Κούταβος 48 ημερών και τα κλάματα της "μάνας"

[Joy_Jo]

Καλησπέρα και από εμένα, πρωτάρα σκυλομάνα η οποία βρέθηκε αγκαλιά με κουτάβι 48 ημερών. Ηρθε στα χέρια μας πριν λίγες μέρες όταν ήταν 43 ημερών. Πολύ νωρίς από ότι μάθαμε σήμερα, ύστερα από την πρώτη συνάντηση με τον μελλοντικό του εκπαιδευτή. Ο γλυκούλης είναι μια λευκή μπαλίτσα αγάπης 2,2 κιλών. Εννοείται ότι όλο το σπίτι είναι η τουαλέτα του, εννοείται ότι δαγκώνει όταν παίζουμε, εννοείται ότι ξεσκίζει τις πάνες του, αλλά αυτά είναι πράγματα που πολύ σιγά σιγά θα ξεκινήσουμε να οργανώνουμε με την καθοδήγηση του εκπαιδευτή, γιατι ακόμα είναι πολύ μικρούλης.
Γράφω εδώ όμως για το εξής: θα πρέπει να μάθει σιγά σιγά να μην κλαίει όταν τον αφήνουμε μόνο του. Γιατί στο μέλλον θα χρειαστεί φυσικά να μείνει μόνος του στο σπίτι. Και διαβάζοντας εδώ ιστορίες τρόμου έχω καταλάβει 100% ότι χρειάζεται. Ο εκπαιδευτής μας είπε να τον αφήσουμε να κλαίει και να επιστρεψουμε στο δωμάτιο όταν σταματήσει. Το γλυκουλι όμως σπαραζει πραγματικά. Σήμερα που το δοκιμάσαμε πρώτη φορά εγώ έβαλα τα κλάματα. Και τώρα που τα γράφω κλαίω.
Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι που πρέπει να μάθει. Μήπως είναι πολύ μικρούλης όμως για να πλανταζει τόσο πολύ στο κλάμα; Και κρατάει και ώρα. Ο εκπαιδευτής είπε ότι δεν θα πάθει κάτι. Αλλά δεν το βαστάει η καρδιά μου. Εμπιστεύομαι τον εκπαιδευτή και προφανώς είμαι υπερβολική. Έχετε περάσει και εσείς από αυτό το φρικτό στάδιο εκπαίδευσης;

 

[olario]

Σε καμία περίπτωση δεν έχω γνώσεις πάνω στην εκπαίδευση σκύλων πάντως, με τον σκύλο που μεγάλωσα σαν παιδί είχαμε κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μιλάμε ένα κλάμα σπαρακτικό, κράτησε μια βδομάδα πάνω κάτω όλο αυτό, μετά αδιαφορούσε είτε μπαίναμε είτε βγαίναμε από τον χώρο.
Δεν θα πάθει κάτι αυτό είναι το σίγουρο, πιο μεγάλο είναι το δικό σου το μαράζι που ακούς το μωρό να κλαίει.
Να το χαίρεσαι!!!

 

[Joy_Jo]

Ευχαριστώ. Δεν φαντάζεσαι το κουράγιο που μου εδωσες!

 

[Mava]

Ο εκπαιδευτεης μου θυμίζει κάποιους που λένε κ για τα μωρά ,μην το παίρνεις αγκαλιά άστο να κλάψει κάποια στιγμή θα σταματήσει..δεν ξέρω το σωστό αλλά απόλυτη εμπιστοσύνη σε κανέναν..

 

[bella_gr]

αν εχεις γειτονες σε κοντινη αποσταση, το να το αφηνεις να κλαιει μεχρι να σταματησει απο μονο του, μονο προβληματα θα δημιουργησει. οπως και να χει, πρεπει να δουλεψεις την αυτοπεποιθηση του, με απλες ασκησουλες, για μικρο χρονικο διαστημα. πχ κατσε, μεινε, ξαπλωσε, με πολυ επιβραβευση (οχι δεν ειναι πολυ μικρος για απλα πραγματα). μετα, οταν κοιμαται, βαλε το κρεβατι σε ησυχο σημειο του σπιτιου, καπου που θα ναι σχετικα μονος. κατσε μαζι του μεχρι να κοιμηθει και μετα σηκω φυγε. αλλα το νου σου μολις ξυπνησει, κατευθειαν τσισα. επισης, την ωρα το φαγητου, του το δινεις και φευγεις. θελεις να συνδυασει το οτι φευγεις με ευχαριστες καταστασεις. μπορεις να δινεις και γεμιστο kong που θα χει να ασχολειται ωρα. αν ειναι μονος του σε δωματιο, οχι χαρες οταν μπαινεις, τον αγνοεις τελειως και μετα απο λιγο ασχολεισαι μαζι του. το ιδιο και οταν φευγεις: οχι αγκαλιες και φιλια λες και πας πολεμο. φευγεις οπως οταν απλα πας σε αλλο δωματιο. και οσο μπορεις μια ρουτινα, να ξερει τι γινεται ποτε.

 

[Joy_Jo]

@Mava
Καλησπέρα. Αυτό σκεφτόμουν και εγώ, αλλά τα μωράκια μεγαλώνουν και μπορείς να τους εξηγήσεις μετά ότι μπορεί να φύγει ο μπαμπάς ή η μαμά αλλά θα ξαναέρθουν. Στον σκύλο πως το εξηγείς αυτό όταν θα χρειαστεί να φύγεις από το σπίτι; Όσο για τους εκπαιδευτές, διάβασα εδώ τι μπορεί να πάθεις από "εκπαιδευτή" οπότε είμαι σε επιφυλακή. Έχει πέσει πολλή μελέτη, βάζουμε και το μυαλό μας να δουλέψει όσο γίνεται σε κάποια πράγματα και ελπίζουμε για το καλύτερο...
Παιδιά δεν έχω αλλά τώρα καταλαβαίνω τους γονείς που μου λέγανε ότι δυστυχώς δεν έρχονται με manual

 

[Joy_Jo]

@bella_gr
Ευχαριστώ για την απάντηση. Έχεις δίκιο, ειδικά για το φαγητό, καθόμαστε από πάνω του και το κοιτάμε να τρώει. Θα το διορθώσουμε. Τα υπόλοιπα προσπαθουμε να τα κάνουμε. Ειδικά το πρόγραμμα καταλαβαίνω πως είναι πολύ σημαντικό.

 

[mareco]

@Joy_Jo καλώς ήρθες στο φόρουμ!

Να σας ζήσει ο μπέμπης, πολλά και απροβλημάτιστα χρόνια!
Βάλε μας φωτό του, πες μας το όνομά του, πως τον βρήκατε, αν και φοβάμαι ότι η απάντηση δεν θα μου αρέσει!
Φιλτράρετε ότι ακούτε και ότι διαβάζετε. Ακόμη κι εμάς εδώ μέσα. Οι γνώμες όλων μας, εννοείται είναι υποκειμενικές. Ο καθένας μας με τον χαβά του δηλαδή Θα πρέπει να εμπιστεύεσαι τον εκπαιδευτή σου, που αν μη τι άλλο, σας γνώρισε όλους από κοντά, κι εσάς και τις συνθήκες σας, και κάτι πιο πρέπον από εμάς, ελπίζω ότι μπορεί να πεί.

Ρίξε και μια ματιά στο παρακάτω. Είναι παλιό, αλλά κάποια βασικά πράγματα μπορεί να σε αφυπνίσουν:

Υιοθεσία αδέσποτου κουταβιού "Οδηγίες χρήσεως"