Καλησπέρα σε όλους
Με λένε Νάνσυ και έχω ένα υπέροχο ροτ τον Έκτωρ και ένα αξιαγάπητο μαλτεζάκι τον Ράστυ .
Ο Ράστυ είναι κοινωνικός, δέχεται με μεγάλη χαρά όποιον μπει σπίτι μας και απαιτεί την προσοχή του με κάθε τρόπο, έχει πολύ ισχυρή προσωπικότητα , είναι πεισματάρης και δείχνει αυτό που θέλει ή δεν θέλει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο. Από τη μέρα που τον αποκτήσαμε δεν προβληματίστηκα ποτέ για την ανατροφή του, την εκπαίδευση του, την κοινωνικοποίηση του ή ότι άλλο. Σαφώς έμαθε τους κανόνες περί τουαλέτας και καταστροφής πραγμάτων, έμαθε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει μέσα στο σπίτι και τα σχετικά και μέχρι εκεί.
Ο Έκτωρ από την άλλη είναι εντελώς άλλη περίπτωση. Μια ωραία πρωία μου ανακοίνωσε ο γιος μου ( 16 ετών ) ότι θέλει να πάρουμε ένα ροτβάιλερ , όχι ένα λυκόσκυλο, όχι ένα κόλει, όχι ένα λαμπραντορ ... ένα ροτβάιλερ. Οι αντιρρήσεις μου ήταν ατελείωτες, είναι πολύ μεγάλος, είναι πολύ επιθετικά, θα μας φάει το μικρό σκύλο, θα φάει τα παιδιά της γειτονιάς, δεν θα τολμάει άνθρωπος να μπει σπίτι, θα μου χαλάσει τον κήπο κλπ κλπ.
Με όποιον μιλούσα και όποιον ρωτούσα μου έλεγε ούτε να το σκέφτεσαι ! Οι μήνες περνούσαν και ο γιος μου συνέχιζε να με πολιορκεί , αποφάσισα λοιπόν να ψάξω το θέμα , να διαβάσω , να δω, διάβασα ότι υπάρχει σχετικά με τη φυλή, βίντεο και φόρουμ και άρθρα και ότι βρήκα διαθέσιμο και κατάλαβα πως τα συγκεκριμένα σκυλιά φέρουν με την απόκτηση τους πέρα από τη χαρά της συντροφιάς και της φιλίας τους μια πολύ μεγάλη ευθύνη.
Ήμουν διατεθειμένη να μπω σε αυτή τη διαδικασία? της εκπαίδευσης? της κοινωνικοποίησης? της επαφής? της δέσμευσης? ναι ήμουν και εγώ και ο γιος μου και ο άντρας μου...
Έτσι αποκτήσαμε τον Έκτωρ σε ηλικία 2 μηνών και κάτι, τώρα είναι 16 μηνών . Είναι ένας απίστευτα τρυφερός σκύλος, είναι υπάκουος , είναι πολύ πολύ έξυπνος, είναι λαίμαργος , είναι χαδιάρης, είναι ζωηρός, είναι ο καλύτερος φίλος του γιού μου και η μεγαλύτερη του αδυναμία ( και η δική μου θα έλεγα ).
Μετά από τη συμβίωση μας έχω καταλήξει στα εξής συμπεράσματα, το σκυλί σου το φτιάχνεις , δεν υπάρχει επιθετικός σκύλος , καλή ή κακή φυλή, έχουν χαρακτηριστικά που πρέπει να ξέρει ο ιδιοκτήτης, πρέπει να τα γνωρίζει για να μπορεί να τα χειριστεί ανάλογα. Ο Ράστυ δεν χρειάστηκε ποτέ να μάθει να κάθεται όταν το λέω, να παίρνει το φαγητό του μόνο αν του πω <πάρτο> , να μην ανεβαίνει επάνω μου όταν μπαίνω σπίτι, να είναι ανεκτικός με τα παιδιά, γιατί απλά δεν χρειάστηκε , δεν με ένοιαζε να τα ξέρει , δεν πειράζει και να ανέβει επάνω μου ή να φύγει αν έχω μικρά παιδιά στο σπίτι και τον ενοχλούν.
Ο Έκτωρ έπρεπε να τα μάθει αυτά από την πρώτη μέρα που ήρθε σπίτι μας, έπρεπε να μάθει να μην είναι επιθετικός με άλλα ζώα, να μάθει να μένει όταν του το ζητάω, να μην τραβάει στη βόλτα, να μπορώ να του πάρω από το στόμα ότι θέλω χωρίς να αντιδρά , να είναι ανεκτικός με τα παιδιά, έπρεπε να μάθει πολλά πράγματα και ήταν δική μας ευθύνη να τα μάθει.
Το να πάρουμε τον Έκτωρ ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις της ζωής μου, ναι είναι τεράστιος, ναι μου χάλασε τον κήπο τελικά μαζί με τα έπιπλα μερικά παπούτσια και αρκετά ρούχα , ναι είναι ευθύνη και δουλειά και δέσμευση, όχι δεν έφαγε κανέναν άνθρωπο, όχι δεν είναι φονιάς, όχι δε μου έφαγε τον άλλο σκύλο, όχι δεν είναι επιθετικός και τελικά είναι τόσα πολλά αυτά που δίνει σε εμένα και την οικογένεια μου , είναι τόσο ολόψυχα δικός μας με κάθε έννοια που είναι ανεκτίμητος.
Όλα αυτά τα λέω απλά σε μια προσπάθεια ίσως να βοηθήσω κάποιον που σκέφτεται να αποκτήσει ένα σκύλο , να μην είναι προκατειλημμένος , να είναι συνειδητοποιημένος, να είναι ενημερωμένος , όχι για τους σκύλους γενικά , για τον συγκεκριμένο σκύλο, τη συγκεκριμένη φυλή, τις απαιτήσεις της, τις ιδιαιτερότητες της, τις ανάγκες της... μόνο έτσι θα είναι και ο σκύλος και ο ιδιοκτήτης ευτυχισμένοι.
Παρακολουθώ πολύ καιρό το συγκεκριμένο forum και με έχετε βοηθήσει αρκετές φορές απλά διαβάζοντας τις δικές σας εμπειρίες με τους δικούς σας σκύλους, έτσι και εγώ γράφω την δική μου ...
Καλό βράδυ σε όλους
Με λένε Νάνσυ και έχω ένα υπέροχο ροτ τον Έκτωρ και ένα αξιαγάπητο μαλτεζάκι τον Ράστυ .
Ο Ράστυ είναι κοινωνικός, δέχεται με μεγάλη χαρά όποιον μπει σπίτι μας και απαιτεί την προσοχή του με κάθε τρόπο, έχει πολύ ισχυρή προσωπικότητα , είναι πεισματάρης και δείχνει αυτό που θέλει ή δεν θέλει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο. Από τη μέρα που τον αποκτήσαμε δεν προβληματίστηκα ποτέ για την ανατροφή του, την εκπαίδευση του, την κοινωνικοποίηση του ή ότι άλλο. Σαφώς έμαθε τους κανόνες περί τουαλέτας και καταστροφής πραγμάτων, έμαθε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει μέσα στο σπίτι και τα σχετικά και μέχρι εκεί.
Ο Έκτωρ από την άλλη είναι εντελώς άλλη περίπτωση. Μια ωραία πρωία μου ανακοίνωσε ο γιος μου ( 16 ετών ) ότι θέλει να πάρουμε ένα ροτβάιλερ , όχι ένα λυκόσκυλο, όχι ένα κόλει, όχι ένα λαμπραντορ ... ένα ροτβάιλερ. Οι αντιρρήσεις μου ήταν ατελείωτες, είναι πολύ μεγάλος, είναι πολύ επιθετικά, θα μας φάει το μικρό σκύλο, θα φάει τα παιδιά της γειτονιάς, δεν θα τολμάει άνθρωπος να μπει σπίτι, θα μου χαλάσει τον κήπο κλπ κλπ.
Με όποιον μιλούσα και όποιον ρωτούσα μου έλεγε ούτε να το σκέφτεσαι ! Οι μήνες περνούσαν και ο γιος μου συνέχιζε να με πολιορκεί , αποφάσισα λοιπόν να ψάξω το θέμα , να διαβάσω , να δω, διάβασα ότι υπάρχει σχετικά με τη φυλή, βίντεο και φόρουμ και άρθρα και ότι βρήκα διαθέσιμο και κατάλαβα πως τα συγκεκριμένα σκυλιά φέρουν με την απόκτηση τους πέρα από τη χαρά της συντροφιάς και της φιλίας τους μια πολύ μεγάλη ευθύνη.
Ήμουν διατεθειμένη να μπω σε αυτή τη διαδικασία? της εκπαίδευσης? της κοινωνικοποίησης? της επαφής? της δέσμευσης? ναι ήμουν και εγώ και ο γιος μου και ο άντρας μου...
Έτσι αποκτήσαμε τον Έκτωρ σε ηλικία 2 μηνών και κάτι, τώρα είναι 16 μηνών . Είναι ένας απίστευτα τρυφερός σκύλος, είναι υπάκουος , είναι πολύ πολύ έξυπνος, είναι λαίμαργος , είναι χαδιάρης, είναι ζωηρός, είναι ο καλύτερος φίλος του γιού μου και η μεγαλύτερη του αδυναμία ( και η δική μου θα έλεγα ).
Μετά από τη συμβίωση μας έχω καταλήξει στα εξής συμπεράσματα, το σκυλί σου το φτιάχνεις , δεν υπάρχει επιθετικός σκύλος , καλή ή κακή φυλή, έχουν χαρακτηριστικά που πρέπει να ξέρει ο ιδιοκτήτης, πρέπει να τα γνωρίζει για να μπορεί να τα χειριστεί ανάλογα. Ο Ράστυ δεν χρειάστηκε ποτέ να μάθει να κάθεται όταν το λέω, να παίρνει το φαγητό του μόνο αν του πω <πάρτο> , να μην ανεβαίνει επάνω μου όταν μπαίνω σπίτι, να είναι ανεκτικός με τα παιδιά, γιατί απλά δεν χρειάστηκε , δεν με ένοιαζε να τα ξέρει , δεν πειράζει και να ανέβει επάνω μου ή να φύγει αν έχω μικρά παιδιά στο σπίτι και τον ενοχλούν.
Ο Έκτωρ έπρεπε να τα μάθει αυτά από την πρώτη μέρα που ήρθε σπίτι μας, έπρεπε να μάθει να μην είναι επιθετικός με άλλα ζώα, να μάθει να μένει όταν του το ζητάω, να μην τραβάει στη βόλτα, να μπορώ να του πάρω από το στόμα ότι θέλω χωρίς να αντιδρά , να είναι ανεκτικός με τα παιδιά, έπρεπε να μάθει πολλά πράγματα και ήταν δική μας ευθύνη να τα μάθει.
Το να πάρουμε τον Έκτωρ ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις της ζωής μου, ναι είναι τεράστιος, ναι μου χάλασε τον κήπο τελικά μαζί με τα έπιπλα μερικά παπούτσια και αρκετά ρούχα , ναι είναι ευθύνη και δουλειά και δέσμευση, όχι δεν έφαγε κανέναν άνθρωπο, όχι δεν είναι φονιάς, όχι δε μου έφαγε τον άλλο σκύλο, όχι δεν είναι επιθετικός και τελικά είναι τόσα πολλά αυτά που δίνει σε εμένα και την οικογένεια μου , είναι τόσο ολόψυχα δικός μας με κάθε έννοια που είναι ανεκτίμητος.
Όλα αυτά τα λέω απλά σε μια προσπάθεια ίσως να βοηθήσω κάποιον που σκέφτεται να αποκτήσει ένα σκύλο , να μην είναι προκατειλημμένος , να είναι συνειδητοποιημένος, να είναι ενημερωμένος , όχι για τους σκύλους γενικά , για τον συγκεκριμένο σκύλο, τη συγκεκριμένη φυλή, τις απαιτήσεις της, τις ιδιαιτερότητες της, τις ανάγκες της... μόνο έτσι θα είναι και ο σκύλος και ο ιδιοκτήτης ευτυχισμένοι.
Παρακολουθώ πολύ καιρό το συγκεκριμένο forum και με έχετε βοηθήσει αρκετές φορές απλά διαβάζοντας τις δικές σας εμπειρίες με τους δικούς σας σκύλους, έτσι και εγώ γράφω την δική μου ...
Καλό βράδυ σε όλους
