Έχω λοιπόν διάφορα φρικτά και απαίσια αρθριτικά (οστεοαρθρίτιδα σε διάφορα σημεία), πάω φυσιοθεραπεία και μου έχουν υποσχεθεί οι γιατροί ότι θα ανανήψω τελικά. Μέσα στα διάφορα που πρέπει ν' αρχίσω να παίρνω είναι και τα Ωμέγα-3, τα οποία ήδη παίρνω, αλλά οι Αμερικάνοι αποφασίσανε τελικά ότι το παλιό το φρικαλέο και δυσώδες μουρουνέλαιο που δίνανε οι πρόγονοί μας από γιαγιάδες και κάτω, είναι, λέει, καταπληκτικό και φοβερό. Τους έχουν πιάσει διάφορα τέτοια γιαγιάδικα τελευταία και χρησιμοποιούνε μέχρι και λουλάκι δηλαδή στο πλύσιμο των ασπρόρουχων.
Εκεί που διάβαζα διάφορα λοιπόν για οστεοαρθρίτιδες σε ανθρώπους, είπα να κοιτάξω τι γίνεται και με τα Μούφια. Δίνουνε λοιπόν κι εκεί μουρουνέλαιο και εννοώ και πάλι αυτό το υγρό που βρωμοκοπάει, ΟΧΙ χάπια που ναι μεν δε μυρίζουν ψοφίμι, δεν είναι όμως τόσο αποτελεσματικά. Αποφάσισα λοιπόν αφού έτσι κι αλλιώς καταντήσαμε να παίρνουμε κι εγώ και το Μουφ κάθε πρωί τα ίδια φάρμακα, να του δίνω κι αυτουνού για τη δυσπλασία, αφού είναι, λέει, πολύ πιο αποτελεσματικό από το κανονικό ενισχυμένο Ωμέγα-3.
Κοίταξα τις κριτικές και οι Αμερικάνοι θρηνούν διότι ναι μεν τους κάνει άπειρο καλό, βρωμάει όμως φρικιαστικά και έχει τρομερά απαίσια γεύση. Κι εγώ μεν έχω αποφασίσει ότι θα το πιω και θα πω κι ένα άσμα, αναρωτιέμαι όμως τι θα κάνει ο τσομπάνος που θα του βρωμοκοπάει τα εφτά λέσια και θ' αρχίσει να ρεύεται (και προφανώς να βρωμάει η αναπνοή του ακόμα χειρότερα). Γνωρίζοντας βέβαια το Μουφ θα πρέπει μάλλον να περιμένω να τρελλαθεί απ' τη χαρά του και να το γλύψει μέχρι αηδίας και μετά να ζητάει να γλύψει και το δικό μου κουτάλι.
Εν πάση περιπτώσει θα σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα του νεανία τα οποία θα πρέπει λογικά να δω στο τρίχωμά του που μάλλον θα πρέπει να γυαλίζει. Και τώρα γυαλίζει δηλαδή, αλλά το μουρουνέλαιο θα πρέπει να κάνει τη γούνα του εκτυφλωτική. Αν δω να ξανανιώνει το μικρό τέρας, δηλαδή να γίνεται ακόμα οχληρώτερο χοροπηδώντας σαν τη σούστα, θα σας πω να πάτε να βρείτε κι εσείς εφτά λέσια να βολευτείτε, κυρίως αν έχετε σκύλους (και όχι μόνον) με δυσπλασίες, οστεοαρθρίτιδες και έτσι.
Εκεί που διάβαζα διάφορα λοιπόν για οστεοαρθρίτιδες σε ανθρώπους, είπα να κοιτάξω τι γίνεται και με τα Μούφια. Δίνουνε λοιπόν κι εκεί μουρουνέλαιο και εννοώ και πάλι αυτό το υγρό που βρωμοκοπάει, ΟΧΙ χάπια που ναι μεν δε μυρίζουν ψοφίμι, δεν είναι όμως τόσο αποτελεσματικά. Αποφάσισα λοιπόν αφού έτσι κι αλλιώς καταντήσαμε να παίρνουμε κι εγώ και το Μουφ κάθε πρωί τα ίδια φάρμακα, να του δίνω κι αυτουνού για τη δυσπλασία, αφού είναι, λέει, πολύ πιο αποτελεσματικό από το κανονικό ενισχυμένο Ωμέγα-3.
Κοίταξα τις κριτικές και οι Αμερικάνοι θρηνούν διότι ναι μεν τους κάνει άπειρο καλό, βρωμάει όμως φρικιαστικά και έχει τρομερά απαίσια γεύση. Κι εγώ μεν έχω αποφασίσει ότι θα το πιω και θα πω κι ένα άσμα, αναρωτιέμαι όμως τι θα κάνει ο τσομπάνος που θα του βρωμοκοπάει τα εφτά λέσια και θ' αρχίσει να ρεύεται (και προφανώς να βρωμάει η αναπνοή του ακόμα χειρότερα). Γνωρίζοντας βέβαια το Μουφ θα πρέπει μάλλον να περιμένω να τρελλαθεί απ' τη χαρά του και να το γλύψει μέχρι αηδίας και μετά να ζητάει να γλύψει και το δικό μου κουτάλι.
Εν πάση περιπτώσει θα σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα του νεανία τα οποία θα πρέπει λογικά να δω στο τρίχωμά του που μάλλον θα πρέπει να γυαλίζει. Και τώρα γυαλίζει δηλαδή, αλλά το μουρουνέλαιο θα πρέπει να κάνει τη γούνα του εκτυφλωτική. Αν δω να ξανανιώνει το μικρό τέρας, δηλαδή να γίνεται ακόμα οχληρώτερο χοροπηδώντας σαν τη σούστα, θα σας πω να πάτε να βρείτε κι εσείς εφτά λέσια να βολευτείτε, κυρίως αν έχετε σκύλους (και όχι μόνον) με δυσπλασίες, οστεοαρθρίτιδες και έτσι.
