμε ένα αρσενικό ντόγκο κούταβο, με τον οποίο είμαστε σε ουδέτερη/οριακά θετική φάση, ίσως επειδή είναι νεαρός; επειδή είναι στειρωμένος; δεν ξέρω. Με τα στειρωμένα θηλυκά, είμαστε σε καλό δρόμο, αν και σε κάποια της βγαίνει φόβος (γάβγισμα, αλλά με την ουρά στα σκέλια). Με αστείρωτα αρσενικά, επίσης. Οπότε, τί λείπει; (hint: το λέει στον τίτλο).
Μ' αυτά και μ' αυτά λοιπόν, είπα να βάλω αγγελία με σκοπό τη ...γνωριμία με θηλυκό αστείρωτο ντόγκο στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων προαστίων (προτιμότερο στις περιοχές Ν. Σμύρνης, Ηλιούπολης, Δάφνης, Αλίμου, Ν. Κόσμου, Υμηττού, Αργυρούπολης, αλλά για την κατάλληλη ισορροπημένη σκύλα θα φτάσω όπου χρειαστεί...). Η γνωριμία θα έχει ως κύριο στόχο την απευαισθητοποίηση με τη συγκεκριμένη φυλή και φύλο, στεναχωριέμαι που το κορίτσι μου φοβάται και θέλω να το ξεπεράσει, στο βαθμό που μπορεί κι εκείνη κι εγώ να της το εμπνεύσω. Τώρα ως προς το τί μπορούμε εμείς να προσφέρουμε, πραγματικά δεν ξέρω τί να πω, παρέα; καφεδάκι; σκυλομπισκότα; Είμαστε ανοιχτές σε προτάσεις. Αν κάποιος από δω θα ήθελε να μας συναντήσει, για ελάχιστο χρόνο την πρώτη φορά (και ίσως από κάποια απόσταση; θα δείξει) και βλέποντας και κάνοντας στη συνέχεια, θα ήταν μεγάλη βοήθεια για τη μικρή μου. Εννοείται ότι θα έρθουμε εμείς όπου χρειαστεί, είτε για να πάμε μια βόλτα 'μαζί', είτε για να μυριστούν απλώς τα σκυλιά και να φύγουμε. Είμαι διατεθειμένη να το κάνω όσες φορές χρειαστεί και όποιες ώρες βολεύει την άλλη πλευρά (εκτός από πρωινές ώρες που εργάζομαι).
Ο λόγος που ρωτάω εδώ, είναι επειδή εκτιμώ ότι έχω περισσότερες πιθανότητες να βρω κάποιον με ένα σκυλί που α) να μην συμπεριφέρεται άγαρμπα στα μικρότερά του (σε όγκο) σκυλιά, β) να έχει μια ιδέα από βασική υπακοή (όχι σε μένα, στο αφεντικό του, απλώς να είναι μανιτζέβελο που λέμε) και γ) να είναι κοινωνικοποιημένο και ισορροπημένο, για να καταλάβει η κοκόνα μου ότι δεν είναι ΟΛΑ τα άσπρα αστείρωτα θηλυκά οχτροί, μπορεί να είναι και αδιάφοροι (ή και φίλοι, αλλά το βλέπω ρεαλιστικά το θέμα).
Ελπίζω να μην είναι too much το request, αν ενδιαφέρεται κάποιος/α για περαιτέρω, inbox για να τα πούμε εκτενέστερα. Επίσης, αν κάποιος έχει να προτείνει άλλη προσέγγιση από την κατά μέτωπο αντιμετώπιση του φόβου της (με αργά βήματα και όσο δεν τσιτώνει, εννοείται), επίσης είμαι ανοιχτή σε προτάσεις.
Μερσί μποκού (Μ)
Γρρρρρ (Μ)
Μ' αυτά και μ' αυτά λοιπόν, είπα να βάλω αγγελία με σκοπό τη ...γνωριμία με θηλυκό αστείρωτο ντόγκο στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων προαστίων (προτιμότερο στις περιοχές Ν. Σμύρνης, Ηλιούπολης, Δάφνης, Αλίμου, Ν. Κόσμου, Υμηττού, Αργυρούπολης, αλλά για την κατάλληλη ισορροπημένη σκύλα θα φτάσω όπου χρειαστεί...). Η γνωριμία θα έχει ως κύριο στόχο την απευαισθητοποίηση με τη συγκεκριμένη φυλή και φύλο, στεναχωριέμαι που το κορίτσι μου φοβάται και θέλω να το ξεπεράσει, στο βαθμό που μπορεί κι εκείνη κι εγώ να της το εμπνεύσω. Τώρα ως προς το τί μπορούμε εμείς να προσφέρουμε, πραγματικά δεν ξέρω τί να πω, παρέα; καφεδάκι; σκυλομπισκότα; Είμαστε ανοιχτές σε προτάσεις. Αν κάποιος από δω θα ήθελε να μας συναντήσει, για ελάχιστο χρόνο την πρώτη φορά (και ίσως από κάποια απόσταση; θα δείξει) και βλέποντας και κάνοντας στη συνέχεια, θα ήταν μεγάλη βοήθεια για τη μικρή μου. Εννοείται ότι θα έρθουμε εμείς όπου χρειαστεί, είτε για να πάμε μια βόλτα 'μαζί', είτε για να μυριστούν απλώς τα σκυλιά και να φύγουμε. Είμαι διατεθειμένη να το κάνω όσες φορές χρειαστεί και όποιες ώρες βολεύει την άλλη πλευρά (εκτός από πρωινές ώρες που εργάζομαι).
Ο λόγος που ρωτάω εδώ, είναι επειδή εκτιμώ ότι έχω περισσότερες πιθανότητες να βρω κάποιον με ένα σκυλί που α) να μην συμπεριφέρεται άγαρμπα στα μικρότερά του (σε όγκο) σκυλιά, β) να έχει μια ιδέα από βασική υπακοή (όχι σε μένα, στο αφεντικό του, απλώς να είναι μανιτζέβελο που λέμε) και γ) να είναι κοινωνικοποιημένο και ισορροπημένο, για να καταλάβει η κοκόνα μου ότι δεν είναι ΟΛΑ τα άσπρα αστείρωτα θηλυκά οχτροί, μπορεί να είναι και αδιάφοροι (ή και φίλοι, αλλά το βλέπω ρεαλιστικά το θέμα).
Ελπίζω να μην είναι too much το request, αν ενδιαφέρεται κάποιος/α για περαιτέρω, inbox για να τα πούμε εκτενέστερα. Επίσης, αν κάποιος έχει να προτείνει άλλη προσέγγιση από την κατά μέτωπο αντιμετώπιση του φόβου της (με αργά βήματα και όσο δεν τσιτώνει, εννοείται), επίσης είμαι ανοιχτή σε προτάσεις.
Μερσί μποκού (Μ)
Γρρρρρ (Μ)
