Ήρθα κι εγώ να πω την ιστορία της βασίλισσας λοιπόν και λίγο και την δικιά μου. Και πότε θα διαβάσω το μορφολογία και εργασία δεν ξέρω...
Μάλλον ήδη καταλάβατε πως έχω άθλια σχέση με τις φωτογραφίες γιατί αυτή η κουνημενη είναι η καλύτερη που έχουμε βγάλει ένα χρόνο τώρα.
Λοιπόν την Κίρκη την πήρα τον Σεπτέμβρη του 2019 σε ηλικία 3 ετών και.. είπα να κάνω την μαγκιά να πάρω ενήλικο σκύλο πρώτη φορά στην ζωή μου και μου έφυγε η μαγκιά...
Η Κίρκη βρέθηκε στο βουνό από μια κυρία που φροντίζει σκυλάκια.. την ΠΕΤΑΞΕ (πραγματικά αυτό έκανε, αν το πιστεύετε.. ΠΕΤΑΞΕ ένα ενήλικο κατοικίδιο ζώο στο βουνό, αδιαφορώντας αν θα ζήσει) κάποιος αχάρακτηριστος (ειλικρινά δεν μπορώ να βρω μια λέξη που να τον περιγράφει) στο βουνό.
Η Κίρκη λοιπόν (δεν την λέγαν έτσι τότε) μπήκε μπροστά στο αυτοκίνητο της κυρίας και δεν έφευγε. Κατέβηκε και την έκανε στην άκρη αλλά μόλις πήγε να φύγει η Κίρκη έκλαιγε τόσο δυνατά που δεν μπορούσε να την αφήσει.
Την πήρε μαζί της, την πήγε στο δικεπαζ όπου έκανε στείρωση και εξετάσεις και διάφορα και έμεινε ένα μήνα στο κλουβί.. μετά δεν μπορούσαν να την κρατήσουν άλλο εκεί και την πήρε η κυρία σπίτι της, πάλι σε κλουβί γιατί είχε και άλλα ζωάκια και δεν μπορούσε...
Τέσσερις μήνες έμεινε λοιπόν το Κιρκακι μου μέσα σε κλουβί μέχρι να διαβάσω την αγγελία και να πάρω τηλέφωνο να πάω να την δω.
Από την πόρτα που την είδα, είπα ότι την θέλω. Η κυρία με πήρε στραβά και νόμιζε πως την ήθελα επειδή ήταν βελγικό λυκόσκυλο καθαρόαιμο. Εγώ βέβαια είδα ένα μπασταρδογερμανικο που εκτίμησα πολύ το πώς αντιδρούσε με εμένα.
Τέλος πάντων μετά από τρεις εβδομάδες μου την δίνει.. και αρχίζουμε τις βόλτες..
Κούτση η Κίρκη..
Παίρνω τηλέφωνο λέω, ξέρετε το σκυλάκι έχει δυσπλασία. Όχι όχι μου λέει είναι υγιέστατο (και φιλικοτατο, ξέχασα να το πω. Με ζώα και ανθρώπους. Τώρα γιατί δεν μπορούσε να ζήσει έξω από το κλουβί δεν με απασχόλησε ώστε να ρωτήσω.)
Μετά από μια βδομάδα πάμε στον δικό μου γιατρό.
Έτσι την έφερα να γνωριστείτε, του λέω, δεν θέλουμε κάτι.
Κοιτάει το βιβλιάριο και είχε τιμές και ερλιχεια και το άλλο που δεν θύμαμαι τώρα πως το λένε. Ξανά κάνουμε εξετάσεις, όντως είχε.. και αρχίσαμε θεραπεία.
Α να πω πως ο γιατρός μου είπε πως είναι μυϊκή ατροφία που χασκουν τα πίσω πόδια και να περιμένω να δούμε.. καλά στην βδομάδα το είδα εγώ και στο μήνα βγάλαμε και πλάκες.. όσο πήγαινε όλο και κουτσαινοταν εν τω μεταξύ η κοπελιά μου..
Τέλος πάντων τώρα με χάπια και άσκηση έχει φτιάξει κάπως αυτό.. τουλάχιστον μπορεί να κάνει πως τρέχει και να ανεβαίνει στο κρεβάτι.. και τώρα πρέπει να ξανακάνω την καρδιά μου πέτρα που έχει καλό καιρό να πάμε στην θάλασσα.
Να πω πως στην αρχή μου έλεγαν να την γυρίσω πίσω επειδή ήταν κουτση, εγώ δεν το έκανα γιατί το θεωρούσα πρώτον ανήθικο, δεύτερο άδικο για το Κιρκακι γιατί μάλλον για αυτό την πέταξε ο πρώην..
Το τρίτο και κυριότερο ήρθε αργότερα, η Κίρκη έγινε το σκυλάκι μου που δεν αλλάζω με τίποτα και δεν έχω μετανιώσει στιγμή που την κράτησα, παρόλο που κάποιες στιγμές μου λείπει απίστευτα ένας σκύλος.
Γι αυτό και η Κίρκη με μεγάλη της λύπη μέσα στην διετία θα έχει συγκάτοικο τετράποδο.