Κατοικίδιοι κύνες

[canis]

Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Βίος των Ζώων" υπό Νικολάου Κ. Γερμανού Δόκτωρος Φ.Ε. Ζωολόγου

Εκδόσεις Ελευθερουδάκης 1932

Κατοικίδιοι Κύνες

Ως απαρχήν της περιγραφής της φύσεως και του βίου του κατοικιδίου κυνός δυνάμεθα να προτάξωμεν τον αληθώς υπέροχον χαρακτηρισμόν, όν πατήρ της Ζωολογίας Λινναίος διετύπωσε διά της ίδιαζούσης αυτώ βραχυλογίας καί σαφηνείας.

"Ο κύων τρώγει κρέας, πτώματα και αμυλώδεις φυτικάς ουσίας. Χωνεύει οστά, έξεμεί διά τής βρώσεως χόρτου, πίνει λείχων τό ύδωρ διά τής γλώσσης, σιελορροεί εκ των πλαγίων του στόματός; πλειστάκις μάλιστα έν ώρα καλής ερωτικής συντροφίας, μυρίζει τον πρωκτόν του πλησίον κυνός. Ρίς υγρά, οσφραίνεται εξόχως διά του αέρος, τρέχει λοξώς πατών επί των δακτύλων, ιδρώνει ελάχιστα, έν καιρώ καύσωνος αφίνει την γλώσσαν να κρέμαται. Πρό της κατακλίσεως πρός ύπνον περιτριγυρίζει περί την θέσιν της κοίτης, ακούει εν τω ύπνω αρκούντως οξέως, ονειρώττει.

Η κύων έγκυμονει επί 9 εβδομάδας, γεννά 4-8 νεογνά, ων τα άρρενα ομοιάζουσι προς τον πατέρα, τα δε θήλεα πρός την μητέρα. Πιστός υπέρ πάν άλλο ζώον, οικιακός σύντροφος του ανθρώπου, κινεί την ουράν επί τη προσεγγίσει του κυρίου και δεν επιτρέπει να κτυπήση τις αυτόν.

Εφ όσον ο κύριος βαδίζει, ο κύων προηγείται αυτού, κατά δε την διασταύρωσην της οδού επισκοπεί όπισθεν, ευμαθής, αναζητεί το απολωλός, την νύκτα περιπολεί, αναγγέλει τους προσερχόμενους, φυλάτει τα κτήματα, απωθεί τα κτήνη από των αγρών, συλλαμβάνει ταράνδους, προφυλάττει βους και πρόβατα από των αγρίων ζώων, ματαιώνει τα στρατηγήματα του λέοντος, ιστάνει νήσσας, εισέρπει πηδών εις το δίκτυον, προσκομίζει το υπό του κυνηγού φονευθέν χωρίς να λιχνεύη, στρέφει εν Γαλλία τον οβελόν των ψητών, εν Σιβηρία σύρει το έλκηθρον.

Επαιτεί παρά την τράπεζαν. Εάν έχη κλέψει τι, συστέλει την ουράν περίφοβος. Τρώγει μετ' απληστίας. Εν τω οίκο κύριος μεταξύ του εαυτού, εχθρός των επαιτών, επιτίθεται κατ' αγνώστων και χωρίς να εξερεθισθή, λείχων θεραπεύει πληγάς, αρθρίτιδα και καρκίνον.

Ωρύεται ακούων την μουσικήν, δάκνει λίθον ριπτόμενον προ αυτού, εγγιζούσης κακοκαιρίας καθίσταται αδιάθετος και αποπνέει δυσόσμως. Πάσχει δεινώς εκ ταινίας και μεταδίδει την λύσσαν. Εν τέλει καθίσταται τυφλός και περιδάκνει εαυτόν. Ο αμερικανικός κύων λησμονεί το υλακτείν."

Δεν έχομεν παρά να επεκτείνωμεν την περιγραφήν ταύτην. Πάντες οι κατοικίδιοι κύνες συμφωνούσι σχεδόν προς αλλήλους κατά τον τρόπον του βίου και την συμπεριφοράν, εφ' όσον η επίδρασις του ανθρώπου επ' αυτών δεν διαγράφει αυτοίς έτερον τρόπον του βίου.

Οι κύνες είναι ημερόβια άμα και νυκτόβια ζώα, έχοντες πάντα τα απαιτούμενα εφόδια διά τας ανάγκας της τε ημέρας και της νυκτός και όντες τόσον την ημέραν όσον και την νύκτα ενεργητικοί και ζωηροί. Η κοινωνικότης είναι εν γένει η βάσις της φύσεως αυτών. Τρώγουσι παν ό,τι και ο άνθρωπος τρώγει, ζωικήν τροφήν ως και φυτικήν, αμφοτέρας δε και ωμάς και μαγειρικώς παρασκευασμένας.

Οστά, καλός ζωμός κρέατος, άρτος και γάλα, είνε αι καταλληλότεραι θρεπτικαί ουσίαι δια τον κύνα, τουναντίον δε λίπος και πολύ άλας είνε βλαβερά. Και δι' άρτου μόνον δύναται τις να διαθρέψη κύνα, αρκεί να παρέχηται αυτώ η τροφή πάντοτε καθ' ωρισμένας ώρας...



Κάποια στιγμή θα μεταφέρω και άλλα, τόσο φωτογραφίες όσο και κείμενο. Αν και "χάνει" οπτικά το κείμενο χωρίς πολυτονικό, μα μου είναι δύσκολο να το μεταφέρω έτσι.

 

[johnk]

Έξοχο κείμενο (αν πάρουμε υπόψη μας και την εποχή που γράφτηκε)!
Ευχαριστούμε...

...ματαιώνει τα στρατηγήματα του λέοντος...

Δικός μας άνθρωπος ο συγγραφέας!!!

 

[spyv]

Έξοχο κείμενο (αν πάρουμε υπόψη μας και την εποχή που γράφτηκε)!
Ευχαριστούμε...

εγω συγκρατησα το "Ωρύεται ακούων την μουσικήν" .

που να 'ξερε ο συγγραφεας (κι οι σκυλοι) τι μουσικη ηταν να γεννηθει αργοτερα και πως ακριβως την αποκαλεσαν .

 

[Orilis]

Μου άρεσε αυτό το τ'αρσενικα μοιάζουν με τον πατέρα και τς θηλυκά με τη μητέρα τους. Μακάρι να ήταν έτσι, θα είχαμε λύσει πολλά..

 

[Yorkaddict]

Κάποιος, κάποτε είχε ισχυριστεί πως μπορεί να κάνει όλα τα κουτάβια να μοιάσουν στον πατέρα και μόνον αυτόν.
Ο τρόπος βέβαια είναι αυτός που έχει το ζουμί, παρόλα αυτά δεν θα τον πω μη τυχόν και το δοκιμάσει κανείς

 

[ghelly]

Κάποιος, κάποτε είχε ισχυριστεί πως μπορεί να κάνει όλα τα κουτάβια να μοιάσουν στον πατέρα και μόνον αυτόν.
Ο τρόπος βέβαια είναι αυτός που έχει το ζουμί, παρόλα αυτά δεν θα τον πω μη τυχόν και το δοκιμάσει κανείς

Και μόνο που το ανέφερες, πρέπει να το εξηγήσεις....

 

[Estranged]

Ο τρόπος βέβαια είναι αυτός που έχει το ζουμί, παρόλα αυτά δεν θα τον πω μη τυχόν και το δοκιμάσει κανείς

Στειλε πμ τοτε, να εισαι σιγουρος οτι ΔΕΝ προκειται να τον δοκιμασω

 

[ghelly]

Δημοσίως το ανέφερε, δημοσίως θα το αποκαλύψει

btw οι διατροφικές συμβουλες της τελευταίας παραγράφου πολύ μου αρέσουν!

 

[ISKENDER]

Το 1932 η δημοτική ειχε ήδη υπερκεράσει την καθαρεύουσα.
Οι βαθιές ομως αστικές καταβολές της τοτε κυνοφιλιας δεν του
επιτρέπουν να γράψει στην δημοτική. Αστικές καταβολές που κατα
την γνώμη μου επηρεάζουν την κυνοφιλια ακομα και σημερα.
Εχω την έσθηση οτι τα Κραφτς μυρίζουν καθαρεύουσα.
Θα ηταν καλο θεμα για έναν αλλο μιτο ε.....

Παρεπιπτόντως χθές εγω έπεσα πάνω σε ενα αλλο κείμενο με
σκυλια που γράφτηκε λιγο αργότερα στην περίοδο της Κατοχής:



Η αλληλεγγύη των ζώων

ΔΥΟ ΣΚΥΛΙΑ, ένα μεγάλο κ’ ένα μικρό (όχι στην ηλικία, παρά στο μπόι), στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ λύσανε το επισιτιστικό τους πρόβλημα με τον πιο έξυπνο τρόπο. Γιατί τα ζώα, αντίθετα με τη γνώμη των αρχαίων και των σχολαστικών φιλοσόφων του Μεσαίωνα, δεν έχουνε μονάχα «αυξητική ψυχή», έχουνε και «λογική». Κ’ η λογική τους είναι πιο στέρεη από των ανθρώπων· γιατί λειτουργεί και βρίσκει λύσεις απάνω στην πράξη και για σκοπούς πραχτικούς.

Τα δυο λοιπόν αυτά σκυλιά κάνανε εταιρεία. Πηγαίνουνε στα σπίτια και ξύνουνε τις πόρτες με τα μπροστινά τους πόδια. Κι όταν ανοίξει ο νοικοκύρης, του… φιλούνε το χέρι. Κανένας δε βαστάει να τους αρνηθεί ένα κόκαλο (αν έχει) ή μια μπουκιά ψωμί. Όπως ο λύκος του Αγγούμπιο, που τον έφερε σε θεογνωσία ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης με το κήρυγμά του και τον έκανε να μην τρώγει κρέας, πήγαινε από πόρτα σε πόρτα του χωριού και ζητούσε το φαγί του, έτσι, με «του κύκλου τα γυρίσματα», και τα δυο σκυλιά του Κολωνακιού πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα και τρέφονται, χωρίς να τους έχει ανοίξει τα μάτια το θείον κήρυγμα, παρά μονάχα η εξυπνάδα τους.

Αλλά στην περίπτωση αυτήν των δυο τετραπόδων πρέπει να θαυμάσει κανείς όχι τόσο την εξυπνάδα τους, παρά το συναίσθημα της αλληλεγγύης. Το ένα υποστηρίζει το άλλο και μοιράζονται τα κέρδη με όλη τη δυνατή δικαιοσύνη ― χωρίς συμβόλαια, χωρίς τεφτέρια, χωρίς αριθμητική.

Αυτό το συναίσθημα της αλληλεγγύης δεν είναι μονάχα προνόμιο του ανθρώπου, που λέγεται «ζώον λογικόν άπτερον»! Το έχουνε και τα ζώα. Μια φορά πεζοπορούσα (είχα μουλάρι, αλλά μόλις το καβαλίκευα, σηκωνότανε όρθιο όσο να με ρίξει χάμου) από το Κράσι της Κρήτης στο Ηράκλειο. Έντεκα ώρες δρόμος! Στα μισά του δρόμου συνάντησα κ’ έναν άλλον πεζοπόρο, έναν αγωγιάτη, που πήγαινε με το μουλάρι του κ’ είχε μαζί του και δυο σκυλιά, ένα μεγάλο κ’ ένα μικρό, δεμένα αναμεταξύ τους μ’ ένα μακρύ σκοινί! Το μεγάλο άντεχε στην πεζοπορία. Το μικρό όμως είχε αποστάσει. Προχωρούσε λίγο κ’ ύστερα καθότανε λαχανιασμένο, με τη γλώσσα έξω, και τα παγίδια του ανοιγοκλειούσανε σα φυσαρμόνικα. Όταν το μικρό καθότανε σκοτωμένο από την κούραση, το μεγάλο σταματούσε, μισόκλεινε τα μάτια του με συμπόνια και το περίμενε να συνέλθει. Ο αγωγιάτης με το μουλάρι του τραβούσε το δρόμο του χωρίς να προσέχει τι γινότανε πίσω του. Κι όταν απομακρυνότανε πολύ, το μεγάλο σκυλί τέντωνε σιγά το σκοινί μια-δυο φορές, σα να χτυπούσε κουδούνι, για να ειδοποιήσει το σύντροφό του πως μείνανε πολύ πίσω κ’ έπρεπε να φτάσουνε το αφεντικό τους.

Μιαν άλλη φορά, μπαίνοντας νύχτα στο σπίτι μου, βρήκα δυο γάτες μέσα στην κουζίνα. Είχανε μπει από την ταράτσα της αυλής, που έφτανε ως τη στέγη του αντικρινού σπιτιού κ’ η πόρτα της έμενε ανοιχτή το καλοκαίρι. Η πρώτη, άμα με είδε, πήδηξε κατά την ταράτσα. Η άλλη όμως ήτανε χωμένη μέσα στον τενεκέ των σκουπιδιών και μονάχα τα καπούλια της κ’ η ουρά της μένανε έξω. Αυτή δε με πήρε χαμπάρι. Η πρώτη όμως, καθώς περνούσε από δίπλα της σα σαγίτα, την εχτύπησε στα καπούλια με το ένα της πόδι, για να την ειδοποιήσει για τον κίνδυνο. Όσο να φτάσω, είχε τιναχτεί κι αυτή έξω. Να λοιπόν κ’ ένα άλλο παράδειγμα αλληλεγγύης των ζώων. Φυσικά οι ζωολόγοι αναφέρουν άπειρα τέτοια παραδείγματα· αυτά όμως που σου λέω εγώ, τα είδα με τα μάτια μου.

Αλλά μια και το ’φερε η κουβέντα, θα σου διηγηθώ κ’ ένα άλλο περιστατικό, όπου αποδείχνεται η αφάνταστη εξυπνάδα μερικών ζώων. Στο Παρίσι έμενα σε μιαν οικογενειακή πανσιόν. Ο γιος της νοικοκυράς, που έλειπε στο Αλγέριο, ήρθε την Πρωτοχρονιά για να περάσει τις γιορτές στο σπίτι του. Αλλά δεν ήρθε μοναχός. Έφερε και μια μαϊμού. Αυτή η μαϊμού ήτανε μεγάλο βάσανο για όλους. Παρ’ όλη την αλυσίδα της, κατόρθωνε να ξεφεύγει και να τα κάνει θάλασσα. Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς περίσσεψε ένα πόδι από τη γαλοπούλα, και το βάλανε μέσα στο «φανάρι», που ήτανε κρεμασμένο από το ταβάνι. Η μαϊμού όμως το μυρίστηκε. Σκαρφάλωσε στο φανάρι, έφαγε το πόδι της γαλοπούλας και για να μην την καταλάβουν έβαλε στη θέση του ένα… σπαρματσέτο. Η μαϊμού βλέπεις είναι μισός άνθρωπος. Και γι’ αυτό όχι μονάχα ξέρει να κλέψει, αλλά και φροντίζει να μην πιαστεί.

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ





ΥΓ εχει ενδιαφέρων και ο πρόλογος του παράπανω κειμένου
http://atexnos.gr/η-αλληλεγγύη-των-ζώων-του-κώστα-βάρναλ/

 

[Yorkaddict]

Όχι,όχι όχι....
Αυτό που έχει σημασία είναι πως πολλά αλλάζουν, μαθαίνουμε και ανακαλύπτουμε νέα πράγματα και τέτοιες αναφορές του παρελθόντος κάποιες φορές είναι διδακτικές, άλλες φορές απλά αφηγηματικές.

Για παράδειγμα αυτό το "λείχων θεραπεύει πληγάς, αρθρίτιδα και καρκίνον." έχει ενδιαφέρον και μάλιστα μόλις πρόσφατα είχα διαβάσει για τις ιδιαιτερότητες που έχει το σάλιο του σκύλου.
Εγώ ο ίδιος πολλές φορές το έχω δοκιμάσει σε πληγή με φανταστικά αποτελέσματα.

 

[Marion_Russel]

Για παράδειγμα αυτό το "λείχων θεραπεύει πληγάς, αρθρίτιδα και καρκίνον." έχει ενδιαφέρον και μάλιστα μόλις πρόσφατα είχα διαβάσει για τις ιδιαιτερότητες που έχει το σάλιο του σκύλου.
Εγώ ο ίδιος πολλές φορές το έχω δοκιμάσει σε πληγή με φανταστικά αποτελέσματα.

Τι αποτελέσματα δηλαδη??Γιατί κι εγώ το χω ακούσει αυτό, αλλά κάθε φορά που μου γλείφει το αυτί, στο σημείο όπου έχω σκουλαρίκι, μετά έχω θέμα.

 

[Yorkaddict]

Πολύ πιο γρήγορη επούλωση.
Από πιτσιρίκι το έκανα και ας φώναζε η μάνα μου

 

[Estranged]

Πολύ πιο γρήγορη επούλωση.
Από πιτσιρίκι το έκανα και ας φώναζε η μάνα μου

Το αυτό. Κι ούτε καν φώναζε η μάνα μου μευά από λίγο.

 

[ghelly]

Πολύ πιο γρήγορη επούλωση.
Από πιτσιρίκι το έκανα και ας φώναζε η μάνα μου

Είχα δει σε ντοκυμαντερ στην Αγγλία να λένε ότι η γλώσσα τους απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα ώστε καθαρή πλέον η πληγή να μπορεί να επουλωθεί ταχύτερα.