Καλησπέρα, παιδιά! Είναι το πρώτο μου μήνυμα, σας διαβάζω μήνες τώρα κι ένιωσα την ανάγκη να κάνω εγγραφή και να συζητήσω μαζί σας κάτι που με απασχολεί καιρό τώρα.
Δυστυχώς το σκυλάκι της οικογένειάς μου έχει διαγνωστεί με καλαζάρ από τον Αύγουστο. Καταρχάς να σας κατατοπίσω. Σκύλος σε χωριό της περιφέρειας. Που σημαίνει πως ούτε οι ιδιοκτήτες ασχολούνται πολύ, ούτε οι περισσότεροι κτηνίατροι είναι πλήρως ενημερωμένοι πάνω στο ζήτημα, καθώς ασχολούνται περισσότερο με τα ζώα των κτηνοτρόφων της περιοχής.
Το σκυλάκι είναι της οικογένειας, ωστόσο εγώ διαμένω μόνιμα στην Αθήνα. Τέλος πάντων, οι γονείς μου με ενημέρωσαν τον Αύγουστο πως το σκυλί δεν είναι καλά και πως έχει κάποια συμπτώματα. Αφήνω τα πάντα και ανεβαίνω στο χωριό να το δω. Το σκυλάκι μου είχε δερματικές αλλοιώσεις και πληγές στα πόδια, στα αυτιά και γύρω από τα μάτια, ενώ μάλιστα τα νύχια του είχαν μεγαλώσει και κυρτώσει πολύ. Εγώ του έκανα μπάνιο, του έκοψα τα νύχια και κάλεσα τον κτηνίατρο της περιοχής στο σπίτι για να το δει. Ο κτηνίατρος έφερε μαζί του ένα rapid test για λεϊσμανίαση, το οποίο έδειξε θετικό. Δεν πήρε αίμα, δεν πρότεινε περαιτέρω εξετάσεις αίματος κτλ και μας είπε πως με ζιλαπούρ και μιλτεφοράν θα γίνει καλά και μάλιστα θα ζήσει και δέκα χρόνια. Δεν ζύγισε καν το σκυλί και μας είπε με το μάτι πως πρέπει να παίρνει 0.5 μιλιγκράμ κι ένα ζιλαπούρ καθημερινά.
(Να εξηγήσω πως επειδή είναι η πρώτη φορά που ένα σκυλάκι μας αρρωσταίνει, και επειδή εγώ λείπω και τη φροντίδα του σκύλου την έχουν αναλάβει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που δεν πολυκαταλαβαίνουν από αυτά, δεν έχουν εξοικείωση και δεν ενδιαφέρονται, δεν προχώρησαν σε εξετάσεις και δεν ζύγισαν το σκυλί κτλ ώστε να πάρει τη σωστή αγωγή)
Τέλος πάντων, το σκυλί κάπως καλυτέρεψε μετά από ένα μήνα, είχε όρεξη να φάει κτλ. Γύρω στο Νοέμβριο με ενημέρωσε η μητέρα μου πως ο γιατρός είπε να κόψει το ζιλαπούρ και όταν ανέβω εγώ για τις γιορτές να του ξαναδώσω μιλτεφοράν. Εγώ πηγαίνω στο σκυλί στις 22/12 και το βλέπω αδυνατισμένη, ανόρεχτο, να έχει χάσει παραπάνω τρίχωμα, να πίνει υπερβολικά πολύ νερό. Κι φρίκαρα γιατί φοβήθηκα για τους νεφρούς του.
Το πηγαίνω σε άλλο κτηνίατρο. Ζυγίσαμε το σκυλί και μου είπαν πως με 7,800kg ο σκύλος έπρεπε να παίρνει 0,8mg μιλτεφοράν, άρα τα 0,5 που έπαιρνε για ένα μήνα ήταν υποδοσολογία και δε λειτούργησε και το γεγονός ότι έκοψε και το ζιλαπούρ έκανε το σκυλί να υποτροπιάσει σοβαρά.
Πήραμε αίμα, κάναμε βιοχημικές κι έδειξε κρεατινίνη 0,88 (πάλι καλά), αλλά ουρία 115.0, ελάχιστα χαμηλά ερυθρά κι αιματοκρίτη κι αυξημένα αιμοπετάλια. Οι κτηνίατροι με ηρέμησαν κάπως σχετικά με τα νεφρά και το συκώτι του γιατί δεν είναι τόσο πειραγμένα. Ο τίτλος καλαζάρ πολύ αυξημένος, 1/3200. Δεν έκανε τίποτα το μιλτεφοράν τον Αύγουστο δηλαδή. Ευτυχώς δεν είχε πυρετό, είχε όμως πρησμένους λεμφαδένες.
Αυτό που με ανησυχεί όμως είναι πως το σκυλί όλο αυτό το διάστημα γλειφόταν και γλειφόταν με αποτέλεσμα τα έλκη που είχε έκαναν όλες τις τρίχες από τα πόδια του να εξαφανιστούν. Οι κτηνίατροι υπέθεσαν πως ίσως συνυπάρχει και κάτι άλλο δερματικό (πχ ψώρα), χωρίς να πάρουν κάποιο δείγμα.
Οπότε ως τώρα έγιναν τα εξής:
σωστή δοσολογία μιλτεφοράν, 0,8mg
δύο ζιλαπούρ, ένα πρωί κι ένα βράδυ
δύο χάπια simparica με διαφορά δύο εβδομάδων
κλινική τροφή για νεφρική ανεπάρκεια
αναπλαστική στο δέρμα
αμπούλα για ψύλλους
ελισαβετιανό κολάρο για να μη γλείφεται
βρισκόμαστε πέντε μέρες πριν σταματήσει το μιλτεφοράν και το σκυλί ανταποκρίθηκε στη σωστή δοσολογία, είναι ήδη πολύ καλύτερα, κάνει κανονικά μαλακά κακά, έχει φουλ όρεξη με την ακριβή τροφή του, έχει φτάσει 8,600kg, το δέρμα του ξεπρήστηκε. Όταν, όμως, του έβγαλα το κολάρο για να τεστάρω αν γλειφτεί και τον άφησα μία ώρα χωρίς αυτό, ερέθισε πάλι ένα σημείο στο πόδι του.
Έχω ήδη πάρει και leisguard που θα συνεχίσει αμέσως μετά το μιλτεφοράν, πάλι για ένα μήνα.
Αυτό που με ανησυχεί, παιδιά, (πέρα φυσικά από την πτώση του τίτλου) είναι το αν θα επανορθώσει το δέρμα του. Δεν θέλω να φανταστώ πως θα βγάλει το κολάρο και θα γλείφεται ξανά και θα είναι πάντα έτσι ερεθισμένο. Πιστεύετε πως θα βγει ξανά το τρίχωμα του; Το φοράει ήδη ένα μήνα το ελισαβετιανό, δεν είναι υπερβολικό; Γιατί να ξύνεται-γλείφεται ακόμα, μετά από την αποπαρασίτωση και τη θεραπεία για τις ψώρες κτλ; Μήπως υπάρχει κάτι άλλο; Είναι ψυχολογικό;
Νιώθω τόση ντροπή που ένα σκυλί δεσποζόμενο υποτίθεται έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Είναι σα να βλέπω ένα σκυλί που το παράτησαν στο δρόμο Κι εγώ έχω κάνει ό,τι μπορώ, έχω δώσει τις οικονομίες μου για τη θεραπεία του, δυστυχώς δεν μπορώ να το πάρω μαζί μου στην Αθήνα, δεν έχει μάθει το καημένο στην πόλη, αυτό έτρεχε κι αλώνιζε μέσα στο χωριό.
Σας επισυνάπτω φωτογραφίες για να δείτε.
Δυστυχώς το σκυλάκι της οικογένειάς μου έχει διαγνωστεί με καλαζάρ από τον Αύγουστο. Καταρχάς να σας κατατοπίσω. Σκύλος σε χωριό της περιφέρειας. Που σημαίνει πως ούτε οι ιδιοκτήτες ασχολούνται πολύ, ούτε οι περισσότεροι κτηνίατροι είναι πλήρως ενημερωμένοι πάνω στο ζήτημα, καθώς ασχολούνται περισσότερο με τα ζώα των κτηνοτρόφων της περιοχής.
Το σκυλάκι είναι της οικογένειας, ωστόσο εγώ διαμένω μόνιμα στην Αθήνα. Τέλος πάντων, οι γονείς μου με ενημέρωσαν τον Αύγουστο πως το σκυλί δεν είναι καλά και πως έχει κάποια συμπτώματα. Αφήνω τα πάντα και ανεβαίνω στο χωριό να το δω. Το σκυλάκι μου είχε δερματικές αλλοιώσεις και πληγές στα πόδια, στα αυτιά και γύρω από τα μάτια, ενώ μάλιστα τα νύχια του είχαν μεγαλώσει και κυρτώσει πολύ. Εγώ του έκανα μπάνιο, του έκοψα τα νύχια και κάλεσα τον κτηνίατρο της περιοχής στο σπίτι για να το δει. Ο κτηνίατρος έφερε μαζί του ένα rapid test για λεϊσμανίαση, το οποίο έδειξε θετικό. Δεν πήρε αίμα, δεν πρότεινε περαιτέρω εξετάσεις αίματος κτλ και μας είπε πως με ζιλαπούρ και μιλτεφοράν θα γίνει καλά και μάλιστα θα ζήσει και δέκα χρόνια. Δεν ζύγισε καν το σκυλί και μας είπε με το μάτι πως πρέπει να παίρνει 0.5 μιλιγκράμ κι ένα ζιλαπούρ καθημερινά.
(Να εξηγήσω πως επειδή είναι η πρώτη φορά που ένα σκυλάκι μας αρρωσταίνει, και επειδή εγώ λείπω και τη φροντίδα του σκύλου την έχουν αναλάβει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που δεν πολυκαταλαβαίνουν από αυτά, δεν έχουν εξοικείωση και δεν ενδιαφέρονται, δεν προχώρησαν σε εξετάσεις και δεν ζύγισαν το σκυλί κτλ ώστε να πάρει τη σωστή αγωγή)
Τέλος πάντων, το σκυλί κάπως καλυτέρεψε μετά από ένα μήνα, είχε όρεξη να φάει κτλ. Γύρω στο Νοέμβριο με ενημέρωσε η μητέρα μου πως ο γιατρός είπε να κόψει το ζιλαπούρ και όταν ανέβω εγώ για τις γιορτές να του ξαναδώσω μιλτεφοράν. Εγώ πηγαίνω στο σκυλί στις 22/12 και το βλέπω αδυνατισμένη, ανόρεχτο, να έχει χάσει παραπάνω τρίχωμα, να πίνει υπερβολικά πολύ νερό. Κι φρίκαρα γιατί φοβήθηκα για τους νεφρούς του.
Το πηγαίνω σε άλλο κτηνίατρο. Ζυγίσαμε το σκυλί και μου είπαν πως με 7,800kg ο σκύλος έπρεπε να παίρνει 0,8mg μιλτεφοράν, άρα τα 0,5 που έπαιρνε για ένα μήνα ήταν υποδοσολογία και δε λειτούργησε και το γεγονός ότι έκοψε και το ζιλαπούρ έκανε το σκυλί να υποτροπιάσει σοβαρά.
Πήραμε αίμα, κάναμε βιοχημικές κι έδειξε κρεατινίνη 0,88 (πάλι καλά), αλλά ουρία 115.0, ελάχιστα χαμηλά ερυθρά κι αιματοκρίτη κι αυξημένα αιμοπετάλια. Οι κτηνίατροι με ηρέμησαν κάπως σχετικά με τα νεφρά και το συκώτι του γιατί δεν είναι τόσο πειραγμένα. Ο τίτλος καλαζάρ πολύ αυξημένος, 1/3200. Δεν έκανε τίποτα το μιλτεφοράν τον Αύγουστο δηλαδή. Ευτυχώς δεν είχε πυρετό, είχε όμως πρησμένους λεμφαδένες.
Αυτό που με ανησυχεί όμως είναι πως το σκυλί όλο αυτό το διάστημα γλειφόταν και γλειφόταν με αποτέλεσμα τα έλκη που είχε έκαναν όλες τις τρίχες από τα πόδια του να εξαφανιστούν. Οι κτηνίατροι υπέθεσαν πως ίσως συνυπάρχει και κάτι άλλο δερματικό (πχ ψώρα), χωρίς να πάρουν κάποιο δείγμα.
Οπότε ως τώρα έγιναν τα εξής:
σωστή δοσολογία μιλτεφοράν, 0,8mg
δύο ζιλαπούρ, ένα πρωί κι ένα βράδυ
δύο χάπια simparica με διαφορά δύο εβδομάδων
κλινική τροφή για νεφρική ανεπάρκεια
αναπλαστική στο δέρμα
αμπούλα για ψύλλους
ελισαβετιανό κολάρο για να μη γλείφεται
βρισκόμαστε πέντε μέρες πριν σταματήσει το μιλτεφοράν και το σκυλί ανταποκρίθηκε στη σωστή δοσολογία, είναι ήδη πολύ καλύτερα, κάνει κανονικά μαλακά κακά, έχει φουλ όρεξη με την ακριβή τροφή του, έχει φτάσει 8,600kg, το δέρμα του ξεπρήστηκε. Όταν, όμως, του έβγαλα το κολάρο για να τεστάρω αν γλειφτεί και τον άφησα μία ώρα χωρίς αυτό, ερέθισε πάλι ένα σημείο στο πόδι του.
Έχω ήδη πάρει και leisguard που θα συνεχίσει αμέσως μετά το μιλτεφοράν, πάλι για ένα μήνα.
Αυτό που με ανησυχεί, παιδιά, (πέρα φυσικά από την πτώση του τίτλου) είναι το αν θα επανορθώσει το δέρμα του. Δεν θέλω να φανταστώ πως θα βγάλει το κολάρο και θα γλείφεται ξανά και θα είναι πάντα έτσι ερεθισμένο. Πιστεύετε πως θα βγει ξανά το τρίχωμα του; Το φοράει ήδη ένα μήνα το ελισαβετιανό, δεν είναι υπερβολικό; Γιατί να ξύνεται-γλείφεται ακόμα, μετά από την αποπαρασίτωση και τη θεραπεία για τις ψώρες κτλ; Μήπως υπάρχει κάτι άλλο; Είναι ψυχολογικό;
Νιώθω τόση ντροπή που ένα σκυλί δεσποζόμενο υποτίθεται έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Είναι σα να βλέπω ένα σκυλί που το παράτησαν στο δρόμο Κι εγώ έχω κάνει ό,τι μπορώ, έχω δώσει τις οικονομίες μου για τη θεραπεία του, δυστυχώς δεν μπορώ να το πάρω μαζί μου στην Αθήνα, δεν έχει μάθει το καημένο στην πόλη, αυτό έτρεχε κι αλώνιζε μέσα στο χωριό.
Σας επισυνάπτω φωτογραφίες για να δείτε.
Attachments
-
244,3 KB Προβολές: 46
-
259,6 KB Προβολές: 49
-
306,3 KB Προβολές: 42