Πήγαμε σήμερα για πρώτη επίσκεψη στην νέα μας κτηνίατρο (μετά από σύσταση) και μόνο που δεν τσακωθήκαμε.
Ο σκύλος μου έχει γαστρεντερίτιδα (οξία!) και ευκοίλια σαν νερό τρεις μέρες. Είπα κι εγώ να του δώσω μόνο σκέτο ρυζάκι και να πάω στην γιατρό να κάνουμε μία αιματολογική (καλού -κακού) και να δούμε αν πρέπει/μπορεί να πάρει και χαπάκι να κοπεί λίγο το "νεροπίστολο".
Η γιατρός είχε ως ΒΑΣΙΚΟ μέλημα να μου πουλήσει μία τροφή, καθώς αυτή που τρώει ο σκύλος μου είναι 98% ότι του προκάλεσε το πρόβλημα (ούτε κυνίνο να ήταν!).
Εξέταση αίματος δεν έγινε, και ούτε καν σκέφτηκε να κάνει λίγο ορό στον σκύλο να τον ενυδατώσει (ευτυχώς αυτό το έκανα μόνη μου σπίτι).
Το δεύτερο μέλημα της ημέρας (όπου και αρπαχτήκαμε) ήταν να με πείσει να ζευγαρώσω τον σκύλο μου το Μαύρο Τέρριερ με μία θηλυκιά Γίγας Σνάουτσερ της πελάτισσάς της!
"Μια σκύλα που δεν είναι στειρωμένη ίσως πάθει πυομήτρα αν δεν γεννήσει" μου είπε.
"Δεν πειράζει, θα την στειρώσει τότε." Απάντησα εγώ. "Είναι λόγος αυτός να κάνει 10-13 ημίαιμα κουτάβια ΕΠΙΤΗΔΕΣ; Τι θα τα κάνει; ΣΤΙΦΑΔΟ;"
"Μα δεν θα είναι τελείως ημίαιμα, αφού είναι συγγενικές οι ράτσες, σαν Λαμπραντόρ με Γκόλντεν!".
Η συζήτηση πήγε μακριά (στο ότι ΟΥΤΕ καθαρόαιμα κουτάβια Γ.Σνάουτσερ δεν πρέπει να έχει αυτή η κυρία γιατί δεν θα βρήσκει ούτε να ΧΑΡΙΣΕΙ) αλλά άκρη δεν βρήκα. Της είπα να της δώσει το τηλ. μου (μήπως η ιδιοκτήτρια του θηλυκού καταλάβει) και επικεντρώθηκα στο θέμα του σκύλου μου.
ΜΑΤΑΙΑ όμως.
Έφυγα με δείγμα της μαγικής τροφής που θα κάνει τον σκύλο μου καλά αμέσως και μία συνταγή για χάπι που ήξερα. Πήγε να του δώσει και λίγη τροφή με το ζόρι, αλλά ευτυχώς έχει κάνει άρνηση φόλας και δεν την έτρωγε (θα μου έκανε χάλια το αμάξι μέχρι να πάμε σπίτι!!!!!).
Ο σκύλος μου έχει γαστρεντερίτιδα (οξία!) και ευκοίλια σαν νερό τρεις μέρες. Είπα κι εγώ να του δώσω μόνο σκέτο ρυζάκι και να πάω στην γιατρό να κάνουμε μία αιματολογική (καλού -κακού) και να δούμε αν πρέπει/μπορεί να πάρει και χαπάκι να κοπεί λίγο το "νεροπίστολο".
Η γιατρός είχε ως ΒΑΣΙΚΟ μέλημα να μου πουλήσει μία τροφή, καθώς αυτή που τρώει ο σκύλος μου είναι 98% ότι του προκάλεσε το πρόβλημα (ούτε κυνίνο να ήταν!).
Εξέταση αίματος δεν έγινε, και ούτε καν σκέφτηκε να κάνει λίγο ορό στον σκύλο να τον ενυδατώσει (ευτυχώς αυτό το έκανα μόνη μου σπίτι).
Το δεύτερο μέλημα της ημέρας (όπου και αρπαχτήκαμε) ήταν να με πείσει να ζευγαρώσω τον σκύλο μου το Μαύρο Τέρριερ με μία θηλυκιά Γίγας Σνάουτσερ της πελάτισσάς της!
"Μια σκύλα που δεν είναι στειρωμένη ίσως πάθει πυομήτρα αν δεν γεννήσει" μου είπε.
"Δεν πειράζει, θα την στειρώσει τότε." Απάντησα εγώ. "Είναι λόγος αυτός να κάνει 10-13 ημίαιμα κουτάβια ΕΠΙΤΗΔΕΣ; Τι θα τα κάνει; ΣΤΙΦΑΔΟ;"
"Μα δεν θα είναι τελείως ημίαιμα, αφού είναι συγγενικές οι ράτσες, σαν Λαμπραντόρ με Γκόλντεν!".
Η συζήτηση πήγε μακριά (στο ότι ΟΥΤΕ καθαρόαιμα κουτάβια Γ.Σνάουτσερ δεν πρέπει να έχει αυτή η κυρία γιατί δεν θα βρήσκει ούτε να ΧΑΡΙΣΕΙ) αλλά άκρη δεν βρήκα. Της είπα να της δώσει το τηλ. μου (μήπως η ιδιοκτήτρια του θηλυκού καταλάβει) και επικεντρώθηκα στο θέμα του σκύλου μου.
ΜΑΤΑΙΑ όμως.
Έφυγα με δείγμα της μαγικής τροφής που θα κάνει τον σκύλο μου καλά αμέσως και μία συνταγή για χάπι που ήξερα. Πήγε να του δώσει και λίγη τροφή με το ζόρι, αλλά ευτυχώς έχει κάνει άρνηση φόλας και δεν την έτρωγε (θα μου έκανε χάλια το αμάξι μέχρι να πάμε σπίτι!!!!!).