Έρευνα κατέδειξε ότι τα σκυλιά ανταποκρίνονται στο λόγο με παρόμοιο τρόπο με τον ανθρώπινο εγκέφαλο: επεξεργάζονται παράλληλα το "συναισθηματικό" ερέθισμα/τόνο φωνής ΚΑΙ το νόημα της λέξης, σε διαφορετικά μέλη του εγκεφάλου (αντιστοιχα με τα μέρη που τα επεξεργάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος).
Προσωπικό note. Βλέποντας αυτά τα (φαιδρά imho - λόγω του στησιματος του "πειράματος") βίντεο που "δείχναν" ότι τα σκυλιά ανταποκρίνονται αποκλειστικά στον τόνο της φωνής, είχα κάνει παλιότερα ένα αντίστοιχο τεστ και παρατήρησα τα εξής: σε λέξεις/φράσεις τις οποίες τις γνώριζε, και όσο πιο καλά τόσο καλύτερα προφανώς, ο σκύλος μου ανταποκρινόταν 100% σωστά, ότι τόνο φωνής και να χρησιμοποιούσα, όσο κόντρα από το νόημα των λέξεων και να ήταν. Σε άγνωστες λέξεις/φράσεις φυσικά ανταποκρινόταν ανάλογα με τον τόνο της φωνής μου.
Δεν είναι δύσκολο να σκεφτούμε ότι έτσι συναισθηματικά θα ανταποκρινόμασταν κι εμείς (ανάλογα με τον τόνο της φωνής του συνομιλητή μας δηλαδή) αν μας λέγαν κάτι σε γλώσσα που δε μιλάμε και δεν αναγνωρίζουμε καμία (ή σχεδόν καμία) λέξη, ενω σε γλώσσα που γνωρίζαμε ο τόνος της φωνής θα είχε λίγη ή μηδαμινή σημασία.
Για μένα, και σύμφωνα με αυτά που παρατηρώ και με άλλα σκυλιά, είναι βασικό αυτό που είχε πει παλιότερα μέλος εδω: "στα σκυλιά και στα παιδιά, να τους μιλάς". Λαμβάνοντας υπόψη εμπειρική παρατήρηση αλλα και τα δεδομένα της παραπάνω έρευνας και συνυπολογίζοντας τις θεωρίες μάθησης (όχι ανθρώπινης, αλλά πιο εκτεταμένες και σε επίπεδο νευρωνικό), είναι όλο και πιο πιθανή η υπόθεση ότι όσο πιο πολύ τροφοδοτείς ένα σκυλί με πολλαπλά, ακόμα και πολύπλοκα, ερεθίσματα σχετικά με κάποιο λεξιλόγιο (τα ερεθίσματα δεν είναι ανάγκη, και μάλλον δεν πρέπει, να είναι μόνο λεκτικά αλλά ίσως να είναι πιο αποδοτικό να συνδυάζονται με οπτικά, όσφρησης, αφής κτλ), το λεξιλόγιο του σκύλου εμπλουτίζεται με πλουσιότερες λέξεις/εκφράσεις ενώ το σκυλί γίνεται πιο ευέλικτο σε πολυπλοκότερες έννοιες κ καταστάσεις. Ενώ ο περιορισμός ερεθισμάτων (π.χ. λίγες συγκεκριμένες μικρές εντολές) είναι πιο πιθανό να οδηγήσει στην πολύ καλή εκμάθηση του συγκεκριμένου περιορισμένου λεξιλογίου, αλλά με μικρή ικανότητα να ανταποκριθεί σε κάτι έξω από αυτές.
Προσωπικό note. Βλέποντας αυτά τα (φαιδρά imho - λόγω του στησιματος του "πειράματος") βίντεο που "δείχναν" ότι τα σκυλιά ανταποκρίνονται αποκλειστικά στον τόνο της φωνής, είχα κάνει παλιότερα ένα αντίστοιχο τεστ και παρατήρησα τα εξής: σε λέξεις/φράσεις τις οποίες τις γνώριζε, και όσο πιο καλά τόσο καλύτερα προφανώς, ο σκύλος μου ανταποκρινόταν 100% σωστά, ότι τόνο φωνής και να χρησιμοποιούσα, όσο κόντρα από το νόημα των λέξεων και να ήταν. Σε άγνωστες λέξεις/φράσεις φυσικά ανταποκρινόταν ανάλογα με τον τόνο της φωνής μου.
Δεν είναι δύσκολο να σκεφτούμε ότι έτσι συναισθηματικά θα ανταποκρινόμασταν κι εμείς (ανάλογα με τον τόνο της φωνής του συνομιλητή μας δηλαδή) αν μας λέγαν κάτι σε γλώσσα που δε μιλάμε και δεν αναγνωρίζουμε καμία (ή σχεδόν καμία) λέξη, ενω σε γλώσσα που γνωρίζαμε ο τόνος της φωνής θα είχε λίγη ή μηδαμινή σημασία.
Για μένα, και σύμφωνα με αυτά που παρατηρώ και με άλλα σκυλιά, είναι βασικό αυτό που είχε πει παλιότερα μέλος εδω: "στα σκυλιά και στα παιδιά, να τους μιλάς". Λαμβάνοντας υπόψη εμπειρική παρατήρηση αλλα και τα δεδομένα της παραπάνω έρευνας και συνυπολογίζοντας τις θεωρίες μάθησης (όχι ανθρώπινης, αλλά πιο εκτεταμένες και σε επίπεδο νευρωνικό), είναι όλο και πιο πιθανή η υπόθεση ότι όσο πιο πολύ τροφοδοτείς ένα σκυλί με πολλαπλά, ακόμα και πολύπλοκα, ερεθίσματα σχετικά με κάποιο λεξιλόγιο (τα ερεθίσματα δεν είναι ανάγκη, και μάλλον δεν πρέπει, να είναι μόνο λεκτικά αλλά ίσως να είναι πιο αποδοτικό να συνδυάζονται με οπτικά, όσφρησης, αφής κτλ), το λεξιλόγιο του σκύλου εμπλουτίζεται με πλουσιότερες λέξεις/εκφράσεις ενώ το σκυλί γίνεται πιο ευέλικτο σε πολυπλοκότερες έννοιες κ καταστάσεις. Ενώ ο περιορισμός ερεθισμάτων (π.χ. λίγες συγκεκριμένες μικρές εντολές) είναι πιο πιθανό να οδηγήσει στην πολύ καλή εκμάθηση του συγκεκριμένου περιορισμένου λεξιλογίου, αλλά με μικρή ικανότητα να ανταποκριθεί σε κάτι έξω από αυτές.
