Για δεκαετίες, οι επιστήμονες παρακολουθούσαν έναν πληθυσμό λύκων στη νήσο Ρουαγιάλ (Isle Royale), που λειτουργούσε ως πρότυπο για την μελέτη της εξέλιξης και της γενετικής μικρών απομονωμένων πληθυσμών.
Η νήσος Ρουαγιάλ είναι ένα απομακρυσμένο νησί στη λίμνη Σουπίριορ (Lake Superior) των ΗΠΑ και οι λύκοι πρωτοεγκαταστάθηκαν εκεί την δεκαετία του 1940 μέσω μιας γέφυρας πάγου από την πλευρά του Καναδά.
Εκεί οι λύκοι βρήκαν ένα υγιή πληθυσμό από άλκες όπου δεν υπήρχε κανένας θηρευτής να τις απειλήσει, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να μεγαλώνει. Οσο πέρναγαν τα χρόνια οι πληθυσμοί λύκων και αλκών εναλλάσσονταν στο μοτίβο θηρευτή - θηράματος.
Καλές χρονιές για τον πληθυσμό των αλκών, ακολουθούνταν από μια έκρηξη στον αριθμό των λύκων που οδηγούσε σε μείωση του πληθυσμού των αλκών και ο κύκλος ξεκινούσε από την αρχή.
Την δεκαετία του '80 οι επιστήμονες παρατήρησαν τις συνέπειες του παρβοϊού στον πληθυσμό των λύκων, που παραλίγο να αφανίσει. Παρά την αφθονία αλκών που θα μπορούσε να συντηρήσει τους λύκους, ο πληθυσμός τους δεν κατάφερε να ανακάμψει. Οι επιστήμονες ανησύχησαν για τις αρνητικές επιπτώσεις της ενδογαμίας στον πληθυσμό που προέρχονταν από 1 αρσενικό και 2 θηλυκά.
Ο βαρύς χειμώνας του 1996, χτύπησε τον πληθυσμό των αλκών, ο οποίος μειώθηκε στα 500 ζώα.
Αυτό περιόρισε την διαθέσιμη τροφή του πληθυσμού των λύκων που ακόμα προσπαθούσε να ανακάμψει σε αριθμούς.
Το 1997, ένας λύκος που ονόμασαν "Old Grey Guy ή απλά "M93", διέσχισε την παγωμένη γέφυρα που ενίοτε σχηματίζεται ανάμεσα στο νησί και την στεριά, και ενσωματώθηκε στον πληθυσμό των λύκων που υπήρχαν στο νησί. Αυτή η "ένεση" γενετικής ποικιλομορφίας από ένα ζώο χωρίς συγγένεια με τον ήδη υπάρχοντα πληθυσμό, έδωσε μια ανάσα ζωής στον πληθυσμό που άρχισε να ευδοκιμεί, αυξάνοντας των αριθμό των αγελών από 3 σε 4.
Όμως η καλύτερη υγεία και γονιμότητα των απογόνων του Μ93, τους επέτρεψε να πολλαπλασιαστούν εις βάρος των παλαιότερων οικογενειών, μέχρι που η γενετική ποικιλομορφία του πληθυσμού να προέρχεται κατά περίπου 60% από τον Μ93. Όσο αυξάνονταν το επίπεδο συγγένειας των λύκων στον πληθυσμό, τόσο αυξάνονταν και η ενδογαμία. Οι αγέλες σιγά σιγά κατέρρεαν, μέχρι το 2011 να απομείνει μόνο μία αγέλη αποτελούμενη από 9 λύκους.
Σήμερα, έχουν μείνει μόνο 2 λύκοι με στενή συγγένεια μεταξύ τους. Είναι πατέρας και κόρη που ταυτόχρονα είναι και ετεροθαλή αδέλφια. Εαν έκαναν ένα κουτάβι, το ποσοστό ενδογαμίας θα έφτανε το 44%.
Εαν παρ'ελπίδα δεν έχουν τόσο στενή συγγένεια όσο υπολογίζεται, τότε και οι απόγονοι τους θα έχουν μικρότερο ποσοστό ενδογαμίας από ότι προβλέπεται. Αλλά απουσία νέου αίματος, η ενδογαμία δεν μπορεί παρά να αυξάνεται. Το τελευταίο κουτάβι που εθεάθη με το ζευγάρι το 2016 και ήταν παραμορφωμένο και μικρό σε μέγεθος, εξαφανίστηκε την ίδια χρονιά.
Αυτό ίσως ήταν και το τέλος των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ...
Στα παρακάτω γραφήματα που προέρχονται από μια εργασία που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, καταγράφεται η γενετική και πληθυσμιακή επιδείνωση των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ (Hedrick et al 2017).
Ολα αυτά δείχνουν ένα πράγμα:
Ένας μικρός και απομονωμένος πληθυσμός ζώων, αρχικά ευδοκιμεί, αλλά μια σειρά από ατυχή περιβαλλοντικά γεγονότα και η αναπόφευκτη ενδογαμία μπορούν να τον οδηγήσουν στην κατάρρευση και πιθανόν στον αφανισμό.
Τίποτα από την ιστορία των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ δεν μας εκπλήσσει.
Η ενδογαμία και η απώλεια της γενετικής ποικιλομορφίας μειώνουν την ικανότητα ενός πληθυσμού να αντέξει αλλαγές στις περιβαλλοντικές συνθήκες, ασθένειες, διακυμάνσεις στην διαθέσιμη τροφή, όπως και πολλά άλλα τυχαία γεγονότα που επηρεάζουν την επιβίωση στην άγρια φύση.
Στο τέλος τα ζώα κλειστών και απομονωμένων πληθυσμών, αφανίζονται.
Τα καθαρόαιμα σκυλιά δεν χρειάζεται να αντέξουν αντίξοες καιρικές συνθήκες ή περιστασιακή έλλειψη τροφής. Βοηθάμε την αναπαραγωγή, περιθάλπτουμε το άρρωστο κουτάβι, αποφεύγουμε αλλεργίες με εξειδικευμένες δίαιτες και γενικώς τα κρατάμε όσο υγιή γίνεται, παρέχοντάς τους την καλύτερη κτηνιατρική φροντίδα.
Είναι όμως θλιβερή η σύγκριση των ποσοστών ενδογαμίας των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ και οι επιπτώσεις τους, με αυτά των καθαρόαιμων σκύλων.
Πριν την άφιξη του Μ93, ο μέσος όρος ενδογαμίας ήταν λίγο πάνω από 20%.
Μετά από μερικές γενιές, η ενδογαμία άρχισε σταδιακά να αυξάνεται ξανά και μέχρι πρόσφατα ήταν πάνω από 30%.
Στην συντριπτική πλειοψηφία των καθαρόαιμων φυλών, ο μέσος όρος ενδογαμίας ξεπερνάει το 25% και σε πάρα πολλές φυλές ξεπερνάει το 40%.
Σε φυλές με κλειστά γενεαλόγια η ενδογαμία θα συνεχίζει μόνο να αυξάνεται.
Οι λύκοι της νήσου Ρουαγιάλ είναι ζωντανή επιβεβαίωση όλων όσων ξέρουμε για τις εππτώσεις που έχουν οι μικροί πληθυσμοί και η γενετική απομόνωση.
Ακούσια επαναλαμβάνουμε το ίδιο πείραμα με "αιχμάλωτους" πληθυσμούς καθαρόαιμους σκύλων.
Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το ποσοστό ενδογαμίας πριν μια φυλή απλά εξαφανιστεί.
Αραγε θέλουμε να το ανακαλύψουμε;
Πηγή
Η νήσος Ρουαγιάλ είναι ένα απομακρυσμένο νησί στη λίμνη Σουπίριορ (Lake Superior) των ΗΠΑ και οι λύκοι πρωτοεγκαταστάθηκαν εκεί την δεκαετία του 1940 μέσω μιας γέφυρας πάγου από την πλευρά του Καναδά.
Εκεί οι λύκοι βρήκαν ένα υγιή πληθυσμό από άλκες όπου δεν υπήρχε κανένας θηρευτής να τις απειλήσει, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να μεγαλώνει. Οσο πέρναγαν τα χρόνια οι πληθυσμοί λύκων και αλκών εναλλάσσονταν στο μοτίβο θηρευτή - θηράματος.
Καλές χρονιές για τον πληθυσμό των αλκών, ακολουθούνταν από μια έκρηξη στον αριθμό των λύκων που οδηγούσε σε μείωση του πληθυσμού των αλκών και ο κύκλος ξεκινούσε από την αρχή.
Την δεκαετία του '80 οι επιστήμονες παρατήρησαν τις συνέπειες του παρβοϊού στον πληθυσμό των λύκων, που παραλίγο να αφανίσει. Παρά την αφθονία αλκών που θα μπορούσε να συντηρήσει τους λύκους, ο πληθυσμός τους δεν κατάφερε να ανακάμψει. Οι επιστήμονες ανησύχησαν για τις αρνητικές επιπτώσεις της ενδογαμίας στον πληθυσμό που προέρχονταν από 1 αρσενικό και 2 θηλυκά.
Ο βαρύς χειμώνας του 1996, χτύπησε τον πληθυσμό των αλκών, ο οποίος μειώθηκε στα 500 ζώα.
Αυτό περιόρισε την διαθέσιμη τροφή του πληθυσμού των λύκων που ακόμα προσπαθούσε να ανακάμψει σε αριθμούς.
Το 1997, ένας λύκος που ονόμασαν "Old Grey Guy ή απλά "M93", διέσχισε την παγωμένη γέφυρα που ενίοτε σχηματίζεται ανάμεσα στο νησί και την στεριά, και ενσωματώθηκε στον πληθυσμό των λύκων που υπήρχαν στο νησί. Αυτή η "ένεση" γενετικής ποικιλομορφίας από ένα ζώο χωρίς συγγένεια με τον ήδη υπάρχοντα πληθυσμό, έδωσε μια ανάσα ζωής στον πληθυσμό που άρχισε να ευδοκιμεί, αυξάνοντας των αριθμό των αγελών από 3 σε 4.
Όμως η καλύτερη υγεία και γονιμότητα των απογόνων του Μ93, τους επέτρεψε να πολλαπλασιαστούν εις βάρος των παλαιότερων οικογενειών, μέχρι που η γενετική ποικιλομορφία του πληθυσμού να προέρχεται κατά περίπου 60% από τον Μ93. Όσο αυξάνονταν το επίπεδο συγγένειας των λύκων στον πληθυσμό, τόσο αυξάνονταν και η ενδογαμία. Οι αγέλες σιγά σιγά κατέρρεαν, μέχρι το 2011 να απομείνει μόνο μία αγέλη αποτελούμενη από 9 λύκους.
Σήμερα, έχουν μείνει μόνο 2 λύκοι με στενή συγγένεια μεταξύ τους. Είναι πατέρας και κόρη που ταυτόχρονα είναι και ετεροθαλή αδέλφια. Εαν έκαναν ένα κουτάβι, το ποσοστό ενδογαμίας θα έφτανε το 44%.
Εαν παρ'ελπίδα δεν έχουν τόσο στενή συγγένεια όσο υπολογίζεται, τότε και οι απόγονοι τους θα έχουν μικρότερο ποσοστό ενδογαμίας από ότι προβλέπεται. Αλλά απουσία νέου αίματος, η ενδογαμία δεν μπορεί παρά να αυξάνεται. Το τελευταίο κουτάβι που εθεάθη με το ζευγάρι το 2016 και ήταν παραμορφωμένο και μικρό σε μέγεθος, εξαφανίστηκε την ίδια χρονιά.
Αυτό ίσως ήταν και το τέλος των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ...
Στα παρακάτω γραφήματα που προέρχονται από μια εργασία που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, καταγράφεται η γενετική και πληθυσμιακή επιδείνωση των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ (Hedrick et al 2017).
Ολα αυτά δείχνουν ένα πράγμα:
Ένας μικρός και απομονωμένος πληθυσμός ζώων, αρχικά ευδοκιμεί, αλλά μια σειρά από ατυχή περιβαλλοντικά γεγονότα και η αναπόφευκτη ενδογαμία μπορούν να τον οδηγήσουν στην κατάρρευση και πιθανόν στον αφανισμό.
Τίποτα από την ιστορία των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ δεν μας εκπλήσσει.
Η ενδογαμία και η απώλεια της γενετικής ποικιλομορφίας μειώνουν την ικανότητα ενός πληθυσμού να αντέξει αλλαγές στις περιβαλλοντικές συνθήκες, ασθένειες, διακυμάνσεις στην διαθέσιμη τροφή, όπως και πολλά άλλα τυχαία γεγονότα που επηρεάζουν την επιβίωση στην άγρια φύση.
Στο τέλος τα ζώα κλειστών και απομονωμένων πληθυσμών, αφανίζονται.
Τα καθαρόαιμα σκυλιά δεν χρειάζεται να αντέξουν αντίξοες καιρικές συνθήκες ή περιστασιακή έλλειψη τροφής. Βοηθάμε την αναπαραγωγή, περιθάλπτουμε το άρρωστο κουτάβι, αποφεύγουμε αλλεργίες με εξειδικευμένες δίαιτες και γενικώς τα κρατάμε όσο υγιή γίνεται, παρέχοντάς τους την καλύτερη κτηνιατρική φροντίδα.
Είναι όμως θλιβερή η σύγκριση των ποσοστών ενδογαμίας των λύκων της νήσου Ρουαγιάλ και οι επιπτώσεις τους, με αυτά των καθαρόαιμων σκύλων.
Πριν την άφιξη του Μ93, ο μέσος όρος ενδογαμίας ήταν λίγο πάνω από 20%.
Μετά από μερικές γενιές, η ενδογαμία άρχισε σταδιακά να αυξάνεται ξανά και μέχρι πρόσφατα ήταν πάνω από 30%.
Στην συντριπτική πλειοψηφία των καθαρόαιμων φυλών, ο μέσος όρος ενδογαμίας ξεπερνάει το 25% και σε πάρα πολλές φυλές ξεπερνάει το 40%.
Σε φυλές με κλειστά γενεαλόγια η ενδογαμία θα συνεχίζει μόνο να αυξάνεται.
Οι λύκοι της νήσου Ρουαγιάλ είναι ζωντανή επιβεβαίωση όλων όσων ξέρουμε για τις εππτώσεις που έχουν οι μικροί πληθυσμοί και η γενετική απομόνωση.
Ακούσια επαναλαμβάνουμε το ίδιο πείραμα με "αιχμάλωτους" πληθυσμούς καθαρόαιμους σκύλων.
Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το ποσοστό ενδογαμίας πριν μια φυλή απλά εξαφανιστεί.
Αραγε θέλουμε να το ανακαλύψουμε;
Πηγή
Last edited by a moderator:
