Θα έλεγα ότι συνήθως διαλέγουμε σκύλο που μας "μοιάζει" ή μας ταιριάζει.
Έτσι και θα έπρεπε δηλαδή.
Οπότε λογικά βλέπουμε κάτι δικό μας σε αυτόν και αντίστροφα.
Επίσης πολλές φορές βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε , τον σκύλο να μας μοιάζει στην προκειμένη.
Φανταστείται έναν ήρεμο , πράο άνθρωπο που του αρέσει να διαβάζει ένα βιβλίο στην ηρεμία του σπιτιού του , με διακριτική μουσική υπόκρουση να πάρει/καταλήξει με ένα Boxer?!
Πόσο μπορεί να μοιάσουν?...Ίσως όταν το Boxer πατήσει τα 12 χρόνια , αλλά και πάλι δύσκολα.
Σε ποιές στιγμές τους και για ποιά χαρακτηριστικά τους επιλέγουμε να λέμε ότι μας μοιάζουν?
Ακόμα μη ξεχνάμε πως τα σκυλιά συγκεκριμένης φυλής έχουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό κοινά χαρακτηριστικά (όχι μόνο μορφολογίας).
Πάντως σίγουρα ο σκύλος μας , το πως είναι (εμφανισιακά , πόσο φροντισμένος ή όχι , πόσο κακομαθημένος ή όχι , κλπ.) και το ποιός είναι (τι φυλής) , "δίνει" κάποια στοιχεία για το ποιοί είμαστε.